Semua Bab Teach Me, Uncle Professor : Bab 1 - Bab 5

“Masarap ang bawal.” ’Yan ang motto na ginagawa kong prinsipyo sa bawat desisyon ko. At kung may mali doon, then maybe I was never meant to be right.“You will transfer to school, whether you like it or not.” Those are the exact words of my mother when she found out that I got expelled. Galit na galit itong humarap sa ‘kin habang itinatapik ang lamesa para pakalmahin ang sarili. I crossed my arms and leaned back on my chair. “Seriously, Ma? Transfer? Dahil lang doon?”Hindi ko naman kasalanan na nahuli kami ng janitor sa boy’s comfort room ha? Kung may dapat sisihin dito, hindi ba dapat ‘yong lalaking nanghila sa ‘kin at basta-basta na lang ako hinalikan sa loob? Bakit kasi hindi niya muna ni-lock ang pinto? Ayan tuloy, bitin!Kung sino man gumawa ng katagang “masarap ang bawal,” tama nga siya. Nakaka-excite kasi sa feeling na gumawa ng kakaiba, na parang anytime may mangyayaring hindi mo inaasahan. I don’t like following the rules. That’s for normal people who like the boring stuff

“Lock the door.”Pinaikot niya ang kaniyang upuan para makaharap sa akin. Sumunod ako, marahang isinara iyon, pero hindi ako agad lumapit. Sa halip, nakasandal lang ako sa pinto at pinagmamasdan siya. “What is it, professor? Or should I say, uncle?” Matapang kong tanong habang naka pamewang. “Sit down, kailangan nating pag usapan ang academic behavior mo.” Utos niya habang niluluwagan ang necktie na suot.Bored akong naupo sa upuan sa gilid ng desk niya habang pinapanood niya ako. Uncle Easton is not my biological uncle, inampon lang siya ng aking Grandpa nang namatay si Grandma para nabawasan ang lungkot . Kaya technically, hindi kami magkadugo.Ever since bata pa ako, iba na talaga ‘yong presensiya niya. ‘Yong tipo ng lalaking kahit wala namang ginagawa, mapapatitig ka pa rin.“Academic behavior?” Taas-kilay kong tanong. “As far as I recall, wala naman po akong ginagawang masama ha?”“You were being too friendly during class hours,” aniya, habang tinatanggal ang reading glasses ni

Lahat ng ingay sa paligid ay unti-unting nawala nang magtagpo ang mga mata namin ni Uncle Easton. Parang lahat ng ilaw sa paligid ay sa kaniya lang nakatutok.Parang naistatwa ako sa aking kinauupuan. Kakasabi ko lamang kanina na wala akong kinatatakutan ngunit ang kaniyang mga tingin? Parang may kuryenteng dumadaloy sa bawat hibla ng aking katawan. Iba ang kaniyang aura ngayon.Hindi ko alam kung dapat ba akong magalit, mahiyang tumakbo, o ngumiti sa harap niya. Paano niya ba kasing nalaman na nandito ako at bakit kailangan pa niya akong puntahan?“Eloisa,” muling wika niya gamit ng kaniyang baritonong boses. “Outside.”Walang naglakas-loob magsalita. Mukhang pati sila ay nagulantang kung bakit nandito ang professor namin. Kahit si Drake na kanina lang ay mayabang na humahaplos sa ‘kin ay umatras nang marinig iyon. Wala na akong nagawa kundi sumunod.Paglabas namin, agad akong sinalubong ng malamig na simoy ng gabi. Tahimik lang ako habang nakasunod sa kaniya.“Get in the car.” Mabil