Войтиเขาต้องแต่งงานกับเธอ เพราะไม่ทันเล่ห์เหลี่ยม มารยา แต่เธอกลับทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้แต่งงานกับเขา
Узнайте большеตอนที่1
ปรมะ นักธุรกิจหนุ่มวัย 32 ปี เดินออกมาจากห้องประชุมด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ที่โครงการเปิดตัวคอนโดแห่งใหม่ไม่เป็นไปตามที่กำหนดเอาไว้ เพียงเพราะตรงกับวันเกิดของลูกสาวคนเดียวของท่านประธาน เลยต้องเลื่อนออกไปจากเดิมอีกหนึ่งอาทิตย์
และเรื่องนี้เขาจะต้องคุยกับตัวต้นเหตุอย่าง โยษิตา ให้รู้เรื่อง เพราะการที่โครงการถูกเลื่อนออกไปแบบนี้ มันสร้างความเสียหายให้กับเขาไม่ใช่น้อย
“โทรนัดคุณโย๋ให้ฉันที บอกว่าฉันมีธุระจะคุยด้วย ให้ออกมาพบฉันที่ร้านเดิม” ปรมะสั่งวิสุทธ์ผู้ช่วย ขณะที่กำลังจะเดินกลับมายังห้องทำงานของตัวเอง
“น่าจะไม่ต้องโทรนัดแล้วล่ะครับ คุณโยษิตามารอคุณปรมะอยู่ที่ห้องทำงานแล้ว” วิสุทธ์ตอบ
“ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาทำงาน เพียงเพราะต้องนัดคุยกับเรื่องไร้สาระแบบนั้น” วิสุทธ์เพียงฟังเงียบๆ เพราะในเวลาแบบนี้เขาไม่ควรที่จะพูดหรือออกความเห็นอะไรทั้งนั้น
ปรมะเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาก็เจอกับต้นเรื่องอย่างที่วิสุทธ์บอกจริงๆ โยษิตานั่งรออยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาภายในห้อง ด้วยสีหน้าสบายใจ ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย
ในขณะที่เขาแทบอยากจะเดินไปบีบคอเธอให้รู้แล้วรู้รอด ถ้าไม่ติดว่าเธอเป็นลูกสาวของท่านประธาน เขาคงฆ่าเธอให้ตายคามือไปนานแล้ว เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอก่อเรื่อง เธอสร้างปัญหาให้เขาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว
“มาแล้วเหรอคะปอ ไปทานข้าวกันเถอะ” โยษิตาพูดออกมาโดยที่ไม่ได้ดูเลยว่าเวลานี้ คนตรงหน้ามีสีหน้าและอารมณ์แบบไหน
“ทานข้าวเหรอ? คุณยังจะมีหน้ามาชวนผมไปทานข้าวอีกเหรอ?”
“ทำไมล่ะ นี่ก็เที่ยงกว่าแล้ว และฉันก็หิวข้าวแล้วด้วย”
“ให้ตาเถอะ! คุณเป็นคนแบบไหนกันแน่” ปรมะเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันกับคนตรงหน้าอย่างสุดจะทน ในความไม่เดือดเนื้อร้อนใจของเธอ
“คุณเป็นคนบอกกับท่านประธานให้เลื่อนงานเปิดตัวคอนโดของผมใช่มั้ย?” ปรมะถามเข้าประเด็นทันที
“ปอต้องเรียกว่าคุณพ่อถึงจะถูกนะ” เธอเตือนความจำเขา พร้อมกับเดินเข้าไปกอดแขนคนที่ได้ชื่อว่าสามีอย่างเอาใจเพื่อให้เขาใจเย็นลง แต่เขากลับแกะมือเธอออกจากแขนของตัวเองอย่างไม่ไว้หน้า
“ผมจะเรียกว่าอะไรก็เรื่องของผม” ถึงต่อหน้าเขาจะเรียกพ่อตาอย่างเธียรธรรมว่าพ่อ แต่ลับหลังหรือแม้กระทั่งเวลางาน เขาก็มันจะเรียกว่าทานประธานตามที่เคยเรียกมาตลอดตั้งแต่ยังไม่ได้แต่งงานกับโยษิตา
“สรุป คุณคือคนสั่งเลื่อนงานเปิดตัวคอนโดใช่มั้ยโย๋?”
