YUHEI'S POV: Hindi ko alam kung anong klaseng langit ang meron sa ibabaw ng chandelier. Pero kung meron man, sigurado akong hindi ako kabilang doon. Dahil sa gabing ‘yon, binebenta ang buhay ko sa presyong hindi ko kailanman pinili. Tahimik ang buong hall. Masyadong tahimik para sa isang lugar na puno ng mga taong may galit sa mundo. Ang sahig ay marmol, malamig sa talampakan. Ang ilaw ay ginto, masyadong maliwanag para sa isang gabi na puno ng kasalanan. At ako? Nakatayo sa gitna ng lahat, suot ang puting bestidang hindi naman talaga para sa kasal—kundi para sa bentahan. “Yuhei,” mahinang tawag ni Mama, nanginginig ang boses. Hindi siya makatingin sa akin ng diretso. Nakayuko lang siya, parang siya ang inaakusahan ng buong mundo. Alam ko na ang mangyayari bago pa man ako pumasok sa silid na ‘to. Alam ko na rin na wala na akong laban. Ang tanong na lang ay kung gaano kasakit ang kapalit. Sa harap namin ay an
Huling Na-update : 2025-11-29 Magbasa pa