All Chapters of รักเราลูกสาวเป็นใจ: Chapter 31 - Chapter 40

“คิดถึงน้องดาวจังค่ะ” อริยาเองก็กอดกระชับน้องดาว เธอเองก็คิดถึงน้องดาวไม่ต่างกัน เพราะก่อนหน้านี้ทั้งสองก็อยู่ด้วยกันเกือบทุกวัน“กลับกันเถอะ” พิภพเอ่ยชวนทุกคน เขาอยากคุยกับเมฆาเรื่องของมาริสา เพราะตอนอยู่ที่กรุงเทพฯก็มีคนรายงานว่ามาริสามาที่ไร่ และเป็นเหตุให้คุณครูว่าที่ลูกสะใภ้ของเขาต้องหนีกลับบ้าน“เดือนสบายดีนะ” อริยาเดินเข้าไปกอดประดับเดือนด้วยความคิดถึง“สบายดี เป็นไงแก พี่เมฆแซ่บไหม” ประดับเดือนกระซิบถามให้ได้ยินกันสองคน เพราะตอนนี้เมฆาอุ้มน้องดาวเดินไปขึ้นรถแล้ว ส่วนเวหาก็เดินคุยกับพ่อของเขา เหลือแต่อริยากับประดับเดือนรั้งท้าย“ไม่รู้ยัง ไม่ได้ชิม” “โหช้า” ประดับเดือนอดแซวไม่ได้เพราะเพื่อนช้าไม่ทันใจเลย“ใครจะเหมือนแกกับฟ้า เจอกันครั้งแรกก็ลากกันไปกินในน้ำแล้ว”“ไอ้ป๊อปคนนะไม่ใช่เหี้ยจะได้กินในน้ำ ก็ฟ้าเขาแซ่บใครจะอดใจไหว” ประดับเดือนแทนที่จะอายกับยิ้มหวาน เมื่อนึกถึงความหลังแสนจะประทับใจ คนที่ยังไม่เคยได้แซ่บกับใครมาก่อน ได้แต่หน้าแดงอดจินตนาการตาม เหมือนในนิยายบอกไม่ได้เลยสักครั้งถ้าพูดเรื่องนี้เมื่อทั้งหมดมาถึงไร่ชานภาภพแล้ว ต่างคนต่างแยกย้ายพักผ่อน อริยาพาน้องดาวอาบน้ำอ

“มีอะไรหรือเปล่าคะ” อริยาสังหรณ์ใจไม่ดีเลย ด้วยน้ำเสียงของเขา “เธอยื่นขอสิทธิ์การเลี้ยงดู” เมฆาหลับตาลงอย่างเจ็บปวด เพราะมาริสายื่นต่อศาลว่าพ่อของเขา กีดกันเธอไม่ให้พบกับน้องดาว มาริสาซึ่งตลอดหกปีมานี้เธอไม่เคยใส่ใจโทรหาน้องดาวสักครั้ง พวกเขาก็คิดว่าเธอคงไม่กลับมาอีก แต่วันนั้นเธอมาคุยกับเมฆา ในข้อตกลงที่เธออยากได้แต่เมฆาไม่ยอม เธอเลยยื่นต่อศาลขอสิทธิ์การเลี้ยงดู“จะมาขออะไรตอนนี้ แล้วไปอยู่ไหนมาตั้งหลายปี” อริยาอดบ่นไม่ได้ เมฆาคิดถึงเรื่องที่มาริสามาคุยกับเขาเมื่อวันก่อนก่อนหน้านี้ที่ห้องทำงานของเมฆา มาริสาขึ้นมารอที่ห้องทำงานของเมฆา ที่เธอบอกว่ามีธุระจะคุยด้วยเรื่องน้องดาว “เมฆ มีแฟนแล้วเหรอ” มาริสามองสายตาที่ชายหนุ่มมองคุณครูสาวสวยคนนั้นได้ดี มันเป็นสายตาที่เขาเคยใช้มองเธอเมื่อนานมาแล้ว “เรากับคุณป๊อปเพิ่งคบกัน” เมฆาตอบออกไปอย่างไม่อยากปิดบัง เพราะเขารู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ความลับอีกหน่อยคนก็ต้องรู้อยู่ดีเพราะเขาไม่คิดจะปิดเรื่องเขากับอริยากับใคร “แล้วน้องดาวล่ะ” มาริสาถามขึ้นมาซึ่งเมฆาก็ไม่เข้าใจความหมายของเธอ “

