พอได้รู้จักตัวเอกจาก 'จิงิริ' ครั้งแรก ผมประทับใจกับชื่อที่ทุกคนในเรื่องเรียกว่า '
ชินจิ' ซึ่งไม่ใช่แค่ชื่อเรียกง่าย ๆ แต่มันสื่อความเป็นคนธรรมดาที่ถูกโยนเข้าไปในเหตุการณ์ไม่ธรรมดา
การเดินทางของ 'ชินจิ' เริ่มจากคนที่ขาดความมั่นใจและลังเล เมื่อถูกบังคับให้เลือกระหว่างความปลอดภัยของตัวเองกับความรับผิดชอบต่อผู้อื่น เขาเรียนรู้ที่จะยอมเสี่ยงเพื่อคนรอบข้าง โดยฉากหนึ่งที่ผมชอบมากคือการตัดสินใจช่วยหมู่บ้านทั้ง ๆ ที่รู้ว่าตัวเองยังไม่พร้อม เหตุการณ์นั้นทำให้เขาต้องเผชิญกับความสูญเสียและลงมือเรียนรู้ทักษะใหม่ ๆ จากการฝึกและความผิดพลาด
ต่อมาเส้นทางของ 'ชินจิ' เปลี่ยนจากการตามหาเพียงความแข็งแกร่ง มาเป็นการตั้งคำถามว่าพลังที่มีไว้เพื่ออะไร เขาเริ่มเข้าใจความซับซ้อนของการเป็นผู้นำ ต้องยอมรับทั้งความผิดพลาดและการปล่อยวางในบางครั้ง ซึ่งมิติด้านจิตใจนี้เติบโตชัดขึ้นจนทำให้ตอนจบของเขามีความหมายมากกว่าชัยชนะทางการต่อสู้ เปรียบเทียบกับการเติบโตของตัวละครใน '
นารูโตะ' ที่ผมเคยดูมา ความเป็นมนุษย์ของ 'ชินจิ' นี่แหละที่ทำให้เรื่องยังคงอ่อนโยนแม้จะโหดร้ายอยู่บ้าง