มุมมองส่วนตัวนี้อาจจะยาวหน่อย แต่การนำ
ลิลิธเข้าไปในแกนหลักของเรื่องไม่ได้เป็นแค่ตัวละครเสริมที่มาเดินผ่านฉากแล้วหายไป มักจะทำหน้าที่เป็นจุดศูนย์กลางทั้งเชิงพล็อตและเชิงสัญลักษณ์ — เป็นแรงจูงใจให้ตัวเอกเผชิญความจริง เกิดเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงที่สำคัญ หรือเป็นเงาต้องห้ามที่สะท้อนแง่มุมมืดของโลกใบเดียวกัน ลิลิธในหลาย ๆ เรื่องมักถูกเขียนให้มีหลายมิติ: ทั้งแม่ผู้ให้กำเนิดหรือแม่มดผู้ทำลายล้าง, ผู้ยั่วยุหรือผู้เสียสละ, บางครั้งก็เป็นผู้ควบคุมเบื้องหลังที่ดึงเชือกจนเหตุการณ์สำคัญคลี่คลายตามที่ต้องการ ในฐานะแฟนเรื่องนี้ ฉันชอบวิธีที่ผู้เขียนใช้เธอเป็นกระจกให้คนดูไต่ถามว่าอำนาจ ความต้องการ และผลลัพธ์ของการแก้แค้นนั้นคุ้มหรือไม่
ในเชิงพล็อต ลิลิธมักทำหน้าที่เป็นตัวเร่งเหตุการณ์หลัก — เธออาจเป็นต้นตอของภัยพิบัติที่ตัวเอกต้องหยุด, เป็นผู้ปลุกพลังลึกลับที่เปลี่ยนเกม หรือเป็น
ปริศนาทางประวัติศาสตร์ที่ค่อย ๆ ถูกคลี่คลาย พูดง่าย ๆ คือถ้าไม่มีลิลิธ เรื่องอาจเดินต่อได้ แต่ขาดความเฉียบคมทางอารมณ์และมิติของความขัดแย้งที่ทำให้เนื้อเรื่องน่าจดจำ ตัวอย่างเช่น ในบางงานเธอเป็น 'ผู้ให้ชีวิต' ที่ชัดเจนจนการค้นหาตัวตนและการยอมรับกลายเป็นแกนหลักของเรื่อง ในบางเรื่องเธอกลายเป็นศัตรูที่ต้องเผชิญหน้าและการเผชิญหน้านั้นเปลี่ยนตัวละครหลักไปตลอดกาล การเป็นทั้งแรงผลักและบททดสอบทำให้เธอเป็นเครื่องมือเล่าเรื่องที่ทรงพลัง
อีกมุมที่ชอบคือการใช้น้ำเสียงของลิลิธเป็นเครื่องมือสะท้อนสังคมและความเชื่อ: เธอมักเป็นสัญลักษณ์ของผู้ถูกตราหน้าว่าเป็น 'อื่น' หรือเป็นตัวแทนของเสรีภาพที่ถูกข่มเหง เมื่อเธอถูกวางในบทบาทนั้น เรื่องจะมีช่องว่างให้สำรวจความอยุติธรรม ความกลัวต่อสิ่งไม่รู้ หรือแม้แต่ประเด็นเรื่องเพศและอำนาจ การเขียนแบบนี้ทำให้บทบาทของลิลิธไม่ใช่แค่การต่อสู้ด้วยพลัง แต่กลายเป็นการต่อสู้ทางความคิดที่ท้าทายผู้ชมให้ตั้งคำถามว่าใครควรถูกตัดสินและใครสมควรได้รับการให้อภัย ตัวอย่างจากงานอย่าง 'Neon Genesis Evangelion' หรือสื่อที่หยิบเอาตำนานลิลิธมาปรับใช้มักแสดงให้เห็นว่าเธอสามารถเป็นทั้งผู้สร้างและผู้ทำลาย ซึ่งเพิ่มสเกลของข้อขัดแย้งให้ยิ่งใหญ่ขึ้น
ท้ายที่สุด การมีลิลิธในแกนหลักทำให้เรื่องไม่ใช่แค่บทผจญภัยทั่วไป แต่กลายเป็นเรื่องที่ชวนให้คิดถึงรากเหง้า ความผิดพลาด และการไถ่บาป เสียงของเธอมักทิ้งไว้เป็นรอยแผลหรือบทเรียนที่ตัวละครอื่นต้องเรียนรู้ และนั่นแหละคือเหตุผลที่ฉันชอบการ
ปรากฏตัวของเธอ — มันทำให้เรื่องมีทั้งความมืด ความซับซ้อน และความมนุษย์ อย่างน้อยฉันรู้สึกว่าทุกครั้งที่ลิลิธโผล่มา เธอทำให้เรื่องมีอะไรให้ขบคิดยาว ๆ ต่อหลังจบตอน