Chapter 6: A Moment of Chaos: Yoh and the Myth That Became Reality

YOH PART

​รถยนต์คันหรูของคุณพอลเคลื่อนตัวออกไปอย่างเงียบเชียบ ทิ้งให้ผมต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่หนักอึ้งราวกับภูเขาทั้งลูก ผมมองออกไปนอกกระจกข้าง ถนนที่เคยคุ้นตาดูแปลกแยกไปหมด ทุกอย่างรอบตัวดูเหมือนจะหมุนคว้างไปพร้อมกับความคิดในหัว

​"พี่โย... เขาพูดจริงเหรอครับ" ยิมที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ผมถามเสียงเบา ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อและกังวล

​ผมหันไปมองน้องชาย "พี่ก็ไม่รู้ยิม... พี่ไม่รู้ว่าต้องคิดยังไง"

​คุณพอล... อพอลโล่... คำพูดเหล่านั้นยังคงก้องอยู่ในหูผม มันเป็นเรื่องบ้าบอที่สุดที่ผมเคยได้ยินมาในชีวิต แต่ทำไมทุกรายละเอียดที่เขาพูดถึงความฝันของผมถึงได้ถูกต้องอย่างน่าเหลือเชื่อ? ไม่มีใครเคยรู้เรื่องทุ่งดอกไฮยาซินธ์สีม่วงนั้นนอกจากหมอที่เคยรักษาผม ซึ่งหมอก็ไม่เคยเปิดเผยข้อมูลของคนไข้ และผมก็ไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังอีกเลย

​ถ้าเขาคือคนคนนั้นจริง ๆ... ความรู้สึกในฝันที่เต็มไปด้วยความรักและความเจ็บปวดก็ย้อนกลับมา ความรู้สึกผูกพันกับชายร่างสูงนั้นมันชัดเจนจนผมไม่อาจปฏิเสธได้

​"แต่พี่โยครับ... ถ้าเขาเป็นอย่างที่เขาพูดจริง ๆ ล่ะก็... พี่อาจจะตกอยู่ในอันตราย" ยิมกระซิบด้วยความกลัว "ในตำนานกรีกพวกนั้นเต็มไปด้วยโศกนาฏกรรม และพี่เจสันก็ดูเป็นคนอันตรายจริง ๆ"

​"นั่นแหละคือสิ่งที่พี่กลัวยิม" ผมกุมขมับ "พี่แค่อยากใช้ชีวิตเรียบง่าย ตัดสูทสวย ๆ แต่ตอนนี้เหมือนพี่กำลังถูกดึงเข้าไปในเกมของเทพเจ้าที่บ้าคลั่ง"

​รถมาจอดที่หน้าห้องเสื้อ Appealing ผมเห็นพี่ยี่หวายืนรออยู่ด้วยสีหน้ากังวล

​"พี่หวา" ผมเรียกอย่างแผ่วเบา

​"โย! เป็นไงบ้าง! คุณพอลเขามาส่งเหรอ!" พี่ยี่หวารีบวิ่งเข้ามารับผมและยิม

​"เดี๋ยวค่อยคุยกันที่ร้านนะพี่หวา" ผมตอบพร้อมเดินเข้าสู่ห้องเสื้อที่ให้ความรู้สึกปลอดภัยราวกับเป็นปราการสุดท้าย

​เมื่อเราสามคนเข้าไปในห้องทำงานของผม พี่ยี่หวาก็เริ่มซักไซร้ทันที

​"เกิดอะไรขึ้นที่คาเฟ่นั้น! คุณพอลกับคุณเจสันมีเรื่องอะไรกัน! แล้วทำไมคุณพอลถึงมาส่งแกถึงที่นี่!?"

​ผมตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ยี่หวาฟัง ยกเว้นเรื่องเทพเจ้ากรีก ผมเล่าแค่ว่าคุณเจสันพยายามที่จะ 'ซื้อ' ตัวผมไปทำงานส่วนตัว และคุณพอลเข้ามาปกป้อง พร้อมทั้งขอให้ผมเป็นดีไซเนอร์ส่วนตัวของเขาคนเดียว

​พี่ยี่หวาฟังอย่างตั้งใจ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นเครียดจัด "พี่บอกแกแล้วว่าคุณเจสันมันอันตราย! ส่วนคุณพอล... แม้ว่าเขาจะดูดีและมีอำนาจมาก แต่การที่เขาเข้ามาปกป้องแกแบบนี้มันก็แปลก ๆ"

