“มิน่าล่ะเมื่อคืนถึงกลับมานอนบ้าน ปกติหายหัวไปตั้งแต่บ่าย” ชาร์วีพูดเสริมขึ้น“อาหารเช้าที่กินอยู่ไม่พอหรือไงปากถึงว่างมาแส่เรื่องกู” ธาราที่เดินลงบันไดมาพอดีโพล่งด่าออกไปไม่ไว้หน้าทั้งเจ้านายทั้งลูกน้อง“เมื่อคืนไม่ได้นอนหรือไง เห็นป้าณีบอกว่ามึงนั่งทำงานจนถึงเช้า” ชาร์วีหันไปถามน้ำเสียงปกติเมื่อเห็นสภาพของมือขวาคนสนิทที่ขอบตาดูคล้ำ ๆ เหมือนคนอดนอนมาทั้งคืน ไม่ได้สนใจคำพูดธาราก่อนนั้น“ผมก็นั่งทำงานจนเช้าเหมือนกันไม่เห็นนายจะถามผมบ้างเลยครับ” ยังไม่ทันที่ธาราจะตอบลุคค์ก็พูดแทรกขึ้นก่อน แถมยังทำหน้าละลื่นยกกาแฟขึ้นจิบตามด้วยขนมปังปิ้งชิ้นใหญ่“ถ้ามึงยังอยากเห็นพระอาทิตย์ของวันนี้ตกดินอยู่มึงก็ขึ้นไปนอนลุคค์ ก่อนจะพูดอะไรดูหน้าไอ้ธาราด้วย” ชาร์วีเอ่ยเตือน“หน้าพี่ธาราก็ดูหล่อกว่าผมนิดหนึ่งไงครับนาย ผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ บัญชีเดือนนี้ผมเคลียร์เสร็จแล้วส่งให้ทางอีเมลเรียบร้อยแล้วนะครับ” พูดจบร่างกำยำกับส่วนสูง 187 เซนติเมตรพาตัวเองขึ้นบันไดไปชั้นสองของบ้าน เหลือเพียงธาราและชาร์วีที่นั่งจิบกาแฟอยู่ที่โต๊ะแค่สองคน“มุกดาจะกลับมาเมื่อไหร่” ชาร์วีเอ่ยถามขึ้น“อาทิตย์หน้า” ธาราตอบกลับเสียงเร
Terakhir Diperbarui : 2025-11-04
