ตัวละครหลักในพันธสัญญาชั่วนิรันดร์ มีใครบ้างและบทบาทเป็นอย่างไร?

พล็อตของ 'พันธสัญญาชั่วนิรันดร์' ถูกขับเคลื่อนโดยตัวละครหลักที่แต่ละคนมีหน้าที่และแรงขับภายในต่างกันจนเรื่องราวยิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ

ฉันมักนึกถึงเอลิอาเป็นตัวแทนของความขัดแย้งภายใน—เธอไม่ได้เป็นเพียงผู้ถูกเลือก แต่ยังเป็นคนที่ต้องต่อสู้กับความทรงจำที่ถูกลบไป และความรับผิดชอบที่คนอื่นวางไว้บนบ่า เอลิอาเป็นแกนกลางของเรื่อง: ทุกการตัดสินใจของเธอส่งผลทั้งต่อกลุ่มเพื่อนและชะตากรรมของโลก ฉากที่เธอยืนตรงแท่นบูชาโบราณแล้วต้องเลือกว่าจะรักษาพันธสัญญาหรือทำลายมัน เป็นฉากที่ชัดเจนที่สุดที่แสดงให้เห็นว่าเธอเป็นมากกว่าไอคอนผู้กล้า—เธอเป็นมนุษย์ที่เต็มไปด้วยข้อสงสัย

รอแยล (Rylan) ทำหน้าที่เป็นฟอยล์ที่ดีต่อเอลิอา—เขาไม่ใช่แค่เพื่อนร่วมทาง แต่เป็นคนที่ช่วยดึงด้านจริงจังและด้านขบถของเธอออกมา ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ได้แค่โรแมนติกหรือมิตรภาพอย่างเดียว มันเป็นการทดสอบความเชื่อใจระหว่างคนสองคนที่มาจากพื้นเพต่างกัน เซริน ผู้เป็นที่ปรึกษาและครู คือนักเล่าเรื่องเบื้องหลังที่ซ่อนความลับมากมายในอดีตขององค์กรคณะพันธสัญญา ส่วนลูเธอร์ (Luthor) ในฐานะฝ่ายตรงข้าม ถูกเขียนมาไม่ใช่แค่ตัวร้ายทั่วไป แต่เป็นตัวแทนของหลักการที่แตกต่าง—เขาเห็นการใช้พลังพันธสัญญาเป็นหนทางสู่การควบคุมและแก้ไขปัญหาแบบสุดโต่ง

มายนา (Maina) หรือผู้นำฝ่ายต่อต้าน เป็นภาพสะท้อนของความโกรธและความหวังของคนธรรมดา เธอแสดงให้เห็นว่าการลุกขึ้นสู้จากการกดขี่ไม่ได้ต้องการพลังวิเศษเสมอไป แต่ต้องการการรวมตัวและการตัดสินใจที่กล้าหาญ สุดท้ายองค์กรคณะพันธสัญญาเองก็เป็นตัวละครในเชิงโครงสร้าง—มันมีทั้งคนดี คนไม่ดี ระเบียบข้อบังคับ และประเพณีที่ทำให้เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้น ตัวละครแต่ละตัวทั้งหลักและรองต่างมอบมุมมองที่หลากหลายเกี่ยวกับคำถามเช่น 'พันธสัญญาคือของขวัญหรือคำสาป' และนั่นแหละที่ทำให้เรื่องนี้คงความน่าสนใจสำหรับฉันไปอีกนาน

เวลาเจาะลึกลงไปในรายชื่อคนสำคัญของ 'พันธสัญญาชั่วนิรันดร์' จะเห็นว่าทุกคนมีบทบาทชัดเจนที่ช่วยผลักดันธีมของเรื่องให้กระจ่างมากขึ้น

ผมเห็นเอลิอาเป็นแกนกลางทางอารมณ์—เธอเป็นตัวแทนของการต่อสู้ด้านในและการยอมรับชะตากรรม รอแยลคือคู่หูที่ทำให้เงาของเอลิอาชัดขึ้น เมื่อทั้งสองทะเลาะหรือร่วมมือกัน ฉากเล็ก ๆ มักสะท้อนความเปลี่ยนแปลงของทั้งเรื่องได้ดี

เซรินนำความลึกลับและปัญญามาเติมเต็ม บทบาทของเขาคือการเชื่อมอดีตกับปัจจุบัน ทำให้ผมรู้สึกว่าโลกของเรื่องมีชั้นของประวัติศาสตร์อย่างจับต้องได้ ขณะที่ลูเธอร์ไม่ได้เป็นร้ายล้วน ๆ แต่เป็นตัวแทนแนวคิดทางจริยธรรมที่ท้าทายความเชื่อ ทั้งหมดนี้ทำให้การอ่านไม่เคยเบื่อ เพราะแต่ละตัวละครคือจุดส่องให้เห็นมุมต่าง ๆ ของพันธสัญญา จบเรื่องด้วยภาพความไม่สมบูรณ์แบบของฮีโร่และผู้ปกครอง ที่ยังคงวนเวียนอยู่ในความคิดผมหลังจากปิดเล่มแล้ว