Semua Bab My dear คุณสามีฉันแสนซึน: Bab 11 - Bab 20

12( จอมโวยวายของราเชนทร์ )~✧✧✧~"ดูสิคอคุณไอของแม่เป็นรอยแดงเลย" ดาด้าทำสีหน้าโกรธจัดจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา เมื่อเห็นรอยมือแดงบนลำคอขาวเนียนของลูกสาว "ไอด้าเตะผ่าหมากคนทำไปแล้วค่ะ คุณแม่อย่าโกรธเลยนะคะ" ไอด้าคว้ามือมารดามาบีบเบา ๆ เพื่อให้อารมณ์เย็นลง"แล้วลูกเจอกับคุณราเชนทร์เขาได้ยังไงคะ เมื่อเช้าลูกรู้ไหม สำนักข่าวไร้จรรยาบรรณพวกนั้น แอบถ่ายรูปลูกกับคุณราเชนทร์ในโรงแรม แล้วตีข่าวกันไปต่าง ๆ นา ๆ แม่เห็นแล้วอยากจะฟ้องให้หมดเลย" "ข่าวหรือคะ?" ไอด้าเอียงใบหน้าเล็กน้อย รีบหยิบโทรศัพท์จากดาด้ามาเปิดดู เห็นเพจสำนักข่าวต่าง ๆ ขึ้นรูปตอนเธอกอดกับราเชนทร์ ทั้งที่ความจริง เธอวิ่งไปชนเขาต่างหาก ทำไมภาพออกมาถึงเหมือนดูกอดกันได้"มันยังไงกันคะ คุณไอ" ดาด้าถามลูกสาวเสียงเรียบ เธอไม่นึกโกรธลูกสาวที่กอดกับราเชนทร์ แต่โกรธคนแอบถ่ายมากกว่า "ก็เมื่อวาน ไอด้าถูกทำร้ายในห้องน้ำ พอเอาตัวรอดได้ ก็รีบวิ่งออกมาจนชนคุณราเชนทร์เขาค่ะ สุดท้ายภาพก็ตัดไปเลย" ไอด้าอธิบายให้มารดาฟังสีหน้ายุ่ง ป่านนี้เอมมี่ผู้จัดการของเธอ ได้รับสายจากสำนักข่าวบันเทิงจนสายไหม้แล้ว"ดีที่ลูกเจอคุณราเชนทร์ ถ้าไปเจอคนไม่ดีอีก แม่ต้

14( ประคบประหงมยิ่งกว่าไข่ในหิน )~✧✧✧~ความเงียบปกคลุมมาตั้งแต่เข้ามานั่งในรถ ไอด้าเหลือบตามองใบหน้าหล่อนิ่งของเจ้าของร่างสูงข้างกายเป็นระยะ ยามราเชนทร์นิ่งขรึม ไม่เอ่ยพูดจา แค่นี้ก็เห็นถึงรังสีความน่าเกรงขามของเขาแล้วเสียงข้อความในโทรศัพท์ดังขึ้น ไอด้ารีบเปิดกระเป๋าหยิบขึ้นมากดดู เมื่อคืนมีคนโทรหาตั้งหลายสาย ทั้งของขวัญและใบพลูโทรหาเธอเยอะสุดเป็นเพราะเมื่อคืน เธอหายตัวไปเลย เพื่อนทั้งสองคงห่วงใย ไอด้ารีบพิมพ์ข้อความบอกในแชทกลุ่มทันทีLINE ไอด้า : "ฉันไม่เป็นไร เมื่อคืนมีอุบัติเหตุนิดหน่อย"ของขวัญ : แค่เมื่อเช้าเห็นข่าวแกกับคู่หมั้น ฉันก็รู้แล้วว่าแกต้องปลอดภัย :)ใบพลู : แกปลอดภัยก็ดีแล้ว"เฮ้อ" ไอด้าถอนหายใจลากยาวออกมา ลืมตัวไปว่ามีราเชนทร์นั่งอยู่ข้างกาย"ดูคุณไอจะมีเรื่องให้คิดมากนะ" โทนเสียงเรียบนิ่งกล่าวขึ้นมา "...." ไอด้าหันมองหน้าราเชนทร์ นึกถึงตอนอยู่ในคฤหาสน์ที่ถูกเขาดุ เรื่องกลอกตาใส่ ดูราเชนทร์จะไม่ชอบอย่างจริงจัง ดีที่เธออยู่เป็น ใช้ไม้ตายแบบเดียวกับที่ใช้กับบิดา คืออ้อนเขา ก็แค่ลองออดอ้อนคนจอมนิ่งอย่างราเชนทร์ดู ไม่ต่างจากบิดาเธอเลย ต่อไปหากเขากำลังโกรธ เธออาจต้อ

