บททั้งหมดของ เล่ห์รักนางฟ้า: บทที่ 1 - บทที่ 10

ค.ศ. 2005 - บ้านเก่าคาร์เตอร์เสียงเครื่องบินเจ็ตพาดผ่านท้องฟ้ากว้าง... เด็กหญิงตัวเล็กในชุดกระโปรงลายลูกไม้สีซีด ยืนเกาะขอบหน้าต่างมองออกไปที่สวนดอกกุหลาบที่เริ่มเหี่ยวเฉา แววตาของ อีวา คาร์เตอร์ วัยห้าขวบเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อย ในมือถือตุ๊กตาผ้าที่ขาดวิ่น“ย่า... ย่าจะยังรักบ้านนี้ใช่ไหมคะ ถ้าหนูต้องไปอยู่ที่อื่น” เสียงเล็กๆ ถาม คุณย่าแคโรไลน์ ที่กำลังกอดเธอแน่นอยู่ข้างๆ“บ้านหลังนี้คือชีวิตของย่าอีวา... คือทุกอย่างที่เราเหลืออยู่” แคโรไลน์พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พลางกวาดสายตาไปยังรั้วไม้ที่กั้นอาณาเขต ซึ่งถัดไปคือบ้านหลังใหม่ที่ใหญ่โตโอ่อ่าของตระกูล แบล็กเวลล์“หนูเกลียด! เกลียดพวกแบล็กเวลล์!” อีวาพึมพำอย่างไม่เข้าใจ แต่รู้ดีว่าความทุกข์ของย่ามาจากคนพวกนั้นประตูบ้านเปิดผางออกทันที ดีแลน แบล็กเวลล์ ในวัย 15 ปี ร่างสูงโปร่งเต็มไปด้วยแววตาดูถูกเหยียดหยามเดินเข้ามาพร้อมบิดาของเขา"พวกเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว คาร์เตอร์!" ดีแลนพูดเสียงดังกร้าว "บ้านหลังนี้... และที่ดินผืนนี้... เป็นของตระกูลแบล็กเวลล์แล้ว"ภาพสุดท้ายที่อีวาจำได้ในวันนั้นคือภาพใบหน้าเศร้าสร้อยของคุณย่า

ในช่วงสองปีถัดมา ฐานะของตระกูล คาร์เตอร์ ทรุดหนักลงจนถึงขีดสุด บรรยากาศในบ้านเต็มไปด้วยความเงียบงันและตึงเครียด คุณย่าแคโรไลน์ พยายามขายทรัพย์สินบางส่วนเพื่อประคับประคองสถานะไว้ แต่ก็ไม่อาจต้านทานอำนาจทุนและการโจมตีทางธุรกิจอย่างต่อเนื่องของ ลูคัส แบล็กเวลล์ ได้อีวา ในวัยเจ็ดขวบ ไม่ได้วิ่งเล่นอีกแล้ว เธอเข้าใจอย่างเลือนรางว่าความสุขของครอบครัวกำลังจะหมดลง ย่าแคโรไลน์มักจะพาเธอไปที่มุมสวนกุหลาบที่สวยงามที่สุด กอดเธอไว้แน่น และพูดซ้ำๆ ว่า “บ้านนี้คือชีวิตของย่า เราจะไม่มีวันทิ้งมันไป” คำพูดนั้นปลูกฝังความผูกพันอันศักดิ์สิทธิ์กับผืนดินนี้ลงในจิตใจของเด็กหญิงแต่เบื้องหลังประตูบานใหญ่ที่ปิดเงียบ การต่อสู้ทางกฎหมายที่ครอบครัวคาร์เตอร์พยายามปกป้องที่ดินผืนนี้ก็พ่ายแพ้ลงอย่างสิ้นเชิง บริษัทของตระกูลแบล็กเวลล์ได้ยื่นข้อเสนอซื้อหนี้ก้อนใหญ่ที่สุดของคาร์เตอร์ไว้ทั้งหมด และใช้กลไกทางกฎหมายบีบให้บ้านและที่ดินต้องถูก ขายทอดตลาดอย่างลับๆการประมูลที่เลือดเย็น วันประมูลเป็นไปอย่างเงียบเชียบ ไม่มีใครในท้องถิ่นกล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยว เพราะทุกคนรู้ดีว่าตระกูลแบล็กเวลล์อยู่เบื้องหลังการดำเนินการครั้งนี้ แ