“ฉันไม่ได้เป็นคนสั่ง คุณพ่อต่างหากที่สั่ง” ที่เธอพูดก็ถูก เพราะเธอไม่ได้เป็นคนสั่งจริงๆ เธอแค่ขอร้องให้เธียรธรรมเลื่อนงานเปิดตัวคอนโดของสามี เพียงเพราะอยากมีเวลาอยู่ด้วยกันในวันเกิด เผื่อจะได้มีทายาทสืบทอดอย่างที่เธียรธรรมต้องการ และเมื่อพูดเรื่องทายาท มีหรือที่เธียรธรรมจะไม่ตามใจลูกสาวเพียงคนเดียวอย่างโยษิตา เพราะเขาเองก็อายุมากขึ้นทุกวัน การมีหลานมาวิ่งเล่นอยู่ใกล้ๆ มันคงจะมีความสุขไม่ใช่น้อย
“เป็นไปไม่ได้ ท่านไม่มีทางทำแบบนั้น ท่านไม่มีทางเห็นเรื่องไร้สาระแบบนั้นสำคัญกว่างานแน่”
“ไร้สาระอย่างนั้นเหรอ? คุณเห็นว่างานวันเกิดของฉันมันไร้สาระอย่างนั้นเหรอปอ?” โยษิตาถามออกมาอย่างไม่พอใจ ที่เขาเห็นว่าการจัดงานวันเกิดของเธอมันไร้สาระ ไม่สำคัญเท่างานเปิดตัวคอนโดบ้าบอนั่น
“ใช่! คุณรู้มั้ยว่าสิ่งที่คุณทำ มันสร้างความเสียหายให้กับผมตั้งเท่าไหร่?”
ตอนที่31“ไถ่โทษที่เคยทำผิดกับคุณเอาไว้ละมั้ง” “แล้วถ้าผมบอกว่าไม่ต้องการล่ะ” คำถามของปรมะ ทำเอาคิ้วน้อยๆ ขมวดเข้าหากันโดยอัตโนมัติ “ไม่ต้องการ?” “ผมไม่ต้องการหย่ากับคุณ” “เพราะอะไร?” “เพราะคุณคือภรรยาของผมไงโย๋” “ถ้าการที่คุณไม่อยากหย่ากับฉันเพียงเพราะต้องการรับผิดชอบเรื่องคืนนั้น ฉันว่าไม่จำเป็นหรอกค่ะ” เพราะต่อให้เขาจะยินดีรับผิดชอบเธอด้วยความเต็มใจ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้รักเธออยู่ดี “คุณอย่าเสียเวลาอยู่กับคนที่คุณไม่ได้รักอีกต่อไปเลยค่ะ คุณเสียเวลากับฉันมานานเกินไปแล้ว คุณควรมีชีวิตเป็นของตัวเองได้แล้ว” “ผมก็กำลังใช้ชีวิตของตัวเองอยู่นี่ไง แต่มันจำเป็นต้องมีคุณด้วยนะโย๋” “...” “ที่ผ่านมาผมอาจจะละเลยความรู้สึกของคุณไปบ้าง จนบางครั้งก็ทำคุณเสียใจ แต่จากนี้ต่อไปผมสัญญาว่าจะใส่ใจคุณมากขึ้น จะทำหน้าที่สามีที่ดี และควรจะเป็นมากกว่านี้” “คุณก็แค่รู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น เลยอยากรับผิดชอบ” “ใช่ ผมรู้สึกผิดต่อคุณที่ทำแบบนั้น แล้วก็มองคุณผิดไป แต่คุณให้โอกาสผมได้มั
ตอนที่30“ปอ!” โยษิตาถึงกับตกใจที่เห็นปรมะเดินออกมาจากมุมห้องรับแขกวนัสเห็นว่าทั้งสองคนน่าจะมีเรื่องต้องคุยกัน เขาจึงขอตัวกลับ เพราะอยากให้โยษิตากับปรมะได้เคลียร์ใจกันเสียที เรื่องทุกอย่างจะได้จบ ไม่มีอะไรค้างคา“ผมต้องการรู้เรื่องทั้งหมด” ปรมะเอ่ยออกมาหลังจากที่ได้อยู่กันตามลำพังแล้ว“ก็อย่างที่คุณได้ยินนั่นแหละ”“แต่ผมต้องการรู้เรื่องทั้งหมดอย่างละเอียด ว่านายปวินท์มาเกี่ยวไรด้วย”“...” โยษิตายังคงนิ่ง จนเขาต้องจับเธอให้หันหน้ามามองกันตรงๆ“โย๋ เล่าเรื่องทั้งหมดให้ผมฟังเดี๋ยวนี้!” เขาบอกเสียงเข้ม“ฉันแอบได้ยินนายปวินท์คุยกับมิลินที่งานเลี้ยงงานหนึ่ง ตั้งแต่ทั้งคู่ยังไม่ได้แต่งงานกัน ว่านายปวินท์จะเก็บคุณ เพราะตอนนั้นมิลินยืนยันที่จะไม่แต่งงานกับเขา เขาก็เลยเอาคุณมาต่อรอง”“...”“ฉันรู้ว่านายปวินท์ไม่ได้แค่ขู่ แต่เขาทำจริง เพราะเขารู้ว่าคุณกับมิลินรักกัน วันงานเลี้ยงบริษัทฉันก็เลยมอมเหล้าคุณ แล้วก็จัดฉากว่าคุณปล้ำฉัน เพื่อที่จะได้รับผิดชอบด้วยการแต่งงาน เพราะนั่นจะเป็นทางเดียวที่คุณจะไม่กลับไปยุ่งเกี่ยวกับมิลิน และคุณก็จะได้ไม่ถูกนายปวินท์รอบฆ่า” โยษิตาเล่าทุกอย่างทั้งหมด ซึ่งปรมะไม