16( สามแสบ! )~✧✧✧~ต้องย้ายข้าวของเข้าคฤหาสน์เขาในวันพรุ่งนี้ จดทะเบียนสมรสเสร็จก็มีเรื่องเซอร์ไพรส์ไอด้าทันที หลังจากเจ้าหน้าที่เขตเดินทางกลับไปแล้ว ทั้งฐานภพกับรักษิณาก็ขอแยกย้ายกันทันที ภายในห้องรับรอง เหลือเพียงเขาและเธอสองคน"คุณราเชนทร์ ไอด้าไปบอกตอนไหนคะ?" เจ้าของร่างบอบบางลุกยืนจากเก้าอี้ เอามือทั้งสองกอดอกจ้องเขาอย่างเอาเรื่องเอาราวแค่วันนี้ตัดสินใจจดทะเบียนสมรสกับเขา มันยังป็นเรื่องใหญ่ไม่พออีกหรือ เพราะบิดากับมารดาเธอยังไม่รู้เรื่องนี้ด้วย "คุณไอจะบอกอะไรผมหรือ?" ใบหน้าหล่อตีนิ่ง แสดงท่าทีไม่รู้ร้อนรู้หนาว "คุณราเชนทร์อย่ามาตีมึนกับไอด้านะคะ คุณราเชนทร์นิสัยไม่ดี!" เธอด่าสีหน้ายุ่ง หมดความอดทนกับคนอย่างเขาเหลือเกิน "ทั้งต่อว่า ขึ้นเสียง ไม่น่าเอ็นดูเลยนะคุณไอ" ราเชนทร์ลุกยืน สาวเท้าเข้าไปในระยะประชิดกับร่างบอบบางของเธอ"ก็คุณราเชนทร์ทำผิด" ไอด้าเงยขึ้นสบดวงตาดุ ยู่หน้ายุ่งใส่เขา คิดว่าเธอกลัวมากหรือไง เรื่องนี้เธอไม่ผิดอะไรเสียหน่อยรอบนี้ราเชนทร์มองเธอด้วยสายตาอ่อนลง ไม่ดุดัน ทว่าก็จ้องใบหน้ายุ่ง คิ้วขมวดของเธอ ไม่รู้ทำไมริมฝีปากของเขาถึงได้กระตุกยิ้มขึ้นมา"ผมผิดเร