ภารกิจสุดท้ายพินัยกรรมแห่งหัวใจช่วงปีที่ผ่านมา อีวาต้องเผชิญกับความเจ็บปวดครั้งใหญ่เมื่อ คุณย่าแคโรไลน์ ผู้เป็นที่รักและเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ ได้จากไปอย่างสงบด้วยโรคชรา ในช่วงสุดท้ายของชีวิต คุณย่าไม่ได้ร่ำรวยด้วยเงินทอง แต่เต็มไปด้วยความรักและความทรงจำอันบริสุทธิ์อีวาได้ใช้เงินและความรู้ทั้งหมดที่มีดูแลคุณย่าอย่างดีที่สุด แต่มีสิ่งเดียวที่เธอไม่อาจนำมาให้หญิงชราได้... คือ บ้านเก่าของตระกูลคาร์เตอร์ก่อนสิ้นใจไม่นาน ในห้องพักที่เรียบง่ายแต่สะอาดสะอ้าน แคโรไลน์จับมือที่เย็นเฉียบของหลานสาวไว้แน่น แววตาที่อ่อนล้าแต่เปี่ยมด้วยความหวังฉายชัดในความทรงจำของอีวา"อีวา... ลูกสาวของย่า" เสียงของคุณย่าแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน "ย่าไม่เสียดายชีวิตที่ผ่านมาแล้ว... แต่ย่าแค่... คิดถึงสวนกุหลาบ"คำพูดนั้นไม่ได้ร้องขอทรัพย์สินหรือความมั่งคั่งใดๆ แคโรไลน์ไม่ได้ต้องการบ้านหลังใหญ่กลับมาเพื่อตัวเอง แต่เธอต้องการผืนดินที่เคยเต็มไปด้วยความรักและความสุข เป็นสถานที่ที่จิตวิญญาณของตระกูลได้ผูกพันไว้"ย่าไม่เคยรู้สึกเป็น 'บ้าน' ที่ไหนเลยนับตั้งแต่วันนั้น" คุณย่าพึมพำ น้ำตาใส ๆ ไหลลงอาบแก้มที่เต็มไปด้วยรอย

กรงทองของปีศาจการเซ็นสัญญาใต้โต๊ะในวันนั้นคือการที่ อีวา คาร์เตอร์ ยอมจำนนต่อ ดีแลน แบล็กเวลล์ อย่างสมบูรณ์ เธอไม่ได้เซ็นสัญญาเพื่อเงิน แต่เพื่อความปรารถนาสุดท้ายของคุณย่าแคโรไลน์ และเพื่อแก้ไขปมในใจของตัวเองสองวันต่อมา อีวาย้ายออกจากอพาร์ตเมนต์หรูและก้าวเข้าสู่ กรงทอง ของดีแลน คฤหาสน์ส่วนตัวขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ห่างจากบ้านเก่าของตระกูลคาร์เตอร์เพียงไม่กี่ร้อยเมตร คฤหาสน์หลังนี้เปรียบเสมือนสัญลักษณ์ของชัยชนะที่เด่นชัดและถาวรของตระกูลแบล็กเวลล์ชีวิตใหม่ของอีวาเต็มไปด้วยความย้อนแย้ง เธอได้รับความสะดวกสบายเหนือจินตนาการ เสื้อผ้า เครื่องประดับ และของใช้ทุกอย่างล้วนเป็นแบรนด์เนมชั้นสูง แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็ถูกกักขังและถูกจำกัดอิสรภาพ เธอไม่มีสิทธิ์ไปทำงาน ไม่มีสิทธิ์พบปะเพื่อนฝูง และถูกสั่งห้ามไม่ให้ออกนอกเขตบ้านโดยไม่ได้รับอนุญาต นี่คือราคาที่ต้องจ่ายสำหรับการเป็น 'ของเล่นลับ' ของดีแลนความสัมพันธ์ทางกายของทั้งคู่เริ่มต้นขึ้นอย่างรวดเร็วและ เผ็ดร้อน ดีแลนไม่เคยให้เวลาอีวาได้ปรับตัวหรือทำความคุ้นเคย เขาต้องการที่จะครอบครองเธออย่างสมบูรณ์ตั้งแต่คืนแรกดีแลน ใช้ความแค้นที่สั่งสมมานานยี่สิ

หลักฐานที่บาดลึกอีวา คาร์เตอร์ ยืนอยู่กลางห้องสมุดของคฤหาสน์แบล็กเวลล์ มือของเธอสั่นเทาขณะที่เธอกำ กล่องเอกสารเก่า ไว้แน่น ความมืดมิดในมุมห้องไม่สามารถปกปิดความจริงที่สาดส่องออกมาจากกระดาษเหลือง ๆ เหล่านั้นได้เลยจดหมายโต้ตอบระหว่าง ลูคัส แบล็กเวลล์กับทนายความที่ครอบครัวคาร์เตอร์ไว้ใจเมื่อยี่สิบปีก่อนนั้น ไม่ได้เป็นเพียงแค่บันทึกการซื้อขาย แต่คือ ใบเสร็จของการโจรกรรมเธอเห็นหลักฐานการสมรู้ร่วมคิด การจงใจบิดเบือนมูลค่าหนี้ การกดดันเจ้าหน้าที่ธนาคาร และที่เจ็บปวดที่สุดคือการที่ทนายคนสนิทของตระกูลเธอเองถูกซื้อด้วยเงินก้อนใหญ่เพื่อ เร่งรัดการขายทอดตลาดอย่างลับๆ โดยที่ คุณย่าแคโรไลน์ไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อยอีวาทรุดตัวลงนั่งกับพื้นเย็นเฉียบ ความรู้สึกในตอนนี้มันรุนแรงกว่าความเจ็บปวดทางกายที่เธอได้รับจากดีแลนเสียอีก เพราะนี่คือ การทำลายความศรัทธาที่แท้จริงตระกูลแบล็กเวลล์ไม่ได้แค่ฉวยโอกาสจากความอ่อนแอของคาร์เตอร์... พวกเขาใช้เล่ห์เหลี่ยมที่สกปรกที่สุดในการปล้นชิงศักดิ์ศรีและบ้านของเราไป!ความแค้นที่เคยมีต่อดีแลนในฐานะ 'เด็กชายขี้อิจฉา' พุ่งสูงขึ้นกลายเป็นความเกลียดชังต่อตระกูลนี้ทั้งหมด คว