เรียกเมียได้เต็มปาก

@15.00 น.

เมื่อกิจกรรมในรถสิ้นสุดลง จอมทัพกลับมาที่ห้องเรียนอีกครั้งด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไปจากเดิมจนเพื่อนอย่างเสือใต้และขุนศึกต้องรี่ตามอง

"ฟิ้วววว~"

"วี๊ดวี้ว~"

เสียงผิวปากเบา ๆ ดังลอดริมฝีปากเป็นจังหวะสบาย ๆ มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกงไว้สบาย ๆ ขณะที่อีกข้างแกว่งไปตามแรงเดิน ท่วงท่าและแววตาของเขาช่างเต็มไปด้วยความเริงร่าแบบไม่ปิดบัง ยิ้มบาง ๆ ติดมุมปากราวกับโลกทั้งใบเป็นสีชมพู

"ไอ้เหี้ย อารมณ์ดีอะไรมาวะ หน้าตาสดใสขึ้นผิดหูผิดตา" : เสือใต้แซวทันทีที่เห็นเพื่อนเดินยิ้มกริ่มเข้ามาในห้องเรียน ขุนศึกที่นั่งอยู่ข้างๆ ทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้ ก่อนจะยกคิ้วสูง

"เออนั่นดิ ก่อนหน้านี้มึงยังแยกเขี้ยวใส่ไอ้รุ่นน้องหน้าอ่อนคนนั้นอยู่เลย แต่ดูมึงตอนนี้อย่างกับคนที่พึ่งจะรู้ว่าตัวเองถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง"

"อาการกูออกขนาดนั้นเลยเหรอวะ"

"ก็เออดิ..ยังไง..?..เคลียร์กับน้องนาวได้แล้วเหรอ" : ขุนศึก

"อืม...เคลียร์จนล้ม ขาอ่อนปวกเปียกไปหมด" : จอมทัพยิ้มกวนๆ กลับไปให้เพื่อนสองคน แล้วหยิบมือถือขึ้นมากดส่องไอจีของใครบางคน

"ไอ้เชี้ย ! มึงอย่าบอกนะว่ามึงลากน้องไปกินกลางลานจอดรถคณะนิเทศ!" : ขุนศึก

"โตเป็นควายขนาดนี้แล้ว คิดเอาเองดิวะ"

คำตอบสั้นๆแต่กวนตีนของมันทำเอาขุนศึกถึงกับหัวเราะดัง "หึ" จะอะไรยังไงก็แล้วแต่ มันใจกล้ามากที่แอบลากเพื่อนรักของเมียเขาไปกินตอนกลางวันแสกๆ แถมยังกลางมหาลัยแบบนั้น

"เล่นให้ถูกคนดิวะไอ้สัด มึงกินมะนาวเพื่อนรักเมียกู แล้วพวกกูจะอยู่ยังไง ถ้าเมียกูรู้ กลับบ้านไป กูคงจะไม่โดนฆ่าปาดคอแช่ตู้เย็นหรอกนะ" : เสือใต้

"เออวะ แม่ง! มึงก็นะ ผู้หญิงมีเป็นร้อย ถ้ามันเงี่ยนมากมึงก็เลือกเอาสักคนดิ ไปยุ่งกับน้องมันทำไม" : ขุนศึก

"พวกมึงจะกังวลอะไรนักหนา....กูไม่ได้คิดจะเอาน้องเล่นๆสักหน่อย"

"หมายความว่า?" : เสือใต้เลิกคิ้วหนาเป็นการตั้งคำถาม กับสิ่งที่มันพูดหมายความว่ายังไง

"ก็น้องนาวเป็นเมียกูแล้ว มีเมียก็ต้องเลิกแรดดิวะ"

