Semua Bab My dear คุณสามีฉันแสนซึน: Bab 1 - Bab 10

02( ท่านราเชนทร์ )****Per.* "ท่านราเชนทร์!""อะ ตกใจหมด!" ไอด้ายกมือทาบอก ทำสีหน้ามึนงง มองปฏิกิริยาของเอมมี่ที่ทำหน้าตกใจสุดขีด "ทำไม พี่เอมมี่ต้องตกใจขนาดนี้ด้วยคะ หรือพี่รู้จักเขาคนนี้หรือ?" ไอด้าทำสีหน้าสงสัย หรือราเชนทร์ผู้นี้จะนิสัยไม่ดี "เปล่าคร้า ๆ ไม่มีอะไรหรอกลูก" เอมมี่ปรับเปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติ ฉีกยิ้มกว้างให้ไอด้า "อาการของพี่เอมมี่ ทำให้ไอด้าไม่เชื่อเลย" ดาราสาวหน้ามุ่น แล้วหันไปสตาร์ทรถขับออกสู่ถนนใหญ่ ดวงตากลมโตเหลือบมองเอมมี่ที่นั่งทำท่าทางเป็นปกติ แสดงว่าราเชนทร์ผู้นี้อาจไม่ธรรมดา หรืออาจจะแก่รุ่นพ่ออย่างที่เธอคิดไว้จริง ๆ "เดี๋ยวน้องไอด้าส่งพี่ที่คอนโดเลยนะคะ อ่อแล้วถึงบ้านคุณปู่ อย่าลืมโทรหาคุณพ่อนะคะ" "ได้ค่ะ" ไอด้าเอ่ย เพราะบิดาของเธอรู้เรื่องที่ผู้เป็นปู่กำลังจะจับคู่ให้ลูกสาว แน่นอนว่าคนหวงลูกสาวอย่างฐานทัพไม่เห็นด้วย แต่ฐานภพยืนกรานไม่ยอมเหมือนกัน หากไม่กลัวบาปกรรม ฐานทัพตัดพ่อตัดลูกกับฐานภพไปแล้ว เกือบหนึ่งชั่วโมงเต็ม กว่าไอด้าจะขับรถมาถึงบ้านฐานภพ เธอตั้งใจมาเลทไม่ตรงต่อเวลา เพื่อสร้างความไม่พอใจให้แกคู่หมายที่ผู้เป็นปู่นัดให้ เห็นแบบนี้เธอก็ความร้

04( ว่าที่สามีคุณพ่อตาไม่ค่อยปลื้ม )~✧✧✧~ไอด้ามองแหวนเพชรทรงหยดน้ำบนมือด้านซ้ายของตัวเองด้วยสีหน้ามึนงง ขนาดของวงแหวนเข้ากับนิ้วนางเธอได้อย่างพอดิบพอดี "ดะ..เดี๋ยว" ไอด้าไม่ทันได้พูดจบประโยค ก็ต้องเบิกตากลมโตกว้างอีกครั้ง เขาผู้แสนหน้านิ่งที่สวมแหวนให้เธอ โดยไม่ยอมพูดจา จับข้อมือยกขึ้นให้ผู้ใหญ่ในโต๊ะได้ดู "หวังว่าจะถูกใจคุณย่ากับท่านฐานภพ" "...." ไอด้าเหลือบตามองราเชนทร์ แม้แต่มุมข้าง ๆ ก็ยังดูดี และเป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินน้ำเสียงของเขา ทว่าทำไมเธอถึงรู้สึกคุ้นหู เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก"ถูกใจมากย่ามากเลย หนูไอด้าสวยสง่าเหมาะสมกับตำแหน่งสะใภ้เกียรติดำรงค์อนันต์"ได้ยินรักษิณาแบบนี้ ไอด้าได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ไม่รู้ทำไมถึงไม่กล้าปฏิเสธ ทั้งที่เธอควรจะโวยวายเพราะถูกมัดมือชก "หมั้นกันไว้ก่อน ส่วนเรื่องงานแต่ง ก็แล้วแต่ทั้งสองคนเลย" ฐานภพว่า แม้ตนอยากดองกับตระกูลของราเชนทร์มากแค่ไหน ก็อยากให้หลานสาวสุดที่รักได้ศึกษาดูใจไปด้วย ขืนจับแต่งงานเลย ฐานทัพไม่พอใจแน่"แต่งเลยสิ ทวดอยากเห็นคุณไอสวมชุดเจ้าสาว" ช่อฟ้าเข้ามาจับไหล่คนทั้งสองยิ้ม ๆ เธอถูกชะตากับราเชนทร์

