All Chapters of หลังถูกถอนหมั้นฉันก็ได้ดี: Chapter 11 - Chapter 20

จังหวะที่ลู่เยี่ยนเป่ยขยี้บุหรี่ดับลง สวีหว่านหนิงก็นั่งลงบนตักของเขาอย่างว่าง่ายแล้วทั้งสองนั่งหันหน้าเข้าหากัน เธอไม่กล้าสบตาเขา ได้แต่หลุบตาต่ำ มือของลู่เยี่ยนเป่ยวางอยู่บนเอวของเธอ ลูบไล้เสียดสีเบาๆ ทว่าสัมผัสนั้นกลับรุนแรงชัดเจน ร่างกายของเธอเกร็งไปทั้งตัว เผลอกัดริมฝีปากแน่น ขนตาสั่นระริก“สถานที่แบบนั้น เธอไม่ควรไป” น้ำเสียงของเขาแหบพร่าแต่สวีหว่านหนิงเงยหน้าขึ้น สบสายตากับเขา“ท่านรองคะ ในโลกนี้ไม่ใช่ทุกคนจะมีสิทธิ์เลือกได้ว่าจะใช้ชีวิตยังไงหรอกนะคะ”มีเพียงคนสูงส่งอย่างเขาเท่านั้น ที่ก่อนจะลงมือทำอะไร ถึงค่อยคิดว่าควรไม่ควร เต็มใจหรือไม่เต็มใจแต่คนอย่างเธอ ไม่มีทางเลือกลู่เยี่ยนเป่ยยกมุมปาก ก้มหน้าลง ขบเม้มที่ซอกคอของเธอเบาๆ จนร่างของเธออดไม่ได้ที่จะหดเกร็ง “ปากเก่ง...”“แต่ตัวกลับนุ่มเชียว”ใครเขาก็ว่าท่านรองสกุลลู่มักน้อยในกามรมณ์ แต่ถ้อยคำที่เอ่ยออกมา ทุกคำช่างยั่วยวนใจมือของเขาเลื่อนไล้ไปทั่วเอวเธอ จุดไฟปรารถนาอย่างเอาแต่ใจ สวีหว่านหนิงจะทานทนไหวได้อย่างไรได้แต่กำเสื้อตรงหน้าอกเขาไว้แน่น“เมื่อก่อนเธอเคยไปเมืองหลวงไหม?”สวีหว่านหนิงไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ เขา

คนที่ทักทายเธอ คือคนข้างกายของลู่เยี่ยนเป่ย ชื่อลู่หมิง“สวัสดีค่ะ” สวีหว่านหนิงทักทายอย่างมีมารยาท“ที่แท้คุณก็ทำงานที่โรงพยาบาลนี้นี่เอง” ลู่หมิงมองสำรวจเธอ “ตอนนี้คุณกำลังจะ...”สวีหว่านหนิงเพียงแค่ยิ้ม ลู่หมิงช่างสังเกตสีหน้าท่าทางอยู่แล้ว จึงไม่ได้ถามต่อ เพียงแต่แววตาเป็นประกายวูบหนึ่ง แล้วพูดว่า “คุณหนูสวีครับ รบกวนช่วยอะไรผมหน่อยได้ไหมครับ?”“เกรงว่าฉันคงไม่มีอะไรช่วยคุณได้หรอกค่ะ”“คุณช่วยผมได้แน่นอนครับ”“อะไรเหรอคะ?”“ผมอยากเชิญคุณไปตรวจอาการให้ท่านรองของผมหน่อยครับ”สวีหว่านหนิงอึ้งไปหลายวินาทีก่อนหน้านี้เธอมีความคิดที่จะยั่วยวนลู่เยี่ยนเป่ยจริง ๆ แต่หลังจากผ่านเรื่องเมื่อคืน เธอก็รู้ชัดว่าลู่เยี่ยนเป่ยไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว การที่เธอจะหน้าด้านตื๊อเขาต่อไปก็ไม่มีความหมายเพราะถึงอย่างไร ถ้าไม่ถูกบีบคั้น ใครจะอยากทำตัวไร้ค่าลู่หมิงดูออกว่าเธอลังเล จึงพูดต่อว่า “ด้วยสถานะของเขา เรื่องบางเรื่องก็ไม่ควรเอิกเกริก คงต้องรบกวนคุณแล้วล่ะครับ”“คุณเป็นหมอ คงไม่แล้งน้ำใจปล่อยให้คนตายหรอกนะครับ”“ชีวิตท่านรองของผมนี่น่าเวทนาจริง ๆ”ลู่เยี่ยนเป่ยจะตายเหรอ? จะเวอร์เกินไปไห