"หึ....เรียกเมียเต็มปากเต็มคำเลยนะมึง ไม่น่าล่ะถึงยอมให้เขาทำ" : เสือใต้

“ทำอะไรวะ?” : ขุนศึก

“มึงตาบอดรึไงวะไอ้ขุน มึงแหกตาดูที่คอมัน แม่ง! กูนึกว่าโดดรุมโทรมมา” :เสือใต้

“สัด! มึงยอมให้เขาทิ้งรอยขนาดนั้น จริงจังเหรอวะ” : ขุนศึก

“มึงคิดว่าไงล่ะ? เมียพวกมึงสู้เมียกูได้ป่ะ” : จอมทัพยักคิ้วราวกับว่าตนเองนั้นถือไพ่เหนือกว่า

“หึ…ไอ้ขี้อวด กูจะคอยดูมึงจะจริงจังได้สักกี่น้ำกันวะ“

เสือใต้หัวเราะในลำคอ คนอย่างจอมทัพตั้งแต่เกิดจนมันกระแทกเป็น มันไม่เคยให้สถานะกับใครเลยสักคน อย่าว่าแต่ "เมีย" เลย คู่นอน คู่ควง หรือเพื่อนร่วมเตียง มันยังไม่เคยใช้คำพวกนี้กับใคร เรียกว่าผู้หญิงที่ผ่านมานั้น ไม่เคยมีสถานะใดๆกับมันเลยสักคน

"แถมมันบอกมันจะเลิกแรด กูว่านะให้พระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตกยังจะเป็นไปได้กว่า"

ขุนศึกส่ายหน้าราวกับไม่เชื่อในคำพูดของเพื่อนรักเลยสักนิด มันแรดมาตั้งแต่เกิด อยู่ๆจะมาเลิกง่ายๆ เป็นไปไม่ได้แน่

"อ้าว ไอ้เหี้ย! นี่พวกมึงเป็นเพื่อนกูจริงๆหรือเปล่าวะ คำพูดคำจา น่าโดนตีนฉิบหาย"

"มึงเองก็น่าโดนตีนเหมือนกันแหละ เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง" : ขุนศึก

"กูไม่ได้เล่น กูเอาจริง กับคนนี้กูจริงจัง"

เสียงทุ้มต่ำหนักแน่น น้ำเสียงไม่มีแม้แต่นิดของความลังเล คำพูดสุดท้ายหลุดออกมาพร้อมแววตาที่แน่วแน่ ริมฝีปากเม้มแน่น เหมือนกำลังยืนยันกับทั้งโลก ว่าเขาไม่ได้พูดออกมาลอย ๆ เมื่อความจริงจังเข้ามาแทนที่ความขี้เล่นเมื่อครูก็จางหายไป บรรยากาศรอบข้างเงียบลงทันที

"......."

"พวกมึงไม่เชื่อกูหรือไง ทำหน้าอย่างกับกูเป็นคนที่ไม่น่าเชื่อถืองั้นแหละ"

"เออ!!!" : สองคนตอบอย่างพร้อมเพรียง ก่อนจะพูดอะไรให้อีกคนฉุกคิด

"กูขอพูดหน่อยละกัน ในฐานะที่อาบน้ำร้อนมาก่อน ถ้ามึงคิดจะจริงจัง มึงก็อย่าลังเล อย่าวอแวไปหาคนอื่น ผู้หญิงแบบมะนาวก็ไม่ต่างอะไรกับเมียพวกกูหรอก คนแบบเดียวกันเขาถึงคบกันเป็นเพื่อน เหมือนมึงกับกูที่สันดานเดียวกัน มันถึงรู้ไส้รู้พุงกันหมด กูไม่อยากจะเชื่อคำพูดของมึงเท่าไหร่ ทั้งชีวิตของมึงไม่เคยจริงจังกับใคร กินทิ้งกินขว้างไปหมด ผู้หญิงแบบนี้ ทั้งสวยและไม่ง้อใคร เขาไม่ชอบเป็นเจ้าของร่างกายมึงร่วมกับคนอื่นหรอกนะ กูอยากให้มึงถามใจตัวเองให้ดี วันนี้มึงบอกว่ามึงชอบเขา เป็นเพราะความรู้สึกของมึงจริงๆ หรือแค่เพราะความลุ่มหลงกับร่างกายที่ไม่เคยผ่านมือใคร ไอ้ทัพ..อย่าเอาความรู้สึกของคนอื่นมาล้อเล่น เพราะถ้าเมื่อไหร่ที่มึงพลาด มึงอาจจะไม่มีโอกาสได้แก้ตัว" : เสือใต้

