All Chapters of สาวแว่นร้อนรัก: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 12 ข้ออ้างของความรู้สึกดี ๆ ตะวันเริ่มจะลับขอบฟ้า ศยามลก้มลงคว้าเชือกปลอกคอของเจ้าโคโค่ก่อนจะติดสายคล้องเอาไว้แล้วรีบจูงให้มันเดินตามเธอไปทันที“กลับไปแกโดนฉันขังเดี่ยวแน่ เจ้าโคโค่!!!” เมธาวินบ่นเสียงเข้ม แต่ศยามลเธอดันได้ยิน“คุณก็ได้กางเกงคืนแล้ว หมามันไม่รู้เรื่อง คุณอย่าไปลงโทษมันเลย”“หรือว่าคุณอยากกลับไปว่ายน้ำต่อก็ได้นะคะ รับรองว่าฉันจะไม่ให้เจ้าโคโค่มันไปยุ่งกับคุณอีก”“ผมจะว่ายน้ำอย่างมีความสุขกว่านี้ ถ้าหมาของคุณไม่มากวนตีนผมก่อน”“กรุณาอย่าพูดคำหยาบได้ไหมคะ คุณพูดหยาบคาย มาหลายครั้งแล้ว ฉันก็อภัยให้ เพราะเห็นว่าคุณกำลังโกรธ แต่คุณก็น่าจะหยุดได้แล้ว”“งั้นผมจะลงโทษเจ้าของหมาแทนก็แล้วกัน” เขาพูดขึ้นตามมา“ฉันไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย และฉันก็ช่วยเอากางเกงคืนให้คุณแล้ว”“คุณรู้เหรอ..ว่าผมจะลงโทษคุณเรื่องอะไร”“ไม่รู้ค่ะ” “สิ่งที่ผมจะลงโทษไม่ใช่เพราะเรื่องเจ้าโคโค่ แต่เป็นเรื่องเมื่อตอนกลางวันมากกว่า” ศยามลได้แต่เดินก้มหน้านิ่ง ไม่กล้าต่อปากต่อคำกับเขาอีก จนสักพักหนึ่งเขาจึงเอ่ยขึ้นมา“หมาคุณพันธ์อะไร” เมธาวินลอบยิ้มเพราะเมื่อสักครู่เขาแค่ขู่เธอเล่น ๆ เท่านั้นก่อนจะเปลี่ยน

ตอนที่ 14 ไฟท์บังคับ NC“รับรอง..ว่าฉันจะเลี้ยงดูให้หนูสุขสบายกว่าเดิม” คราวนี้ท่านรัฐมนตรีไม่รอให้ศิรดาได้ตอบโต้อะไรอีก ริมฝีปากหนาก็รีบแนบเข้ามาลิ้มลองความหวานจากริมฝีปากบางทันที สาวแว่นดิ้นรนเมื่อถูกจูบโดยไม่ทันเตรียมใจและเธอก็พยายามขัดขืน ก่อนที่จะดิ้นรุนแรงขึ้นเมื่อรับรู้ถึงปลายลิ้นสากที่แทรกเข้ามาภายในโพรงปากนุ่มของเธอ ตอนนี้ศิรดารู้สึกว่าตนเองร้อน ๆ หนาว ๆ และมีความต้องการแปลก ๆ อยู่ในร่างกายมันเป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้มาก่อนมันทั้งรุนแรง หยาบกระด้างแต่กลับ เร่าร้อนจะขนลุกซู่ไปทั้งตัว มือทั้งสองข้างของหญิงสาวสั่นระริกขณะจิกต้นแขนของชายสูงวัยเอาไว้แน่น แต่ถึงจะรู้สึกวูบไหวศิรดาก็พยายามห้ามใจตนเอง นี่มันอะไรกันนี่!!! เพิ่งจะเขาครั้งแรกเธอก็จะยอมมีอะไรกับเขาแล้วเหรอ โอ๊ย!! นี่ร่างกายเธอเป็นอะไรกันแน่ ศิรดาเริ่มสับสน และเธอก็ไม่ควรแสดงกิริยาหวั่นไหวออกมา!“อื้ออออออ” หญิงสาวร้องออกมาเมื่อริมฝีปากบางของเธอถูกปล่อยให้เป็นอิสระ แต่ชายสูงวัยต้องการจะถอดแว่นตาที่เกะกะของเธอออกเสียมากกว่าเขาจึงหยุดการกระทำนั้นแต่มันก็นานพอจนสาแก่ใจของเขานั่นแหละ..ชายสูงวัยถึงยอมปล่อย

