Semua Bab วิศวะล้ำเส้นเพื่อน: Bab 161 - Bab 170

ของจริงมันใหญ่มาก ใหญ่จนเธอคิดว่าไม่น่าจะเสียบเข้ามาในกายของเธอได้ จินจับแก่นกายถูไถคลิตอริสเบาๆ “อ๊ะ!” ทำให้เธอสะดุ้งเฮือกได้สติขึ้นมา ทันทีที่รู้ตัว ไอมิเอะก็รีบผลักอกเขาออกไปสุดแรง มือหนึ่งดึงกระโปรงลงแทบไม่ทัน อีกมือยกขึ้นปิดหน้าแดงซ่านแทบไหม้ของตัวเอง “บ้าเอ๊ย!” ยังไม่ทันที่จินจะสบถจบ ไอมิเอ

“อย่าทำ” ไอมิเอะหน้ามุ่ยใส่จริงจัง จินก็ดันลิ้นหนาเข้าหากระพุ้งแก้ม ก่อนจะบีบบั้นท้ายขยี้แรงๆ ปิดท้ายอย่างมันเขี้ยว เขายักคิ้วให้แค่เสี้ยววินาที แล้วเดินแซงหน้าไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ราวกับการแตะก้นเธอเมื่อครู่นั้น เป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ สำหรับเขา แต่มันใหญ่สำหรับเธอจนหัวใจแทบระเบิด ไอมิเอะก็มองต

“เอ่อ…” เธอก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มบาง ๆ อย่างเก้อเขิน “ขอบคุณนะคะอาจารย์ที่เมตตาหนูขนาดนี้หนูดีใจมากเลยค่ะ ที่อาจารย์พูดแบบนี้กับหนู แต่ว่าหนูเองก็มีคุณพ่อคุณแม่อยู่แล้ว แล้วท่านก็รักหนูมาก หนูเลยไม่เคยคิดว่าอยากมีพ่อแม่เพิ่ม แค่มีผู้ใหญ่เมตตาแบบนี้ หนูก็รู้สึกเป็นเกียรติแล้วค่ะ” “....” “หนูอ

@สี่โมงเย็น เสียงออดเลิกเรียนดังขึ้น พร้อมกับเสียงเก้าอี้ที่เริ่มขยับกระจัดกระจายไปทั่วห้อง เด็กนักเรียนต่างทยอยกันเก็บของ แล้วเดินออกจากห้องเรียนทีละคน ไอมิเอะก็เก็บของใส่กระเป๋า เตรียมจะลุกจากโต๊ะ “ให้ไปส่งบ้านมั้ย?” แต่จินก็เอ่ยขึ้นมาก่อน ทำให้เธอหยุดชะงัก “…ไม่เป็นไร...เรากลับเองได้” ไอมิเอะก

บทที่ 50 (ถ้างั้น พรุ่งนี้ไม่ต้องเข้าแถวตอนเช้า ขึ้นไปเจอกันที่ดาดฟ้าเลย) “…แต่ตอนเช้าอากาศมันร้อน…เราไม่ชอบแดดแรง ๆ” ไอมิเอะหลุบตาลงเล็กน้อย (งั้นก็เข้าห้องเรียนเลย ไม่ต้องแวะที่หน้าเสาธง) “…แต่ว่า…พ่อเราจะไปส่ง…พ่อจะส่งเราที่หน้าโรงเรียนตลอด...แล้วอาคารเรียนของเราก็อยู่หลังสุดเลยต้องเดินผ่านหน