บททั้งหมดของ My Bad Boy วิศวะคลั่งรักเมียเด็ก: บทที่ 11 - บทที่ 20

@เช้าวันต่อมา (ลานกิจกรรมคณะนิเทศ)บรรยากาศสีสันสดใส เสียงเพลงเปิดคลอเบาๆ ซุ้มกิจกรรมเต็มไปด้วยป้ายผ้า ธงริ้ว เครื่องดื่ม และเสียงหัวเราะของนักศึกษาที่กำลังเริ่มกิจกรรมกระชับสัมพันธ์พี่น้องสายรหัสกันอย่างสนุกสนานดีเซลล์ ยืนเด่นกลางวง เสื้อเชิ้ตสีขาวพับขึ้นถึงศอก เปียกนิดๆ จากกิจกรรม “ข้ามน้ำด้วยขัน” ผมเปียกปรอย หน้าหล่อบาดใจจนสาวปีหนึ่งปีสองมองตามตาเยิ้มทั้งสนาม แต่ที่ไม่แพ้กันก็คือ... มะนาว ในเสื้อยืดผูกเอว กางเกงยีนส์สั้นสีเข้ม แว่นกันแดดสีชา ยืนยิ้มหวานแบบที่ใครเห็นก็ต้องน่าหมั่นไส้ ด้วยเบ้าหน้าฟ้าประทานของคนทั้งสองโดดเด่นจนใครต่อใครต่างจับตามองพี่น้องสายรหัส น้องรหัสสุดหล่อ กับพี่รหัสแสนสวย เสียงซุบซิบจากรอบข้างจึงดังขึ้น“นั่นไงๆๆ ดีเซลล์กับพี่มะนาว! ที่กำลังเป็นประเด็นอยู่”“โอ๊ยยย คนหล่อกับคนสวยมาเจอกัน ต่อให้อกหักวันละแปดร้อยรอบกูก็ยอม!”“อือ..หล่อมากๆอ่ะมึง หล่อวัวตายควายล้มเลยอ่ะ กูต้องทำบุญด้วยอะไรถึงจะวาสนาดีแบบพี่มะนาว“ในขณะที่สายตาของทุกคนจ้องมองไปที่บุคคลที่กำลังถูกพูดถึง ตัดภาพไปยัง “จอมทัพ” เขานั่งอยู่อีกมุมหนึ่งของลานกิจกรรม ใต้ต้นไม้ใหญ่ร่มรื่น…แต่ใบหน้าของเขาในตอ

"พี่ทัพ !! อื้ออ""พี่จะทำแบบนี้ไม่ได้นะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน""หุบปาก ! ถ้าเธอไม่หยุดพูดพี่จะเอาเอ็นฟาดปากเธอแทน""อื้ออ ร้อน ทำไมมันร้อนขนาดนี้""ร้อนแล้วเหรอ ให้พี่จูบเธออีกหน่อย""อื้มมม""นาว...จ๊วบๆ"เสียงลมหายใจของทั้งสองกระทบกันในระยะประชิด บรรยากาศตึงเครียดเหมือนฟ้ากำลังจะถล่ม ดวงตาของเธอสั่นระริก แววตาตื่นตระหนก เธอส่ายหน้ารัวๆ มือดันแผงอกแกร่งของเขาไว้ด้วยแรงที่มีไม่มากนัก เสียงสั่นสะท้านเปล่งออกมาทั้งจากความโกรธและเจ็บลึกในใจ จูบเร่าร้อนที่เขามอบให้ เธอดิ้นขัดขืน ร่างกายต่อต้านด้วยสัญชาตญาณ ทว่าความหนักหน่วงในจูบนั้น กลิ่นกายอุ่น ๆ ที่แผ่ซ่านเข้ามา ความวูบวาบที่ก่อตัวอยู่ในอก รวมกับฤทธิ์ยาที่เริ่มทำงานอย่างช้า ๆ ...ทำให้แรงต่อต้านค่อย ๆ มลายหายไปทีละนิด"พี่จะบังคับหนูจริงๆเหรอ"เสียงเธออ่อนแรง คล้ายคำถามที่หลุดจากใจมากกว่าปาก เขาชะงักจูบไปชั่วครู่ ไหล่กระเพื่อมเบา ๆ เหมือนเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรลงไป ตั้งแต่เกิดมาจนอายุยี่สิบสองก็ไม่เคยบังคับขืนใจผู้หญิงคนไหน แต่ตอนนี้เขากำลังทำมัน ทำกับเธอที่ไม่ยินยอม ความเงียบปกคลุมอีกครั้ง เขาค่อยๆผละริมฝีปากหนาให้ออกห่าง อารมณ์และบร