18( ภรรยาจอมป่วน )~✧✧✧~ทันทีที่ไอด้าย่างก้าวเข้ามาในบ้าน น้ำเสียงเข้มของฐานทัพผู้เป็นบิดาก็ดังขึ้น"เดี๋ยวนี้ทำอะไร ไม่คิดปรึกษาพ่อกับแม่เลยนะคุณไอ"ไอด้ามองหน้าบิดาที่ยืนกอดอกเคียงข้างกับมารดา ฐานทัพมีสีหน้าไม่สบอารมณ์ ต่างจากดาด้าที่กำลังอมยิ้ม"คุณพ่อขา" เสียงออดอ้อน เข้าไปคล้องแขนบิดาไว้ เธอกะไว้แล้วว่าฐานทัพต้องเห็นข่าวเรื่องเธอจดทะเบียนสมรสกับราเชนทร์"ไม่ต้องเลยนะคุณไอ ตอบคำถามพ่อมา ว่าทำไมถึงจดทะเบียนสมรสกับเขาเร็วนัก นี่ยังไม่ถึงวันแต่งงานเลยนะ" ฐานทัพขึ้นเสียงอย่างมีอารมณ์ ครั้งนี้ต้องฝืนใจดุลูกสาว ทั้งที่ในใจไม่อยากทำ ไม่อยากแม้จะต่อว่าแก้วตาดวงใจของตน"ก็จดเพื่อสยบข่าว เรื่องเข้าโรงแรมกับเขาไงคะ" ไอด้าตอบคำถาม นี่แค่เรื่องทะเบียนสมรส ถ้าฐานทัพรู้ว่าเธอต้องย้ายเข้าบ้านราเชนทร์ภายในสามวันจะเป็นยังไง"นี่เป็นความคิดของเขาหรือ?" ฐานทัพสีหน้าดุดัน นึกถึงราเชนทร์ก็ขุ่นใจ ไม่ชอบที่ลูกสาวโดนเหลี่ยมใส่"พี่ทัพใจเย็น ๆ สิคะ มันก็แค่ทะเบียนสมรสเอง วันนึงลูกสาวเรา ก็ต้องแต่งงานกับคุณราเชนทร์เขาอยู่ดีนะคะ" ดาด้ายื่นมือเข้าช่วยลูกสาวอีกแรง "ดาด้าอย่ามาเข้าข้าง โดยเฉพาะเข้าข้างไอ้คนเ

20( เกือบ )~✧✧✧~"ดื้อมึนนะคุณไอ" ราเชนทร์ว่าหลังจากวางสาย เขาเคลียร์งานอยู่พักใหญ่หลังจากแยกกับเธอ พอลงมาจากชั้นบนก็ได้รับคำรายงานจากบอดี้การ์ด ว่าไอด้าขับรถออกไปข้างนอก"ท่านครับ มีคนมาขอพบ" "ใคร?" ใบหน้าไร้อารมณ์ของราเชนทร์ถามคิง ปกติหากใครจะเข้ามาหาคนระดับเขา ต้องนัดล่วงหน้าก่อน ไม่เคยมีใครมาขอพบอย่างกระทันหันแบบนี้ ปรากฎร่างสูงกำยำของผู้มาใหม่เดินคีบบุหรี่เข้ามา ใบหน้าของเขาหล่อคมเข้ม บุคลิกดูดุ หากคนนอกพบเห็นจะรับรู้ได้ทันทีว่าเขานั้นไม่ธรรมดา "จำเป็นต้องทำหน้าไร้อารมณ์แบบนี้ด้วยเหรอ ทำอย่างกูอยากมาหามึงตายล่ะ" โทนเสียงเคร่งขรึมของเจ้าสมุทรดังขึ้น แล้วเป่าควันบุหรี่ใส่หน้าราเชนทร์อย่างไม่เกรงใจ"คนอย่างมึง ทำไมไม่เครื่องบินตกตายไปซะ" คำทักทายแรกออกมาจากปากราเชนทร์ "ฮึ" เจ้าสมุทรแสยะยิ้มกวน ถือว่าเป็นคำทักทายที่จริงใจดี นอกจากเขาจะเป็นเพื่อนสนิทของราเชนทร์อีกคน ยังเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจผลิตเครื่องบินรายใหญ่ "มาทำไม" ราเชนทร์เข้าไปทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตัวหรู พร้อมยกมือดูนาฬิกา เมื่อครู่ หลังจากวางสายเพื่อนของไอด้าเสร็จ เขาตตั้งใจจะออกไปรับเธอทันที"อีกสองวันเข้าที่บริษัทใหญ่ด้