All Chapters of โฮสต์ในฝัน: Chapter 61 - Chapter 70

ห้าโมงเย็น หลังจากเคลียร์งานที่ต้องส่งลูกค้าพรุ่งนี้เสร็จก็ปาไปเกือบ 4 ทุ่มดีไซน์ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวและไม่ลืมกดเรียกแท็กซี่ผ่านแอป ใช้เวลาไม่นานก็เดินออกมากับชุดเปรี้ยวจี๊ดเสื้อสายเดี่ยวตัวเล็กโชว์เอวคอดและแผ่นหลังเนียนสวยผับ HPเสียงเพลงดังกระหึ่มกระทบโสตประสาทการได้ยินทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาด้านในผับหรู วันนี้นักท่องเที่ยวหนาตาเพราะเป็นวันสุดสัปดาห์ ผู้คนต่างออกมาดื่มผ่อนคลายพบปะสังสรรค์หลังจากที่ทำงานหนักมาทั้งสัปดาห์“Cosmopolitan แก้วหนึ่งค่ะ”“แกร๊ก!” ค็อกเทลสีแดงเข้มในแก้วทรงสูงถูกวางลงตรงหน้าหญิงสาว เมื่อชงเหล้าเสร็จบาร์เทนเดอร์หนุ่มก็เดินหายไปจากเคาน์เตอร์เหลือเพียงบาร์เทนเดอร์อีกคนยืนเฝ้าเคาน์เตอร์บาร์อยู่คนเดียว“พี่แทนไทผู้หญิงของพี่ลุคค์มานะพี่วันนี้ นั่งอยู่เคาน์เตอร์บาร์ที่เดิม” เจ บาร์เทนเดอร์หนุ่มเดินไปบอกแทนไทที่ยืนดูความเรียบร้อยอยู่ชั้นสองของผับ“อือ..ขอบใจ เดี๋ยวกูจะรีบไปแจ้งพี่ลุคค์ มึงกลับไปทำงานได้แล้ว” แทนไทรีบเดินตรงดิ่งไปห้องทำงานของลุคค์เพื่อแจ้งข่าวสำคัญก๊อก ~ ก๊อก ~ ก๊อก ~“เข้ามา” เสียงเรียบตะโกนออกไป“พี่ลุคค์พี่ คุณดีไซน์มาดื่มที่ผับนะครับ ตอนนี้นั่งอ

“ถ้านายถามก็บอกว่ากูมีธุระ ไม่ต้องเสือกบอกว่ากูกลับไปนอนที่คอนโด”“รับทราบครับ เพื่อความสุขของลูกพี่ผมจะพยายามอย่างเต็มที่ครับ”แทนไทและการ์ดอีก 4-5 คนขับรถเข้ามาจอดที่คฤหาสน์ฮาร์เปอร์ในตอนเช้าหลังจากเคลียร์ความเรียบร้อยที่ผับเรียบร้อย“สวัสดีตอนเช้าครับนาย พี่ธารา” แทนไทเดินเอาแฟ้มรายการสั่งเหล้าและไวน์ที่ลุคค์เซนต์เรียบร้อยเข้าไปวางบนโต๊ะทำงานของชาร์วีเพื่อเซนต์อนุมัติก่อนจะทำการสั่งซื้อเพราะมูลค่าการสั่งซื้อค่อนข้างสูง“แล้วไอ้ลุคค์หายหัวไปไหนไม่เห็นเข้าบ้าน วันนี้มันนอนที่ผับหรือไง”“พี่ลุคค์กลับไปนอนที่คอนโดครับ” คำตอบของแทนไทแสดงถึงคำว่ารับปากไปส่งๆ สั่งอย่างได้อย่างสมกับฉายาที่ลุคค์ตั้งให้จริงๆ“แล้วของที่ให้เตรียมมันจัดการเรียบร้อยแล้วหรือไงถึงหายหัวไปแต่เช้าแบบนี้” ชาร์วีเริ่มเสียงแข็งขึ้นเรื่อยๆ“เรียบร้อยแล้วครับ ผมกำลังจะไปเช็กความเรียบร้อยอีกรอบ ขอตัวก่อนนะครับ” แทนไทรีบพาตัวเองออกมาจากพื้นที่เสี่ยงภัยทันทีเพราะรู้สึกถึงพายุฤดูร้อนกำลังก่อตัวขึ้น“เอาตัวรอดเก่งทั้งลูกพี่ทั้งลูกน้อง พักนี้ไอ้ลุคค์มันหายหัวบ่อยมีเรื่องอะไรมึงรู้หรือเปล่าธารา”“มันน่าจะอยากมีเมียมั้งครับ” ธา

