All Chapters of ของหวงพี่ชายแสนร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

‘เชิญนักเรียนชั้นม.6/1 ไปยืนประจำที่ได้เลยค่ะ’อาจารย์หญิงท่านหนึ่ง ซึ่งรับหน้าที่เป็นพิธีกรในกิจกรรมครั้งนี้ ประกาศออกไมโครโฟนจากนั้นยืนรอจนนักเรียนมาครบทุกคน แล้วประกาศออกไมโครโฟนอีกครั้งหนึ่ง‘เชิญผู้ปกครองของนักเรียนชั้นม.6/1 ยืนตรงหน้าบุตรหลานของท่านได้เลยค่ะ’พ่อแม่ที่มาร่วมงานกิจกรรมต่างเดินต่อแถวกันไป โดยมีคณะครูอาจารย์จัดระเบียบเอาไว้ตั้งแต่แรกว่าให้ผู้ปกครองยืนตามเลขที่ของเด็กส่วนผู้ปกครองของเด็กนักเรียนคนไหนไม่มา คณะครูอาจารย์ก็ได้เข้าไปยืนแทรกแทน จนไม่มีตำแหน่งไหนว่างพลอยไพลินเคยมีประสบการณ์มาแล้วจึงไม่ได้คิดมาก ตั้งแต่แม่ตายไป พ่อก็ไม่เคยมาสักครั้ง ยิ่งแม่เลี้ยงไม่ต้องพูดถึง ท่านบอกไร้สาระ จากนั้นมาเธอจึงไม่เคยชวนเงยหน้าขึ้นเพื่อฉีกยิ้มให้ครูเมื่อท่านเดินมายืนตำแหน่งตรงหน้า ทว่าต้องตกใจเมื่อเห็นเป็นใบหน้าของใครบางคน“พี่วิน!”ความจริงหรือความฝัน เธอไม่ได้ฝันไปใช่ไหมว่าคนตรงหน้าเธอคือพี่วินเอามือบิดเนื้อตัวเองจนรู้สึกเจ็บ มั่นใจแล้วว่าไม่ได้ฝัน พี่วินจริง ๆ!“มะ...มาได้ยังไงคะ!”“ก็นั่งรถมา” เมื่อเช้ายังมาด้วยกัน แต่กลับถามเขาว่ามายังไงแปลกคน“พะ...พลอยไม่ได้หมายถึงแ

พลอยไพลินเม้มปากเบา ๆ ใครบอกให้พี่เขาดื่มหนักขนาดนี้เล่า ดื่มจนขึ้น ห้องเองไม่ได้ ต้องมาขอความช่วยเหลือจากเธอ“งั้นก็ให้ยุงกัดฉันอยู่ตรงนี้แหละ” นาวินบอกแล้วทิ้งศีรษะลงไปกับโซฟา เอาแขนข้างหนึ่งขึ้นหนุนแทนหมอน แล้วทำท่าจะหลับต่อกำลังจะเดินขึ้นบ้าน พลอยไพลินได้ยินเสียงพลิกตัวมาเป็นระยะ จนทำใจเดินขึ้นบ้านต่อไปไม่ลงตัดสินใจหันหลังกลับ แล้วเดินไปหยุดอยู่ข้างอีกคน“พี่วินคะ”อีกฝ่ายยังคงนิ่งเฉย หรือว่าเขาจะหลับไปแล้ว ลองเรียกอีกที“พี่วินคะ”นาวินค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ก็เจอใบหน้าของพลอยไพลิน ทำท่าจะพลิกตัวนอนตะแคงไม่สนใจ“เดี๋ยวพลอยพาพี่ขึ้นห้องก็ได้ค่ะ”ชายหนุ่มเหลือบมองคนตัวเล็ก พูดจริง?“มาค่ะ ขึ้นห้องกัน” หญิงสาวยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ก่อนจะเข้าไปพยุงคนพี่ พร้อมกับอีกฝ่ายที่ค่อย ๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นนั่งแขนเรียวเธอโอบเอวเขาทันที ดันร่างสูงใหญ่ให้ลุกขึ้นยืน พี่วินก็เอามือกอดคอเธอ แล้วทิ้งน้ำหนักมาเยอะจนเธอเซ“อ๊ะ”นาวินเหลือบมองเล็กน้อย“ร้องทำไม”“พะ...พี่ตัวหนักค่ะ” บอกแล้วกระชับเอวของอีกฝ่ายแน่นขึ้น ส่วนอีกมือจับแขนข้างที่พาดบ่าของเธอ“ไปค่ะ” บอกก่อนจะพาคนพี่เดินขึ้นบันไดแต่มันเป็นไปด้วยคว

