All Chapters of เล่ห์รักกับดักลวง: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 1 แรงใจจากแม่กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกมะลิในสวนหลังบ้านยามเช้าตรู่ มักเป็นสิ่งที่ชัชชนน์ ในวัยเยาว์จดจำได้ดีที่สุด ควบคู่ไปกับเสียงหัวเราะทุ้มนุ่มของบิดา ผู้เป็นทั้งเพื่อนเล่นและครูคนแรกในชีวิต แสงแดดยามเช้าสาดส่องลอดใบไม้ใหญ่ลงมากระทบผืนหญ้าสีเขียวสดใส ราวกับภาพวาดที่แสนสุขแต่ความสุขนั้นช่างแสนสั้น ราวกับความฝันที่จางหายเมื่อแสงตะวันแรงกล้าขึ้น เสียงหัวเราะของพ่อค่อยๆ เลือนหายไป กลายเป็นความเงียบงันที่น่าหวาดหวั่น กลิ่นมะลิยังคงหอมหวน แต่กลับเคล้าคลอไปด้วยกลิ่นธูปจางๆ ที่ลอยมาจากมุมหนึ่งของบ้านชัชชนน์ในวัยสิบขวบเขาจำได้เพียงลางๆ ถึงใบหน้าเศร้าสร้อยของแม่ ดวงตาแดงก่ำที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตา และเสียงกระซิบกระซาบของผู้ใหญ่ที่เขาจับใจความไม่ได้ รู้เพียงว่านับตั้งแต่วันนั้น โลกของเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป รอยยิ้มของพ่อกลายเป็นเพียงภาพถ่ายที่ประดับอยู่กลางห้อง ความอบอุ่นที่เคยโอบล้อมกายมลายหายไปพร้อมกับร่างที่ไร้ลมหายใจคำว่า ‘อุบัติเหตุ’ ที่ผู้ใหญ่พร่ำบอก ราวกับบทเพลงกล่อมเด็กที่ฟังดูขัดหูสำหรับเด็กชายที่เริ่มเติบโตขึ้นทุกวัน ชัชชนน์สัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากล ความเงียบงันที่ปกคลุมบ้

ตอนที่ 3 กามเทพช่วยด้วยเมื่อเห็นชัชชนน์เดินกลับมาพร้อมกับกระเป๋าของเธอ หญิงสาวก็แทบกลั้นน้ำตาแห่งความดีใจไว้ไม่อยู่ ชัชชนน์ยื่นกระเป๋าคืนให้เธอโดยไม่พูดอะไร ดวงตาคมกริบของเขายังคงฉายแววเย็นชา แต่ลึกๆ แล้วกลับมีความพึงพอใจเล็กน้อยที่ได้ช่วยเหลือหญิงสาวคนนี้“คุณเป็นคนไทยใช่ไหมคะ?” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เจือไปด้วยความดีใจอย่างปิดไม่มิด สำเนียงภาษาของเขาทำให้เธอเดาได้ไม่ยากว่าเขาต้องเป็นคนไทยที่กำลังฝึกพูดภาษาอิตาเลี่ยน ดวงตากลมโตเปล่งประกายระยิบระยับเพื่อรอคำตอบ ราวกับพบเจอญาติสนิทในแดนไกลชัชชนน์ ชะงักไปเล็กน้อยกับคำทักทายเป็นภาษาไทยอย่างชัดถ้อยชัดคำของสาวลูกครึ่ง ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ ดวงตาคมกริบยังคงทอดมองเธออย่างระมัดระวัง แต่ก็คลายความแข็งกระด้างลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินภาษาที่คุ้นเคย“ฉันก็คนไทยค่ะ!” สาวลูกครึ่งผมดำขลับ อุทานออกมาด้วยความตื่นเต้นอย่างแท้จริง รอยยิ้มหวานพลันปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวย ราวกับดอกไม้แรกแย้มที่เบ่งบานรับแสงตะวัน“ดีใจจังเลยค่ะ...ที่เจอคนไทยที่นี่” ร่างอรชรยืนสง่าก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโล่งใจและความยินดี ความรู้สึกหวาดหวั่นที่เกาะกุมหัวใจเมื่อ

ตอนที่ 5 วันแรกก็โดนซะแล้ว“ผมอยากให้คุณรับสิ่งตอบแทนจากผม ถือว่าเป็นสินน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ยังดี” ลูเซียโนเอ่ยขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงเล็กน้อย หลังจากที่ปล่อยให้น้องสะใภ้และบุตรสาวเดินเข้าไปในคฤหาสน์เรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงเขากับชัชชนน์ที่ยืนเผชิญหน้ากันภายใต้แสงแห่งรุ่งอรุณที่สาดส่องลงมาบนลานกว้างหน้าคฤหาสน์หรูหัวใจของเจ้ามาเฟียผู้มากประสบการณ์เต้นไม่เป็นจังหวะ ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจ เขารู้สึกถึงสายตาที่บุตรสาวมองชายหนุ่มตรงหน้าเมื่อครู่ มันไม่ใช่แค่ความขอบคุณ แต่มันมีความรู้สึกอื่นที่ซ่อนอยู่ลึกๆ ซึ่งคนเป็นพ่ออย่างเขานั้นอ่านออกได้เป็นอย่างดีคำพูดที่เคยชักชวนหนุ่มไทยคนนี้มาทำงานในบริษัทเริ่มสั่นคลอนอย่างรุนแรง ความหวงแหนลูกสาวเพียงคนเดียวที่เปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ลูเซียโนไม่ต้องการให้หนุ่มแปลกหน้าคนนี้เข้ามาใกล้ชิดกับบุตรสาวมากเกินไป แม้ว่าเขาจะเคยช่วยเหลือลูกสาวเอาไว้ก็ตาม สัญชาตญาณของคนเป็นพ่อมันร่ำร้องเตือนภัย ราวกับสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล“ที่ผมทำไปทั้งหมด ผมไมได้หวังสิ่งตอบแทนใด ๆ เลยครับ” ชัชชนน์ตอบด้วยน้ำเสียงหนัก

