บทสัมภาษณ์นักเขียนพูดถึงวัตถุโบราณอะไรเป็นแรงบันดาลใจ?

ลองนึกภาพโลกพลังวิชาเต็มไปด้วยปริศนา การต่อสู้ และมิตรภาพที่กัดกินหัวใจ—นั่นแหละคือเหตุผลว่าทำไมฉันมักแนะนำ 'Mo Dao Zu Shi' ให้คนที่อยากเริ่มอ่านนิยายวายจีนโบราณดูเป็นอันดับแรก ฉันชอบจังหวะเรื่องที่ผสมทั้งแอ็กชัน พลังวิชา และการคลี่คลายปมในอดีต ทำให้ไม่รู้สึกว่ามันหนักหน่วงเป็นนิยายรักโรแมนติกเพียวๆ แต่กลับมีเลเยอร์และความลับให้ติดตามจนวางไม่ลง พล็อตของเรื่องเดินแบบมีเป้าหมายชัดเจน ตัวละครหลักมีเคมีสูงมากโดยเฉพาะความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอกสองคนที่ค่อยๆ พัฒนาและหลอมรวมจากความเข้าใจ ความผิดหวัง และการให้อภัย ฉันเองหลงใหลกับวิธีเล่าเรื่องที่ใช้ฉากแฟลชแบ็กมาเชื่อมอดีตกับปัจจุบัน ทำให้แต่ละประเด็นมีน้ำหนัก ส่วนคนที่กังวลเรื่องภาษา ถ้าชอบเวอร์ชันที่กระชับแนะนำเริ่มจากอนิเมหรือมังงะก่อน แล้วค่อยกลับมาอ่านนิยายฉบับเต็มเพื่อสัมผัสรายละเอียดลึกๆ ท้ายสุดต้องเตือนเรื่องเนื้อหาที่เข้มข้นในบางช่วง ความรุนแรงทางจิตใจและธีมการสูญเสียอาจทำให้บางคนรู้สึกหนัก แต่สำหรับฉันแล้วการผ่านช่วงมืดนั้นเองที่ทำให้ความสัมพันธ์ของตัวละครมีความหมายขึ้นมาก อ่านจบแล้วจะเข้าใจว่าทำไมแฟนๆ ถึงยึดติดกับโลกและตัวละครชุดนี้ได้ยาวนาน

เราเป็นแฟนตัวยงของนิยายจีนโบราณแนววายที่ชอบความอลังการทั้งฉากและอารมณ์ความสัมพันธ์แบบนำพากันไต่เต้า ทางเลือกแรกที่คิดถึงเสมอก็คือผลงานของ '墨香铜臭' — ถ้าอยากได้โลกที่มีทั้งการเมืองลึกซึ้ง ดราม่าเข้มข้น และเคมีตัวละครที่ทำให้ใจสั่น ลองเริ่มจาก '魔道祖师' หรืออีกเล่มที่หลายคนล้อมวงคุยคือ '天官赐福' ทั้งสองเรื่องมีเสน่ห์ต่างแบบ: เล่มแรกเน้นการแก้แค้น การไถ่บาป และมิตรภาพที่พลิกเป็นความรักในบริบทของสำนักและพลังวิทยา ส่วนเล่มหลังเบาสายแฟนตาซีมากขึ้น แต่ยังเต็มไปด้วยจังหวะตลกร้ายและฉากที่เขียนให้คนอ่านน้ำตาซึมได้ง่ายๆ การได้เห็นงานพวกนี้ถูกดัดแปลงเป็นอนิเมะหรือซีรีส์ทำให้คนไทยเข้าถึงได้ไวขึ้น เช่นการที่ตัวละครถูกแสดงออกผ่านภาพเคลื่อนไหวหรือคนแสดง ช่วยให้คนที่ไม่ค่อยอ่านนิยายลองเปิดใจเข้าไปดูโลกของนิยายจีนโบราณวายได้ง่ายกว่าเดิม และเมื่ออ่านต้นฉบับแล้วจะอินกับความละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ในบทสนทนา การบรรยายฉากสงครามทางใจ และการปูพื้นความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครได้อีกระดับ — นั่นคือเหตุผลที่งานของ '墨香铜臭' ยังคงเป็นขาประจำของชุมชนไทยสำหรับคนที่ชอบแนวนี้

