ผู้แต่งของ อยากบอกว่าข้าไม่ใช่ฮูหยินใหญ่ คือใคร

เรื่องนี้ทำให้ฉันติดหนึบตั้งแต่บทแรก เพราะมันมีจังหวะเล่าเรื่องที่คมและตัวเอกไม่ได้ถูกยัดเป็นคนใจร้ายหรือใจดีเพียงอย่างเดียว ในภาพรวม 'อยากบอกว่าข้าไม่ใช่ฮูหยินใหญ่' เริ่มจากสถานะของตัวเอกที่ถูกวางตำแหน่งเป็นฮูหยินรองหรือคนที่คนอื่นคาดหวังให้ยอมรับบทบาทแบบเดิม แต่ความต่างคือเธอไม่ยอมให้ตัวเองถูกนิยามง่ายๆ นั่นคือจุดเริ่มของพล็อตหลัก: การต่อสู้เพื่ออำนาจทางสังคม การแก้ปมค้างเรื่องบัลลังก์หรือมรดก ความลับในตระกูล และการจัดการกับความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนในเรือนใหญ่ พล็อตพัฒนาเป็นเส้นที่ผสมทั้งเมืองและวัง: มีการพิสูจน์ตัวตน การคลี่คลายเงื่อนงำจากอดีต และการตั้งพันธมิตรกับตัวละครที่ในตอนแรกดูเป็นศัตรู ความโรแมนติกไม่ได้เป็นเส้นเดียวของเรื่องแต่เป็นส่วนที่เติบโตควบคู่กับการสร้างอำนาจและศักดิ์ศรีของตัวเอก สุดท้ายเรื่องเน้นการยืนยันตัวตนมากกว่าจะจบด้วยฉากหวานละมุน มันให้ความรู้สึกว่าเธอเลือกเส้นทางเอง ไม่ใช่ถูกกำหนดโดยตำแหน่งในสมรภูมิความสัมพันธ์ของบ้านนั้นเลย

ชื่อเรื่องแบบนี้ชวนให้นึกถึงนิยายกำลังภายในที่เน้นการเล่นเกมการเมืองมากกว่ารักสามเศร้า ฉันตามอ่านจนรู้สึกเหมือนนั่งอยู่ข้างๆ ตัวละครเวลาตัดสินใจ แต่อยากจะบอกตรงๆ ว่ายังไม่เห็นเวอร์ชันซีรีส์ใหญ่ถ่ายทอดออกมาทางทีวีหรือแพลตฟอร์มสตรีมมิ่งหลักเลย ตอนนี้สิ่งที่มักเกิดก่อนการดัดแปลงคือมูดบอร์ดแฟนเมด งานภาพประกอบ และบางครั้งก็มีมังงะ/มานฮวาแปลตามหลัง ถ้ามองจากแนวเรื่องที่เน้นการเปลี่ยนแปลงสถานะและการเมืองในวัง ฉากแบบเดียวกับที่ทำให้ 'Go Princess Go' โด่งดังน่าจะทำให้ผู้กำกับอยากหยิบมาสร้าง สุดท้ายนะ ฉันชอบภาพในหัวของเวอร์ชันคนแสดงที่ถ้าทำดีมันจะกลายเป็นงานที่แฟนๆ หาเสพซ้ำได้เรื่อยๆ แต่จนกว่าจะมีประกาศทางการ ก็ยังมีความสุขกับฟิคและแฟนอาร์ตไปพลางๆ ก่อน

แฟนตัวยงคนหนึ่งย่อมเฝ้าดูเรื่องแบบนี้อย่างใจจดใจจ่อเสมอ ผมคุยกับเพื่อนๆ ในวงการนิยายแปลบ่อย จึงบอกได้ว่าชื่อเรื่อง 'ข้าไม่ใช่ฮูหยินใหญ่' ถ้าเป็นนิยายออนไลน์จีนที่เพิ่งเริ่มปล่อย บ่อยครั้งจะมีแปลไม่เป็นทางการจากแฟนคลับก่อน แล้วจึงอาจตามมาด้วยลิขสิทธิ์ภาษาอังกฤษจากสำนักพิมพ์หรือแพลตฟอร์มเมื่อมีคนให้ความสนใจพอสมควร จากประสบการณ์ ผมมักเจอสองกรณีหลัก: อันแรกคือมีแปลแฟนอัพบนฟอรัมหรือบล็อก ซึ่งอ่านได้เร็วแต่อาจขาดความเรียบร้อย อันที่สองคือมีการซื้อสิทธิ์อย่างเป็นทางการแล้วลงบนร้าน e-book หรือแพลตฟอร์มอย่าง 'Webnovel' หรือสโตร์ของ Amazon เป็นต้น ถ้ายังหาไม่เจอแปลอังกฤษอย่างเป็นทางการ ก็มีแนวโน้มว่าจะมีแฟนแปลรอก่อน แต่ถ้าชอบงานที่เสร็จสมบูรณ์และแปลคุณภาพ แนะนำรอดูประกาศจากแพลตฟอร์มใหญ่ๆ เพราะหลายเรื่องที่ผมอ่านสุดท้ายก็ได้ลิขสิทธิ์จริงๆ

