All Chapters of รักเราลูกสาวเป็นใจ: Chapter 21 - Chapter 30

“ใจดี เป็นผู้ใหญ่ มีเหตุผล หล่อ รวย”“เหมือนผมเลย” อริยาเบ้ปากให้คนหลงตัวเอง“หลงตัวเอง” อริยาบ่นเบา ๆ แต่คนที่นั่งไม่ไกลก็ได้ยิน เขาย้ายมานั่งข้าง ๆ เธอ“แล้วตรงไหนที่ผมไม่เป็นเหมือนพระเอกในนิยายคุณ เอาปากกามาวงเลย”“คำศัพท์ใหม่ด้วย เอาปากกามาวง” อริยาหัวเราะกับท่าทางและคำพูดของเมฆา“แล้วนางเอกของคุณเป็นแบบไหน” เมฆาเอื้อมมือมาจับมือของอริยา มือของเธอเล็กมากถ้าเทียบกับมือเขา“นางเอกก็ต้องน่ารัก นิสัยดี อ่อนหวาน”“โห! ตรงข้ามกับคนเขียนทุกอย่างเลย” เมฆาพูดพร้อมทั้งจับมือเธอขึ้นมาหอม“คุณเมฆ!” อริยาหน้าแดงขึ้นมาทันที เดี๋ยวนี้เขากล้ามาก“ไปเที่ยวในไร่กันไหม” อริยาย่นคิ้ว เขาบอกเองว่าไม่อยากให้เธอเดินเยอะ แล้วจะชวนเธอไปเที่ยวไร่ ทำไมเป็นคนย้อนแย้งอย่างนี้เนี่ย“นั่งรถไม่ได้ลงไปเดิน” ชายหนุ่มเหมือนจะรู้ความคิดของอริยาก็เลยรีบบอกเธอ“อ๋อ ไปก็ได้ค่ะ เบื่อ ๆ เหมือนกันค่ะ”“เดี๋ยวพาไปดูพระอาทิตย์ตกดิน”“จริงเหรอคะ” รอยยิ้มบนหน้าหญิงสาวทำให้เมฆาชะงักไปชั่วขณะ มันเป็นรอยยิ้มสดใสที่เขาชอบมอง ไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหนที่เขาชอบรอยยิ้มนี้“ว้าย! คุณเมฆ” อริยาร้องโวยวายเพราะเขาอุ้มเธอเดินตรงไปยังรถที่จอ

“อ้าว ไอ้เมฆ” อัคคีหันไปเห็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมนั่งอยู่ด้วยที่โต๊ะก็อดแปลกใจ เพราะไม่ได้เจอเพื่อนมาสักพักแล้ว“ไอ้เพลิง” ทั้งสองหนุ่มกอดกันอย่างกับคนคุ้นเคย สองสาวจึงได้รู้ว่าที่แท้สามีของอลินตากับแฟนหนุ่มของอริยาเป็นเพื่อนมัธยมรุ่นเดียวกัน“บังเอิญจังเลยนะคะ” อลินตาเอ่ยขึ้นเมื่อทั้งคู่นั่งกินขนมอยู่ร้านกาแฟดัง ส่วนสองหนุ่มก็กำลังคุยกันสนุกสนาน“พี่เปลวแวะไปเที่ยวไร่ชาได้นะคะ” อริยาเอ่ยชวนอลินตา เพราะอลินตาเพิ่งมาอยู่เชียงรายได้ไม่กี่วัน อยากชวนไปเที่ยวไร่ชาของแฟนหนุ่มด้วย “แหมขายของเก่งนะคะเนี่ย นอกจากเป็นนักเขียนยังเป็นนักการตลาดให้ไร่ชาด้วยเหรอคะ” อลินตาเอ่ยแซว เรียกเสียงหัวเราะให้ทั้งคู่“แม่ป๊อปยังเป็นครู ให้น้องดาวด้วยค่ะ”“แม่ป๊อป” อลินตาตกใจเพราะไม่คิดว่าอริยาจะมีลูกโตขนาดนี้“หนูชื่อน้องดาวเป็นลูกของพ่อพิภพ เป็นน้องสาวพี่เมฆแต่ชอบเรียกพี่เมฆว่าพ่อ เพราะพี่เมฆเลี้ยงหนูมาตั้งแต่เด็ก พอพี่ป๊อปเป็นแฟนพี่เมฆ น้องดาวก็เลยเรียกทั้งสองคนว่าพ่อกับแม่ ซ้อมไว้ค่ะถ้าวันข้างหน้ามีน้อง น้องจะได้เรียกพ่อแม่ตามน้องดาว”น้องดาวอธิบายเสียยืดยาว จนคนฟังทั้งคู่อดยิ้มในความช่างคิดของเด็กหญิงตั