การแปลนิยายจีนโบราณแนวชายรักชายมีหลายทิศทางที่นักแปลสามารถเลือกเดิน: บางคนถนัดรักษาสำนวนแบบโบราณไว้ให้รู้สึกขลัง บางคนชอบทำให้อ่านง่ายและทันสมัยกว่า สายตาของฉันมักจะจับที่การตัดสินใจเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้มากกว่าชื่อเสียงของผู้แปลเพียงอย่างเดียว การแปลฉากบูชาหรือพิธีกรรมใน 'Mo Dao Zu Shi' ต้องการเทคนิคพิเศษ เพราะต้นฉบับชอบเล่นกับศัพท์ลัทธิและคำเรียกขานแบบโบราณ การเลือกใช้คำไทยที่ฟังขรึมแต่ยังไม่ล้าสมัยคือสิ่งที่ทำให้ฉากนั้นยังคงอารมณ์ต้นฉบับไว้ได้ ฉันชอบนักแปลที่ไม่ตัดคำอธิบายสำคัญออก แต่ก็ไม่ยัดเชิงอรรถจนทำให้คนอ่านหลุดจากจังหวะเรื่อง อีกมุมที่ฉันใส่ใจคือความคงเส้นคงวาของตัวละคร ถ้าคำพูดของพระเอกในบทหนึ่งดูเป็นทางการ แต่บทต่อมาดูเด็กและติดสแลงเกินไป ความรู้สึกต่อคาแรกเตอร์จะสั่นคลอนทันที นักแปลที่ทำได้ดีจึงคือคนที่เข้าใจทั้งบริบทประวัติศาสตร์และจังหวะอารมณ์ของคู่พระ-นาย ผลงานที่ฉันชื่นชอบมักแสดงให้เห็นความพยายามเหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นการเลือกคำ การเว้นวรรค หรือการรักษาน้ำเสียงของบทบรรยายให้คงที่ จบด้วยการบอกว่าสำหรับผู้อ่านที่ใส่ใจรายละเอียด ก็อยากให้มองที่การตัดสินใจแปลมากกว่ารับปากคำว่าใครคือที่สุด

แนะนำให้เริ่มจาก 'Grandmaster of Demonic Cultivation' เล่มแปลก่อนเลย เพราะมันเป็นงานที่สมดุลทั้งเรื่องราว ตัวละคร และอารมณ์ได้อย่างลงตัวจริง ๆ ฉากโบราณ ผสมกับโลกวิญญาณและการเมือง ทำให้คนที่ชอบบรรยากาศจีนโบราณได้สัมผัสทั้งการต่อสู้ทางปัญญาและความสัมพันธ์ลึกซึ้งระหว่างตัวละครหลัก สำนวนแปลดีแบบที่ยังรักษาเสน่ห์ของต้นฉบับไว้ได้ ทำให้ฉากเงียบ ๆ สองคนคุยกันหรือฉากปะทะระหว่างสายสำนักยังคงมีพลัง ฉากที่ผมชอบที่สุดคือตอนที่ความทรงจำเก่ากลับมาแล้วความเข้าใจกับความเสียหายชนกัน — อ่านแล้วเชื่อมโยงกับความเป็นมนุษย์ได้ง่าย สำหรับคนที่อยากสะสม ให้มองหาฉบับรวมเล่มหรือฉบับมีภาพประกอบที่แปลดี เพราะจะได้ทั้งคุณค่าในการอ่านและความสวยงามบนชั้นหนังสือ ผมเองชอบเวอร์ชันที่มีคำนำและหมายเหตุแปลช่วยอธิบายบริบทของพิธีกรรมหรือคำเรียกชื่อสำนัก ทำให้การอ่านลื่นขึ้นมาก ถ้าชอบโทนมืด ๆ มีมุกตลกแทรกและความสัมพันธ์ที่ค่อย ๆ พัฒนา เล่มนี้น่าจะตอบโจทย์ เหมาะทั้งกับคนที่อยากเริ่มสะสมนิยายแปลและคนที่อยากอ่านเรื่องยาวที่ให้ผลตอบแทนทางอารมณ์เยอะ ๆ