คนตัวโตพลิกร่างบอบบางลงไปนอนด้านล่าง ทำเอาพลอยไพลินใจเต้นแรงมาก เพราะทั้งกลัว และรู้สึกกังวล เธอไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้มาก่อน ไม่รู้ต้องทำตัวยังไง“พี่วิน...”“ไม่ต้องกลัว ผ่อนคลาย แล้วสนุกไปกับมัน” เอ่ยจบนาวินซุกซอกคอเนียนทันที ที่ว่าได้กลิ่นหอมแป้งเด็กจากตัวของหญิงสาว ยิ่งพอได้สัมผัสแบบเนื้อแนบเนื้อแล้ว หอมมากกว่านั้นเป็นสิบเท่าประทับตาความเป็นเจ้าของลงไปทันที ดูดดึงเนื้อนุ่มจนพลอยไพลินเจ็บจี๊ดรีบหดคอ จนนาวินต้องย้ายไปทำอีกข้าง“มะ...ไม่ทำแบบนี้ไม่ได้เหรอคะพี่วิน ให้พลอยตอบแทนพี่อยากอื่นเถอะนะคะ” หญิงสาวรู้สึกกลัวขึ้นมา และกังวลกับทุกอย่างหากเรามีอะไรกันไปแล้ว“ไม่อยากได้อะไรทั้งนั้น” พึมพำกับเนื้อสาวแล้วดูดมันแรง ๆ“อ๊ะ พี่วิน! มะ...ไม่ทำรอยได้ไหมคะ” รู้แล้วว่าคงห้ามให้เขาทำไม่ได้ เธอต้องเสียตัวให้พี่วินอย่างแน่นอน แต่ที่อยากขอก็คือ ไม่ทิ้งรอยไว้บนตัวได้ไหม มันไม่สวย“ไม่ทันแล้ว” นาวินผละออกมอง เพราะมันขึ้นรอยดูดให้เห็นทั้งสองข้าง ดูก็รู้ว่าไปโดนอะไรมาหญิงสาวคิดหนัก แบบนี้ลำบากเธอต้องหาอะไรมาปิดอย่างแน่นอน“กลัวใครเห็นงั้นเหรอ” กระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นฝ่ายนั้นหน้าเสีย“กลั

“อื้อออออออออ” พลอยไพลินหน้าเบ้ เอามือดันหน้าท้องพี่เขาออกห่าง มันเจ็บราวกับจะฉีกขาด เมื่ออาวุธร้ายของพี่วินลุกล้ำเข้ามาทว่า เขากลับจับสองมือของเธอกดลงไปกับที่นอน แล้วดันตัวตนเข้ามาอย่างแรงปึก!“กรี๊ดดดดดดดดด!!!”พลอยไพลินส่ายหน้าไปมาอย่างแรง จนผมสวยสยายไปตามหมอน กายสวยดิ้นพล่านราวกับใจจะขาด เพราะเหมือนมีมีดมากรีดลงบนผิวแบบไร้ยาชาเจ็บมาก! คนตัวเล็กสะอื้นไห้จนตัวโยก“ฮึก พี่วิน พลอยเจ็บ”นาวินไม่กล้าขยับ มองลงที่ด้านล่าง เห็นเลือดของพลอยไพลินค่อย ๆ ไหลอาบชโลมแก่นกายออกมา ยืนยันว่าเขาเป็นคนแรกของหญิงสาวจริง ๆผ่อนลมหายใจเข้าออกช้า ๆ แล้วใช้หลังมือซับน้ำตาให้เบา ๆความอ่อนโยนของพี่วิน ทำให้พลอยไพลินชะงักไป ไม่คิดว่าอีกคนจะมีโมเมนต์นี้ด้วย“อะ...เอาออกไปก่อนได้ไหมคะ พะ...พลอยคิดว่าตัวเองไม่ไหวค่ะ”“ไม่ได้ ถ้าไม่เจ็บครั้งแรก ครั้งต่อไปก็ยังจะเจ็บอยู่ดี” บอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล หากพลอยไพลินผ่านครั้งนี้ไปได้ ครั้งหน้าก็สบายแล้ว“มะ...มีครั้งต่อไปอีกเหรอคะ” ถามด้วยความตกใจ ไหนว่าให้เธอตอบแทนไง ครั้งเดียวก็น่าจะพอแล้วนาวินไม่ตอบ แต่กลับเคลื่อนไหวสะโพกช้า ๆ ตาคมหลับตาพริ้มสลับกับลืมตา ขนกายเ

พลอยไพลินขึ้นมาอยู่บนรถได้ไม่นานก็หลับ กว่าจะถึงที่โรงเรียนคงได้สักตื่นพอดีนาวินแวะร้านขายยา ก่อนจะลงไปซื้อยาที่พลอยไพลินจำเป็นต้องใช้ได้ทั้งยากิน และยาทา รวมทั้งยาคุมฉุกเฉินด้วย เมื่อคืนเขาปล่อยใน และค่อนข้างมั่นใจว่าตัวเองแข็งแรงมากมือหนาสะกิดแขนเรียวเบา ๆ ทำให้พลอยไพลินที่เพิ่งหลับไปงัวเงียตื่นขึ้นมา“กินยาหน่อย” ยื่นยากับน้ำให้พลอยไพลินมองที่มือของอีกฝ่าย ก่อนจะรับมาอ่านดู พบว่ามันคือยาคุมฉุกเฉิน“กินสองเม็ดเลย จะได้ไม่ลืม”หญิงสาวพยักหน้า ก่อนจะแกะยากิน และตามด้วยน้ำเปล่า จากนั้นทำท่าจะหลับไปอีกทีแต่ถ้าไม่เพราะรู้สึกว่ากำลังมีอะไรมายุ่มย่ามกับกระโปรงนักเรียนของเธอ ทำให้ตาคู่สวยค่อย ๆ เปิดขึ้นอีกครั้ง“พี่วิน!” พลอยไพลินตกใจ รีบดันมือหนาออกห่าง เขาจะเปิดกระโปรงเธอทำไม“จะทายาให้ เจ็บไม่ใช่เหรอ?”เห็นท่าเดินแล้วขัดหูขัดตา เดี๋ยวคนได้เอาไปนินทาพอดีว่าโดนรุมโทรมมา ถึงได้เดินขาถ่างขนาดนี้“อะ...เอ่อไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวพลอยทาเองก็ได้” ทำท่าจะแย่งหลอดยาจากมือของอีกฝ่าย ทว่าเขาไม่ให้“พี่วิน...”“เดี๋ยวทาให้เอง” ทำมันอักเสบเอง เดี๋ยวดูแลเอง“เอามือออก” บอกอีกคนให้รีบปล่อยจากชายกระโปรง