ฉากนั้นทำให้บรรยากาศในกองถ่ายเงียบลงอย่างประหลาด จนได้ยินแค่เสียงรองเท้าบนพื้นไม้และคำอธิบายสั้น ๆ จากผู้กำกับก่อนจะเริ่มถ่ายจริง
ตอนถ่ายซีนสำคัญใน 'Architecture 101' ทีมงานตั้งใจใช้แสงทองช่วงเย็นเพื่อจับความรู้สึกของความทรงจำที่หวนกลับมา ชุดและทรงผมถูกปรับจูนแบบละเอียดเพื่อให้เส้นผมเปียกน้ำแล้วแห้งเป็นธรรมชาติ กล้องวางไว้ใกล้จนเห็นละเอียดเล็ก ๆ บนผิวหน้า ทำให้ทุกการขยับตา กลืนน้ำลาย หรือยิ้มที่แทบไม่เต็มหน้า กลายเป็นสิ่งสำคัญ ความตั้งใจของนักแสดงคือทำให้มันดูไม่ถูกแสดงออกมาอย่างชัดเจน แต่เป็นการตอบสนองต่อรายละเอียดเล็ก ๆ ที่ถูกจัดวางไว้
หลังถ่ายหนึ่งเทคมีช่วงสั้น ๆ ที่ทุกคน
ถอนหายใจเฮือกเดียวแล้วหัวเราะเบา ๆ เพราะรู้ว่าถ่ายได้สิ่งที่ต้องการ การเตรียมกายและใจของนักแสดงมีทั้งการซ้อมอย่างเป็นระบบและการคุยกันนอกบทกับผู้กำกับเพื่อให้ความทรงจำที่ต้องการออกมาจริง ๆ ผมชอบความละเอียดแบบนั้น — มันทำให้ฉากไม่ใช่แค่ฉาก แต่เป็นช่วงเวลาที่ยึดติดในหัวใจเลยทีเดียว