ไม่ใช่ของใคร

@เวลาต่อมา

บรรยากาศภายในรถเหมือนถูกปิดตายด้วยความเงียบ ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศยิ่งทำให้ความอึดอัดหนาวลึกเข้าไปในอก มะนาวนั่งกอดอก เอนตัวพิงประตูฝั่งตัวเอง สายตาเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง ริมฝีปากเม้มแน่นเหมือนไม่อยากปล่อยคำพูดใดๆ ออกมา แม้เพียงครึ่งประโยคจอมทัพเองเหลือบตามองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้ม

"เป็นอะไร… แคร์มันมากขนาดนั้นเลยเหรอ" น้ำเสียงนั้นฟังดูเหมือนถามธรรมดา แต่แฝงความกดดันราวกับจะบังคับให้เธอตอบ

"....." มะนาวยังคงเงียบ ราวกับกำแพงใสที่ตั้งขึ้นระหว่างกัน

"แฟนเก่าเหรอ…ทำไม ? จบไม่สวย หรือยังไง" เขาถามซ้ำ คราวนี้เสียงต่ำลงกว่าเดิม คิ้วเข้มขมวดแน่นขึ้นอย่างชัดเจน

มะนาวหันขวับมามอง สีหน้าแววตาแสดงออกถึงความไม่พอใจในคำถาม

"พี่อย่ามาถามเซ้าซี้ได้ไหม เขาจะเป็นอะไร มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพี่" เสียงเธอแข็งและเย็น จนสัมผัสได้ถึงความห่างเหิน

"จะไม่เกี่ยวได้ไง ถ้ามันเป็นแฟนเก่าเธอ นั่นหมายถึงมันคือตัวอันตรายสำหรับพี่" จอมทัพพูดพลางบีบพวงมาลัยแน่นขึ้น เส้นเลือดบนหลังมือปูดเด่น ไม่เกี่ยงได้ไงวะ นั่นมันแฟนเก่า และดูเหมือนจะยังมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของเธออีกด้วย

"หนูบอกแล้วไง หนูกับพี่ไม่ได้เป็นอะไรกัน พี่จะเที่ยวไปป่าวประกาศแบบนี้ไม่ได้นะ หนูเสียหาย" เธอเบือนหน้าหนี แต่หางเสียงยังสั่นด้วยความโกรธ ปรามเขาไปหลายครั้ง แต่คนเป็นพี่ไม่เคยจะจำ ไม่เคยทำตามที่เธฮบอกเลยสักนิด

"เธอเสียหายแล้วพี่ไม่เสียหายหรือไง พี่เองก็เสียตัวให้เธอไปแล้ว นี่กะจะฟันแล้วทิ้งจริงๆ ใช่ไหม" คำพูดนั้นเหมือนคมมีดที่กรีดกลางอากาศ ทำให้บรรยากาศในรถหนักขึ้นทันตา ไม่ได้พูดเล่นแต่ที่พูดคือคิดจริงจัง ได้กันแล้วแต่ยังไม่ให้สถานะ ถ้าไม่บอกว่าฟันแล้วทิ้ง จะให้ว่ายังไง ในเมื่อเธอไม่คิดจะรับผิดชอบกัน

"พี่ทัพ พี่เป็นผู้ชายนะ ถึงพี่จะเสียหายยังไง ก็ไม่เสียเท่าหนูหรอก การที่พี่พูดแบบนั้นต่อหน้าคนอื่น เรียกหนูว่าเมีย เกิดคนไม่รู้เขาจะคิดยังไง ไม่เอาหนูไปนินทาแย่เลยเหรอ"

น้ำเสียงของมะนาวเริ่มสั่นเล็กน้อยแต่ยังคงแข็งกร้าว ตั้งแต่มีข่าวลือเรื่องเธอกับเขาแพร่ออกมา หลายวันมานี้เดินไปไหนมาไหนก็มีแต่คนพูดถึง เสียงส่วนใหญ่ก็พูดกันไปว่า เธอเองก็คงจะเป็นหนึ่งในบรรดาผู้หญิงที่จอมทัพกำลังเห่อ เดี๋ยวอีกหน่อยพอเขาเบื่อก็คงจะสลัดเธอทิ้งเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ

"หึ… กลัวคนอื่นนินทา หรือกลัวไอ้หมอนั่นมันจะไม่กลับมากันแน่ เธอแคร์มันมากกว่าพี่ที่เป็นผัวเธอซะอีก" ดวงตาคมกริบของจอมทัพจ้องเธอไม่กะพริบ ราวกับจะมองทะลุความคิดทั้งหมดของเธอในตอนนี้ คำนินทามันก็คงจะเป็นแค่ข้ออ้าง ทั้งหมดทั้งมวลที่เธอพูดมา สรุปง่ายๆคือไม่อยากให้เขาข้องเกี่ยวอะไรกับเธอซะมากกว่า

