นักแสดงให้สัมภาษณ์อะไรเกี่ยวกับ สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก เต็มเรื่อง?

อยากเล่าให้ฟังถึงมุมที่นักแสดงมักพูดกันเวลาเจอสื่อเกี่ยวกับ 'สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก' แบบเต็มเรื่อง — ในบทสัมภาษณ์หลายคนเน้นเรื่องความใกล้ชิดของตัวละครและการเติบโตที่เป็นธรรมชาติ พวกเขาพูดถึงความกดดันเวลาต้องถ่ายทอดช่วงเปลี่ยนผ่านของตัวละครจากเด็กสาวที่ไม่มั่นใจไปสู่คนที่กล้าสารภาพหัวใจ ฉันได้ยินนักแสดงนำเล่าว่าฉากเปลี่ยนลุคหรือมอนทาจที่แสดงถึงการเติบโตทั้งทางร่างกายและจิตใจ เป็นสิ่งที่ทั้งทีมตั้งใจทำให้ละเอียด เพื่อให้คนดูเชื่อว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นไม่ได้เกิดขึ้นชั่วข้ามคืน แต่ผ่านการเรียนรู้และความอึดอัดใจหลายครั้ง

ในอีกสัมภาษณ์หนึ่ง นักแสดงพูดถึงความเกร็งในฉากสารภาพรักแบบตรงไปตรงมา เขาเล่าว่าต้องฝืนยิ้มกับความเขินขณะถ่ายทำแต่พอฉากออกมาจริง กลับได้รับการตอบรับจากแฟนๆ อย่างล้นหลาม นักแสดงฝ่ายชายระบุว่าช่วงโปรโมตเต็มไปด้วยคำถามจากแฟนคลับเกี่ยวกับเคมีบนจอ และมันก็ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นกับบทบาทนี้มากขึ้น นอกจากนี้ยังมีการยกเรื่องซาวด์แทร็กว่าเป็นองค์ประกอบสำคัญที่ช่วยดันอารมณ์ฉากให้คนดูซึ้งตามได้ง่ายๆ

สรุปแล้วบทสัมภาษณ์ที่ผมติดใจที่สุดคือความจริงใจของนักแสดงที่บอกว่าไม่อยากให้หนังเป็นแค่เรื่องหวาน ๆ แต่ต้องการให้ความสัมพันธ์และการเติบโตของตัวละครเป็นสิ่งที่ผู้ชมสามารถเอาไปเชื่อมโยงกับชีวิตตัวเองได้ นี่แหละคือเหตุผลที่ทุกครั้งที่คิดถึงหนังเรื่องนี้ ยังคงรู้สึกอบอุ่นแบบไม่หวานเลี่ยน

ในฐานะแฟนตัวยง ผมให้ความสำคัญกับสิ่งที่นักแสดงพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครใน 'สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก' มากที่สุด หลายสัมภาษณ์ชี้ว่าพวกเขาอยากให้ความเรียบง่ายของความรักในเรื่องยังคงความจริง ไม่หวือหวาแต่จับต้องได้ นักแสดงหญิงเล่าว่าอีกมุมหนึ่งคือความอ่อนแอที่ไม่ได้ถูกปัดทิ้ง แต่ถูกยอมรับและเรียนรู้ ซึ่งทำให้ฉากหนึ่งสองฉากที่ดูเล็ก ๆ กลับมีพลังทางอารมณ์

นอกจากนั้นยังมีการพูดถึงผลกระทบหลังหนังออกฉายในเชิงแฟนคลับและการเติบโตของตัวเอง ทั้งการได้รับคำชมและคำติที่ช่วยให้แต่ละคนมองการแสดงของตัวเองชัดขึ้น ในตอนท้ายของหลาย ๆ การสัมภาษณ์ พวกเขาดูภูมิใจที่หนังสามารถทำให้คนย้อนนึกถึงความรักครั้งแรก และนั่นก็เป็นสิ่งที่ทำให้หลายคนยังคงพูดถึงภาพยนตร์เรื่องนี้ต่อไปอย่างอบอุ่น

แปลกดีที่ได้ฟังนักแสดงพูดถึงการทำงานกับบทใน 'สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก' — บางคนเล่าถึงมุมตลกและความเป็นกันเองในกองถ่าย เช่น การแกล้งกันระหว่างฉากเรียนหรือฉากเฮฮาก่อนจะถ่ายฉากซึ้งจริง ๆ ทำให้บรรยากาศไม่เครียดจนเกินไป อีกคนกลับเน้นพูดถึงการเตรียมตัวด้านอารมณ์ เขาบอกว่าการจับโทนความไม่มั่นใจของตัวละครต้องอาศัยการฝึกซ้อมและคุยกันกับผู้กำกับเยอะ ๆ เพื่อให้จังหวะตลกกับเศร้าไม่ตกหล่น

นักแสดงสมทบหลายคนย้ำว่าแม้จะเป็นหนังวัยรุ่น แต่กระบวนการสร้างฉากเล็ก ๆ อย่างฉากที่ตัวละครนั่งคุยกันในร้านน้ำชาหรือฉากเดินกลับบ้านตอนค่ำ กลับมีรายละเอียดเยอะกว่าที่คิด พวกเขาต้องคุมอารมณ์ให้แน่นเพื่อไม่ให้ฉากเล็กๆ เหล่านั้นกลายเป็นแค่พื้นหลัง นักแสดงคนหนึ่งเล่าด้วยน้ำเสียงขี้เล่นว่าบางครั้งแฟนคลับจะมาทวงถามฉากโปรดตัวเองในการสัมภาษณ์รอบโปรโมต ซึ่งก็เป็นกำลังใจชั้นดีให้ทุกคนรู้สึกว่าความตั้งใจของทีมได้รับการตอบแทน