All Chapters of ความลับประธานหม้าย [20+ Soft BDSM]: Chapter 11 - Chapter 20

10 จูบริมสระ“นี่มัน... อันตรายเกินไป” นลินพูดขึ้นขณะมองผับหรูใจกลางเมือง “แกไม่ควรมา”ปัง !เรนนี่ไม่ฟังเสียงลงจากรถทันทีรอจนเพื่อนสนิทเดินมาใกล้จึงค่อยพูดขึ้น “ฉันไม่เคยวิ่งหนี”ยกเว้นวันนั้น... เธอไม่ได้พูดออกมาแต่นลินหรี่ตามองอย่างรู้ทัน จึงยกมือทำท่ายอมแพ้“โอเค... ก็แค่เด็กคนหนึ่งในวันนั้น” เธอโอบเอวเพื่อนแล้วพาเดิน “เราทุกคนต่างมีวัยเด็กที่ไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเท่าไร”“เชอะ ! ไอ้เรย์ แกทำเหมือนฉันรู้ไม่ทัน”นลินเหลือบตามองชุดที่เพื่อนใส่มา เต็มยศจัดชุดใหญ่ไฟกระพริบชนิดผู้เหลียวหลังด้วยเดรสดำเว้าทุกส่วนโชว์หมดยกเว้นทรวงอกและสะโพกที่ปิดมิดเพียงหนึ่งฝ่ามือ“ฉันแค่อยากให้เขาเห็นว่าเขาพลาดของดี...”เรนนี่หัวเราะในลำคอภาพในหัวสามวันก่อนงานวิวาห์ธามวินทร์เมื่อห้าปีก่อนผลุดขึ้นมาขณะที่ลากเพื่อนเข้าไปในผับ หัวใจเต้นแรงขึ้นเมื่อคิดว่าในคืนนี้เธอแต่งตัวมายั่วเขาเพราะอะไรกันแน่ ? อยากให้เขาเห็นหรือรู้สึกผิดเสียงเพลง EDM กระแทกเข้าทรวงอกที่กำลังกระหน่ำกลบบางสิ่งในใจลงเมื่อพวกเธอพาร่างในชุดเร้าใจเข้าไปในผับ แสงไฟสลัวสลับกะพริบจนตาพร่า ผู้คนมากหน้าลายตาแต่เรนนี่ยังกวาดมองจนกระทั่งเห็นพนักง

12 ใครกันแน่ที่เหนือกว่า...ในขณะที่เรนนี่ยังรับมือกับความรู้สึกเดิมที่จู่ ๆ ก็พุ่งเข้าหาอีกครั้งในคืนนี้อย่างไม่รู้ตัวเจ้าของร่างอวบอิ่มสีแดงเพลิงเหมือนริมฝีปากก็เดินออกจากห้องน้ำด้วยริมฝีปากเยาะหยันก่อนจะชะงักหยุดเมื่อเจอเข้ากับอดีตสามีที่ยืนทำหน้าถมึงทึง“เข้าไปในห้องน้ำทำไม” เขาโพล่งถามทันที“ทำไม” พริมาลอยหน้าค่อยกอดอกเยาะเท้าไปใกล้จนชิด แหงนศีรษะเกือบตั้งบ่า “ฉันเป็นแค่เมียเก่า หรือว่าธาม... ยังหึงอยู่”“ฮึ !” เขาแค่นเสียงชะเง้อมองไปด้านหลังก่อนคว้าแขนเมียเก่าไปอีกทาง “อย่ามายุ่งกับผมอีก เราจบกันแล้ว” เขาชะโงกลงพูดลอดไรฟันแต่ตาคอยมองไปทางประตูห้องน้ำ“เอะ ! ทำไมนะ” พริมาขยับหน้าไปบังส่งรอยยิ้มแม่มดให้ “หรือว่าจะใช่เด็กคนนี้... ” เธอเอียงหน้าแสยะยิ้ม “ความจำฉันโคตรจะดีธาม เด็กข้างบ้านโตเร็วดีนะ” พริมาลอยหน้าใส่ “แต่มันยังเด็กไปหน่อยอยู่ดี หรือว่าชอบของ... สด”แสงกลางแววตาของอดีตเมียทำเขาขนลุกชัน ไม่ใช่ด้วยความกลัวแต่มันคือความขยะแขยง ขยับถอยหลัง“อย่างน้อยเธอไม่เคยทำให้ผมเบื่อบนเตียง” เขาหลุบตามองต่ำหยันมุมปาก “อย่ายุ่งกับเธอ” เสียงต่ำลึกดั่งดวงตาสีมืดทำให้พริมาสะท้านขึ้นมาระลอก

