All Chapters of ตรวนร้าย(สามี)ไร้รัก: Chapter 1 - Chapter 10

Chapter 2“ค่ะ” ชบาแก้วพยักหน้าเดินตามต้นกล้า เขาเป็นลูกชายของคุณเอก ลูกน้องของคุณฉลาม ต้นกล้ามีหน้าที่ขับรถให้กับคุณ ๆ ในบ้าน “วันนี้มีกุ้งอบวุ้นเส้นที่ชบาชอบเยอะเลย” “อืม ใช่ค่ะ น่ากินมาก” ชบาแก้วว่าแล้วนั่งลงเก้าอี้ สายตาของเธอยังคงหันไปมองที่ประตู ราวกับรอคอยให้พันแสงออกมา ที่จริง เธอก็รอเขาจริง ๆ นั่นแหละ ชบาแก้วดีใจ ชบาแก้วมีความสุขมาก ที่เขากลับมา ไม่ได้แสดงท่าทางรังเกียจหรือดูแคลนเธอเลย เขาน่ารัก ดึงแก้มเธอ เหมือนตอนเด็ก ๆ พอโตขึ้นเขาก็ยังทำเหมือนเดิม “วันนี้มีของฝากมาฝากทุกคนเลย” พันแสงเดินออกมาจากบ้านพร้อมกับคุณอลิซ ลุงเอกยกกล่องมาวางไว้บนโต๊ะ ทุกคนที่เห็นล้วนแต่ตื่นเต้น ส่งเสียงร้องอย่างดีใจ “อะไรเหรอคะคุณพัน” ดวงดาราเอ่ยถาม“ถ้าอยากรู้ก็เข้าแถวสิ”“ได้ค่ะ” ดวงดารารีบเข้าแถวคนแรกเลย ชบาแก้วมองเพื่อนแล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ“เราไปต่อแถวกันเถอะชบา”“ค่ะ” ชบาแก้วยิ้มให้ต้นกล้า เดินไปเข้าแถว “นี่ของดารา” พันแสงหยิบของฝากที่พันแสงมอบให้ทุกคนก็คือต่างหู “คุณพันคะ มันสวยจังเลย”เธอพูดอย่างดีใจ“มันเหมาะกับเธอนะ”“ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณพัน รู้ใจดาราที่สุดเลย” ดวงดาราพยักหน้าแล้วเดินไ

Chapter 4พันแสงขับรถกระชากไปอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งไปถึงบริษัทที่พี่ชายพี่สาวของเขาทำงานอยู่ เขาลงจากรถเดินตรงไปที่ลิฟต์ กดไปชั้นที่ต้องการ พอลิฟต์เปิดออกเขาก็เข้าไปด้านใน รู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านเป็นที่สุดพอลิฟต์เปิดออกเขาก็ตรงไปห้องทำงานของพี่ชาย พอเปิดประตูเข้าไปก็ต้องชะงัก พี่ชายของเขากำลังนั่งทำงาน ส่วนทับทิมนั่งอยู่ข้าง ๆ ส่งยิ้มหวานหยดย้อยให้ นี่มันเรื่องอะไรกัน?“อ้าว จะมาก็ไม่โทรมาบอก แล้วที่มานี่มีธุระอะไรกับพี่ไหม?” ตะวันเอ่ยถาม มองน้องชายอย่างงุนงง“ทับทิม เธอ…” “อ๋อ ทับทิมรู้จักกันเหรอ มีอะไรหรือเปล่า?” “เอ่อ เรารู้จักกันค่ะพี่ตะวัน เขาเป็นเพื่อนทิม ทิมขอคุยกับเขาก่อนนะคะ”“อ๋อ ได้สิ”“พันจำผู้ชายที่ทิมเคยเล่าให้ฟังตอนอยู่ต่างประเทศได้ไหม คนนี้แหละ” ทับทิมลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วยิ้มหวาน รอยยิ้มนั้นกลับเป็นเข็มเล่มยาว ทิ่มแทงหัวใจเขา “ทิมชอบเขา ตอนนี้กำลังทำคะแนน”“เขาเป็นพี่ชายพัน”“ตายจริง โลกกลมจัง เป็นพี่ชายพันก็ดีสิ ทิมชอบเขา” พันแสงหน้าชามากกว่าเดิม รู้สึกจุกเจ็บที่ใจดวงน้อย เขาอกหักทั้งที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกับเธอเลย “ช่วยทิมด้วยนะ ทิมกำลังจีบพี่ชายพัน”“…” พันแสงอึ้

