Paano Ko Gagamitin Ang Nang Sa Dialogue Ng Karakter Sa Nobela?

Grabe, mabilis na cheat-sheet? Naku, hindi pwede 'grabe' bilang panimula—pero heto na: may ilang simpleng rules na lagi kong dala kapag nag-eedit ng dialogue, at palagi kong sinasabing 'less is more' sa paggamit ng 'nang'. Una, tandaan mo ang pagkakaiba ng 'nang' at 'ng': gamitin ang 'nang' kapag naglalarawan ng paraan o bilang pang-ugnay na 'when' ("Tumakbo siya nang mabilis." / "Nang dumating siya..."). 'Ng' naman ang ginagamit para sa direct object o pagmamay-ari ("Kumuha ng tubig").

Pangalawa, kapag nagsusulat ka ng kaswal na dialogue, pakinggan kung paano sasabihin ng karakter ang linya sa totoong buhay—madalas akong nagpapabasa ng sarili kong dialogue nang malakas. Pangatlo, huwag i-overcorrect ang pagkakabigkas; kung ang paglunok ng salita ng karakter ay natural (hal., "Gusto nang umalis"), hayaan mo. Pang-apat, kung gusto mong ipakita regional flavor o edad, mag-adjust ka ng consistency pero huwag gawing hindi maintindihan.

Sa madaling salita: alamin ang tatlong gamit ng 'nang', pakinggan ang tunog ng dialogue, at magpasiya base sa boses ng karakter—iyon ang palagi kong ginagawa kapag naglilinya ng usapan sa kwento ko.

Nakakatuwa kapag napag-uusapan ang 'nang'—parang maliit na salitang ito ang madalas magdulot ng malaking kalituhan sa mga manunulat at mambabasa. Mas gusto kong simulan sa pundasyon: tatlong pangunahing gamit ng 'nang' na laging nire-refer ko kapag sinusulat ko ang dialogue ng mga karakter ko. Una, ginagamit ang 'nang' bilang pang-ugnay na nagsasaad ng paraan o paraan ng pagkilos: "Tumakbo siya nang mabilis." Pangalawa, bilang pang-ugnay na nagpapakita ng panahon o pagkakataon: "Nang dumating siya, tumahimik ang lahat." Pangatlo, bilang pakikipag-ugnay na kahalili ng 'na' + 'ng' para magpahiwatig ng 'already' sa kaswal na pagsasalita: "Gusto nang umalis si Nene." Kapag malinaw sa iyo ang mga gamit na ito, mas madali nang i-convey ang tamang tono sa dialogue nang hindi nagmumukhang bastos ang grammar.

Sa praktika, madalas kong ini-edit ang dialogue sa dalawang paraan: una, tiyakin na tama ang gramatika kapag ang karakter ay pormal o edukado; pangalawa, payagan ang 'maling' grammar kapag natural ang layon—pero hindi basta-basta. Halimbawa, ang isang matandang mambabalita sa loob ng aking kuwento ay magkakaroon ng mas maayos na gamit ng 'nang' at 'ng', samantalang ang isang batang paslit na nagmamadali ay maaari kong payagang mag-drop ng ilan o gumamit ng lokal na kolokyal na porma para mas authentic. Isang magandang test: basahin nang malakas ang linya. Kung ang natural na pagbigkas ng karakter ay humihiling ng 'nang' bilang connector ng kilos at paraan, gamitin ito; kung hindi, huwag pilitin.

Bilang panghuli, iwasan ang sobra-sobrang paggamit. Minsan paulit-ulit ang 'nang' sa sunod-sunod na pangungusap at nagiging nakakairita. Maghalo ng istraktura: gumamit ng mga maikling pangungusap, gumamit ng iba pang mga connector tulad ng 'habang', 'dahil', o simpleng paghiwalay sa pangungusap. Para sa akin, ang pinakamagandang indikasyon ng tamang paggamit ay kapag naramdaman kong nabubuo ang karakter sa boses niya—hindi lang tama ang grammar, kundi may personalidad at ritmo. Sa huli, mahilig akong mag-eksperimento: isulat, basahin nang malakas, at ayusin hanggang tumunog totoo.