"ก่อนจะเรียกใครว่าเมีย มึงต้องมั่นใจแล้วจริงๆ ไม่ใช่เห่อของใหม่ แล้วพูดออกมาลอยๆ" : ขุนศึก

"กูรู้..แต่ความรู้สึกของกูที่มีแต่มะนาวมันไม่เหมือนตอนที่เอากับคนอื่น อย่าว่าแต่พวกมึงเลยที่คิดว่ากูแค่เล่น มะนาวเองก็พูดแบบนี้เหมือนกัน คำว่าเมีย สำหรับกู มันไม่ได้พูดกับทุกคนที่มีอะไรกันนะเว้ย กูคิดว่ากูชอบน้องมันจริงๆ จากที่แค่คิดจะจีบเล่น ๆ กลับกลายเป็นติด จากที่คิดแค่แกล้ง กลับกลายเป็นหลงจนโงหัวไม่ขึ้น! กูแม่ง ! แพ้ทางเธอเข้าแล้ว"

"เออ...ถ้ามึงจริงจังก็ดีไป พวกกูจะเอาใจช่วย แต่ถ้าวันไหนที่มึงเปลี่ยนใจ กูรับรองได้เลย ..บาทาของกูนี่แหละจะกระแทกปากมึง" : ขุนศึก

"โหดจังวะไอ้สัด ! นี่กูชักจะไม่แน่ใจแล้ว ว่าพวกมึงกลัวเมียทิ้งเพราะกูเล่นเพื่อนเขา หรือเพราะพวกมึงหวงเมียกูกันแน่ ขู่อย่างกับพ่อ!"

"เพื่อนเมียก็เหมือนเพื่อนกู ก็ต้องช่วยกันดูแลดิวะ" : ขุนศึก

"แต่กูเพื่อนแท้ๆของมึงเลยนะ ไม่คิดจะเข้าข้างกูบ้างเหรอ"

"เดี๋ยวมึงก็รู้ รสชาติของการเป็นผัวของแก๊งสาวแซ่บ หึ..บอกเลย จากที่คิดว่าตัวเองเป็นเสือ ที่ไหนได้เป็นแมวเชื่องๆดีๆนี่เอง" : เสือใต้

"ไอ้ห่า...มึงกลัวเมียเกินไปหรือเปล่า" จอมทัพหัวเราะออกมา พลางส่ายหน้าขำ ดูเหมือนพวกมันจะกลัวเมียจนขึ้นสมอง

"หัวเราะไปเถอะมึง อย่าเผลอแรดจนได้เรื่องแล้วกัน เจอของจริงจะหัวเราะไม่ออก " : ขุนศึกเหลือบตามอง ก่อนจะยกมุมปากเหยียดยิ้มเล็ก ๆ ก่อนจะหันไปสบตาเสือใต้อย่างรู้กัน

เสียงหัวเราะยังดังคละเคล้าในกลุ่มเพื่อน แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าเบื้องหลังคำล้อเล่นเหล่านั้น...มีใครบางคนกำลังจริงจังกับหัวใจของตัวเองยิ่งกว่าครั้งไหน และถ้ารักครั้งนี้ต้องแลกกับการ “เลิกแรด” อย่างที่เพื่อนล้อ...เขาก็ยินดีจะแลก ถ้าเธอคือคนที่ใช่ ก็พร้อมจะหยุดทุกอย่าง เพราะบางที...การกลัวเมีย อาจไม่ได้แปลว่ากลัวเสียอำนาจ แต่มันคือการ “กลัวเสียเธอไป” มากกว่า