นักออกแบบควรวางเก้าอี้ขาว ในห้องแดง อย่างไรให้ถ่ายรูปออกมาดี?

ฉันมักจะคิดแบบรวบรัดเมื่อต้องจัดวางเก้าอี้สีขาวในห้องแดง เพราะฉันชอบวิธีทำให้ภาพดูมีพลังแบบรวดเร็ว เริ่มจากจัดเก้าอี้ห่างจากผนัง 30–50 เซนติเมตรเพื่อให้เกิดเงา ตามด้วยการเพิ่มวัตถุสีตัด เช่น หมอนสีเขียวมะกอกหรือพืชใบเขียว หนึ่งชิ้นจะเพียงพอเพื่อเบรกความร้อนของสีแดง แสงจากด้านข้างหรือแสงนุ่มจากหน้าต่างช่วยให้ผิวเก้าอี้มีมิติ ถ้าต้องการบรรยากาศแบบวินเทจ ให้ใช้ผ้าคลุมที่มีเท็กซ์เจอร์และวางหนังสือเก่าใกล้ ๆ โดยไม่ต้องมาก เมื่อถ่ายจริง เลือกรูรับแสงกว้างเล็กน้อยเพื่อเบลอฉากหลังและเน้นรายละเอียดของวัสดุ การปรับไวท์บาลานซ์ให้เป็นกลางเล็กน้อยจะช่วยรักษาความขาวของเก้าอี้ไว้โดยไม่ถูกดูดเป็นแดงเกินไป ฉันชอบภาพที่เล่าด้วยความเรียบง่าย คล้ายกับโทนภาพใน 'Amélie' ที่สีสร้างอารมณ์ได้ทันที

ฉันชอบเล่นกับความขัดแย้งของสี เมื่อคิดถึงเก้าอี้สีขาวในห้องแดง ฉันจะเริ่มจากการตัดสินใจเรื่องอารมณ์ก่อนว่าจะเอาแบบดราม่าเข้มข้นหรืออบอุ่นชวนฝัน เพราะตำแหน่งของเก้าอี้จะเล่าเรื่องต่างกันอย่างชัดเจน หากต้องการความเปรียบความเด่นแบบคลาสสิก ให้ดันเก้าอี้ออกจากผนังประมาณ 30–60 เซนติเมตร แล้วจัดให้มุมกล้องอยู่ระดับสายตาหรือเล็กน้อยต่ำกว่าเพื่อเน้นเงาและความลึกของผนังแดง การแยกเก้าอี้ออกจากผนังจะทำให้เกิดเงารอบตัวและไม่ทำให้สีขาวถูกกลืนไปกับพื้นหลัง ในขณะที่การวางชิดผนังมากขึ้นจะให้ความรู้สึกเป็นภาพนิ่ง เชิงกราฟิก เหมาะกับการถ่ายแบบมินิมัล

แสงเป็นตัวกำหนดทั้งหมดเสมอ ในวันที่อยากให้ถ่ายออกมามู้ดหนัง ฉันมักใช้แสงหน้าต่างเป็นแหล่งหลัก รอแสงอ่อนช่วงเช้าหรือเย็นเพื่อให้เงานุ่ม ถ้าต้องการมู้ดจัดจ้าน ใช้แสงจ้าจากด้านข้างหรือไฟสตูดิโอพร้อมเจลสีแดงอ่อนกรองผนังเพื่อให้ผนังดูอิ่ม แต่ยังคงความขาวของเก้าอี้ไว้ได้ การใช้สเปรดผ้าที่มีความมันวาวต่ำบนเก้าอี้ช่วยควบคุมไฮไลท์ไม่ให้ดึงคนดูมากเกินไป ส่วนการใช้ฉากรองพื้นพื้นด้านล่าง เช่น พรมสีเทาเข้มหรือไม้ทึบ จะช่วยแยกขอบเก้าอี้ให้ชัดขึ้น อย่าลืมสังเกตสะท้อนที่พื้นหรือกำแพง ซึ่งอาจทำให้ขอบเก้าอี้ดูสกปรกหรือมีสีสะท้อนถ้าตั้งใจไม่ดี

การจัดองค์ประกอบและการเล่าเรื่องต้องมีความตั้งใจ เลือกมุมกล้องและเลนส์ที่เหมาะกับบรรยากาศ: เลนส์มุมกว้างจะเล่นกับการยืดสัดส่วนของห้องและทำให้ผนังแดงใหญ่ขึ้น ในขณะที่เลนส์เทเลหรือระยะกลางจะกดฉากหลังให้เนียนและเบลอ ทำให้เก้าอี้เด่นเป็นตัวเรื่อง หากอยากให้ภาพมีเรื่องราว ลองใส่วัตถุเล็ก ๆ เช่นหนังสือเก่า แก้วน้ำที่มีไฮไลท์โลหะ หรือตะกร้าผ้าพับไว้ข้าง ๆ แต่ถ้าต้องการภาพนิ่งเรียบๆ ให้เว้นช่องว่างรอบเก้าอี้ให้กว้างและใช้กฎเส้นกากบาทหรือกฎช่องวางสามส่วนในการจัดวาง สังเกตระยะห่างจากผนัง, เงา, และสีรอบ ๆ ทั้งหมดนี้จะช่วยให้ความขาวของเก้าอี้ไม่ลอยหรือจมหายไปในสีแดง สุดท้ายแล้วฉันมักจะนึกถึงเฟรมจากหนังอย่าง 'The Grand Budapest Hotel' ที่ใช้สีจัดเป็นภาษาเล่าเรื่อง — การตัดสินใจแค่วางเก้าอี้ไม่ใช่แค่เรื่องตำแหน่ง แต่คือการเลือกบทที่เก้าอี้จะเล่น