All Chapters of Becoming my Ex's Stepmother: Chapter 11 - Chapter 20

LeahAng halik niya ay mapagparusa. Hindi ko alam kung ano ang sinasabi niya, wala akong maisip na dahilan para magkaganito siya. Pinilit kong makakawala sa kanyang pagkakahawak ngunit hindi ko magawa.Halata ang galit sa bawat halik niya. Sa bawat pagsipsip sa aking mga labi hanggang sa paggalugad niya sa loob ng aking bibig ng tuluyang makapasok ang kanyang dila doon.Ngunit sa kabila non, may bahagi ng katawan ko ang nagugustuhan ang kanyang ginagawa. Hindi ko malaman kung saan iyon nanggaling o nagmula, basta bigla na lang, ang mga kamay na tumutulak sa kanya at hinihila na siya ngayon palapit pa.Ang mga labi ko ay tila may sariling mga isip na tumugon at nakipaglaban sa sipsipan. I never thought that I would be this wanton.Binuhat niya ako at dinala sa kama, bago siya tumayo, iniwan akong nakaupo at nagsimulang magtanggal ng kanyang mga damit habang ako naman ay pinanonood ang bawat kilos niya. “Are you not satisfied with my d!ck?” tanong niya ng tuluyan na niyang matanggal ang

Leah Nakapag-check out na ako sa hotel at gusto kong himatayin sa binayaran ko. Medyo malaki din ang nabawas sa savings ko, mabuti na lamang at nakahanap ako agad ng malilipatan. Kung hindi ay ewan ko na lang talaga. Sa apartment unit ko nagsimula na akong maglinis. Pinagod ko ang aking sarili dahil ayaw kong mag-isip ng kahit na ano at kahit na sino sa mga taong kinaiinisan ko na naging dahilan na rin ng sama ng loob ko. Isa, dalawa, tatlong araw. I turned off my phone dahil sa sunod-sunod na tawag mula kay James at sa aking ina. I don’t know why they had to call me, hindi ba sila marunong makiramdam o talaga lang sobrang manhid na nila dahil sa kapal ng kanilang mukha? Dumagdag pa ang lalaking ‘yon. Ano pa ba ang gusto niya? Sex pa rin? Thursday, kakarating ko lang mula sa pamimili ng mga grocery. I need to stock food dahil hindi ako ang tipo ng tao na mahilig magpunta sa supermarket to buy supplies. Kaya nga kahit maliit ay bumili rin ako ng ref. Ang gusto ko ay may maluluto ako

Leah“Pwede kang magalit sa akin, Leah. Sabihin mo lahat ng gusto mong sabihin. Kung gusto mong saktan ako, gawin mo. Kung kahit papaano makabawas ‘yon sa sakit na naidulot ko sayo, tatanggapin ko,” mahinang sabi ni James. Ramdam ko ang panginginig ng boses niya, parang bawat salita ay nilulunok niya muna bago bitawan. “Isa lang ang pakiusap ko. Sana… bigyan mo ng pagkakataon na makausap ang Mommy mo. At sana, wag mo siyang pagsasalitaan ng hindi maganda. Ako ang may kasalanan sa lahat. Hindi siya.”Hindi ako agad nakasagot. Para bang tumigil ang paligid at tanging mga salitang binitawan niya ang umuugong sa tenga ko.'Ako ang may kasalanan.'Kung ganon, bakit parang ako pa rin ang kailangang umintindi?Tumingin ako sa kanya, matagal. Tahimik. ‘Yung klase ng tingin na alam mong mas mabigat pa kaysa kahit anong salita. Pero hindi niya kinaya. Umiwas siya, parang batang nahuli na magnanakaw ng kendi. Ang kaibahan lang, hindi kendi ang ninakaw niya, kundi tiwala ko.“Hindi ko alam kung da

LeahMagkakaharap kami sa lamesa. Walang nagsasalita na tila ba pare-pareho kaming hindi alam ang sasabihin. Ilang beses ko na silang tiningnan, pero ni isa walang lakas ng loob magsimula. Parang lahat kami natatakot sa susunod na salitang lalabas.“I–I missed you, anak.” Boses ni Mommy, basag at nanginginig. “O-Okay ka lang ba? Saan ka umuuwi? Komportable ka ba?” sunod-sunod niyang tanong, tila ba kailangan niyang punuin ng salita ang nakabibinging katahimikan. Ngunit imbis na paghingi ng tawad, kalagayan ko pa rin ang una niyang inalam.Bahagya akong napangiti, mapait. “I’m not okay,” mahinahon kong sabi, “pero komportable ako sa kung saan man ako umuuwi ngayon.”Parang biglang may nalagas sa mga balikat niya. Napayuko si Mommy, at nakita kong kumislot ang kanyang mga labi, tila gustong magsalita pero hindi alam kung paano sasagutin ang mga sinabi ko.“I’ve caused you so much pain,” mahina niyang sabi maya-maya lang. “Tapos wala pa ako sa tabi mo. I am deeply sorry, anak. Kung maibab

Leah “Good morning, Leah!” bati ni Rey pagdating ko sa opisina, sabay taas ng kilay na parang ang saya-saya niya makita ako. “Good morning,” mahina kong sagot, pilit na may kasamang ngiti. Kahit wala ako sa mood, pinilit kong magmukhang okay. Ayokong mapansin nila, lalo na si Nica na laging may radar pagdating sa mga ‘may pinagdadaanan’. Hindi naman ako ‘yung tipo ng taong mahilig mag-open up. Kaya nga nagtataka pa rin ako kung bakit ko nasabi sa lalaking 'yon ang lahat ng ‘yon. Sa dinami-rami ng tao, bakit pa sa lalaking ‘yon? “Kamusta ang leave? Nakakita ka na ba ng malilipatan?” tanong ni Nica, hawak ang tasa ng kape habang umuusok pa ito. “Oo,” sagot ko habang inaayos ang bag ko sa gilid ng mesa. “Naayos ko na rin kaya back to work na talaga.” Tumango sila pareho, at biglang kumislap ang mga mata ni Nica, ibig sabihin may naalala na naman siyang gusto niyang ibalita. “Alam mo ba, ang gwapo pala ni Mr. Solano lalo na sa malapitan,” sabi niya, halos may kilig sa boses. Tumaas