​"เขาสัญญากับผมว่าจะใช้ทรัพยากรทั้งหมดของ Ifandis Group เพื่อปกป้องผมจากคุณเจสัน" ผมบอก

​พี่ยี่หวาถอนหายใจยาว "ตระกูล Ifandis น่ะยิ่งใหญ่มากนะโย ถือว่าเป็นตระกูลที่ร่ำรวยและทรงอิทธิพลอันดับต้น ๆ ของโลกเลย การที่คุณพอลเสนอตัวปกป้องแกแบบนี้... มันไม่ใช่แค่การจีบแล้ว แต่มันคือการประกาศความเป็นเจ้าของอย่างเป็นทางการ"

​คำว่า "ความเป็นเจ้าของ" สั่นสะเทือนความรู้สึกอิสระที่ผมพยายามสร้างมาตลอดชีวิตหลังออกจากบ้านครอบครัวจอมปลอม มันทำให้ผมนึกถึงคำพูดของคุณพอลอีกครั้ง... 'ผมคือ อพอลโล่ ที่ทำให้นายต้องจากไปในครั้งนั้น'

​ผมรู้ว่าผมไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกที่ถูกดึงดูดเข้าหาคุณพอลได้เลย มันไม่ใช่แค่ความหลงใหล แต่เป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งราวกับถูกจารึกไว้ในจิตวิญญาณ

​"ผมควรทำยังไงดีพี่หวา" ผมถามอย่างหมดหนทาง

​"แกต้องตัดสินใจ โย" พี่ยี่หวาจับมือผม "ถ้ายอมรับคุณพอลเข้ามาในชีวิต แกก็จะได้ความปลอดภัยจากคุณเจสัน แต่อีกด้านหนึ่ง... แกก็จะถูกดึงเข้าไปในโลกที่แกไม่เคยรู้จัก โลกที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายและอำนาจของตระกูล Ifandis"

​ยิมเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นมา "ผมว่า... พี่โยควรลองเชื่อคุณพอลนะครับ"

​"ยิม!" พี่ยี่หวาหันไปดุ

​"ผมไม่ได้หมายความว่าให้พี่โยเชื่อเรื่องเทพเจ้านะครับ แต่เรื่องที่เขาตามมาปกป้องพี่โยถึงที่นั่น ผมว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้ว ผมไม่เคยเห็นนายแพตทริกหรือพี่ชายของเขาให้ความสนใจใครขนาดนี้มาก่อนเลย" ยิมพยายามอธิบาย "บางที... การที่เขาปรากฏตัว อาจจะเป็นทางออกจากเรื่องแย่ ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นก็ได้"

​ผมมองหน้ายิม แล้วหันกลับมามองพี่ยี่หวา คำแนะนำของยิมฟังดูบ้า แต่ผมก็รู้สึกว่ามันมีเหตุผลบางอย่าง

​ความรักของเราในอดีตทำให้เกิดความริษยา ผมนึกถึงคำพูดของคุณพอล ภัยคุกคาม ที่ผมมองเห็นในสายตาของคุณเจสันนั้นเป็นของจริง

​ผมตัดสินใจแล้ว...

​"ผมจะติดต่อคุณพอล" ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงขึ้น "ผมจะถามเขาถึงเรื่องทั้งหมด... และผมจะยอมรับการปกป้องจากเขา"

​PAUL PART

​ผมนั่งอยู่คนเดียวในสำนักงานใหญ่ของ Ifandis Group ดวงตาจับจ้องไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่แสดงแผนผังความสัมพันธ์และธุรกิจของ เจสัน ผมใช้เวลาหลายชั่วโมงในการวางแผน การแทรกแซง ทางธุรกิจเพื่อทำให้เขายุ่งจนไม่มีเวลามาสนใจไฮยาซินธ์ของผม

​'คุณภัทร การวางแผนซื้อหุ้นบริษัทคู่แข่งของเจสันไปถึงไหนแล้ว' ผมถามเลขาทางโทรศัพท์

​'เรียนคุณพอล เราสามารถซื้อหุ้นส่วนใหญ่ได้แล้วครับ เพียงพอที่จะทำให้เขาต้องใช้เวลาอย่างน้อยหกเดือนในการจัดการเรื่องนี้โดยไม่สนใจสิ่งอื่น' ภัทรรายงานอย่างรวดเร็ว