ตอนที่29จนถึงวันนี้ที่โยษิตากลับมาอยู่ที่บ้านกับเธียรธรรม ปรมะก็ยังคงตามมาอยู่กับเธอที่นี่เหมือนเดิม และไม่มีทีท่าว่าเขาจะกลับด้วย จนทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิด ที่เขาช่างไม่ให้ความร่วมมือในการที่จะช่วยให้เธอตัดใจจากเขาได้เลย ถึงในตอนนี้เธอกับเขาจะยังได้ชื่อว่าเป็นสามีภรรยากัน แต่ถึงยังไงเธอกับปรมะก็ต้องหย่ากันอยู่ดี และการที่เขามาทำอย่างกับคนเพิ่งจะแต่งงานกันกับเธอแบบนี้ มันยิ่งจะทำให้เธอตัดใจไม่ได้ทั้งที่เธอกับเขาแต่งงาน ใช้ชีวิตเป็นสามีภรรยากันมาเป็นปี แต่เขากลับมาทำดีกับเธอเอาตอนที่กำลังจะหย่ากัน มันเป็นอะไรที่เธอเองก็ไม่เข้าใจ และอยากที่จะถามเขาเหลือเกินว่าเขาทำแบบนี้ทำไม? หรือเขาเพิ่งจะมาคิดได้ว่าเธอคือภรรยา“ยังไงยัยตัวดี ใจคอแกจะไม่กลับบ้านกลับช่องเลยหรือไง?” วนัสเอ่ยถามเพื่อนสนิท หลังจากที่เพิ่งจะบินกลับจากจีน เลยเอาของฝากมาให้โยษิตาที่บ้านในช่วงบ่าย“ที่นี่คือบ้านฉันนะ เผื่อแกจะลืม” โยษิตาเฉไฉ ทั้งที่รู้ดีว่าบ้านที่วนัสหมายถึง คือบ้านที่เป็นเรือนหอของเธอกับปรมะ“เอาเถอะ! แล้วแต่แกก็แล้วกัน แล้วนี่มันยังไงได้ข่าวว่าคุณปอตามไปเฝ้าแกที่ร้านอาหารเลยเหรอ?” วนัสรู้จากกวินว่าปรมะตามไป
ตอนที่28ซึ่งเธอคิดว่าแค่ล็อกห้องเขาก็ไม่สามารถเข้ามานอนในห้องกับเธอได้แล้ว แต่หารู้ไม่ว่าเธอคิดผิด เพราะนอกจากเขาจะไม่หาห้องรับแขกที่เธอบอกว่ามีอยู่หลายห้องเพื่อเข้าไปนอนแล้ว ปรมะยังถือวิสาสะไขกุญแจสำรองที่เอามาจากแม่บ้านใหญ่ประจำบ้านเข้ามาภายในห้องของเธอช่วงกลางดึกได้อย่างง่ายดายส่วนคนที่หลับไม่รู้เรื่อง ก็ไม่รู้เลยว่าเวลานี้ที่ว่างที่อยู่ข้างกันบนเตียงนอน ได้มีบุคคลที่เธอเพิ่งจะไล่ออกไปนอนที่อื่นเมื่อตอนหัวค่ำ ซุกตัวเข้ามานอนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับเธอแล้ว แถมยังฉวยรั้งร่างบางที่หลับสนิทเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดโดยไม่ต้องรอคำอนุญาตอีกต่างหาก“ฝันดีนะครับ” เขากระซิบข้างหู ก่อนจะก้มลงจูบขมับคนที่อยู่ในอ้อมกอดแล้วก็นอนหลับไปพร้อมกับเธอโยษิตาออกมาทานข้าวกับกวินตามที่นัดกันเอาไว้เมื่อคืน ซึ่งปรมะบอกว่าจะตามมาด้วยเพราะไม่ไว้ใจ และเขาเองก็ไม่รู้จักกวิน ซึ่งถ้าจะพูดให้ถูกคือ ปรมะแทบจะไม่รู้จักเพื่อนของโยษิตาเลยด้วยซ้ำ ต่อให้ก่อนหน้านั้นเธอเคยบอกกับเขาเรื่องวนัสที่เขาเข้าใจผิดว่าเธอพาผู้ชายขึ้นห้อง ว่าที่จริงวนัสคือเพื่อนสนิทของเธอเอง แต่กับกวินคนนี้ เขายังไม่เคยได้รับคำแนะนำจากเธอว่าเป็นใคร