ตัวเอกของ 'อยากบอกว่าข้าไม่ใช่ฮูหยินใหญ่' ทำให้ฉันประหลาดใจในแบบที่อบอุ่นและฉลาดพร้อมกัน ตั้งแต่ฉากแรกที่เธอถูกยัดเยียดตำแหน่งฮูหยินใหญ่โดยไม่ได้ตั้งใจ ฉันเห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้เป็นแค่เหยื่อสถานการณ์ แต่เป็นคนที่ปรับตัวและตั้งหลักได้อย่างรวดเร็ว ความสามารถของเธอไม่ได้อยู่ที่การต่อสู้แบบตรงๆ แต่เป็นการอ่านคนและใช้คำพูดแบบละเอียดอ่อน ฉากที่เธอชี้แจงสถานะต่อบิดาหรือคนในวังแบบไม่ตัดพ้อแสดงให้เห็นว่าบทบาทของเธอคือสะพานเชื่อมระหว่างความอ่อนโยนกับการรักษาศักดิ์ศรี การปฏิเสธที่จะเป็นฮูหยินใหญ่ในเชิงสัญลักษณ์กลับกลายเป็นการยืนยันอำนาจอีกแบบหนึ่ง ในมุมมองของฉัน เธอทำหน้าที่เป็นตัวขับเคลื่อนเรื่องราวมากกว่าจะเป็นแค่คนกลาง เธอเปิดเผยความไม่เป็นธรรม คลี่คลายปมขัดแย้งในวงวัง และยังเติมมุมน่ารัก ๆ ให้เรื่องคอเมดี้เมื่อสถานการณ์ตึงเครียด ฉันชอบวิธีที่ตัวละครคนนี้ทำให้บทใหญ่ ๆ ของนิยายทั้งหนักแน่นและอบอุ่นไปพร้อมกัน

ยอมรับเลยว่าการเริ่มอ่านแฟนฟิคจาก 'อยากบอกว่าข้าไม่ใช่ฮูหยินใหญ่' ด้วยเรื่องที่เล่าเหตุการณ์เปิดเรื่องซ้ำแบบรีเทลลิ่งเป็นทางออกที่ปลอดภัยและน่าพอใจ ฉันชอบเริ่มจากแฟนฟิคที่ย่อเหตุการณ์ตอนต้น ๆ ของนิยายต้นฉบับ—เช่นฉากงานเลี้ยงหรือการพบหน้าครั้งแรก—เพราะมันช่วยให้เข้าใจคาแรกเตอร์และคอนเท็กซ์ของตัวเอกโดยไม่ต้องกระโดดเข้าดราม่าหนัก ๆ ทันที เรื่องพวกนี้มักจะแต่งให้จุดเริ่มชัดขึ้น เพิ่มมุขตลก หรือเติมฉากอุ่น ๆ ที่นิยายหลักอาจไม่ได้ใส่ใจ ทำให้พล็อตหลักยังคงอยู่แต่คนอ่านจะได้เห็นความสัมพันธ์เติบโตแบบละเมียด อีกเหตุผลที่อยากให้เริ่มจากรีเทลคือมันเหมือนการทดลองรสชาติ: ถ้าชอบสำนวนของคนแต่งและโทนเรื่อง ก็สามารถตามงานอื่น ๆ ของคนแต่งได้ต่อ ไม่ชอบก็ข้ามไปหา AU หรือ POV อื่นได้ทันที อ่านแบบนี้ประหยัดเวลารวมทั้งสนุกด้วย—เป็นวิธีที่เหมาะกับคนอยากสัมผัสโลกของเรื่องโดยไม่ถูกท่วมด้วยความซับซ้อนตั้งแต่หน้าแรก