แววตาของลู่เยี่ยนเป่ยมืดดำลงเล็กน้อย เขาดึงมือเธอออกจากเสื้อของตัวเอง เขาจ้องใบหน้าที่งดงามของเธอ แม้ในยามป่วยไข้ก็ยังเป็นความงามที่เปราะบาง แลดูเชื่อฟัง ถึงแม้เธอจะตัวเล็ก แต่กลับสามารถกระตุ้นความปรารถนาที่อยากจะทำลายล้างอันบ้าคลั่งของผู้อื่นได้อย่างง่ายดายหากไม่ใช่เพราะเธอป่วย เขาก็อยากทำลายเธอให้ย่อยยับจริง ๆ เขาออกจากห้องนอน แล้วเดินไปที่ริมหน้าต่าง ก่อนสะบัดบุหรี่มวนหนึ่งออกจากซอง แล้วคาบไว้ที่ปาก จากนั้นก็ยกไฟแช็กขึ้นจุด“ผมบังเอิญเจอคุณหนูสวีตอนที่ไปหาหมอในโรงพยาบาล” ลู่หมิงอธิบาย “เหมือนเธอกำลังถูกไล่ออกจากโรงพยาบาล” เมื่อครู่นี้เขาเพิ่งได้ยินสวีหว่านหนิงเรียกชื่อของเฉินไป่อัน ดังนั้นจึงรู้สึกเก้อกระดากเล็กน้อย มิน่าล่ะคนในเมืองเจียงถึงได้บอกว่า สวีหว่านหนิงนั้นรักเฉินไป่อันอย่างหัวปักหัวปำดูเหมือนว่าข่าวลือจะเป็นความจริง ลู่เยี่ยนเป่ยตอบรับหนึ่งเสียง เดาได้ไม่ยากเลยว่าเป็นฝีมือของใคร จากนั้นก็มีเสียง “คลิก” หนึ่งดังขึ้น ทันใดนั้นประกายแสงจากไฟแช็กก็สะท้อนเข้าที่ใบหน้าของเขา ก่อนเขาจะดับมันลงลู่หมิงชะงักไปเล็กน้อย ท่านรองของเขาเป็นสิงห์อมควัน แต่นี่กลับเป็น

สวีหว่านหนิงใบหน้าซีดขาว ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่หน้าประตู ที่นี่คือเรือนหอที่เธอกับเฉินไป่อันซื้อมาด้วยกันตั้งแต่สามปีก่อน อาศัยเพียงแค่การรีโนเวทก็ทำให้เธอเหนื่อยมากแล้ว แต่ตอนนี้เขากลับกกกอดผู้หญิงอีกคนในห้องของเธอแม้ในใจเธอจะบอกตัวเองซ้ำ ๆ ว่าอย่าไปเสียใจให้ผู้ชายสารเลว แต่หัวใจของเธอก็ยังแตกสลายอยู่ดี ผู้หญิงที่นั่งคร่อมตัวเฉินไป่อันสังเกตเห็นว่าเขาหยุดการกระทำไป เธอจึงยื่นมือโอบรอบคอของเขา เสื้อผ้าของเธอหลุดไปครึ่งหนึ่ง แล้วพูดออดอ้อนเสียงหวานว่า “คุณชายเฉินคะ…”“ออกไปก่อน” เฉินไป่อันตีก้นเธอ แม้ผู้หญิงคนนั้นจะไม่พอใจ แต่ก็ยอมสวมเสื้อผ้าแล้วเดินออกไป ขณะที่เธอกำลังเดินผ่านสวีหว่านหนิง เธอก็ยังตั้งใจกระแทกตัวชนเรียกร้องความสนใจ!สวีหว่านหนิงจำผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ แต่ดูจากท่าทางแล้ว เธอน่าจะเคยทำแบบนี้อยู่เป็นประจำพวกเขาหมั้นมาห้าปี แต่เฉินไป่อันไม่เคยแตะต้องเธอเลยสักครั้ง ทว่าเธอได้ยินมาว่า เขายอมจ่ายเงินให้คนนอกเพื่อจัดการปัญหาทางด้านกายภาพเหล่านี้ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เจอ ดังนั้นจึงระงับความตกใจไว้ไม่ได้ “นายเรียกฉันมาหา เพราะอยากให้ฉันดูอะไรแบบนี้เหรอ?” มุมปา

เฉินไป่อันลงมือโหดเหี้ยม บีบบังคับเธอหนักหน่วง ภายในระยะเวลาสั้น ๆ ไม่กี่วัน บริษัทของตระกูลสวีก็ไม่อาจยืนหยัดต่อไปได้ ก่อนหน้านี้ตระกูลสวีร่ำรวย อำนาจล้นฟ้า ทุกคนล้วนเข้าหา แต่ตอนนี้เมื่อกำแพงเริ่มคลอนแคลนผู้คนก็ช่วยกันผลักให้ล้ม ทุกคนหลีกหนีไม่อยากเข้าใกล้ การที่จะหาใครสักคนมาลงทุนนั้นเป็นเรื่องที่ยากเย็นราวกับขึ้นสวรรค์หลังสวีเจิ้นหงออกจากโรงพยาบาลแล้ว เขาก็ขายอสังหาริมทรัพย์หลายแห่งเพื่อหมุนเงิน สวีหว่านหนิงยื่นเรซูเม่สมัครงานไปทั่วทุกที่ เพราะเธออยากแบ่งเบาภาระของครอบครัว ตอนนั้นมีคนมาติดต่อเธอ และต้องการให้เธอไปเป็นแพทย์ประจำตัว โดยที่ค่าตอบแทนรายชั่วโมงนั้นน่าดึงดูดมาก เขานัดเธอให้ไปพบกันที่บ้าน เมื่อถึงคฤหาสน์เหล่าสาวใช้ก็ชี้นิ้วไปด้านบน “คุณหนูรอคุณอยู่ข้างบนค่ะ”สวีเจิ้นหงเดินขึ้นไปบนบันไดทันทีโดยไม่ได้เอะใจ เพียงแต่เมื่อขึ้นไปได้ไม่กี่ก้าว ลู่ซินอวี่ก็เดินลงมาเจอเธอ “เธอมาสมัครเป็นแพทย์ประจำตัวอย่างนั้นเหรอ?”สวีหว่านหนิงตัวแข็งทื่อและต้องการจะหมุนตัวเดินจากไปเมื่อเผชิญหน้ากับลู่ซินอวี่ เธอไม่มีทางสงบสติอารมณ์ของตัวเองได้ “คุณหนูสวี ไม่อยากได้งานแล้วเหรอคะ?” ลู