ทีมงาน Wuthering Waves Cartethyia มีแผนออกสินค้าอย่างไรบ้าง?

คนนึงก็ร้าย อีกคนก็ไม่ยอมใคร มันจะเป็นความรักได้จริง ๆ หรอ? หรือสุดท้ายมันก็แค่ความสัมพันธ์ที่บิดเบี้ยว?

"อุ๊ย..บอสจะทำอะไรคะ" "ไม่รู้จริงเหรอว่าจะทำอะไร" ในขณะที่พูดใบหน้าหล่อคมก็ได้โน้มเข้าไปใกล้ริมฝีปากบาง "เดี๋ยวก่อนสิคะท่านประธาน ถ้าคุณคนนั้นขึ้นมา..เออ..บอสไม่กลัวว่าเธอจะเห็นหรือคะ"

[ทะลุมิติมาในนิยาย + ใช้ชีวิตไปวัน ๆ + ทรราช + วิชาอ่านใจ + พลิกชะตา] “อยู่ในตำหนักเย็น เพิ่งใช้บัวลอยสาโทเพียงถ้วยเดียว ก็มัดใจปากท้องของทรราชได้แล้ว” งานเลี้ยงเทศกาลไหว้พระจันทร์ในวัง เจียงหวนผู้ที่ใช้ชีวิตไปวัน ๆ และกลัวการเข้าสังคม ถูกผลักให้ออกไปแสดงความสามารถต่อหน้าทรราช เบื้องหน้านางคือฮ่องเต้หน้าตาดุร้าย โกรธจนควันออกหู เจียงหวนพลันตระหนักได้ว่าชีวิตน้อย ๆ ของตนคงยากจะรักษาไว้ได้! แต่แล้วข้างหูของนางกลับมีเสียงนึกคิดของใครบางคนดังขึ้น [ถวายสุราอวยพร เอาแต่ถวายสุราอวยพร ข้าไม่ได้กินข้าวเลยทั้งคืน ดื่มไปตั้งสิบกว่าจอกแล้ว เหตุใดพวกเจ้าไม่ดื่มจนข้าตายไปเลยล่ะ?] [ไม่ช้าก็เร็ว ข้าจะตัดหัวคนในวังหลังพวกนี้ให้หมด!] เจียงหวน : ...? ที่แท้ทั่วทั้งวังหลัง มีแค่ข้าคนเดียวที่ได้ยินเสียงบ่นในใจของทรราชอย่างนั้นหรือ? เจียงหวนเข้าใจแล้ว นับแต่นั้นมา มือซ้ายของนางถือบัวลอย มือขวาก็ถือเนื้อย่าง ยามทรราชจะตัดหัวคน นางก็จะยื่นดาบให้ ยามทรราชด่าทอเกรี้ยวกราด นางก็จะหาอาหารมาเติมให้ ขณะที่เหล่าสนมมัวแต่แก่งแย่งชิงดีกันในวัง นางกลับมุ่งมั่นกับการหาของกินมาป้อน : “ฝ่าบาท น้ำบ๊วยช่วยแก้เลี่ยนได้ เนื้อย่างต้องกินคู่กับกระเทียมนะเพคะ” ด้วยฝีมือการทำอาหารชั้นเลิศ เส้นทางการใช้ชีวิตไปวัน ๆ ของเจียงหวนก็ได้รับการเลื่อนขั้น เลื่อนขั้น และเลื่อนขั้น เมื่อลูกหลานของนางถามถึงเรื่องราวความรักระหว่างนางกับฮ่องเต้—— คำตอบก็คงประมาณว่า ใครจะไปคิดเล่าว่าทรราชที่ทำให้ผู้คนหวาดกลัวจนตัวสั่น ที่แท้ก็แค่หิวเท่านั้นเอง

ใครจะคิดว่าอ๋องแม่ทัพผู้กระหายเลือดและสงครามยามคลั่งรักจะหึงหวงหนักจนแทบเสียความเป็นตัวของตัวเองเช่นนี้เพียงได้พบกับนาง..อีกครั้ง ทั้งคู่ได้รับราชโองการ "หมั้นหมาย" ซึ่งแม้ว่าท่านอ๋องจะมิได้สนพระทัย และถึงขั้นอยากหาทางเลี่ยง แต่นางกลับเป็นน้องของสหายสนิท "ฟางอี้หลง" ทำให้พระองค์รู้สึกลำบากพระทัยอยู่ไม่น้อย แต่สำหรับ "ฟางหลีม่าน" นั้น เป็นสิ่งเดียวที่นางรอคอย จนกระทั่งแอบลอบเข้ากองทัพในนาม "หมอหลี่เหยา" ท่านอ๋อง : แต่งงาน พระชายางั้นหรือ มีผู้ใดที่อยากจะเป็นพระชายาอ๋องกระหายเลือดอย่างข้ากันเล่า” ฟางหลีม่าน : “ข้าอย่างไรเล่า ข้าอยากจะเป็นพระชายท่านอ๋องเจ้าค่ะ ข้าจะรับราชโองการครั้งนี้เอง”

ชาติก่อนเวินซื่อเป็นไข่มุกบนฝ่ามือของบิดาและเหล่าพี่ชาย แต่หลังจากที่บิดาพาน้องสาวกลับมา นางก็สูญเสียความรักไปทั้งหมด อีกทั้งยังโดนพวกพี่ชายมองว่าเป็นสตรีเจ้าเล่ห์เพราะแก่งแย่งความรักกับน้องสาว พี่ใหญ่บังคับให้นางคุกเข่าต่อหน้าผู้คน พี่รองตัดมือเท้าทั้งสองข้างของนาง พี่สามทรมานนางอย่างหนัก พี่สี่ทำลายโฉมหน้าและชื่อเสียงของนาง แม้แต่บิดาก็ไล่นางออกจากบ้าน สุดท้ายเวินซื่อเสียชีวิตอย่างน่าเวทนาด้วยน้ำมือของบิดาและพี่ชาย เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง นางเลือกที่จะละทิ้ง ขอพระราชโองการออกจากตระกูล ตัดขาดความสัมพันธ์ทางสายเลือด ใครจะรู้ว่าพวกพี่ชายกลับพากันนึกเสียใจ คุกเข่าอ้อนวอนให้นางลาสิกขา เวินซื่อส่ายหน้าอย่างเฉยชา “อมิตตาพุทธ ตระกูลเวินอันใด เวินซื่ออันใด พวกประสกจำคนผิดแล้ว”

คานส์ นักธุรกิจหนุ่มผู้ไร้ความรู้สึก เขาคือคนที่เย็นชากับความรักและไม่คิดจะจริงจังกับผู้หญิงคนไหน แต่ชีวิตที่แสนจะสุขสำราญก็ต้องเปลี่ยนไป เมื่อมีผู้หญิงมาบอกกับเขาว่าเธอท้อง แถมยังบอกอย่างมั่นใจว่าเด็กในท้องของเธอคือลูกของเขา ฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าเด็กในท้องเธอ ‘เป็นลูกของฉัน’ อลิช เธอเป็นผู้หญิงใสซื่อแต่ดันพลาดท่าท้อง เหตุการณ์ในคืนนั้นเธอจำได้ดีว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร และเธอก็ไม่เคยมีความสัมพันธ์กับชายหนุ่มคนไหน นอกจากเขา… ถ้าคุณไม่มั่นใจว่าเด็กในท้องเป็นลูกของคุณ ฉันยินดีให้คุณตรวจดีเอ็นเอ ——— —- —— —- —-