​'ดี' ผมตอบสั้น ๆ 'ส่งดอกทานตะวัน**ไปให้คุณนันทยศพรุ่งนี้'

​ดอกทานตะวันหมายถึง ความจงรักภักดีและการเทิดทูนบูชา ผมต้องการให้โยรู้ว่าความรู้สึกของผมนั้นมั่นคงและเป็นความจริง ผมต้องการให้เขายอมรับผม ไม่ใช่เพราะผมคืออพอลโล่ แต่เพราะผมคือพอลที่รักเขา

​จู่ ๆ โทรศัพท์ของผมก็สั่นขึ้น เป็นเบอร์ที่ไม่รู้จัก แต่ผมรู้ทันทีว่าใครโทรมา

​"คุณโย" ผมรับสายด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนขึ้นทันที

​“คุณพอลครับ... ผม... ผมขอคุยกับคุณหน่อยได้ไหมครับ” เสียงของโยฟังดูสับสนและเหนื่อยล้า

​"แน่นอนครับ ผมพร้อมเสมอ" หัวใจของผมเต้นแรงด้วยความหวัง "คุณอยู่ที่ไหนครับ ผมจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้"

​“ผมอยู่ที่ร้านครับ... แต่ผมอยากเจอคุณที่... ที่อื่น” โยพูดตะกุกตะกัก “ผม... ผมอยากรู้เรื่องทั้งหมดที่คุณพูด”

​ผมรู้ว่า 'เรื่องทั้งหมด' ที่โยพูดถึงคือเรื่องเทพเจ้าและอดีตชาติ ผมต้องพาเขาไปในที่ที่สงบและปลอดภัยพอที่จะเล่าความจริงอันยิ่งใหญ่นี้

​"ผมเข้าใจครับ" ผมตอบอย่างหนักแน่น "คุณไปรอผมที่สวนสาธารณะใจกลางเมืองนะครับ ตรงบริเวณที่มีต้นไม้ใหญ่ที่สุด ผมจะไปถึงภายใน 30 นาที" ผมเลือกสถานที่นี้เพราะมันเป็นที่โล่งแจ้งที่คนของ Ifandis สามารถเฝ้าระวังได้อย่างง่ายดาย และที่สำคัญที่สุด... ที่นั่นมีพลังงานที่บริสุทธิ์พอที่จะทำให้โยรับฟังเรื่องราวของพวกเราได้

​YOH PART

​ผมวางสายจากคุณพอล หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ผมหันไปมองพี่ยี่หวาและยิม

​"เขาจะมาหาผม" ผมบอก "ที่สวนสาธารณะใจกลางเมือง"

​"สวนสาธารณะ?" พี่ยี่หวาขมวดคิ้ว "ทำไมต้องที่นั่น"

​"ผมก็ไม่รู้" ผมตอบอย่างตรงไปตรงมา "แต่ผมคิดว่าเขาคงอยากคุยเรื่องส่วนตัวที่ไม่มีใครมารบกวน"

​"งั้นให้ยิมไปกับแกด้วยนะ" พี่ยี่หวาสั่ง

​"ไม่ต้องหรอกพี่หวา" ยิมส่ายหน้า "ผมว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของพี่โยกับคุณพอลจริง ๆ แต่ผมจะโทรหานายแพตทริก ให้เขาช่วยจับตาดูพี่ชายเขาอีกแรง"

​ยิมกำลังเริ่มเชื่อเรื่องแปลกประหลาดนี้แล้ว ผมรู้

​ผมขับรถไปที่สวนสาธารณะตามที่นัดไว้ บรรยากาศของสวนนั้นเต็มไปด้วยความเงียบสงบ ผมเดินตรงไปที่ต้นไม้ใหญ่ที่สุดตามที่คุณพอลบอก และพบว่าคุณพอลยืนรออยู่ก่อนแล้ว

เขาไม่ได้สวมสูท แต่เป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบง่ายที่ยิ่งขับให้เขามีรัศมีออร่าราวกับเทพเจ้าจริง ๆ

​"คุณโย" เขาเรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา แต่ก็หนักแน่นในความรู้สึก

​"คุณพอล" ผมเดินเข้าไปหาเขา ความกลัวผสมกับความตื่นเต้นทำให้ผมรู้สึกแปลกประหลาด

​"ขอบคุณที่คุณให้โอกาสผมได้อธิบาย" คุณพอลมองลึกเข้ามาในดวงตาของผม "ผมรู้ว่ามันยากที่จะเชื่อ แต่คุณต้องฟังผมให้จบ"