"เชี้ย!...เข้าไม่ได้ !!เสียงสบถคำหยาบหลุดลอดออกมาจากปากของคนเป็นพี่ ก็ตอนนี้ที่เขากำลังพยายามยัดเยียดแก่นกายเข้าไปในตัวเธอ แต่แม่ง! เอ็นของเขามันเข้าได้แค่ปลายหัว อย่าเรียกว่าเข้าเลย มันแค่ไปจ่อรอตรงปากทางเข้า ยัดยังไงก็ยังไม่เข้า แทงยังไงก็ยังไม่ลง เขาถุยน้ำลายลงไปที่ปลายหัวเห็น เพื่อให้ส่วนนั้นมันมีน้ำหล่อลื่นจะได้ช่วยให้เข้าหาเธอได้ง่ายขึ้น ก่อนจะเอามันไปถูกๆ ที่รอยแยก พยายามที่จะแวกมันเข้าไปด้านใน แต่สุดท้ายก็ทำได้แค่จ่อรอไว้ที่ปากถ้ำอยู่ดี"เร็วดิพี่ทัพ หนูจะตายอยู่แล้วเนี้ย"เสียงเร่งหอบกระเซ่าปานจะขาดใจ ฤทธิ์ของยาเริ่มทำงานอีกครั้ง บวกกับอารมณ์ที่สูงปรี้ด ตัวเธอตอนนี้อยากโดนกระแทกเต็มที แต่ดูเขาเถอะ ลีลาถูๆ ไถๆ อยู่ได้"ใจเย็นสิครับ พี่กำลังพยายามอยู่ ของพี่มันใหญ่เกินมาตรฐานหรือรูเธอมันเล็กกันแน่วะ แม่ง! ยัดเท่าไหร่ก็ยัดไม่เข้า""ถ้าพี่ยัดไม่เข้างั้นหนูขึ้นเอง!“พรึ้บ!!!”"นะ....นาว!"“อ๊ะ!!!! อื้ออ..พี่ทัพ~” ทันทีที่ทิ้งตัวลง เสียงจุดเชื่อมต่อขาดดัง “ป็อด” มะนาวแทบแตกสลาย ขาสั่นระริก ร่องรักขมิบ ตอดดังตุบๆตั้งแต่ยังไม่ได้ขยับ“เจ็บมากไหม พี่บอกแล้วไง ทำไมไม่ฟังกันบ้าง!”“อื

@หนึ่งสัปดาห์ต่อมา"ตรงนี้ผมไม่ค่อยเข้าใจเลยครับ""ไม่ยากเลยค่ะ น้องแค่เอาสามจุดนี้มารวมกัน แล้วค่อยหาผลลัพธ์ก็จะได้เป็นคำตอบ"“ผมว่าข้อนี้ก็ดูเหมือนจะอยากเกินไป และมีอีกหลายๆข้อที่ผมยังทำไม่ได้""หืม...พูดแบบนี้อยากให้พี่ทำอะไรคะ""อยากขอให้พี่สาวคนสวยช่วยเหลือเด็กหลงทางคนนี้ นะคับ~ พี่สาววววว~” : ดีเซลล์ทำตาใสปิ๊ง ๆ ราวกับลูกแมวกำลังอ้อนเจ้าของ"แหม...พี่สาวก็มีตั้งหลายคน แต่ไปอ้อนแค่คนเดียว ไม่ยุติธรรมเลยนะคะคนหล่อ" : พริกแกง"นั่นสิ...พี่เองก็พร้อมจะติวแบบตัวต่อตัวเสื้อผ้าไม่เกี่ยวให้นะคะ ติวฟรี ไม่คิดค่าตัว" : ดาด้ายิ้มหวาน ส่งสายตามาให้รุ่นน้องหนุ่ม"เออ...ไม่เป็นไรดีกว่าครับ ผมให้พี่นาวสอนคนเดียวดีกว่า""ฮ่า ฮ่า ฮ่า หน้าแตกไหมล่ะมึง อุตส่าห์เสนอตัวให้ฟรีๆ แต่น้องเขาไม่เอา" : พริกแกง"หัวเราะได้นัวมาก อีดอก! เงียบปากไปเลยมึง" : ดาด้าหันมาค้อนใส่พริกแกง ก่อนจะซบศีรษะลงบนไหล่ของคนเป็นน้อง ท่าทีดูออดอ้อนปนรหยอกล้อ"งื้อออ..น้องดีเซลล์จะใจร้ายกับพี่เกินไปแล้ว" : ดาด้า"พวกมึงก็หยุดแกล้งน้องได้แล้ว ให้น้องรีบทำเถอะ ต้องส่งวันนี้ไม่ใช่เหรอ : พิ้งค์พลอย"ก็ได้ งั้นไปหาพี่สาวคนสวยของน้อ

@เวลาต่อมาบรรยากาศภายในรถเหมือนถูกปิดตายด้วยความเงียบ ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศยิ่งทำให้ความอึดอัดหนาวลึกเข้าไปในอก มะนาวนั่งกอดอก เอนตัวพิงประตูฝั่งตัวเอง สายตาเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง ริมฝีปากเม้มแน่นเหมือนไม่อยากปล่อยคำพูดใดๆ ออกมา แม้เพียงครึ่งประโยคจอมทัพเองเหลือบตามองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้ม"เป็นอะไร… แคร์มันมากขนาดนั้นเลยเหรอ" น้ำเสียงนั้นฟังดูเหมือนถามธรรมดา แต่แฝงความกดดันราวกับจะบังคับให้เธอตอบ"....." มะนาวยังคงเงียบ ราวกับกำแพงใสที่ตั้งขึ้นระหว่างกัน"แฟนเก่าเหรอ…ทำไม ? จบไม่สวย หรือยังไง" เขาถามซ้ำ คราวนี้เสียงต่ำลงกว่าเดิม คิ้วเข้มขมวดแน่นขึ้นอย่างชัดเจนมะนาวหันขวับมามอง สีหน้าแววตาแสดงออกถึงความไม่พอใจในคำถาม"พี่อย่ามาถามเซ้าซี้ได้ไหม เขาจะเป็นอะไร มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพี่" เสียงเธอแข็งและเย็น จนสัมผัสได้ถึงความห่างเหิน"จะไม่เกี่ยวได้ไง ถ้ามันเป็นแฟนเก่าเธอ นั่นหมายถึงมันคือตัวอันตรายสำหรับพี่" จอมทัพพูดพลางบีบพวงมาลัยแน่นขึ้น เส้นเลือดบนหลังมือปูดเด่น ไม่เกี่ยงได้ไงวะ นั่นมันแฟนเก่า และดูเหมือนจะยังมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของเธออีกด้วย"หนูบอกแล้วไง หนูกับพี่ไ