กลิ่นของโศกนาฏกรรมผสมกับบรรยากาศโบราณทำให้ฉันหยุดอ่านต่อไม่ได้เลย ฉากที่คนสองคนยืนยิ้มในความมืด บาดแผลเก่ายังไม่หาย แต่มีความอบอุ่นซ่อนอยู่ นั่นแหละคือหัวใจของนิยายวายจีนโบราณที่ฉันรัก: มันให้ความรู้สึกครบทั้งดราม่า โรแมนซ์ และการไถ่บาปในโลกที่กว้างใหญ่และเย็นชา ฉันชอบเวลาที่เรื่องราวไม่รีบปักป้ายรักเลย แต่ค่อยๆ สะสมความไว้วางใจ ผ่านรายละเอียดเล็กน้อย เช่น การเฝ้าดูคนหนึ่งขับม้าในฝนหรือการทิ้งกระดาษโน้ตไว้ในหนังสือ สิ่งพวกนี้ทำให้ความสัมพันธ์ดูสมจริงและทรงพลังมากกว่าคำสารภาพสุดโต่ง ตัวอย่างที่ติดตาฉันคือใน '魔道祖师' เวลาที่ตัวละครสองคนเลือกยืนเคียงข้างกันแม้โลกจะทอดทิ้ง พลังของความร่วมมือและความเข้าใจกันแบบนั้นเติมเต็มช่องว่างทางอารมณ์ได้อย่างลึกซึ้ง นอกจากความสัมพันธ์แล้วฉันยังหลงใหลกับการแต่งโลก—ระบบลัทธิ ตระกูล การเมือง และพิธีกรรมที่ให้ข้อจำกัดสำหรับความรัก ความท้าทายที่มากับสถานะทางสังคมทำให้การพบกันแต่ละครั้งดูมีน้ำหนัก การอ่านนิยายแนวนี้เหมือนเดินเข้าไปในประวัติศาสตร์ทางอารมณ์ที่มีทั้งความโหดและความอ่อนโยน มันเป็นการหนีจากความเร็วของโลกปัจจุบันเข้าไปในพื้นที่ที่ความสัมพันธ์ต้องต่อสู้อย่างมีเกียรติ แล้วก็ยังรู้สึกอบอุ่นเมื่อเห็นว่าความรักสามารถเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของคนสองคนได้จริงๆ

ในมุมของคนที่เติบโตมากับชั้นหนังสือเต็มไปด้วยภาพถ่ายโบราณและโปสเตอร์หนัง ฉากใน 'Indiana Jones' หรือ 'The Mummy' ไม่ได้เป็นแค่โชว์แอ็กชันสำหรับฉัน แต่เป็นแหล่งข้อมูลเชิงวัตถุที่น่าสนใจมาก การวิเคราะห์เริ่มจากการสังเกตรายละเอียดภาพนิ่ง—ลักษณะผิว โลหะหรือหิน เส้นรอยขีดข่วน หรือการสึกกร่อนที่ดูสมจริงหรือถูกทำขึ้น นักวิจัยมักจับภาพหน้าจอในความละเอียดสูง เปรียบเทียบกับภาพจากพิพิธภัณฑ์ แค็ตตาล็อก และเอกสารทางโบราณคดีเพื่อดูว่าองค์ประกอบตรงกับชุดกรรมวิธีและวัสดุของยุคจริงหรือไม่ ต่อจากนั้น ฉันจะคิดถึงการทดสอบเชิงห้องปฏิบัติการเมื่อเข้าถึงวัตถุจริงได้ เช่น การใช้กล้องจุลทรรศน์ตรวจดูโครงสร้างพื้นผิวหรือการใช้เครื่องมือไม่ทำลายอย่าง XRF เพื่อบอกธาตุประกอบ แต่ในกรณีของวัตถุที่ปรากฏในหนังซึ่งเป็นพร็อพ ก็ต้องพิจารณาด้านจริยธรรมและสิทธิ์การเข้าถึงด้วย ผลลัพธ์สุดท้ายที่ดีคือการรวมหลักฐานจากภาพ การเปรียบเทียบเชิงประวัติศาสตร์ และการวิเคราะห์วัสดุเข้าด้วยกัน เพื่อบอกได้ว่าวัตถุในฉากนั้นเป็นของแท้ ถูกดัดแปลง หรือเป็นของทำขึ้นอย่างตั้งใจ