​The Truth of Hyacinth

​"เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นที่กรีกโบราณ" คุณพอลเริ่มเล่า "ผม... ในฐานะ อพอลโล่ (Apollo) เทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ ดนตรี และคำทำนาย ได้พบกับ ไฮยาซินธ์ (Hyacinthus) องค์ชายแห่งสปาร์ตาที่งดงามที่สุดในโลก"

​เมื่อเขาเล่าเรื่องราวความรักของพวกเราในอดีต ภาพในฝันของผมก็ค่อย ๆ ชัดเจนขึ้นราวกับถูกฉายซ้ำ

​"เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขในทุ่งหญ้า และหัวใจของผมก็มีแต่คุณ" คุณพอลพูดเสียงสั่นเครือ "แต่มีอีกคนหนึ่ง... เซฟิรัส (Zephyrus) เทพเจ้าแห่งลมตะวันตก ผู้ที่หลงรักคุณเช่นกัน และเต็มไปด้วยความริษยา"

​"วันนั้น... เรากำลังเล่นขว้างจักรกัน ผมขว้างจักรไปบนฟ้า แต่เซฟิรัส... เขากลับเปลี่ยนทิศทางลม ทำให้จานจักรพุ่งกลับมาชนคุณ" คุณพอลหยุดหายใจ เหมือนภาพความเจ็บปวดนั้นยังคงติดตาเขาอยู่ "คุณ... คุณล้มลง เลือดของคุณไหลริน... และผมได้แต่กอดคุณไว้... ผมเป็นคนแรกและคนเดียวที่ได้เห็นลมหายใจสุดท้ายของคุณ"

​น้ำตาของผมเริ่มคลอเบ้า ภาพความฝันที่เต็มไปด้วยเลือดและความเศร้าโศกนั้นเป็นความจริง

​"เลือดของคุณหยดลงบนพื้นหญ้า และด้วยความช่วยเหลือของผม... ดอกไม้ที่งดงามที่สุดก็ผลิบานขึ้นจากเลือดของคุณ... ดอกไฮยาซินธ์สีม่วง" คุณพอลมองผมด้วยความรักที่ล้นปรี่ "นั่นคือโศกนาฏกรรมที่ผมแบกรับมานับพันปี... ความรู้สึกผิดที่ทำให้คุณต้องจากไป"

​The Reincarnation and the Threat

​"เมื่อคุณกลับมาเกิดอีกครั้งในชาตินี้... ดวงจิตของผมก็ตื่นขึ้น" คุณพอลเล่าต่อ "นั่นคือเหตุผลที่ผมฝันถึงคุณ... นั่นคือเหตุผลที่ผมรู้สึกเหมือนถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ทุกครั้งที่นึกถึงการสูญเสีย"

​"แต่การกลับมาของคุณไม่ได้หมายความว่าเราจะปลอดภัย" คุณพอลสีหน้าเคร่งเครียดลง "พลังแห่งความริษยาของเซฟิรัส... มันอาจจะถ่ายทอดไปสู่ผู้ที่มีจิตใจมืดมัวและหลงใหลในตัวคุณอย่างผิดปกติได้ ผมเชื่อว่า เจสัน คือร่างที่ถูกครอบงำด้วยจิตวิญญาณแห่งความริษยาของเซฟิรัส"

​"คุณเจสัน... เซฟิรัส?" ผมตกใจจนพูดไม่ออก

​"ใช่ครับ" คุณพอลตอบหนักแน่น "เขากำลัง 'สะสม' คุณราวกับของมีค่า และเขาจะทำทุกอย่างเพื่อแย่งคุณไปจากผม เหมือนที่เคยทำมาแล้วในอดีต"

​ผมมองคุณพอล ดวงตาของเขาไม่ได้โกหก ความรัก ความจริงใจ และความหวาดกลัวที่ส่องออกมาจากดวงตาคู่นั้นทำให้ผมเชื่อเขาได้อย่างหมดใจ ในที่สุดความฝันที่ตามหลอกหลอนมานานก็มีความหมายแล้ว

​"แล้วผม... ผมต้องทำยังไง" ผมถามด้วยน้ำเสียงที่สิ้นหวัง

​"คุณต้องอยู่กับผม โย" คุณพอลเดินเข้ามาใกล้ผมอีกก้าว "คุณต้องยอมให้ผมปกป้องคุณ ผมจะใช้ทรัพยากรทั้งหมดของ Ifandis Group เป็นโล่กำบังให้คุณ และผมจะทำให้เจสันหมดอำนาจในการทำร้ายคุณ"

