All Chapters of Dangerously His: Chapter 1 - Chapter 10

SAGE I came to Siargao to disappear. Hindi lang para makipag-party. Gusto ko lang ng katahimikan, kahit ilang araw lang, na hindi ko kailangang magpanggap okay para sa kahit na sino. Three days. ‘Yun lang ang binigay ko sa sarili ko. Tatlong araw para huminga. Pagbaba ko ng eroplano, sinalubong agad ako ng dagat na parang gusto akong yakapin, langit na mukhang mas malawak kaysa dati. Makikita sa bawat hakbang ko ang kagustuhan kong makatakas at makalimot sa lahat. Gustong-gusto ko lang na for once… hindi ko kailangang maging okay. Maliit lang yung villa na na-book ko, pero napakaganda. Kulay puti ang mga sheets, wood everywhere, at sa may harapan ay ang karagatan na tila poster na gumagalaw. I should’ve stayed inside. Dapat nagpahinga ako, nagmuni-muni, mag-pretend na healed na ako. Pero nang sumayaw ang ilaw at tugtog galing sa may dalampasigan, parang hinihila ako nito at hindi ko kayang labanan. The beach bar looked surreal. May mga nakapulupot na fairy lights sa mga p

SAGE Maaga akong nagising kahit halos hindi naman ako nakatulog. Siguro dahil ramdam ko pa rin sa dibdib ko yung bigat ng lahat ng hindi ko kayang aminin. Tahimik pa ang buong isla. Wala pang dumadaan sa kalsada, wala pang ingay na sumisira sa payapang tunog ng mga alon. Wala nang dahilan para manatili. O baka masyado nang marami. Nakatalikod ako kay Nox, pero ramdam ko pa rin ‘yung bigat ng braso niya sa bewang ko. Parang ayaw niyang bitawan kahit sa panaginip. Mahina ang paghinga niya, parang wala siyang iniisip na kahit ano. And for a second, gusto kong magpanggap na totoo ‘to. Na ako si Elle Navarro. Na hindi ako si Sage Adessa Villafuente na may magulong past, at walang dapat patunayan sa kahit kanino. Pero hindi ko kayang mahulog sa ilusyon na ‘to. I can’t stay, just because he asked me to. Dahan-dahan akong bumangon at sinuot ‘yung oversized shirt niyang ginamit kong cover-up kagabi, pilit na hindi gumagawa ng ingay. Tinitigan ko siya ng ilang segundo. Sa unang

SAGE Limang araw na mula nung unang araw ko sa Cortez Holdings, pero hanggang ngayon, parang hindi pa rin ako marunong huminga nang normal kapag nasa loob kami ng iisang kwarto. Limang araw ng pagpapanggap na hindi ko kilala ang lalaking dati kong hinalikan sa ilalim ng buwan. Limang araw ng pagtitimpi, ng pagpapaka-propesyonal, at ng pagbubuo ng mataas na pader sa pagitan namin, kahit paulit-ulit rin naman niya ‘yong binabasag ng isang tingin lang. Lalo na kapag siya ‘yung nakakasabay ko sa hallway. Lalo na kapag magkakatinginan ang mga mata namin kahit isang segundo lang. Walang sinasabi, pero parang may mga salita na gustong kumawala, mga tanong na ayaw naming sagutin. --- Mag-a-alas siyete na ng gabi nang mapilitan akong bumaba sa accounting floor para magpasa ng reports na kailangan ni Mr. Cortez first thing tomorrow. Halos wala nang tao sa office, ‘yung mga ilaw sa hallway nagdi-dim na. Tahimik. ‘Yung tipo ng katahimikan na maririnig mo pa ang sarili mong paghinga

SAGEMabilis talaga kumalat ang tsismis sa loob ng kompanya. Parang apoy sa tuyong damo na isang bulong lang, may kasama nang dagdag at bawas. At sa kung anong dahilan, ako raw ang bagong “apple of the eye” ng CEO.Sage Villafuente, the girl who caught Nox Cortez’s attention.Hindi ko alam kung maiinis ako o matatawa. Kung alam lang nila kung gaano kalayo sa katotohanan ‘yung mga salita nila. O kung gaano kalapit, depende sa kung anong parte ng kuwento ang gusto kong paniwalaan.Sa pantry, habang nagbubuhos ako ng kape, naririnig ko pa ang mahinang bulungan sa mesa sa likod. ‘Yung tipong halos pabulong pero sapat para umabot sa tenga mo.“Si Ma’am Sage daw, nakita raw ni Mark lumabas ng elevator kasama si Sir Nox.”“Baka nagkataon lang.”“Hindi kaya. Ang lapit daw, parang—”“Arabella, coffee ka?” putol ko, medyo mas malakas kaysa sa dapat.Napalingon si Arabella mula sa kabilang counter. Agad niyang tinabunan ng ngiti ‘yung biglang tensiyon. “Sure, girl. Latte din, right?”T

SAGEPagkagising ko kinabukasan, para akong binuhusan ng malamig na tubig. Hindi dahil sa lamig ng aircon, kundi dahil sa bigat ng alaala ng kagabi.Ang unang sumalubong sa’kin ay ‘yung amoy ng kape mula sa kusina at mahinang tunog ng coffeemaker na parang sinasadya akong paalalahanan na gising na ulit ang mundo.Pero hindi kape ang unang pumasok sa isip ko.Si Nox.‘Yung bigat ng hininga niya sa leeg ko kagabi. ‘Yung mga daliring halos hindi ko mapigilang hanapin ulit. At ‘yung halik na dapat ay hindi nangyari, pero nangyari pa rin.Muntik na naman kagabi. Muntik na naman akong bumigay. Napapikit ako, pilit binubura sa isip ko lahat. Hindi ko alam kung hanggang kailan ko pa kaya ‘tong iwasan.Pero alam kong kailangan. Hindi dahil sa ayaw ko. Kundi dahil ayoko nang masaktan sa parehong paraan ulit.Once is enough. Hindi ko na hahayaang mangyari ulit.Ayoko na ulit maging babae na nagmakaawa sa isang lalaking may hawak ng kapangyarihan, sa trabaho, sa puso, sa lahat.Dati na