ยอมรับเลยว่าพอพูดถึงนิยายวายจีนโบราณที่ถูกดัดแปลงเป็นซีรีส์แล้ว ใจมันพุ่งไปยังสองเรื่องที่เปลี่ยนวงการอย่างแรงก่อนเลย — ทั้งสองเรื่องมีพื้นฐานจากนิยายโบราณแนวเซี่ยงหัว/อู๋เซียนที่แฟนๆ รู้จักกันดีและถูกแปลงโฉมให้เข้ากับสังคมออกอากาศของจีนในเวลานั้น อย่างแรกคงต้องพูดถึง 'The Untamed' ที่มาจากนิยาย '魔道祖师' ผลงานของ Mo Xiang Tong Xiu การดัดแปลงฉบับซีรีส์ทำให้เรื่องราวโลกเวทมนตร์ การเมืองสำนัก และความสัมพันธ์ซับซ้อนของตัวละครถูกปัดฝุ่นใหม่จนเข้าถึงผู้ชมวงกว้าง แม้ว่าต้องลดทอนความสัมพันธ์เชิงโรแมนติกบนหน้าจอ แต่การแสดง เคมีของนักแสดง และสเกลโปรดักชันก็ทำให้ผู้ชมได้รับประสบการณ์แบบฉบับนิยายโบราณอย่างเต็มตัว อีกเรื่องที่ผมนึกถึงคือ 'Word of Honor' ซึ่งดัดแปลงจากนิยายโบราณโทนวูเซียนชื่อ '天涯客' งานนี้เปลี่ยนบรรยากาศเป็นแนวเดินทางต่อสู้ สืบคดี และความไว้วางใจระหว่างสองตัวเอก ซีรีส์เลือกใช้วิธีเล่าแบบเบาๆ แต่ยังคงกลิ่นอายโบราณไว้ ทั้งชุดฉาก เพลงประกอบ และการออกแบบคอสตูมทำให้คนที่ชอบนิยายจีนยุคเก่าอินไปกับเรื่องได้ง่ายขึ้น สองเรื่องนี้เป็นตัวอย่างชัดเจนว่าถ้านำงานวายโบราณมาดัดแปลงแบบระมัดระวัง ผลลัพธ์สามารถเป็นทั้งละครคุ้มค่าและเปิดประตูให้คนทั่วไปหันมาสนใจต้นฉบับได้มากขึ้น

เลือกคำตอบนี้ด้วยความรักต่องานแปลที่จับอารมณ์โบราณได้แนบแน่นและไม่ทิ้งรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ไว้ข้างหลัง — นั่นทำให้ฉันยกนิ้วให้การแปลไทยของ '魔道祖师' ในหลายฉบับที่ได้รับการรีวิวว่าทำได้ดีมาก ๆ การแปลที่ดีของเรื่องนี้สำหรับฉันคือการบาลานซ์ระหว่างภาษาจีนโบราณกับภาษาไทยที่อ่านลื่นไหล ไม่เน้นแค่วิธีถอดคำแต่ใส่ใจอารมณ์ของบท พาร์ตที่เป็นบทกวีหรือบทบรรยายซึ่งเต็มไปด้วยภาพพจน์ถ้าแปลตรง ๆ ก็จะกลายเป็นแข็ง แต่ฉบับที่ฉันอ่านรู้สึกว่ามีการปรับจังหวะคำให้กลมกลืนโดยยังคงโทนดราม่าและไหวพริบของตัวละครไว้ได้ ถ้าคนอ่านชอบคาแรกเตอร์ที่มีมิติและอยากได้ประสบการณ์เดียวกับต้นฉบับ ฉันชอบการแปลที่ไม่กดการ์ดของมุกตลกหรือบทสนทนาที่ซับซ้อน จังหวะการใช้คำนำและคำลงท้ายของประโยคถูกเซ็ตให้ไม่รู้สึกแข็งเหมือนงานแปลที่เน้นความจ๋า แต่ยังมีคำอธิบายสั้น ๆ สำหรับศัพท์โบราณหรือธรรมเนียมที่อาจไม่คุ้นกับผู้อ่านไทย การอ่านจบแล้วรู้สึกว่าตัวเรื่องยังคงพลังเดิมไว้ได้ และนั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้ฉันยกงานแปลของ '魔道祖师' ขึ้นมาในใจเมื่อพูดถึงนิยายวายจีนโบราณแปลไทยที่คุณภาพดีที่สุด