​"และคุณ... คุณจะรักผมเหมือนที่เคยรักไหม" ผมถามออกไปอย่างไม่คาดคิด คำถามที่หลุดออกจากปากนั้นมาจากส่วนลึกที่สุดของจิตวิญญาณ

​คุณพอลยิ้มด้วยความรักที่บริสุทธิ์ เป็นรอยยิ้มที่ส่องสว่างราวกับดวงอาทิตย์ "ผมไม่เคยหยุดรักคุณเลย โย" เขาค่อย ๆ ยื่นมือออกมาและสัมผัสใบหน้าของผมอย่างอ่อนโยน "ทุกวันที่มีแสงอาทิตย์... คือความรักที่ผมมีให้คุณ"

​ผมปิดตาลงรับสัมผัสนั้น ความอบอุ่นที่คุ้นเคย มันเป็นความรู้สึกที่ผมโหยหามาตลอดชีวิต ในที่สุดผมก็ตัดสินใจได้

​"ผมจะอยู่กับคุณ... อพอลโล่"

​PAUL PART

​ทันทีที่โยเอ่ยคำนั้น... "ผมจะอยู่กับคุณ... อพอลโล่" ผมรู้สึกเหมือนกำแพงน้ำแข็งที่กั้นหัวใจผมไว้มานับพันปีได้พังทลายลง

​"ขอบคุณครับ... ไฮยาซินธ์ของผม" ผมดึงโยเข้ามาในอ้อมกอดอย่างแผ่วเบา กลิ่นหอมของเขาทำให้ผมรู้สึกปลอดภัยและมีชีวิตชีวาอีกครั้ง

​"ตอนนี้คุณปลอดภัยแล้ว" ผมกระซิบข้างหูเขา "แต่เราต้องเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง"

​"ผมต้องทำยังไงบ้าง" โยถามอย่างจริงจัง

​"สิ่งแรก... คุณต้องย้ายมาอยู่กับผม" ผมมองเข้าไปในดวงตาของเขาเพื่อวัดความรู้สึก "เพื่อความปลอดภัยของคุณ ผมไม่สามารถให้คุณอยู่คนเดียวได้อีกต่อไป"

​"ย้ายไปอยู่กับคุณ?" โยดูลังเลเล็กน้อย

​"ใช่ครับ ที่บ้านของตระกูล Ifandis มีระบบรักษาความปลอดภัยที่ดีที่สุด และผมจะดูแลคุณด้วยตัวเอง" ผมยื่นมือไปจับมือของเขา "ผมขอโอกาสได้ดูแลคุณ... ไม่ใช่แค่ปกป้อง แต่เป็นการให้ความรักทั้งหมดที่ผมติดค้างคุณไว้"

​โยมองมือที่ผมจับอยู่ ก่อนจะพยักหน้าอย่างช้า ๆ "ผม... ผมจะไปบอกพี่ยี่หวากับยิม"

​"ดีมากครับ" ผมยิ้มด้วยความโล่งอกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน "ส่วนเรื่องห้องเสื้อ Appealing คุณไม่ต้องกังวล ผมจะให้คนจัดการเรื่องความปลอดภัยของพี่ยี่หวากับลีด้วย และผมจะให้คุณออกแบบชุดสูททั้งหมดของผม... คุณจะเป็น ดีไซเนอร์ส่วนตัว ของผมอย่างเป็นทางการ"

​เราเดินออกจากใต้ต้นไม้ใหญ่ มือของเราจับกันแน่น ผมหันไปมองรอบ ๆ สวนสาธารณะ แล้วผมก็เห็นเงาของใครบางคนที่กำลังมองมาทางเราจากมุมมืด... มันคือเจสัน

​ดวงตาของผมเปล่งประกายด้วยความโกรธ ผมกอดโยแน่นขึ้น

​"คุณจะไม่ได้เขาไปหรอก เซฟิรัส" ผมคิดในใจ "ครั้งนี้... โศกนาฏกรรมจะไม่มีวันเกิดขึ้น"

​การต่อสู้เพิ่งเริ่มต้น... แต่ผมมีไฮยาซินธ์ของผมอยู่เคียงข้างแล้ว

​TBC.