“นี่คงโดนผัวฝรั่งทิ้งมา ถึงกลับมาหาลูกคงอยากได้เงินเลยมาก่อกวนแบบนี้” ประดับเดือนยังบ่นต่อ ที่เธอไม่ชอบที่สุดคือผู้หญิงแบบนี้แหละ เห็นแก่ตัว ไม่เคยรักใครเป็น “แต่ถ้าไม่ได้จดทะเบียนสมรส ลูกก็เป็นสิทธิ์ของแม่นะ” อริยายังอดกังวลใจไม่ได้เพราะตามกฎหมายน้องดาวเป็นกรรมสิทธิ์ของมาริสาอย่างไม่ต้องสงสัย “คุณพ่อและพี่เมฆาจัดการได้ ไม่ต้องห่วงนะแก” “อือ” อริยาตอบเพื่อนไปอย่างนั้น แต่จริงแล้วตัวเองก็รู้สึกเป็นห่วงอยู่ดี ดูจากสีหน้าแล้วเมฆาก็คงกังวลใจไม่น้อย เธอได้แต่ถอนหายใจ เพราะตอนนี้ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร ก็คงต้องให้เป็นหน้าที่เขากับพ่อของเขาจัดการ อย่างไรเสียก็เป็นเรื่องของคนในครอบครัว “สวัสดีครับไม่ทราบว่าใช่ คุณนักเขียนอาริหรือเปล่าครับ” อริยาเงยหน้าจากแก้วชา มองหน้าคนที่ถามเธออย่างตกใจ ไม่คิดว่าจะมีคนรู้จักเธอด้วย “อ๋อค่ะ อาริเองค่ะ” เสียงของอริยาตอบ ในวงการนักเขียนชื่อของเธอคือ อาริ ซึ่งมาจากชื่อจริงของเธอคืออริยา “โอ้ ดีใจจังเลยครับ ผมชอบผลงานของคุณมากเลยครับ หนังสือคุณผมมีทุกเล่มเลยนะครับ” ชายหนุ่มยังคงพูดต่อพร้อมทั้ง

“พี่ไม่อยากให้น้องคิดมากนะ เขาก็อยู่ส่วนเขา เราก็อยู่ส่วนเรา” เมฆายังปลอบใจแฟนสาว เพราะกลัวเธอคิดมาก เขาลูบผมเธออย่างรักใคร่ “แล้วเราจะไม่บอกน้องดาวเหรอ ว่าคุณมาริสาเป็นแม่” อริยาเองก็ไม่เห็นด้วยที่จะไม่ให้น้องดาวรับรู้เพราะอย่างไรเสียทั้งสองก็เป็นแม่ลูกกัน “ถ้าน้องดาวรู้แล้ววันหนึ่งมาริสาจากไปอีกน้องดาวจะต้องเสียใจ เพราะตอนนี้น้องดาวเริ่มโตแล้ว ผมไม่อยากให้น้องดาวรู้ น้องดาวจะไม่มีวันรู้” สีหน้าเป็นกังวลของเมฆา ทำให้อริยาเข้าใจดีว่าเขารู้สึกอย่างไร หากน้องดาวต้องเสียใจคนที่เสียใจไม่ต่างจากน้องดาวคือเขา แต่ถ้ามาริสาอยู่ที่นี่ตลอดไปมันก็อาจจะดีสำหรับน้องดาวก็ได้ อริยาคิดอย่างนั้น แต่เธอเลือกที่จะไม่ได้พูดออกไป “อย่าคิดมากนะคะ น้องจะอยู่ข้าง ๆ พี่เมฆ” อริยากอดกระชับเขาให้แน่นขึ้นกว่าเดิม ทุกการกระทำของทั้งสองคนอยู่ในสายตาของมาริสา มาริสาแอบมองทั้งสองคนนั้นอยู่นาน เธอเลิกลากับสามีมาหลายเดือนรู้ว่าเมฆายังไม่มีใคร ตั้งใจจะมาหาเขาเผื่อจะมีโอกาสได้เริ่มต้นใหม่ ความจริงแล้วเธออยากให้ตาแก่อดีตผัวของเธอหรือพ่อของเมฆาตายไปเสียให้พ้น เรื่องทุกอย่างค

อริยากลับบ้านมาเปลี่ยนชุด เป็นนุ่งผ้าถุงและชุดล้านนา เมฆาซื้อให้เธอหลายชุด ล่าสุดเขาชอบนักชอบหนาที่จะให้เธอใส่ชุดแบบพื้นเมือง เธอก็ชอบนะเวลาถ่ายรูปออกมาแล้วสวยมาก จะได้เอารูปไปอัปเดตในเฟซบุ๊กด้วย“สวัสดีครับ คุณพ่อคุณแม่” เมฆาเดินเข้ามากับน้องดาวสวัสดีพ่อแม่ของอริยาที่กำลังเตรียมตัวจะออกไปดูไร่ดูสวน“สวัสดีจ้าวพ่อเมฆ วันนี้น้องดาวมาตวยก๋าลูก” แม่พิมทักทายน้องดาวที่ก้มหัวไหว้อย่างสวยงาม“มาด้วยค่ะ คุณยายวันนี้น้องดาวจะไปเที่ยวดอยตุง” น้องดาวเป็นเด็กฉลาดพูดจาสื่อสารได้ชัดถ้อยชัดคำ“น้องไปกับอ้ายเมฆเน้อจ้าวแม่ คืนนี้ว่าจะนอนที่ไร่เลย” การคบหากันของอริยากับเมฆาพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ พวกท่านทั้งสองไม่ได้ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของทั้งคู่ เพราะคิดว่าทั้งคู่ก็เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว แม่ยิ้มเป็นการตอบรับ ตอนนี้ดูเหมือนแม่พิมจะสนใจอยู่กับน้องดาวมากกว่า“น้องดาวอยากเลี้ยงแมว” น้องดาวมองดูเจ้านายกับเจ้าขุนแมวตัวโปรดของแม่พิม ตอนนี้เจ้าแมวทั้งสองตัวกำลังนอนตากแดดอยู่ตรงบันไดบ้าน“อยากเลี้ยงเหรอลูก” แม่พิมมองหน้าเด็กหญิงแล้วก็อดสงสารไม่ได้ แต่ก็คงตัดใจยกเจ้าสองตัวนี้ให้น้องดาวไม่ได้“เดี๋ยวยายจะขอบ้านป้า