นิยาย คุณหนู พ่อบ้าน เมื่อนำมาดัดแปลงเป็นซีรีส์ต้องปรับอะไรบ้าง?

ข้ามองว่ามีรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คนมักมองข้ามแต่ส่งผลมาก เช่นภาษาที่ตัวละครใช้และโทนการสื่อสาร ระหว่างนิยายอาจใช้คำอธิบายยาว ๆ แต่ในหน้าจอประโยคสั้นและน้ำเสียงมีบทบาท

ข้าคิดว่าสิ่งที่สำคัญคือการตัดสินใจเชิงสร้างสรรค์ตั้งแต่พาร์ซูนไปจนถึงเพลงประกอบและคอสตูม เพราะสิ่งเล็ก ๆ เหล่านี้คือสิ่งที่จะทำให้คนดูเชื่อว่าความสัมพันธ์แบบคุณหนู-พ่อบ้านนั้นจริงจังและมีผลต่ออารมณ์ของเรื่อง เหมือนกับภาพยนตร์อย่าง 'The Butler' ที่ใช้เวลาและรายละเอียดขับเคลื่อนความเป็นมนุษย์ ให้เก็บกลิ่นอายของนิยายไว้แต่กล้าปรับให้ดูทันสมัยและไม่ขัดหูคนดูรุ่นใหม่

ชั้นชอบคิดแบบนักเขียนบทที่ต้องแปลงบทความยาวเป็นซีนย่อย ๆ การทำงานขั้นต้นคือเลือกจุดเปลี่ยนสำคัญของนิยายมาเป็นเส้นหลัก แล้วกระจายฉากปูมหลังลงไปอย่างอีกรูปแบบหนึ่ง บทบรรยายเชิงจิตวิทยาของตัวเอกในหนังสืออาจถูกแปลงเป็นการกระทำที่ซับซ้อนหรือความเงียบที่หนักแน่น การใช้แฟลชแบ็กสั้น ๆ หรือการถ่ายแบบ POV สามารถรักษาความลึกได้โดยไม่ลากความยาว

ชั้นเห็นว่าต้องใส่ใจกับเคมีระหว่างตัวแสดงสองคนหลัก หากความสัมพันธ์ในหนังสือเป็นการเล่นบทสนทนาเยอะ ๆ ซีรีส์ต้องให้เวลาให้จังหวะการแลกเปลี่ยนกลับมาเป็นธรรมชาติ ฉากอาหาร ห้องรับรอง หรือพิธีกรรมการให้บริการเป็นโอกาสทองในการแสดงสถานะและความไม่เท่าเทียม แต่ไม่ควรทำให้ตัวละครหนึ่งถูกมองเป็นแค่ของประดับ ตัวอย่างเช่นผลงานอย่าง 'Downton Abbey' แสดงให้เห็นว่าการกระจายมุมมองของตัวละครหลากหลายชั้นช่วยให้เรื่องคลี่คลายได้ลึกขึ้น ส่วน 'The Remains of the Day' ก็เตือนว่าการเก็บความทรงจำและการละเมียดคำพูดต้องแปลงเป็นภาพให้ได้

เราเริ่มจากภาพรวมก่อนเลยว่าเรื่องราวในนิยายแบบ 'คุณหนู-พ่อบ้าน' มักพึ่งพาเสียงลึกๆ ในหัวตัวละครและบรรยายความสัมพันธ์แบบนิ่ง ๆ ซึ่งพอมาเป็นซีรีส์ต้องเปลี่ยบให้เห็นได้ ไม่ใช่ฟังแล้วเข้าใจ ฉากที่เคยเป็นหน้าหนึ่งหน้าในหนังสืออาจต้องกลายเป็นภาพสั้น ๆ ที่สื่ออารมณ์ทันที เช่น จ้องตายาว ๆ หรือการใช้มุมกล้องค่อย ๆ เลื่อนแทนบทบรรยายยืดยาว เหตุผลอื่น ๆ ที่ต้องปรับคือจังหวะ เพราะซีรีส์มีข้อจำกัดเวลาและต้องสร้างฮุกให้คนดูกลับมาดูตอนต่อไป ฉะนั้นส่วนขยายที่ไม่จำเป็นต้องถูกย่อหรือย้ายไปเป็นฉากเดียวที่มีความหมายเชื่อมโยงกับธีมหลัก

เราเน้นเรื่องคาแรคเตอร์อีกจุดสำคัญ หากนิยายเน้นความคิดภายในของคุณหนู ซีรีส์ควรทำให้คนดูรักทั้งคำพูดและการกระทำของตัวละคร เพื่อให้ความสัมพันธ์กับพ่อบ้านดูสมเหตุสมผล การขยายบทบาทตัวละครรองให้มีแรงจูงใจชัดเจนจะช่วยให้เรื่องมีน้ำหนักขึ้น นอกจากนี้ต้องคิดถึงสเกลการถ่ายทำและคอสตูม เพราะความหรูของฉากกับการบริการต้องดูสมจริงแต่ไม่ฟุ้งเกินไป

เรามักยกตัวอย่างผลงานที่แปลงได้ดีอย่าง 'Black Butler' เพราะเขาปรับโทนและภาพได้เฉียบคม แต่จะไม่ต้องทำตามเป๊ะ ๆ ให้เลือกสิ่งที่ทำให้ธีมเด่น เช่น เสียงดนตรีที่เน้นจังหวะการเดินของพ่อบ้าน หรือการใช้แสงเงาแทนคำอธิบาย รวมทั้งต้องตั้งกฎว่าเรื่องไหนต้องสื่อโดยภาพ เรื่องไหนต้องคงคำพูดไว้ แค่นี้ก็ได้ซีรีส์ที่ยังรักษา 'หัวใจ' ของนิยายไว้ได้พร้อมกับเป็นผลงานภาพยนตร์ที่น่าดู