เปรียบเทียบกันแบบตรงๆแล้ว ฉันรู้สึกว่าการอ่าน '
assassination classroom' ในรูปแบบมังงะกับการดูอนิเมะให้ความประทับใจที่ต่างกันอย่างชัดเจน ทั้งสองเวอร์ชันเล่าเรื่องเดียวกันแต่โฟกัสและจังหวะอารมณ์ต่างกันจนผมยิ้มได้ทุกครั้งที่นึกถึงความต่างเหล่านั้น。
ฉากสำคัญหลายตอนในมังงะถูกถ่ายทอดด้วยกรอบภาพและมุมกล้องที่สื่อความคิดภายในตัวละครได้ลึกกว่า เพราะรูปแบบหน้ากระดาษทำให้มีพื้นที่สำหรับมุมนิ่ง เส้นลายและคำบรรยายภายในทำงานร่วมกันเพื่อให้เราเห็นรายละเอียดเล็กน้อยของโคโระเซนเซย์ที่อาจถูกข้ามไปในทีวี อย่างไรก็ดี อนิเมะเติมชีวิตชีวาด้วยสี เสียงพากย์ และเพลงประกอบ ที่ทำให้มุกตลกหรือฉากดราม่าพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว นอกจากนั้น อนิเมะมักแทรกตอนพิเศษหรือซีนนอกคอนเทนต์ต้นฉบับเพื่อเพิ่มเวลาหน้าจอให้ตัวละครรอง — บางฉากจึงกลายเป็นโอกาสให้เด็ก ๆ ในห้องได้เติบโตมากขึ้นจากมุมมองภาพเคลื่อนไหว
ท้ายที่สุด ฉากลาจากที่มีชื่อเสียงในทั้งสองเวอร์ชันยังคงถ่ายทอดความเจ็บปวดและอบอุ่นได้ แต่การที่อนิเมะมีเสียงร้องและดนตรีประกอบทำให้บรรยากาศอิ่มขึ้น ส่วนมังงะให้ความรู้สึกส่วนตัวและเงียบลงมากกว่า เลือกดูหรืออ่านแล้วแต่ใจจริง แต่ผมมักจบวันด้วยการกลับไปอ่านหน้าที่ชอบอีกครั้ง เพราะภาพขาวดำบางเฟรมมันกระแทกหัวใจได้ไม่แพ้เสียงซึ้ง ๆ ในอนิเมะ