"ไม่เกี่ยวกับไอ้คนเหี้ยนั่น พี่ไม่ต้องดึงคนอื่นเขามาเกี่ยว" เธอย้อนสวนทันควัน สายตาวาวโรจน์เช่นกัน

"ไม่เกี่ยวงั้นเหรอ แต่ก่อนพี่เรียกเธอแบบนั้นบ่อยๆ ไม่เห็นว่าเธอจะโกรธขนาดนี้เลย ต่อหน้าคนอื่นเธอแค่ดุพี่ แต่เธอไม่เคยตะคอกเสียงใส่" หรือเพราะพี่พูดต่อหน้ามัน เธอถึงได้ร้อนรนอยู่แบบนี้ กลัวมันรู้มากหรือไงว่าตัวเองมีผัวแล้ว"

"พี่ทัพ!!!" มะนาวเรียกชื่อเขาเสียงดัง คิ้วโก่งผูกกันเป็นปม ดวงตาสั่นระริกด้วยความทั้งโกรธและขุ่นเคือง

"ทำไม? หรือที่พี่พูดมันแทงใจดำเธอ เธอถึงได้แสดงท่าทีโกรธขนาดนี้"

"......" มะนาวกอดอกถอนหายใจแรก ก่อนจะเบือนหน้าหนีออกไปทางอื่น

"เงียบทำไม ทำไมไม่พูดต่อล่ะ"

"ไม่มีอะไรจะพูด" น้ำเสียงของมะนาวเย็นชา แต่ก็แฝงความประชดที่เขารู้ทันที

"ไม่มีอะไรจะพูด... หรือว่ากำลังคิดถึงมันอยู่" จอมทัพหันมามองเธอแวบหนึ่ง ดวงตาคมกริบเหมือนกำลังค้นหาคำตอบ มะนาวหันขวับมามองทันที

"อย่ามาพูดแบบนี้นะพี่! หนูไม่ชอบ"

"ไม่ชอบ? แต่เธอก็ไม่ปฏิเสธมันสักคำ เธอรู้ไหม ว่าตอนที่มันมองเธอพี่แทบอยากจับมันลากออกไปซัดให้หน้าแหก"

"นั่นมันปัญหาของพี่ ไม่ใช่ของหนู" มะนาวย้อนสวน น้ำเสียงแข็งไม่แพ้กัน

"แล้วก็หยุดพูดเหมือนหนูเป็นสมบัติของพี่สักที หนูไม่ใช่ของใคร"

คำพูดนั้นทำให้เส้นความอดทนของจอมทัพตึงขึ้น เขากำพวงมาลัยแน่นจนข้อนิ้วขึ้นสีขาว เสียงลมหายใจของเขาหนักขึ้นชัดเจน

"พูดอีกทีสิ"

"หนู-ไม่-ใช่-ของ-ใคร แล้วก็ไม่ใช่ของพี่ด้วย" มะนาวเน้นทีละคำ สายตาไม่หลบแม้แต่นิดเดียว

"หึ...ได้ งั้นก็จำคำนี้เอาไว้ให้ดี" จอมทัพหัวเราะในลำคอเบาๆ แต่เต็มไปด้วยความเย็นเยียบ

ไม่กี่นาทีต่อมา รถยนต์ชะลอความเร็วลงอย่างกะทันหัน ก่อนจะจอดสนิทตรงหน้าคอนโดของมะนาว เสียงเบรกฝืดบนถนนยิ่งตอกย้ำความตึงเครียดในอากาศ

"ลงไป" เขาพูดสั้นๆ แต่น้ำเสียงเด็ดขาด

มะนาวเลิกคิ้ว มองหน้าเขาเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วเปิดประตูลงจากรถโดยไม่พูดอะไรต่อ ทันทีที่ประตูปิดลง จอมทัพเหยียบคันเร่งเต็มแรง เสียงเครื่องยนต์ดังลั่นและรถแล่นหายไปชั่วพริบตา ปล่อยให้มะนาวยืนอยู่หน้าคอนโดเพียงลำพัง ใจเธอเต้นแรง ไม่รู้ว่ามันเกิดจากความโกรธ…หรือเกิดจากคำพูดที่ไม่ทันได้คิดของเธอกันแน่ หัวใจมันสับสน ไม่ใช่เพราะคนเก่า แต่เป็นเพราะเขาที่กำลังมีผลต่อหัวใจของเธออย่างหนักในตอนนี้