นักแปลภาษาอังกฤษแปลราชวงศ์ดาบ ต่างจากต้นฉบับอย่างไร

เสียงภาษาในฉบับแปลภาษาอังกฤษของ 'ราชวงศ์ดาบ' ทิ้งรอยแตกที่ชัดเจนจากต้นฉบับ — ทั้งเรื่องสภาพอากาศของบทสนทนาและการจัดจังหวะการเล่าเรื่อง

ฉันมักจะจับความต่างได้จากบทสนทนาเล็กๆ อย่างการตอบโต้สั้นๆ ระหว่างตัวละครสองคน ต้นฉบับภาษาจีนมักมีจังหวะตัดสั้น กระชับ และแฝงความไม่พูดตรงๆ ซึ่งฉบับแปลบางครั้งปรับเป็นประโยคยาวขึ้นเพื่อให้อ่านลื่นสำหรับผู้ชมตะวันตก ผลคือความเกรี้ยวกราดหรือความเกรี้ยวในความเงียบบางจังหวะถูกละลายไป บทบรรยายฉากดวลที่ในต้นฉบับมีความกระทบกระเทือนและซ้ำซ้อน กลายเป็นฉากที่อ่านได้ง่ายกว่าแต่สูญเสียความคมของคำ

นอกจากนี้ การเลือกวิธีถ่ายทอดคำเฉพาะกลุ่ม เช่น คำเรียกตำแหน่งเก่า คำสรรพนามเชิงเกียรติ หรือสำนวนโบราณ มีผลต่อความรู้สึกต่อบุคลิกตัวละคร บางครั้งฉบับอังกฤษใส่โน้ตอธิบายหรือเปลี่ยนเป็นคำที่คุ้นเคย เช่นเรียกตำแหน่งแบบทั่วไป แทนที่จะแปลตรงตามความหมายเดิม ซึ่งช่วยให้ผู้อ่านใหม่เข้าใจได้เร็วขึ้น แต่ก็ทำให้มิติประวัติศาสตร์และความแปลกใหม่ของโลกเรื่องลดลงเล็กน้อย ฉันยังรู้สึกว่าโทนความเป็นท้องถิ่นบางส่วนหายไป แต่ก็ยอมรับว่าการแปลช่วยเปิดประตูให้ผู้อ่านต่างภาษาได้สัมผัสเรื่องนี้ นับเป็นการแลกเปลี่ยนที่มีทั้งได้และเสียในเวลาเดียวกัน

การแปลของฉบับภาษาอังกฤษมีการตัดทอนและขยายบางส่วนตามรสนิยมของผู้อ่านเป้าหมาย สิ่งที่ฉันสังเกตคือมุมมองเชิงบริบทกับการใส่บรรยายเสริม บางย่อหน้าในต้นฉบับเน้นภาพแวดล้อมและสายตาของตัวละคร แต่ฉบับแปลอาจย้ายโฟกัสไปที่ความคิดภายในของตัวละครเพื่อให้เข้าถึงง่าย ความต่างนี้ทำให้การอ่านรู้สึกเปลี่ยนไป ไม่ใช่แค่ภาษาที่เปลี่ยน แต่เป็นการตีความฉาก

อีกจุดที่เด่นคือการจัดการกับศัพท์เฉพาะทางวัฒนธรรม คำที่มีความหมายแน่นในภาษาต้นฉบับอาจถูกเลือกให้มีความหมายใกล้เคียงหรือใช้คำอธิบายต่อท้าย ซึ่งช่วยให้ผู้อ่านเข้าใจ แต่ก็อาจลดความเป็นเอกลักษณ์ของโลกเรื่อง ยิ่งเมื่อนึกถึงการแปลงานอย่าง 'The Three-Body Problem' ที่สร้างสมดุลระหว่างคำอธิบายและการปล่อยให้ผู้อ่านตีความได้ ฉันรู้สึกว่าการแปล 'ราชวงศ์ดาบ' เลือกแนวทางที่ปลอดภัยขึ้น นั่นทำให้ความลึกบางจุดถูกลดทอนลง แต่ก็ทำให้คนอ่านวงกว้างเข้าถึงได้ง่ายขึ้น

บางประโยคในฉบับแปลอ่านเหมือนนิยายแฟนตาซีสมัยใหม่มากกว่าภาษาโบราณที่ต้นฉบับใช้ ฉันชอบสังเกตการใช้ภาษากับโทนเสียงของตัวร้ายหรือกวีในเรื่อง ต้นฉบับมักมีสัมผัสเสียดสีหรือการเล่นคำที่แฝงความหมายชั้นลึก ฉบับอังกฤษบางครั้งเลือกคำที่ตรงและชัดเจนกว่า เพื่อไม่ให้ผู้อ่านหลุดจากการดำเนินเรื่อง ผลคือมิติของการเล่นคำหรือเชิงเปรียบเทียบถูกทำให้ตื้นขึ้น

ในแง่ความต่อเนื่อง ฉันพบว่าบทย่อยหรือพาร์ตสั้นๆ ถูกยืดหรือรวมใหม่เล็กน้อยเพื่อความลื่นไหล ซึ่งมีผลดีตรงที่ไม่ทำให้ผู้อ่านหลุด แต่ขณะเดียวกันก็ลดจังหวะการหายใจของงานบางฉาก เช่น ฉากบรรยายไต่เต้าในตำหนักหรือฉากการสอนศิษย์ที่ในต้นฉบับมีการเว้นช่องว่างให้คิด ฉบับแปลกลับเติมคำอธิบาย ทำให้โทนการเล่าเปลี่ยนไป อ่านได้สะดวกขึ้นแต่ความดีงามในเชิงสำนวนบางอย่างหายไป ฉันมองว่านี่เป็นการตัดสินใจเชิงการตลาดที่เข้าใจได้ แต่ก็อดรู้สึกเสียดายไม่ได้

การตั้งชื่อตัวละครในฉบับอังกฤษทำให้บางมิติของต้นฉบับหลุดออกไป ฉันสังเกตว่าการเลือกใช้การถอดเสียงหรือแปลความหมายของชื่อส่งผลต่อน้ำหนักทางวรรณกรรม บางชื่อที่มีความหมายเชิงอุปมาในภาษาจีน เมื่อแปลเป็นอังกฤษกลายเป็นเพียงคำที่อ่านง่ายแต่ไร้น้ำหนักทางสัญลักษณ์

อีกเรื่องเล็กๆ ที่ฉันจับได้คือการใช้สำนวนบอกเล่าเวลาและความถี่ ต้นฉบับอาจมีคำอธิบายระยะเวลาที่บอกเป็นรูปแบบเฉพาะของโลก เรื่องราวในฉบับแปลมักปรับให้เป็นหน่วยเวลาที่คุ้นเคยมากขึ้น ทำให้ภาพกว้างของโลกในบางฉากถูกลดรายละเอียดลง แต่ก็นำไปสู่ความกระชับและเข้าใจง่าย ฉันรู้สึกว่าฉบับแปลเหมาะสำหรับคนที่อยากสัมผัสพล็อตและตัวละครโดยไม่ติดกับรายละเอียดเชิงภาษามากนัก แต่ผู้ที่หลงใหลในรสคำและเลเยอร์เชิงวัฒนธรรมอาจต้องใจเย็นและมองหาความต่างเอง