ถ้าคุณหนูไฮโซยอดอัจฉริยะถูกดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ใครแสดง?

ลองสวมหมวกผู้กำกับเล่นๆ ดูบ้าง ผมจินตนาการเวอร์ชันที่ขี้เล่นและเน้นจังหวะคอมเมดี้หนักกว่าความเครียด จะเลือกนักแสดงที่มีทักษะด้านคอมเมดี้สูงและทำให้บทฉลาดแต่ไม่เย็นชา เช่น ถ้าอยากได้ความสดใสแบบเข้าถึงง่าย นางเอกที่มีความเป็นมิตรและแววตาฉลาดอย่าง 'เบลล่า ราณี' จะตอบโจทย์ เธอสามารถปรับโทนจากน่ารักเป็นเฉียบคมได้อย่างราบรื่น ทำให้การ์ตูนพื้นเมืองของตัวละครไม่สูญเสียความเป็นมนุษย์ ผมยังเห็นฉากย่อยๆ ที่หยิบสไตล์จากหนังที่เล่าเรื่องเด็กอัจฉริยะได้คมชัดแบบ 'Matilda' ในการนำเสนอวิธีคิดที่แตกต่าง และบางซีนอาจย้อนไปใช้บรรยากาศเมืองเก่าๆ เพื่อสลับโทนจากความหรูหราเป็นความอบอุ่นของชุมชนเล็กๆ นั่นจะช่วยให้ตัวละครมีมิติมากขึ้น นอกจากนี้การคัดนักแสดงเด็กหรือเยาวชนที่เล่นเป็นเพื่อนของนางเอกควรเลือกคนที่มีธรรมชาติบนจอ สามารถตอบโต้ด้วยอินทิเมซี่เล็กๆ ไม่ใช่แค่ทำหน้าตาเลียนแบบหนังสือ การผสมผสานนี้จะทำให้หนังไม่เสียสมดุลระหว่างความตลกและสาระ ซึ่งผมคิดว่ามันคือหัวใจที่จะทำให้การดัดแปลงเรื่องนี้ขึ้นจอได้แบบไม่แบน

รูปลักษณ์ของฉากเปิดในจินตนาการผมชัดเจนมาก—แดดอ่อนยามเช้าส่องผ่านกระจกบานใหญ่ ข้าวของเต็มไปด้วยความหรูหรา แต่สายตาหนึ่งกลับจับจ้องที่โต๊ะทดลองเล็กๆ และสมองที่ทำงานเร็วกว่าเครื่องจักร นึกภาพ 'หนูไฮโซยอดอัจฉริยะ' บนจอใหญ่ ผมอยากให้บทนำถูกถ่ายทอดโดยนักแสดงที่มีทั้งความระยิบระยับและความลึกซึ้งทางอารมณ์อย่างลงตัว เช่น ญาญ่า-อุรัสยา เธอมีวิธีทำให้ความนุ่มนวลของตัวละครไม่กลบภาพความเฉียบแหลม เมื่อเธอแสดงบนจอ เธอทำให้ฉากที่ต้องใช้สติปัญญาและการวางแผนซับซ้อนดูเป็นธรรมชาติ ไม่ได้เป็นแค่โชว์ความเก่ง แต่ยังให้ความเห็นอกเห็นใจในเวลาเดียวกัน อีกอย่างที่ผมคำนึงคือเคมีกับตัวละครรอบข้าง คู่กัดหรือคู่หูของหนูไฮโซต้องเป็นคนที่สามารถเล่นกับความเร็วของบทสนทนาได้ เช่น ถ้าฝ่ายตรงข้ามเป็นตัวละครที่ขี้เล่นแต่เฉียบคม ผมเห็นภาพของหนุ่มนักแสดงรุ่นใหม่ที่มีความสดและเสน่ห์แบบไม่ตั้งใจอย่าง 'ต่อ ธนภพ' เขาจะสร้างความตัดกันที่น่าสนใจระหว่างความหรูหราและความว่องไวของสังคมสมัยใหม่ สำหรับบทผู้ใหญ่ที่เป็นที่ปรึกษา ผมชอบความคิดที่จะให้คนที่มีพลังการแสดงนิ่งๆ แต่หนักแน่นมาเล่น รับบทแบบนี้จะให้ความรู้สึกว่าตัวละครไม่ได้ถูกยึดติดกับความร่ำรวย แต่มีมุมมองและประสบการณ์ที่ทำให้คำแนะนำมีน้ำหนัก ท้ายสุด ผมอยากเห็นการกำกับที่ให้ความสำคัญกับรายละเอียดเล็กๆ—ซีนทดลองวิทย์เล็กๆ มุมกล้องที่จับแววตาเวลาตัวละครคิด แทร็กเพลงที่เลือกมาอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้กลบการแสดง และการออกแบบฉากที่ทำให้ความร่ำรวยดูมีนิสัย ไม่ได้แค่พร็อพ การอ้างอิงบางส่วนของสไตล์สามารถมาจากงานที่แสดงการต่อสู้ของความคิดอย่าง 'The Queen's Gambit' ผสมกับความขี้เล่นและกลวิธีโรแมนติกในแบบ 'Kaguya-sama: Love is War' ซึ่งจะช่วยให้หนังมีทั้งความฉลาดและเสน่ห์คอมเมดี้ โรแมนซ์ในแบบที่ไม่จงใจจนเกินไป หนังแบบนี้ถ้าทำดีจะไม่ได้เป็นแค่ภาพยนตร์วัยรุ่น แต่กลายเป็นเรื่องราวที่คนทุกวัยดูแล้วยิ้มและคิดตามไปด้วย