อริยาชะงักนิ่งเมื่อเห็นภาพตรงหน้า เมฆากำลังกอดอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเห็นเพียงเสี้ยวหน้าของผู้หญิงคนนั้นก็รู้ว่าสวยมาก อริยาเดินกลับไปที่ตัวบ้านอีกครั้ง ตอนนี้เธอสับสนวุ่นวายใจมาก อยากเข้าไปถามเขาว่ามันคืออะไร แต่ก็ไม่กล้านั่งรอเขาที่ห้องนั่งเล่นเป็นเวลานานกว่าเขาจะกลับมาพร้อมเธอคนนั้น สายตาของเมฆาเปลี่ยนไปมากจนเธอตกใจ เพียงเพราะเธอคนนั้นกลับมา สายตาของเขาก็ดูกังวลและเหินห่างถึงเพียงนี้ “คุณป๊อป นี่คุณสาเพื่อนของผม คุณป๊อปเขาเป็นคุณครูของน้องดาว” มาริสายิ้มหวานให้อริยา ทั้งสองยกมือไหว้ทักทายกัน “สวัสดีค่ะ สานะคะเป็นเพื่อนของเมฆ” “ค่ะ สวัสดีค่ะ ป๊อปค่ะ” เธอตัวชาเหมือนโลกทั้งโลกกำลังหยุดหมุน เมื่อคืนเธอกับเขานอนกอดกันทั้งคืน ส่วนวันนี้เขากลับแนะนำเธอว่าเป็นเพียงคุณครูของน้องดาว “เมฆค่ะ สาอยากคุยกับคุณเรื่องน้องดาวหน่อยค่ะเราไปคุยด้านบนไหมคะ” “เออ ครับ” อริยามองหน้าเมฆา เขาเองก็มองหน้าอริยาเหมือนอยากจะพูดบางอย่าง ถ้าเธอเป็นแม่น้องดาวจริงและอยากคุยกับน้องดาวทำไมเลือกวันที่น้องดาวไม่อยู่ น้องดาวเดินทางไ

“กินได้ครับผมกินได้ทุกอย่าง ยำกบเนี่ยชอบมากครับ” เมฆายิ้มให้อริยาอีกครั้ง ทำให้แม่ของอริยาดีใจมาก อย่างน้อยชายหนุ่มก็ไม่ได้รังเกียจอาหารบ้าน ๆ แบบนี้ ดูท่าทางของชายหนุ่มก็ดูสนใจลูกสาวของเธอจริง ๆ “น้องป๊อปชอบกิ๋นขาอุ้ยกบขนาดหนา” พ่อของอริยาหันไปบอกเมฆา อริยาหน้าแดงขึ้นทันที แบบนี้เขาก็รู้หมดสิว่าเธอกินไม่เลือก ผู้หญิงสาวสวยที่ไหนเขาจะชอบกินกบแบบเธอ คิดแล้วก็หน้าแดงหนักกว่าเดิม “ไม่ยักรู้ว่าคุณชอบกิน ผมจะได้ทำฟาร์มกบ” เมฆาเอ่ยแซวคนโดนแซวว่าชอบกินกบก็เบ้ปากอย่างหมั่นไส้ ทำเป็นจะมาทำฟาร์มกบให้ แค่แนะนำว่าเธอเป็นแฟนยังไม่ได้เลย แบบนี้แล้วจะเชื่อใจอะไรได้“พ่อเลี้ยงเมฆอายุเท่าใดแล้วปี๋นี้” แม่ของอริยาเอ่ยถามเพราะไม่แน่ใจว่าชายหนุ่มอายุเท่าไหร่ เหมาะสมกับลูกสาวเธอไหม“เรียกผมเมฆเฉย ๆ ดีกว่าครับคนกันเอง ปีนี้อายุสามสิบห้าแล้วครับ” เมฆารู้สึกดีที่ทางพ่อแม่ของอริยา กล้าถามเรื่องอายุแสดงว่าท่านทั้งสองมองเขาเป็นคนคุ้นเคย“พ่อเมฆ มาอยู่บ้านเฮานานแล้วก่อ”“ผมเกิดที่นี่ครับ แต่ไปเรียนที่จีนตอนปริญญาตรี กับปริญญาโทครับ แล้วก็กลับมาดูแลที่ไร่จริงจังตอนเมื่อสักแปดเก

“ว่าแต่มาแต่เช้า มีธุระอะไรกับน้องหรือเปล่าคะ” “วันนี้น้องดาวกลับ พี่จะมาชวนไปรับน้องดาวด้วยกัน เดือนกับฟ้าก็มาด้วยนะครับ” อริยาอดสงสัยไม่ได้เนี่ยที่มาหาแต่เช้าเพราะเขาอยากจะง้อเธอ เรื่องที่ไม่ยอมเล่าเรื่องคุณมาริสาหรือแค่ต้องการเพื่อนนั่งรถกันแน่ “ไปก็ได้ค่ะ ขอกินข้าวก่อนนะคะ ลงเครื่องกันกี่โมงคะ” “สิบโมงครับ” “มากิ๋นข้าวกั๋น” เสียงยายเรียกทั้งสองคนให้มากินข้าว ไม่นานแม่ก็ขับมอเตอร์ไซค์เข้ามาในบ้าน เพราะจะได้กินข้าวพร้อมหน้า ขันโตกถูกยกออกมาสองชุด โดยให้อริยากับเมฆากินด้วยกันส่วนผู้ใหญ่กินกันที่เตียงนั่งเล่นใต้ต้นลิ้นจี่ลานหน้าบ้าน มีแสงแดดส่องรำไรเหมาะกับอากาศหนาวแบบนี้ “พี่เมฆ วันนี้ลาบกับแกงอ่อมกินได้นะคะ” อริยาเอ่ยถามแฟนหนุ่มที่นั่งปั้นข้าวเหนียวอยู่ “ของโปรดเลยครับ” ชายหนุ่มยิ้มหวานให้แฟนสาว ได้กินข้าวกับเธอ ข้าวเปล่าเขายังว่าอร่อยเลย อีกอย่างวันนี้อริยาสวยมาก “น้องวันนี้น้องสวยมาก พี่ไม่เคยเห็นน้องแต่งตัวแบบนี้เลย” เมฆาเอ่ยชมแฟนสาวอย่างจริงใจ “ตอนที่เราเจอกันครั้งแรกน้องก็ใส่แบบนี้”