ตอนที่ 16 นับหนึ่งใหม่ธุรกิจรีสอร์ตเล็ก ๆ ที่คุณพ่อได้สร้างขึ้นตั้งแต่สมัยที่เขายังเรียนอยู่มัธยมปลาย ในปีแรกๆ กราฟความสำเร็จมันพุ่งเป็นเส้นโค้งสูงขึ้นตามก่อนที่มันจะพุ่งดิ่งหัวปักลงในช่วงโควิด19 เมื่อสามสี่ปีก่อน วันนี้ธนาคารไม่สามารถจะอนุมัติสินเชื่องวดต่อไปให้เขาได้อีก... แม้แต่บาทเดียว เพราะเมธาวินมีหนี้บัตรเครดิตมากเกินไป“แม่ว่าเราเอาโฉนดที่ดินมาขอยื่นกู้ดีกว่า” ผู้เป็นมารดาบอกกับบุตรชาย“จะดีเหรอครับแม่” เมธาวินบอกมารดาด้วยความเป็นกังวล เกิดถ้าเขาทำไมสำเร็จขึ้นมามันก็จะกลายเป็นหนี้สิน ซึ่งมารดาก็เหลือสมบัติอยู่เพียงแค่ที่ดินอย่างเดียว“ก็ถ้าเมธมั่นใจว่าจะสามารถกอบกู้มันขึ้นมาได้ ก็ลองดูสักตั้งหนึ่งสิลูก” เมธาวินตัดสินใจเดินหน้าแล้ว เขาไม่คิดจะหันหลังกลับ ยังไงก็จะอยู่สู้จนทำให้ที่นี่สำเร็จขึ้นมาให้จงได้ "ถ้าแม่ว่าอย่างนั้น ลองดูก็ได้ครับ" หลังจากที่ตัดสินใจยื่นกู้ด้วยหลักทรัทย์ที่มีแล้ว ธนาคารก็ปล่อยกู้ให้กับเมธาวินและมารดาอีกครั้งเมธาวินกลับมานอนแผ่อยู่บนที่นอนในห้องพักของตัวเอง นานแล้วที่เขาไม่ได้พักที่บ้านหลังนี้ ห้องนอนที่เคยนอนตั้งแต่ยังวัยเด็ก เขาออกจากห้องพัก กะว่าจะไ

ตอนที่ 18 กำลังใจที่ดี..ทำอะไรก็สำเร็จชีวิตที่เริ่มต้นใหม่อีกครั้งของเมธาวิน ศยามลทำให้เขาไม่รู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่ท่ามกลางพายุที่โหมกระหน่ำอีกต่อไปเช้าวันรุ่งขึ้นเมธาวินเดินสำรวจรีสอร์ตที่กำลังปรับปรุงด้วยความสดชื่น แดดอ่อน ๆ ในเช้าวันนี้มันช่างสดใสกว่าทุกวัน คงเป็นเพราะพนักงานสาวสวยคนเดียวในรีสอร์ตของเขากระมัง ที่มาเดินข้าง ๆ ทำให้เขามีกำลังใจที่ดีเมธาวินไม่อยากหาเหตุผลให้ตัวเองไปมากกว่านั้น ว่าทำไมเวลาอยู่ใกล้ ๆ เธอแล้วเขารู้สึกดี เพราะหากนี่เป็นโชคชะตาที่เขียนเอาไว้ให้เขาต้องมาพบเจอเธอที่นี่ เขาก็จะไม่ปฏิเสธหัวใจของตัวเองและถ้าโชคดีหากเธอมีใจที่ตรงกันละก็ เขาก็ตั้งใจว่าจะอยู่ที่นี่ตลอดไปมารดาของเขานั่งรออยู่ที่หน้ารีสอร์ต หญิงวัยกลางคนมีคำแนะนำเสนอลูกชาย“แม่ว่าเราลดค่าห้องพักลงมาหน่อยดีมั้ย..อาจจะเหลือสักคืนละ 800 บาท”“ก็ได้ครับแม่ แต่ผมว่าจะทำที่จอดรถบ้านด้วย เพราะว่าเดี๋ยวนี้ คนใช้รถบ้านกันเยอะมาก”“ก็ดี แต่ว่าเมธจะทำยังไงเหรอ”“ก็ทำเหมือนเป็นที่จอดรถนั่นแหละครับแต่จะกว้างกว่าหน่อย แล้วก็มีจุดชาร์ทไฟกับน้ำประปาให้เขาใช้ สำหรับชาร์จแบต พอดีผมจะทำใกล้กับลำธาร ทำห้องน้ำเอาไ

ตอนที่ 20 ไม่อาจห้ามใจ NCจุมพิตของเขาแผดเผาเหมือนไฟ ศยามลผู้ไม่เคยถูกใครทำแบบนี้มาก่อน มันเป็นความทรมานที่อ่อนหวานซาบซ่านบวกกับความเร่าร้อนอย่างบอกไม่ถูกริมฝีปากบางเผยอแย้มออกโดยอัตโนมัติ เพื่อรับจุมพิตที่เขายัดเยียดให้อย่างไม่เกรงใจ วงแขนแกร่งรั้งร่างบางเอาไว้แน่น ศยามลลองพยายามดิ้นมาแล้วในช่วงแรก แต่ทำไปทำมาก็เธอเองที่อ่อนระทวยไม่กล้าขัดขืน ด้วยเพราะเธอมีใจให้เขามานานแล้วเช่นกันพอชายหนุ่มรับรู้ว่าเธอเลิกดิ้นรนและไม่ต่อต้าน ริมฝีปากที่ออกจะกระด้างและก้าวร้าว ก็กลับกลายเป็นนุ่มนวลและอ่อนโยนขึ้น เด็กสาวไม่รู้ว่าตัวเองได้โอบกอดลำคอของเขาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ จนกระทั่งรู้สึกว่ามีเส้นผมนุ่มอยู่ระหว่างนิ้ว และเธอก็ไม่ทันนึกเลยว่าตนเองมีจุดอ่อนที่อาจจะถูกเขาโจมตีได้ง่าย ๆ กระทั่งรู้สึกว่ากลางกายของเขาแทรกอยู่ระหว่างต้นขาอ่อนของเธอ“อุ้ย!” เสียงอุทานดังขึ้นเบาๆ เมื่อแผ่นหลังสัมผัสลงบนฟูกที่นอนในเต็นท์อันเย็นเฉียบ เธอถูกจัดท่าให้นอนราบไปบนฟูกภายในเต็นท์ที่กางเอาไว้ก่อนหน้านี้ดวงตากลมโตกะพริบปรือมองเห็นชายหนุ่มตัวใหญ่ที่กำลังใช้แขนทั้งสองข้างกักร่างกายของเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อย เมธาวินทอดตัวค้ำ