นิยาย พระเอกขอหย่ากับนางเอกท้อง ใครเป็นผู้แต่ง

เรื่องแบบ 'พระเอกขอหย่ากับนางเอกท้อง' มักถูกพูดถึงบ่อยในกลุ่มคนอ่านนิยายออนไลน์และไม่ได้มีผู้แต่งคนเดียวที่เป็นต้นกำเนิดของพล็อตนี้เลย ฉันเองเห็นพล็อตนี้วนเวียนอยู่ในนิยายไทย นิยายแปลจากจีน และแฟนฟิคต่างๆ มากมาย โดยแต่ละเรื่องจะใส่มุมมองทางอารมณ์หรือแรงจูงใจของตัวละครต่างกันจนรู้สึกว่าจริงจังและหลากหลาย การที่หลายคนถามว่า "ใครเป็นผู้แต่ง" บ่อยครั้งมาจากความจำฝังใจของฉากหนึ่งฉากหรือประโยคสั้น ๆ ที่คนจำได้ แต่โดยรวมแล้วมันคือท็อปปิก (trope) ที่หลายคนเอาไปเล่าใหม่ในรูปแบบต่าง ๆ

พอเป็นคนอ่านมานาน ฉันจึงพยายามจำสัญลักษณ์ของงานแต่ละชิ้นมากกว่าจำพล็อตเดียว เช่น สไตล์ภาษา โทนเรื่อง (ดราม่าหนักหรือโรแมนติกคอมเมดี้) ช่วงเวลาและสภาพแวดล้อม (สมัยใหม่ vs ย้อนยุค) หรือแม้แต่คำโปรยและชื่อบทบาทที่มักใช้ซ้ำๆ แค่เห็นรายละเอียดพวกนี้ก็ช่วยแยกงานที่มีพล็อตคล้ายกันออกจากกันได้ คนเขียนบางคนชอบใส่คำนำว่าตั้งใจให้เป็น "เรื่องท้อง" หรือใส่แท็กเช่น ท้อง, หย่า, คู่แต่งงาน ซึ่งพอรวมกับการสังเกตลายมือการเขียนแล้วมักจะบอกใบ้ถึงผู้แต่งได้บ้าง

สรุปว่าถ้าต้องการทราบผู้แต่งจริง ๆ ให้มองหลายปัจจัยพร้อมกัน ไม่ควรคาดหวังว่าจะมีชื่อเดียวผูกมัดกับพล็อตนี้ เพราะมันเป็นโครงเรื่องที่ผ่านการนำกลับมาใช้อยู่เรื่อย ๆ และกลับกันนั่นก็ทำให้แต่ละงานมีเสน่ห์พิเศษของตัวเอง ฉันมักจะเพลิดเพลินกับการสังเกตความต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้มากกว่าจะตามหาคนเขียนเพียงคนเดียว และสุดท้าย บางเวอร์ชันก็น่าประทับใจจนอยากเก็บไว้ในลิสต์อ่านซ้ำมากกว่าใส่ใจว่าใครเป็นคนริเริ่มจริง ๆ

จริง ๆ แล้วประโยคหรือพล็อตแบบนั้นไม่ได้ชี้ไปยังผู้แต่งคนเดียว เพราะมันเป็นพล็อตแม่แบบที่ได้รับความนิยมในนิยายแนวโรแมนซ์และดราม่า ฉันมักบอกเพื่อนที่เจอประโยคทำนองนี้ว่าให้ลองจำองค์ประกอบอื่นควบด้วย เช่น ชื่อเมือง ช่วงเวลาที่เรื่องเกิด ชื่อรองตัวละคร หรือสำนวนประโยคเด่น ๆ ที่ปรากฏในตอนเปิดเรื่อง ข้อมูลพวกนี้มักช่วยให้เจอแหล่งที่มาหรือหน้านิยายต้นฉบับได้เร็วขึ้น

น้ำเสียงของผู้เขียนเองก็เป็นเบาะแสสำคัญ บางเรื่องเขียนนิ่งใส่รายละเอียดชีวิตประจำวันเยอะ ๆ ในขณะที่บางเรื่องเน้นโมเมนต์ดราม่าและคัทซีนยาว ๆ ความแตกต่างพวกนี้บอกได้ว่าน่าจะมาจากคนละคนหรือกลุ่มแปลคนละกลุ่ม ฉันมักชอบสังเกตคอมเมนต์ใต้ตอนแรกหรือคำนำของผู้เขียน เพราะผู้อ่านมักจะพูดถึงที่มาหรือการแปลเอาไว้บ้าง ถ้าเจอแหล่งที่มาชัดก็จะรู้ได้ทันทีว่าใครเป็นผู้เขียนหรือใครแปล ซึ่งช่วยให้เข้าใจบริบทของเรื่องได้ดีกว่าแค่ยึดติดกับพล็อตเดียวเท่านั้น