Chapter 6เช้าวันต่อมา ฉันนอนอยู่บนเตียง ผ้าห่มผืนใหญ่ก็ถูกดึงอย่างแรงจนฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมา พี่พันแสงหน้าบึ้งอยู่ปลายเตียงจ้องฉันอย่างไม่พอใจ ฉันเหลือบไปมองที่นาฬิกาตอนนี้ตีห้าแล้ว ฉันเพิ่งจะนอนได้ไม่ถึงชั่วโมงเลย ฉันก็ถูกเขากระชากผ้าห่มออกจากร่าง“ลุก แล้วออกไปจากห้องพี่เดี๋ยวนี้!” น้ำเสียงของเขาดังห้วน ใบหน้าบูดบึ้งไม่สบอารมณ์ที่สุด ฉันลุกขึ้นนั่งพร้อมกับเบ้หน้า เมื่อรู้สึกเจ็บตรงใจกลางความสาว มันเจ็บมาก ทั้งเจ็บทั้งแสบ ท้องน้อยก็จุกไปหมด “รีบไปอย่าอิดออด อยากได้พี่อยากเป็นคุณนายจนตัวสั่น ถึงได้ขึ้นมาหาแบบนี้”“…” ฉันหน้าเหวอ ตกใจไม่คิดว่าเขาจะพูดกับฉันแบบนี้ เมื่อคืนเขาเป็นคนโทรเรียกฉันขึ้นมาเอง ฉันไม่ได้อยากขึ้นมาเลย “เมื่อคืนพี่ให้ชบาเอาน้ำให้ ชบาเลย…” ฉันพูดไม่ทันจบพี่พันแสงก็โพล่งขึ้น“พี่เมาก็จริง แต่คงไม่ทำอะไรสิ้นคิดแบบนั้นหรอก ถ้าพี่ทำจริง ก็แสดงว่าพี่ทำผิดพลาด ออกไปจากห้องพี่ แล้วเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ อย่าเปิดปากบอกเรื่องนี้กับใคร มีหน้าที่ทำอะไรก็ทำไป แต่อย่าพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด อย่าพยายามแสดงตัวตนขึ้นมา”ฉันหน้าชาอีกระลอก นี่ฉันกลายเป็นคนผิด กลายเป็นคนร่านที่ขึ้นมาหา

Chapter8“เชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่พี่” ฉันหน้ามุ่ยผลักเขาอย่างแรง ฝ่ามือหนาก็ประคองใบหน้าของฉัน บรรจงจูบเม้มอย่างนุ่มนวล ราวกลับต้องการปลุกปั่นความปรารถนาในกายของฉันให้ลุกโชน เมื่อคืนฉันถูกพรากความบริสุทธิ์ แม้จะมีความซ่านเสียวแต่ก็ไม่เคยมีความสุขสม มันมีความเจ็บปวดเหมือนไม้เสียบกลางร่าง อึดอัด เจ็บมาก“อื้อ” ฉันครางในลำคอ ร้อนวูบวาบในช่องท้องอย่างประหลาด ลิ้นแกร่งตวัดรัดลิ้นเล็กของฉันเบา ๆ​ ดูดดื่มริมฝีปากหวานของฉันอย่างช่ำชอง​ ทำเอาฉันแทบขาดอากาศ​หายใจ พอผลักเขาออกเขาก็บดจูบอย่างเร่าร้อนอีกครั้ง บีบบังคับให้ฉันยอมศิโรราบทุกสัมผัส​ที่เขากระทำกับฉัน​ ทำเอาอารมณ์​ของฉันกระเจิดกระเจิง​อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน​ ความปรารถนาที่ไม่ฉันไม่เคยคิดว่าจะเกิดประดังประเดเข้ามา“อ๊ะ!” ฉันครางเสียงแผ่วพร้อมกับบิดกายไปมา​ เมื่อลิ้นร้ายกาจของเขา​ แตะแผ่ว ๆ ลงมาที่เนินอกสล้างสะท้อนขึ้นลงตามจังหวะที่ฉันหายใจ​ เขาตวัดลิ้นดูดดุน​อย่างหิวกระหาย​ ทุกสัมผัส​ที่เขากระทำกับฉัน​ มันทำให้ฉันเสียวกระสัน ร่างกายร่านร้อนจนฉันต้องบิดกายไปมามือหยาบกร้านลูบไล้บีบคลึงอกอวบอีกข้าง​ พร้อมเขี่ยวนยอดอกจนมันแข็งเป็นไต​ ส่

Chapter10คำพูดของชบาแก้วทำเอาเขาปรี๊ดแตก ที่จริงก็ใช่ว่าเขาอยากจะให้เธอเห็นความสำคัญอะไร เธอเป็นเด็กในบ้าน เขาไปเจอมันผิดอะไร เวลาอยู่กับคนอื่น เธอหน้าระรื่นมีความสุขแต่พออยู่กับเขาทำหน้าเหมือนจะตาย “พี่ก็ไม่ได้อยากมีความสำคัญอะไรในชีวิตเธอหรอก อย่าสำคัญตัวเองหน่อยเลย”“ค่ะ งั้นพี่พันออกไปได้แล้ว ชบาจะพักผ่อน”“แล้วคิดว่าพี่อยากจะอยู่นักเหรอ?”“แล้วมาทำไม เรื่องหมั้นชบาก็จัดการให้ยกเลิกให้แล้ว พี่จะอะไรกับชบาอีก” น้ำเสียงของชบาแก้วสั่นเล็กจนพันแสงรู้สึกได้“ก็…” เขาเองก็หาคำตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ทุกครั้งที่เมาก็จะมาที่นี่ สองสามวันเห็นจะได้ ที่เป็นแบบนี้“ก็อะไรคะ?”“ไม่มีอะไร แค่จะมาขอบใจ ที่เธอยกเลิกงานหมั้น”“ค่ะ แค่นี้ใช่ไหม?”“อืม” พันแสงเอ่ย “ถ้าพี่จะกลับ ก็ปิดประตูให้ชบาด้วย” ชบาแก้วไม่ได้สนใจเขา แต่เลือกที่จะนั่งอ่านหนังสือ พร้อมกับรับประทานอาหารไปด้วยเธออ่านหนังสือแล้วตักอาหารเข้าปาก พันแสงขมวดคิ้วมองหญิงสาวร่างเล็ก เมื่อครั้งเป็นเด็ก เธอสนิทกับเขา ตอนที่เขาจะไปต่างประเทศ ชบาแก้วร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหล อ้อนวอนไม่ให้เขาไป “เรียนใกล้จบแล้วใช่ไหม?”“ค่ะ” ชบาแก้วตอบแต่ไม่หัน