All Chapters of เมียแต่งคนนี้ที่คุณชัง (18+): Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่1 ปรมะ นักธุรกิจหนุ่มวัย 32 ปี เดินออกมาจากห้องประชุมด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ที่โครงการเปิดตัวคอนโดแห่งใหม่ไม่เป็นไปตามที่กำหนดเอาไว้ เพียงเพราะตรงกับวันเกิดของลูกสาวคนเดียวของท่านประธาน เลยต้องเลื่อนออกไปจากเดิมอีกหนึ่งอาทิตย์ และเรื่องนี้เขาจะต้องคุยกับตัวต้นเหตุอย่าง โยษิตา ให้รู้เรื่อง เพราะการที่โครงการถูกเลื่อนออกไปแบบนี้ มันสร้างความเสียหายให้กับเขาไม่ใช่น้อย “โทรนัดคุณโย๋ให้ฉันที บอกว่าฉันมีธุระจะคุยด้วย ให้ออกมาพบฉันที่ร้านเดิม” ปรมะสั่งวิสุทธ์ผู้ช่วย ขณะที่กำลังจะเดินกลับมายังห้องทำงานของตัวเอง “น่าจะไม่ต้องโทรนัดแล้วล่ะครับ คุณโยษิตามารอคุณปรมะอยู่ที่ห้องทำงานแล้ว” วิสุทธ์ตอบ “ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาทำงาน เพียงเพราะต้องนัดคุยกับเรื่องไร้สาระแบบนั้น” วิสุทธ์เพียงฟังเงียบๆ เพราะในเวลาแบบนี้เขาไม่ควรที่จะพูดหรือออกความเห็นอะไรทั้งนั้น ปรมะเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาก็เจอกับต้นเรื่องอย่างที่วิสุทธ์บอกจริงๆ โยษิตานั่งรออยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาภายในห้อง ด้วยสีหน้าสบายใจ ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย ในขณะที่

ตอนที่3ร่างเล็กผุดลุกผุดนั่งอยู่ที่เตียงนอนภายในห้องส่วนตัวด้วยจิตใจที่ไม่เป็นสุข เพราะจนป่านนี้ผู้เป็นสามีก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับบ้านเลย โยษิตาเปิดม่านหน้าต่างมองไปยังบริเวณหน้าบ้านก็ไร้เงาของรถหรูที่จะกลับเข้ามาเธอรอปรมะตั้งแต่หัวค่ำเพื่อรอทานข้าวเย็นพร้อมกัน แต่เขาก็ปล่อยให้เธอต้องนั่งทานมื้อค่ำเพียงลำพังนอกจากเขาจะเทมื้อเที่ยงที่เธออุตส่าห์ไปหาเขาถึงบริษัท เขาก็ยังจะปล่อยให้เธอนั่งทานมื้อเย็นเพียงลำพังอีก มันจะไม่อะไรเลยถ้าเขาปฏิเสธอาหารกลางวันกับเธอเพราะมีงานด่วนหรือเรื่องสำคัญ แต่เขากลับเลือกที่จะไม่ไปทานมื้อเที่ยงกับเธอเพราะคนที่ได้ชื่อว่าแฟนเก่าอย่างมิลินมีเรื่องเดือดร้อน และเขาก็จำเป็นต้องยื่นมือเข้าไปช่วยเขามีความจำเป็นต้องยื่นมือเข้าไปยุ่งเรื่องระหว่างมิลินกับสามีของเธออย่างนั้นเหรอ? เขาไม่มีสิทธิ์นั้นแล้วด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่ว่าตัวเขาเองยังมีความรู้สึกที่ดีต่อเธออยู่ความร้อนใจที่สามียังไม่ยอมกลับมาสักที มันทำให้ร่างบางถึงกับต้องลงมานั่งรออีกฝ่ายถึงห้องนั่งเล่นที่อยู่ชั้นล่าง และเพียงไม่ถึงชั่วโมง คนที่เธอรอก็กลับเข้ามาได้เสียที แต่ทันทีที่โยษิตาเห็นใบหน้าของปรมะ เธอก็ถึง

ตอนที่5คำว่าไม่มีอะไรสู้แฟนเก่าอย่างมิลินได้ มันยังคงก้องอยู่ในหูของเธออย่างชัดเจน ไม่ว่าจะนานแค่ไหน เธอก็ไม่เคยมีค่าในสายตาเขาสินะโยษิตายกแก้ววิสกี้ขึ้นดื่มรวดเดียวหมด ก่อนจะสั่งมาเพิ่มอีกแก้ว แล้วตั้งท่าว่าจะยกดื่มอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันที่แก้ววิสกี้จะจรดกับริมฝีปากสีแดงสด มือหนาของ วนัส ก็รั้งเอาไว้เสียก่อน“ไอ้โย๋! ใจคอแกจะเมาไม่รอฉันเลยหรือไง?” วนัสบอกก่อนจะนั่งลงที่โซฟาใกล้ๆ กันภายในผับดัง ที่เขาถูกเพื่อนสนิทอย่างโยษิตาโทรตามมาเที่ยวแบบไม่ได้นัดกันล่วงหน้า และโชคดีที่เขาก็ไม่ได้มีนัดไปที่ไหนด้วย เลยออกมาหาเธอได้“ทะเลาะกับคุณปรมะมาอีกใช่มั้ย?” วนัสเอ่ยถามอย่างรู้ทัน เพราะมีไม่กี่สาเหตุหรอกที่โยษิตาจะชวนเขามาดื่มแบบนี้“ฉันสวยมั้ยวะ?” อยู่ๆ เธอก็เอ่ยถามขึ้น“อะไรของแกเนี่ย?”“ตอบมาก่อน ฉันสวยมั้ย?”“สวยสิ แกเป็นถึงดาวคณะเลยนะโว้ย” วนัสตอบตามความจริง เพราะโยษิตาจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวย ดูดี การันตีได้จากที่เคยเป็นถึงดาวคณะสมัยตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน หนุ่มๆ ตามจีบไม่พัก ทั้งสวยทั้งรวย ใครๆ ก็อยากทำความรู้จักกับเธอแทบทั้งนั้น ติดตรงที่เธอกลับหลงรักปรมะตั้งแต่เธอเข้าไปฝึกงานกับเ