ตอนที่ 7 ความรู้สึกที่เริ่มก่อตัวเย็นวันศุกร์ หลังเลิกงานร่างสูงของชัชชนน์เดินออกมาจากประตูบริษัท แสงไฟสลัวๆ ในลานจอดรถทอดเงาบนใบหน้าหล่อเหลา ดวงตาคู่สวยของใครบางคนที่เดินตามมาเปล่งประกายระยิบระยับด้วยความปรารถนาอันแรงกล้าก่อนจะรีบเดินตรงไปหาเขาอย่างไม่รีรอ“คุณชัชคะ!!!” เมญาดาเดินเข้ามาเกาะแขนแกร่งก่อนจะกระซิบเสียงหวาน ชายหนุ่มหยุดชะงักเมื่อเห็นร่างอรชร ดวงตาคมกริบจ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง เขารู้ว่าเธอคงจะมาเตือนเรื่องสัญญาในวันพรุ่งนี้“คุณญาดาแน่ใจแล้วหรือครับ ว่าต้องการให้ผมไปด้วยจริงๆ?” น้ำเสียงของเขาแฝงไว้ด้วยความลังเล ราวกับกลัวว่าการใกล้ชิดกับเธอครั้งนี้จะนำมาซึ่งปัญหา เมญาดารีบจับมือหนาของเขามากุมไว้แน่น ความอบอุ่นจากมือของเขาแผ่ซ่านไปทั่วหัวใจที่เหี่ยวเฉาของเธอ“แน่ใจสิคะ! ก็ญาดาอยากใช้เวลาอยู่กับคุณ...แค่สองคนจริงๆ นี่คะ” เธอเน้นย้ำด้วยน้ำเสียงหนักแน่นชัชชนน์มองมือเล็กๆ ที่กุมมือเขาอยู่ ความรู้สึกอบอุ่นที่ส่งผ่านมาช่างแตกต่างจากความเย็นชาที่เขาเคยสร้างกำแพงไว้รอบตัวในใจของเขามีความขัดแย้งเกิดขึ้นตีกันจนตัดสินใจไม่ถูก เขาควรจะปล่อยใจไปตามความรู้สึก หรือยับยั้งมันไว้เพื่อแผน

ตอนที่ 9 เนียนให้สุดแล้วหยุดที่เธอตลอดการเดินทาง เมญาดาคอยมองกระจกหลังเป็นระยะด้วยความหวาดระแวง แต่ก็ไม่เห็นมีรถลูกน้องของบิดาตามมาเลยแม้แต่สักคันบรรยากาศในรถที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและลุ้นระทึกจึงค่อย ๆ ผ่อนคลายลง อีกทั้งเพื่อน ๆ ของเธอก็พยายามชวนคุยเรื่องสนุกสนานเพื่อคลายความกังวลให้เธอ แต่ในใจของเมญดาก็ยังคงรู้สึกกระวนกระวายในใจอย่างบอกไม่ถูกอยู่ดีในที่สุด รถสปอร์ตคันหรูก็แล่นมาจอดสนิทที่หน้าอพาร์ตเมนต์เรียบง่ายของชัชชนน์ หลังจากที่เมญาดา แวะส่งเพื่อนสาวทั้งสามคนของเธอที่บ้านของอเลเซียแสงแดดยามเช้าสาดส่องกระทบพื้นคอนกรีตที่ดูธรรมดาตัดกับรถหรูของเธอชัชชนน์ยืนรออยู่หน้าอพาร์ตเมนต์ด้วยท่าทีสบายๆ ในเสื้อยืดสีเข้มและกางเกงยีนส์ เมื่อเห็นรถของเมญาดาแล่นเข้ามาใกล้ เขาก็คลี่ยิ้มบางๆ ที่มุมปาก เป็นรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจของใครบางคนที่แอบมองอยู่เต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล“สวัสดีค่ะ คุณชัช!” เมญาดาลดกระจกลงเพื่อเอ่ยทักทายชายหนุ่ม ก่อนจะรีบลงจากรถ แล้วตรงเข้าไปหาชัชชนน์ที่ยืนรอด้วยรอยยิ้มสดใสรอยยิ้มหวานที่ประดับอยู่บนใบหน้าสวยตลอดเวลา ดวงตากลมโตเป็นประกายสดใสราวกับเด็กสาวที่กำลังมีความส