บอกตรงๆว่า ช่วงที่ฉันเริ่มตามเรื่อง 'อยากบอกว่าข้าไม่ใช่ฮูหยินใหญ่' ก็อยากได้เล่มจริงเหมือนกัน และวิธีที่ได้ผลสุดคือไล่ดูทั้งร้านใหญ่และร้านเฉพาะทาง ตามประสบการณ์ ร้านหนังสือเชนใหญ่ในไทยมักมีมุมเฉพาะสำหรับนิยายแปลและแนวจีน-แฟนตาซี เช่นที่มีชั้นขายนิยายแปลสากลหรือการ์ตูนที่อาจวางจำหน่ายเล่มแปลไทย แต่บางครั้งเล่มต้นฉบับภาษาจีนหรือญี่ปุ่นจะต้องสั่งจากร้านนำเข้าโดยตรง การสั่งออนไลน์จากแพลตฟอร์มช็อปปิ้งและร้านนำเข้าจะสะดวกสำหรับของหายาก ส่วนตลาดมือสองอย่างกลุ่มซื้อขายในเครือข่ายสังคมก็เป็นทางเลือกถ้ารอไม่ติด ก่อนจ่ายเงินฉันมักเช็กภาพปกกับ ISBN ให้ชัวร์ เพื่อไม่ให้ได้ฉบับที่เป็นการพิมพ์อิสระโดยไม่มีลิขสิทธิ์ การไปยืนดูหน้ากระดาษจริง ๆ ทำให้รู้สึกต่างจากการดูรูปในร้านออนไลน์ และจะซื้อทันทีถ้าพบฉบับพิมพ์ดีที่สภาพสมบูรณ์ — ประสบการณ์เดียวกับที่เคยตามหาเล่มรวมเล่มของ 'Re:Zero' เลยให้ฟีลเดียวกัน

แสงฉากนั้นกระทบตาเร็วมากจนหยุดหายใจไปชั่วคราวแล้วล่ะ—ฉากคลายปมสำคัญใน 'อยากบอกว่าข้าไม่ใช่ฮูหยินใหญ่' อยู่ในช่วงที่เรื่องขึ้นไปถึงจุดไคลแม็กซ์ของโค้งกลางเรื่อง พูดง่าย ๆ คือมันไม่ใช่ตัวเปิดฉาก แต่เป็นการเปิดเผยที่ทลายกำแพงความเข้าใจผิดทั้งหมดและโยนปมเก่า ๆ ออกมาให้เห็นชัดเจน ตอนที่ตัวละครหลักถูกบีบให้ต้องตัดสินใจและเลือกทางเดินจริง ๆ เป็นตอนที่คนอ่านจะรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนของพล็อตมากที่สุด ฉากนี้ทำหน้าที่เชื่อมเหตุการณ์ก่อนหน้าเข้ากับการเดินเรื่องช่วงหลังอย่างแนบเนียน และเป็นจุดที่ความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครสองฝ่ายพลิกแบบไม่อาจกลับไปเหมือนเดิมได้ ฉากแบบนี้เตือนให้นึกถึงการเปิดเผยสำคัญใน 'Re:Zero' ที่เปลี่ยนทิศทางทั้งเรื่องเลย อารมณ์มันแน่นและมีชั้นเชิง ไม่ได้มุ่งหวังแค่ช็อกแฟน ๆ แต่ให้ผลต่อการตีความทั้งเรื่องทั้งเล่ม ถ้าจะหาแบบตรงจุดในเวอร์ชันที่คุณอ่าน ให้ข้ามไปยังช่วงกลางถึงปลายของโครงเรื่องหลัก—ตรงนั้นแหละที่คลี่ปมและให้คำตอบหลายอย่างที่อยู่ในใจคนอ่านมานานได้สมหวังในระดับหนึ่ง

หลายท่อนเพลงใน 'อยากบอกว่าข้าไม่ใช่ฮูหยินใหญ่' ติดอยู่ในหัวฉันตั้งแต่ฉากเปิดแรก ๆ ทำให้รู้สึกว่าซีรีส์มีโทนชัดเจนตั้งแต่บรรทัดแรกของดนตรี สิ่งที่โดดเด่นสำหรับฉันคือธีมเปิดที่ผสมเสียงเครื่องสายกับเปียโนเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ขยายเป็นวงสตริงเต็มรูปแบบ ท่อนเมโลดี้มีความหวานปนเศร้า เหมาะกับโทนเรื่องที่ทั้งโรแมนติกและมีปมคาดคั้น จังหวะและการวางคอร์ดทำให้ฉากความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครหลักมีน้ำหนักขึ้นทันที อีกจุดที่ชอบคือการใช้โมทีฟเล็ก ๆ ซ้ำในฉากสำคัญ เช่นเมโลดี้สั้น ๆ ที่เล่นด้วยซอจีน้อย ๆ ในฉากความทรงจำ ทำให้ฉากนั้น ๆ กระแทกใจมากขึ้น พอจบฉากก็ยังคงได้ยินเงื่อนงำของท่อนนั้นใน BGM ช่วยเชื่อมต่ออารมณ์ระหว่างตอนอย่างลื่นไหล