ตอนที่27หลังจากจบมื้อค่ำที่เต็มไปด้วยความอึดอัด เพราะโยษิตาไม่พูดกับปรมะสักคำ บนโต๊ะอาหารที่มีด้วยกันสามคน คือเขา เธอ และเธียรธรรม แต่เธอเลือกที่จะมองเขาเป็นอากาศ พูดคุยแค่กับคนเป็นพ่อเท่านั้น ในขณะที่ปรมะเพียงนั่งทานมื้อค่ำอยู่เงียบๆ นอกจากว่าเธียรธรรมจะเอ่ยชวนคุย เขาถึงได้เปิดปากพูดออกมาจบมื้อค่ำ โยษิตาก็หนีขึ้นไปหมกตัวอยู่แต่บนห้อง เขากับเธียรธรรมอยู่พูดคุยกันนิดหน่อยถึงได้แยกตัวขึ้นไปชั้นบน แต่เมื่อเข้ามาภายในห้อง กลับถูกคนเป็นภรรยาไล่ให้ไปนอนที่ห้องอื่นเสียนี่“ฉันไม่สะดวกใจที่จะให้คุณนอนห้องเดียวกัน” เธอเอ่ยออกมา เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายตั้งท่าว่าจะนอนห้องเดียวกันกับเธอหลังจากที่อาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยแล้ว“เป็นผัวเมียกันก็ต้องนอนด้วยกันสิ” เขาอ้าง ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้น เขาแทบไม่อยากที่จะใช้คำว่า ‘เมีย’ กับเธอเลยด้วยซ้ำอาจจะเป็นเพราะก่อนหน้านั้น เขาเองก็ไม่มั่นใจด้วยว่าเขาเผลอมีอะไรกับเธอจริงๆ เพราะคืนที่เกิดเรื่องเขาเองก็จำอะไรไม่ได้ แต่หลังจากที่เขากับเธอมีอะไรกันเมื่อคืนก่อน ซึ่งเขามีสติรับรู้ทุกอย่าง จึงกล้าใช้คำว่าเมียกับเธอได้อย่างเต็มปากเต็มคำอีกอย่าง ตลอดหนึ่งปีเต็มที่แต่งง
ตอนที่26“อยากอยู่ก็อยู่ไป แต่อย่ามาวุ่นวายกับฉันก็แล้วกัน” คนตัวเล็กบอก ก่อนจะสะบัดหน้าเดินหนีขึ้นห้องไปตามเดิม เธียรธรรมเพียงส่ายหน้าให้กับความเอาแต่ใจของลูกสาว“ขอบคุณนะครับพ่อ” ปรมะหันมาขอบคุณพ่อตาที่หาข้ออ้างที่จะให้เขาอยู่ที่นี่กับโยษิตาได้“ตอบแทนด้วยการมีหลานให้พ่อก็พอ” เธียรธรรมยิ้มให้คนเป็นลูกเขย ในขณะที่ปรมะเพียงยิ้มรับ เพราะไม่กล้าที่จะรับปากกับเรื่องนี้เลย เพราะตอนนี้แค่จะคุยกันดีๆ กับโยษิตามันยังดูจะยากเหลือเกินมิลินเคลียร์เรื่องที่มีผู้หญิงมอาระวาทกับเธอถึงที่บ้าน ซึ่งเรื่องนี้ปวินท์ไม่รู้เรื่องจริงๆ เพราะก่อนหน้านั้นเขาก็ยอมที่จะทำตามที่มิลินขอ คือการเลิกยุ่งเกี่ยวกับสาวๆ ที่เป็นเมียเก็บทั้งหมด โดยการให้เงินคนละก้อนเพื่อเอาไปตั้งตัว ซึ่งปวินท์คิดว่ามันคงจะจบแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าเมญ่าหนึ่งในบรรดาเมียเก็บของเขาจะมาอาระวาทเธอถึงที่บ้านถึงปวินท์จะเป็นคนเจ้าชู้มีผู้หญิงอื่นมากมาย แต่คนเดียวที่เขารักและเชิดชูให้ออกหน้าออกตาก็คือมิลิน และเมื่อเธอยื่นคำขาดว่าถ้าเขายังมีเมียเล็กเมียน้อยอย่างที่ผ่านมา เธอจะขอหย่า เขาจึงเลือกที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับพวกเธอเหล่านั้น แพราะแคร์ความรู้สึ






![บำเรอรักบอดี้การ์ดของคุณพ่อ [ Love Slave ]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)





Комментарии