ตอนที่7วนัสมาส่งโยษิตาที่คอนโด แล้วก็จัดการโทรให้คนของตัวเองมาเอารถของโยษิตาไปเก็บให้ที่บ้าน“ความจริงแกไม่ต้องมาส่งฉันก็ได้นะ” โยษิตาบอก เมื่อมาถึงคอนโดของตัวเองแล้ว วนัสมองสภาพเพื่อนสาวที่นั่งแหมะอยู่ที่โซฟาอย่างเวทนา ปากบอกว่าไหว แต่ร่างกายมันฟ้องว่าเธอเมาจะแย่แล้ว“เลิกพูดได้แล้ว เดี๋ยวฉันไปหาอะไรร้อนๆ มาให้ดื่ม ว่าแต่คอนโดแกมีอะไรกินบ้างมั้ยเนี่ย” วนัสเอ่ยถาม เพราะรู้ดีว่าคอนโดนี้โยษิตาไม่ค่อยได้มาค้างที่นี่ ตั้งแต่ย้ายเข้าไปอยู่บ้านที่เป็นเรือนหอของเธอกับปรมะแล้ว เมื่อเดินมายังโซนห้องครัวเล็กๆ ซึ่งโชคดีที่มันยังพอมีอาหารแห้ง แล้วก็พวกชากาแฟสำหรับเอาไว้ชงดื่มอยู่บ้าง เขาจึงจัดการชงชาร้อนๆ มาให้เพื่อนสาว เผื่อจะได้รู้สึกดีขึ้นวนัสวางแก้วชาไว้ตรงหน้าคนเมา ที่นั่งเอามือกุมขมับเพราะความมึนอยู่ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ยกแก้วชาขึ้นดื่ม เสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้นเสียก่อน ทั้งคู่ได้แต่มองหน้ากันเพราะความสงสัย ว่าใครกันที่มาเคาะประตูในเวลาแบบนี้“เดี๋ยวฉันออกไปดูให้เอง” วนัสอาสา เพราะเขาออกไปดูเองน่าจะดีกว่าและเมื่อเปิดประตูออกไปก็เจอเข้ากับปรมะที่ยืนจังก้าอยู่หน้าประตูแล้ว“คุณปอ.

ตอนที่9โยษิตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าด้วยอาการปวดหัวจนแทบจะระเบิด เมื่อคืนเธอไม่น่าดื่มเยอะขนาดนั้นเลย เพราะมันส่งผลมาถึงตอนเช้าแบบนี้ เธอมองไปที่ที่นอนอีกฝั่งซึ่งเวลานี้มันว่างเปล่าไร้เงาของคนที่อยู่กับเธอเมื่อคืน ปรมะคงกลับไปแล้ว คนอย่างเขาคงไม่คิดที่จะมาดูดำดูดีเธออยู่แล้ว ขนาดเมื่อคืนเขายังว่าเธอเสียๆ หายๆ ไม่มีดีในสายตาเขาเลยสักนิดเดียวซึ่งเธอควรที่จะชินกับมันได้แล้ว เพราะเขาก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร เขาแสดงออกชัดเจนว่าเธอไม่ได้มีความสำคัญเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ที่เธออยู่มาจนทุกวันนี้ ทนฟังเขาพูดจาถากถาง ทนความเย็นชาของเขาก็เพราะรัก เธอรักเขามากจนเมินเฉยเรื่องเหล่านั้นได้ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงที่ไม่เคยยอมให้ใคร จะต้องมายอมให้กับเขาที่ได้ชื่อว่าสามี แถมยังเป็นสามีที่เธอเองเป็นคนใช้เล่ห์กลเพื่อที่จะให้ได้แต่งงานกับเขา ถึงจะรู้อยู่แก่ใจว่าที่ต้องทำแบบนั้นเพราะช่วยเขาให้รอดพ้นมือมาเฟียอย่างปวินท์ แต่โยษิตาก็ไม่คิดที่จะปริปากบอกเรื่องนี้กับเขา ได้แต่ปล่อยให้ปรมะเข้าใจว่าเธอจงใจจะจับเขาไปแบบนั้นแหละดีแล้วหนึ่งปีก่อนหน้าภายในงานเลี้ยงงานหนึ่ง ที่มีแต่บรรดานักธุรกิจมาร่วมงาน โยษิตาเธอมางานเล