ที่มาของชื่อซินอวิ๋นหลายมีความหมายอย่างไรตามผู้แต่ง?

ในฐานะคนที่ชอบแงะความหมายของชื่อตัวละคร ผมเห็นว่า 'ซินอวิ๋น' ทำหน้าที่เป็นคำกุญแจที่เปิดหลายประตูทางความหมาย ผู้แต่งเลือกคำที่มีความเป็นพหุภาษา เพื่อให้ผู้อ่านสามารถอ่านได้ในระดับทั้งเชิงพรรณนาและเชิงสัญลักษณ์

สิ่งที่ผมมักเน้นเวลาคิดถึงชื่อนี้มีสามด้านย่อย:
1) อารมณ์และจังหวะ: อ่านว่า '心韵' จะได้ความรู้สึกเหมือนท่วงทำนองในหัวใจ ช่วยเชื่อมต่อฉากเพลง บทบรรยาย หรือบทกลอนภายในเรื่อง
2) ภาพธรรมชาติและการเปลี่ยนผ่าน: อ่านว่า '新云' หรือ '信云' ให้ภาพเมฆและความเปลี่ยนแปลง ซึ่งผู้แต่งมักใช้แทนการย้ายถิ่นหรือจุดเปลี่ยนสำคัญของโครงเรื่อง เช่นฉากที่ตัวเอกจากบ้านไปไกลแล้วเห็นเมฆขบวนใหม่
3) การผูกมัดและความหวัง: แบบ '信韵' หรือ '欣韵' ทำให้ชื่อตั้งอยู่ระหว่างความเชื่อและความชื่นชม จึงใช้งานได้เมื่อผู้แต่งต้องการแสดงความสัมพันธ์ที่ค่อยๆ เติบโต

ยกตัวอย่างแบบเปรียบเทียบ ผมมักนึกถึงฉากจาก 'Journey to the West' ที่เมฆของซุนหงอคงกลายเป็นสัญลักษณ์ของการเคลื่อนที่ — ในทำนองเดียวกันชื่อ 'ซินอวิ๋น' สามารถทำหน้าที่แทนทั้งการเคลื่อนที่ภายนอกและการเคลื่อนที่ภายในของตัวละครได้อย่างกลมกลืน

ชื่อ 'ซินอวิ๋น' ถูกวางตัวให้เป็นคำที่มีมิติต่างๆ ทั้งเสียงและความหมาย ซึ่งผู้แต่งเล่นกับอักษรจีนที่เป็นไปได้หลายแบบจนเกิดความลึกซึ้งในการตีความ

ในมุมมองของผม คำว่า 'ซิน' อาจหมายถึง '心' (หัวใจ) หรือ '新' (ใหม่) ขณะที่ 'อวิ๋น' มักถูกอ่านใกล้เคียงกับ '韵' (สัมผัส/ท่วงทำนอง) หรือ '云' (เมฆ) การผสมกันของคำเหล่านี้จึงให้ภาพที่หลากหลาย เช่น 'หัวใจที่มีท่วงทำนอง' ('心韵') ซึ่งสะท้อนถึงการเดินทางทางอารมณ์ของตัวละคร หรือ 'เมฆใหม่' ('新云') ที่สื่อถึงการเริ่มต้นและความเปลี่ยนแปลง ผมชอบมองฉากที่ผู้แต่งใช้คำว่าเมฆหรือท่วงทำนองในบทบรรยาย เพราะมักจะเชื่อมโยงกับชะตาและการเติบโตของตัวละครอย่างละเอียดอ่อน

อีกมุมที่น่าสนใจคือการใช้ความเป็นพหุความหมายเพื่อสร้างชั้นความลับ ผู้แต่งมักใส่บทกวีสั้นๆ หรือบรรทัดในบทที่เล่นกับคำพ้องเสียง ทำให้ฉากเดียวกันอ่านได้ทั้งในเชิงโรแมนติก สุขุม หรือขมขื่น ขณะที่คนอ่านบางคนอาจจับความหมายของ 'ซิน' เป็นความไว้วางใจ ('信') ซึ่งก็เปลี่ยนความหมายของฉากสำคัญไปอย่างสิ้นเชิง จบด้วยภาพเมฆล่องลอยหรือท่วงทำนองที่ค้างคาในหัวใจของตัวเอก ทำให้ชื่อเรียกนี้ทำงานเป็นทั้งสัญลักษณ์และตัวละครในตัวเอง — และนั่นคือสิ่งที่ผมคิดว่าเป็นความอัจฉริยะของผู้แต่ง

เสียงของชื่อนี้สะท้อนเหมือนท่วงทำนองที่ยังไม่จบ ซึ่งผู้แต่งเล่นกับโทนและภาพจนเกิดความหมายซ้อนกัน ผมมองว่ามีสองแกนหลักที่ทำให้ชื่ออ่านออกได้หลายแบบ: แกนหนึ่งเป็นเรื่องของอารมณ์ (หัวใจ ท่วงทำนอง) กับอีกแกนเป็นภาพธรรมชาติ (เมฆ ความเปลี่ยนแปลง)

เมื่ออ่านในเชิงบทกวี ชื่อที่มีสัมผัสกับคำว่า '韵' ให้ความรู้สึกถึงจังหวะและการสะท้อนภายใน ขณะที่การอ่านในเชิงภาพด้วย '云' หรือ '雲' ทำให้ได้ภาพลอยละล่อง ชื่อจึงไม่ใช่แค่ป้ายเรียกคน แต่กลายเป็นเมตาฟอร์ของเส้นทางชีวิต ฉากนึงที่ผมคิดว่าน่าสนใจคือการหันมาใส่ชื่อในตอนที่ตัวละครเงยหน้ามองท้องฟ้า — ช่วงเวลานั้นเองที่ชื่อทำหน้าที่รวมทั้งอดีต ปัจจุบัน และความหวังไว้ด้วยกัน เหมือนกับฉากใน 'Your Name' ที่ชื่อมีบทบาทเชื่อมชะตากรรม; ในกรณีของ 'ซินอวิ๋น' ผู้แต่งไม่ได้ให้ความหมายตายตัว แต่เปิดโอกาสให้ผู้อ่านเลือกโทนที่ตรงกับประสบการณ์ของตัวเอง ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมชื่อนี้ถึงคุยกับคนได้หลายวัยและหลายอารมณ์