14 ไม่ต้องกลัวนะ พี่ไม่ทำให้หนูท้องหรอกเรนนี่คว้ามือเขาไว้แต่ธามวินทร์ดันแนบประตูแทรกเข่าข้างหนึ่งลงตรงกลาง สอดตัวเองกระทั่งความแข็งกร้าวกดลงบนแผ่นท้องจึงยอมปล่อยปากก่อนเลื่อนลงลำคอพรมหนัก ๆ ไปถึงกระดุมเสื้อเชิ้ตแล้ววกเลื่อนขึ้นมาใบหูกระซิบต่ำลึกในอกขณะที่มือกอบความยุ่นนุ่มเต็มมือเธอสะท้านเฮือกเบี่ยงหน้าไปอีกด้านแต่กลายเป็นเปิดลำคอให้เขาได้ขบเม้ม ทรวงอกคัดตึงบวมเป่งใต้แรงเคล้นคลึง“พี่ทรมานมาสองวัน” เขาเค้นเสียงข้างใบหูชอนลิ้นเข้าไป “ช่วยตัวเองถึงสองครั้ง”“ประธาน...” เสียงหวานสั่นนิด ๆ ซ่านวาบเมื่อเขาเริ่มปลดกระดุมเสื้อ ร่างเธอถูกประธานหนุ่มตรึงไว้แน่นหนาจนไม่เหลือพื้นที่ดิ้นหนี“เรียกพี่ธามสิเรย์” เขากระเส่าแรงขึ้นแทรกขาอีกข้างตรงกลางย่อแล้วยกขึ้น“พี่ธาม !”เรนนี่ร้องเสียงสูงผิดไปจากคนร่างโตที่รวดร้าวอยากปลดปล่อยตัวตนออกมา แต่ต้องเป็นเธอเท่านั้น เขาจะไม่ยอมทำด้วยตัวเองอีกแล้ว“เรียกพี่เสียงหลงเชียว... อยากแล้วใช่ไหม”เขาหยอกเสียงพร่าลึกอย่างเสือประกบปากลงอีกครั้งหนักหน่วงกว่าเดิม ดันแกนเนื้อกร้าวให้น้องสาวข้างบ้านได้รับรู้ว่าทำเขาเจ็บทรมานขนาดไหนมือเล็กจับบ่าเขาไว้แน่นรับลิ้นอุ่

16 พุ่ง... กระฉูดภายในห้องเงียบงันไปชั่วขณะคงเหลือเพียงเสียงเพลงจากแผ่นไวนิลและอารมณ์ค้างคาของคนทั้งสองเสียงลมหายใจหอบหนักด้านบนมาพร้อมดวงตาเจิดจ้าวาวแสง จากนั้นจึงได้ยินเสียงของคุณหญิงนฤมลเดินอยู่กลางโถงก่อนที่เสียงเคาะประตูห้องจะตามมา“เรย์เลือกเองนะ” เขากดเสียงต่ำเบา ๆ ลุกจากเตียง“พี่ธาม !”เรนนี่ร้องเสียงหลงคว้าแขนเขาไว้แต่ไม่ทัน ร่างสูงใหญ่ตรงไปที่ประตูแล้วเปิดออก“ครับแม่”เขามองแม่นิ่งโดยที่ดวงตาของคุณหญิงเบิกกว้างเล็กน้อยจากสภาพยุ่งเหยิงและความฉ่ำชื้นบนริมฝีปาก“แม่...” เธองันไปก่อนขึ้นเสียงเพื่อกลบเกลื่อน “เสียงอะไร ธามทำอะไรแตก” เธอถามพลางจะเดินเข้าห้องแต่ธามวินทร์ขวางไว้“แม่ไม่ต้องเข้ามาครับ ผมทำโคมไฟแตก”“ฮือ ?” แม่ของธามวินทร์ส่งเสียงคล้ายสงสัย มองลอดลำแขนลูกชายเงาลาง ๆ เหมือนเป็นคนนั่งอยู่บนเตียง “ใครน่ะ ใครอยู่ในห้อง”ด้วยความเป็นคุณหญิงสกุลเก่าจึงค่อนข้างหัวโบราณ ผิดไปจากแม่ของเรนนี่ และการที่ลูกชายพาผู้หญิงเข้าบ้านแม้ว่าเขาจะอายุมากแล้ว สำหรับเธอถือว่าเป็นสิ่งผิดธามวินทร์ผลักประตูออกกว้างแล้วเบี่ยงตัวเล็กน้อยให้แม่เห็นถนัดตา ในเมื่อเรนนี่เลือกเองดังนั้น...“เรย์

18 พี่คิดว่าเรย์ควรกินยาคุมธามวินทร์ผละออกทันทีด้วยความตกใจเมื่อเรนนี่หยิบแก้วกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าอกตัวเอง !พวกเขาสบตากัน โดยที่เรนนี่มีสีหน้าทำราวกับเธอกำลังร้อนผ่าวบนหน้าอกส่วนเขา นัยน์ตาเหล็กกล้าเบิกค้างประมาณสองวินาทีก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะ เพราะเขารู้ว่ากาแฟแก้วนี้มันเย็นชืดแล้วต่างหากผิดไปจากเรนนี่ ยิ่งพอทำแบบนี้กลายเป็นรู้สึกว่าตัวเองโง่เง่ายิ่งกว่าเก่า หน้าหวานง้ำงอกระชากเอกสารให้พ้นหยดน้ำสีน้ำตาล กัดฟันแน่น“เรย์ขอตัวไปห้องน้ำก่อน” เธอหมุนตัวออกทันทีแต่เขาดึงข้อมือเรียวเล็กไว้“เดี๋ยว... พรืด... ไปห้องน้ำพี่” เขาพูดกลั้วหัวเราะ“แต่ว่า...” เรนนี่ถูกเขาฉุดกระชากเบา ๆ ไปยังห้องน้ำเดิมที่เคยเห็นเขาทำมิดีมิร้ายกับตัวเองมาแล้ว ดังนั้นขาจึงสั่นเบา ๆ ทว่าแรงชายอดีตนักกีฬาจูงเธอเข้าไปในห้องน้ำจนได้คลิก...นัยน์ตาหวานเบิกโตเมื่อได้ยินเสียงลูกบิดประตูถอยหลังกรูดแต่กลับติดอ่างล้างมือนี่ ! เธอเสียรู้เขาแล้ว...“เรย์ยังไม่ได้ตอบพี่เลย” เขาก้าวเข้าใกล้ ช้า ๆ งอนิ้วคล้ายตะขอไล้กระดุมเสื้อเชิ้ตเปื้อนกาแฟหลุบมองเนินอกพุ่งพูดเสียงกระเส่า “ได้ช่วยตัวเองไหม”พวงแก้มทั้งสองข้างของเธอร้อนผ่