06( ผู้พิพากษาจอมซึน )~✧✧✧~Per* "นี่ อัยการเจษ มานั่งหยอดคำหวาน จีบน้องไอด้านานหรือยังคะ?"คำพูดเชิงหยอกล้อของเอมมี่ดังขึ้น ทว่าสถานการณ์ในตอนนี้มีเพียงความเงียบ ไอด้าเผลอสบดวงตาคมดุของราเชนทร์อย่างไม่ได้ตั้งใจ ไม่รู้ทำไมถึงมีลางสังหรณ์ว่าเธอกำลังจะซวย "ท่านราเชนทร์ครับ ใกล้เวลาตัดสินคดีแล้วครับ" เสียงของชายชุดครุยด้านหลังราเชนทร์เอ่ย "..!!" เอมมี่ที่กำลังทำหน้าดี๊ด๊าถึงกับสะดุ้ง เบิกดวงตาโต หันไปมองราเชนทร์ นี่มันจังหวะนรกชัด ๆ เพราะรู้ดีว่าสถานะของไอด้ากับผู้พิพากษาหนุ่มเป็นคู่หมั้นกันสายตาราเชนทร์ยังจดจ้องไอด้านิ่ง สลับกับมองใบหน้าของอัยการหนุ่ม ไม่เว้นแม้แต่เอมมี่ที่ถูกจับจ้องใบหน้าด้วยเช่นกัน แค่เพียงใช้สายตานิ่งก็รู้สึกขนลุกแล้ว เอมมี่ทำตัวรีบ ๆ มายืนข้างไอด้า จนราเชนทร์ได้เดินออกไป ถึงได้พากันถอนหายใจออกมาพร้อมกันสามคนโดยไม่ได้นัดหมาย"เฮ้อ เหมือนผมโดนหมายหัวยังไงไม่รู้" อัยการหนุ่มว่า เมื่อกี้สายตาของราเชนทร์ดูผิดปกติต่อเขามาก "เหมือนพี่ก็จะโดนหมายหัวด้วยไหมอะ" เอมมี่เอามือทาบอก จ้องหน้าไอด้าตาปริบ ๆไอด้าที่ยืนขมวดคิ้วมุ่นอยู่ก็กล่าวขึ้นมา "วันนี้เรากลับกันก่อนเถอะค

08( อย่าแตะของสูง )~✧✧✧~"เอะอะก็ว่าเราเป็นเด็กดื้อ" ไอด้าเดินบ่นราเชนทร์เข้ามาภายในบ้าน ใบหน้าเรียวสวยบูดบึ้ง เพราะขัดใจกับคำพูดของเขา"ชิ ถือว่าแก่กว่า เลยว่าเราเป็นเด็ก""อะไรกันคะคุณไอ หน้าบึ้งมาเชียวลูก" "คุณแม่" ไอด้ามองมารดาที่กำลังนั่งดูนิตยสารเล่มที่เธอขึ้นปก เรียกได้ว่าทุกปกหนังสือ นิตยสารที่เธอได้ขึ้น มารดาของเธอมีเก็บสะสมทั้งหมด"ว้าว สูทที่หนูใส่มาตัวใหญ่จังค่ะ เหมือนจะไม่ใช่ของหนูเลย" ดาด้าชี้สูทตัวสีเทาที่คลุมกายลูกสาวยิ้ม ๆ "เอ่อคือว่า..." ไอด้ากำลังเอ่ย ทว่าในขณะนั้นก็มีเสียงโทนนิ่งพูดแทรกขึ้นมา"สูทของใคร" ฐานทัพในชุดเครื่องแบบตำรวจ เพิ่งกลับเข้าบ้านมา สะดุดตาเสื้อสูทบนกายลูกสาว ดวงตาผู้เป็นพ่อถึงกับเขม็ง"ของคุณราเชนทร์ค่ะ" ไอด้าตอบบิดากับมารดาตามตรง เพราะไม่ได้ตั้งใจจะปกปิดอะไร ทว่าทำไมในความรู้สึกมันหวิว ๆ เขินอายอย่างบอกไม่ถูก เธอสวมใส่เสื้อเขาจนลืมถอดคืน พอลงจากรถได้ก็ลืมรีบเดินจ้ำอ้าวเข้ามาในบ้านทันที "นัดเจอกันเหรอคะ คุณราเชนทร์นี่เขาเป็นสุภาพบุรุษจริง ๆ เลย" ดาด้าชื่นชมคู่หมั้นคู่หมายของลูกสาวด้วยรอยยิ้มถูกใจ "แล้วทำไมต้องใส่สูทด้วยล่ะ ชุดคุณไอโป๊หรือ"

10( เหลี่ยมจัด )~✧✧✧~Royce Ghost รถหรูสีดำมืดนำเข้าจากยุโรปขับด้วยความเร็วสูงเลี้ยวเข้ารั้วคฤหาสน์หรู บอดี้การ์ดลงจากรถมาเปิดประตูบานหลังอย่างเร่งรีบให้ผู้เป็นนายที่กำลังโอบอุ้มร่างไร้สติลงมา คนตัวสูงสาวเท้ายาวด้วยความเร็วเข้ามาในคฤหาสน์ "หมออยู่ในห้องแล้วใช่ไหม?" เสียงเคร่งขรึมถามบอดี้การ์ด พลางก้มมองคนในอ้อมแขน เหมือนอาการของเธอจะไม่ได้โดนทำร้ายมาแค่อย่างเดียว เนื้อตัวเธอเย็นมากขึ้นเรื่อย ๆ ตรงปลายเล็บมีสีคล้ำเขียว นี่มันอาการของคนโดนยาพิษ"อาจารย์หมอรออยู่ในห้องแล้วครับท่าน" บอดี้การ์ดตอบผู้เป็นนาย แล้วกดปุ่มลิฟต์ให้ราเชนทร์ แม้ที่นี่จะไม่ใช่โรงพยาบาล แต่มีเครื่องมือทางการแพทย์ครบหมดทุกอย่าง มีหมออยู่ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงทันทีที่ร่างไอด้าถูกวางลงบนเตียง นายแพทย์และพยาบาลอีกสองคนเข้ามารายล้อมตัวไอด้า"...." ราเชนทร์ยืนมองการรักษาหญิงสาวอยู่ภายในห้องแห่งนี้ด้วย ผู้พิพากษาหนุ่มมีใบหน้าสุขุมเงียบสงบ ทว่าภายใต้ความนิ่งนั้นกับเย็นเยียบ มือหนาข้างลำตัวกำแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูด หากเขาไปไม่ทัน หรือช้ากว่านี้ เรื่องคงได้เลวร้ายแน่ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงเต็ม ราเชนทร์ยังคอยยืนเฝ้ามองการ