“ขายถูกขนาดนี้เลยเหรอ ห้องริมชั้นบนสุดราคาเปิดตัวเกือบ 20 ล้านไม่ใช่หรือไง เอ๋..หรือว่าเราจำผิด” หญิงสาวพูดกับตัวเองเมื่อไล่อ่านรายละเอียดที่ลุคค์ส่งมาให้ พร้อมกับราคาที่เสนอขาย เมื่อเห็นตัวเลขก็รู้สึกแปลกใจจนต้องเปิดอินเทอร์เน็ตเพื่อค้นหาข้อมูล“ราคาเปิดตัวพีวีคอนโด 19.7 ล้านบาท เริ่มเปิดจองวันแรก 9 มิถุนายน 2566”“19.7 ล้านบาท แต่เสนอราคาขาย 5 ล้านบาทอย่างนั้นเหรอ ดูแปลกๆ ยังไงชอบกล” ดีไซน์เริ่มลังเลพร้อมกับจินตนาการถึงเรื่องต่างๆ เริ่มเกิดขึ้นในหัว“มีคนตายในห้องหรือเปล่าถึงขายถูกขนาดนี้ หรือว่าห้องนั้นผีดุจนอยู่ไม่ได้จนต้องขายทิ้ง” ขนลุกซู่เมื่อจินตนาการว่ากลางดึกเธอได้ยินเสียงเหมือนคนเดินอยู่ในห้อง แม้ว่าจะราคาถูกเหมือนได้ฟรีแต่เธอก็ไม่กล้าที่จะซื้ออยู่ดี‘ทำไมขายถูกจังคะ ที่ห้องมีคนตายหรือผีดุมากจนเจ้าของเดิมอยู่ไม่ได้คะ ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันไม่กล้าซื้อหรอกค่ะฉันเป็นคนกลัวผี’ ดีไซน์พิมพ์ข้อความตอบกลับลุคค์ไป ไม่นานอีกฝ่ายก็พิมพ์ข้อความตอบกลับมา‘ไม่มีเรื่องพวกนั้นแน่นอนครับ พรุ่งนี้คุณมาดูห้องแล้วสอบถามกับทางนิติดูอีกทีก็ได้ครับ ผมยินดีให้คุณตรวจสอบได้ตามสบาย’‘จริงๆ นะคะ ถ้าอย่าง

ดวงตากลมโตปิดเปลือกตาลงเล็กน้อยเมื่อไฟในห้องสว่างจ้าขึ้น กะพริบตาปริบๆ เพื่อปรับแสง เมื่อทุกอย่างโอเคก็ลุกจากเตียงนอนเดินออกจากห้องตรงดิ่งไปที่ห้องครัวเพื่อหาอะไรทานรองท้องตอนดึกนมสดถูกหยิบออกมาและเทใส่แก้วจากนั้นก็เอาเข้าไมโครเวฟเพื่อนอุ่นให้ร้อนประมาณ 1 นาที ก็เดินกลับเข้าห้องและหยิบไอแพดขึ้นมากดเข้าแอปหาคู่ยอดฮิตแล้วกดพิมพ์ข้อความส่งหาชายหนุ่มคู่แมทคนเดียวของเธอหลังจากที่ไม่ได้รับข้อความตอบกลับจากชายหนุ่มมาหลายวัน‘สวัสดีค่ะ คุณสบายดีนะคะ’‘…’ ไม่มีตัวอักษรสักตัวที่พิมพ์ตอบกลับมา‘Take care of yourself’ ดูแลตัวเองด้วย เป็นข้อสุดท้ายที่ชายหนุ่มส่งถึงเธอเมื่อหลายวันก่อน หลังจากนั้นก็เป็นข้อความทั้งหมดที่เธอส่งหาเขาตลอดหลายวัน“หายไปไหนของเขานะ ทำไมไม่ตอบข้อความกลับมาเลย” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน รู้สึกเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อจู่ๆ ชายหนุ่มนั้นหายไปโดยไม่บอกกล่าวดีไซน์นอนกลิ้งไปมาบนเตียงนอนเพราะในหัวเอาแต่คิดหาเหตุผลว่าทำไมเขาถึงหายไป เธอทำอะไรให้เขารำคาญหรือไม่พอใจหรือเปล่า เพราะตลอดเวลาที่คุยกับชายหนุ่มมานานเกือบเดือนเริ่มรู้สึกผูกพันและเขานั้นเริ่มเข้ามามีอิทธิพลต่อชีวิตเธอโดยไม่ร

“คุณลุคค์ยิ้มอะไรคะ หน้าฉันมีอะไรติดหรือเปล่า” ฝ่ามือเล็กลูบไล้ไปทั่วทั้งหน้าเรียกเสียงหัวเราะจากชายหนุ่ม“หึ หึ หึ ไม่มีอะไรติดหรอกครับ แค่คุณยิ้มน่ารักดียิ้มบ่อย ๆ นะครับ” เสียงทุ้มนุ่มตอบกลับไปพร้อมสบสายตากันโดยบังเอิญ ทั้งสองจ้องกันแบบไม่ละสายตา เป็นดีไซน์ที่ต้องเป็นฝ่ายหลุบตามองพื้นอย่างเขินอาย“ไหนๆ วันนี้ผมก็รวยแล้ว งั้นวันนี้ผมเลี้ยงข้าวคุณแล้วกันครับ” ลุคค์เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ“เอ๊ะ! คอนโดนี้ของเพื่อนคุณไม่ใช่เหรอคะ คุณจะรวยได้ไง” ใบหน้าเรียวเล็กจ้องมองอย่างจับผิด“ก็ผมช่วยขายให้เพื่อน ผมก็ได้ค่านายหน้ามาบางส่วนครับ แค่เลี้ยงข้าวคุณมื้อเดียวไม่ทำให้ผมล้มละลายหรอกครับ เลี้ยงคุณทั้งชีวิตยังได้เลยครับ”“ฉันคงไม่รบกวนคุณขนาดนั้นหรอกค่ะ ถ้าอย่างนั้นขอฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสักครู่นะคะ” แก้มเนียนใสเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่ออมชมพู เท้าเล็กรีบเดินออกไปจากตรงนี้โดยเร็ว“ตำแหน่งนี้ยังว่างนะครับ เผื่อคุณสนใจสมัคร” เสียงทุ้มนุ่มตะโกนตามหลัง ใบหน้าหล่อเหลายิ้มกว้างจนเห็นฟันขาว“อีตาบ้า คิดจะแกล้งกันไปถึงไหน” เสียงเล็กบ่นพึมพำกับตัวเอง มือสองข้างยกขึ้นกอบกุมแก้มเนียนที่เต็มไปด้วยเลือดฝาดอ