เพลงประกอบของ เจ็ด ชาติ ภพ หนึ่งปรารถนา 123 มีเพลงไหนติดหูบ้าง?

หนึ่งในท่อนที่ยังคงติดตาติดใจคือธีมฉากทรงพลังที่มักโผล่มาในช่วงสำคัญของ 'เจ็ด ชาติ ภพ หนึ่งปรารถนา 123' ท่อนนี้ใช้เครื่องดนตรีแบบผสมระหว่างดนตรีเอเชียและวงออเคสตรา ทำให้ได้กลิ่นอายแบบดั้งเดิมแต่ยังทันสมัย ผมมองว่าเสน่ห์ของมันอยู่ที่การเล่นกับจังหวะที่ไม่คาดคิด มีการเว้นช่องว่างให้เสียงคร่ำครวญก่อนจะพุ่งไปยังท่อนที่ย้ำธีมหลัก

องค์ประกอบเล็กๆ อย่างการใช้เลเยอร์ซินธ์ที่พุ่งขึ้นในคอร์ดสุดท้าย หรือกลองที่ตีซ้ำสองครั้งก่อนจะเงียบ ล้วนช่วยสร้างความจำเพลงได้ดีขึ้น แม้จะเป็นแค่ท่อนสั้นๆ แต่พอวนกลับมาก็รู้ได้ทันทีว่านี่คือธีมของตัวละครหรือชะตากรรม ฉะนั้นเพลงแบบนี้จึงเหมาะกับการเอามาเปิดซ้ำเพื่อเรียกอารมณ์ หรือจะหยิบไปตั้งเป็นริงโทนสำหรับช่วงเวลาที่อยากให้รู้สึกยิ่งใหญ่ก็ได้ผลดี

เพลงเปิดของ 'เจ็ด ชาติ ภพ หนึ่งปรารถนา 123' ดึงเอาจังหวะและเมโลดี้ที่ติดหูแบบทันทีมาใช้จนยากจะลืมได้ง่ายๆ ความไหลลื่นของซินธ์ผสมกับเครื่องสายบางชิ้นทำให้ท่อนฮุกก้าวเข้ามาในหัวตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยิน ผมจำได้ว่าทำนองเปิดชวนให้พยุงอารมณ์ไปพร้อมกับภาพเปิดฉาก ช่วงคอรัสมีการยกคลื่นเสียงให้สูงขึ้นแล้วลดลงอย่างมีชั้นเชิง ทำให้เกิดความรู้สึกอยากรีเพลย์ฉากนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ต่อมาเพลงบรรเลงที่ใช้ประกอบฉากดราม่าก็เป็นอีกหนึ่งชิ้นที่ติดหูไม่น้อยเลย เสียงเปียโนเรียบแต่ฉาบด้วยแอมเบียนต์บางๆ แล้วค่อยๆ เสริมด้วยเชลโล ทำให้ให้คอร์ดบางจังหวะเข้าไปกระแทกความรู้สึกอย่างตรงจุด ฉากการจากลาในตอนกลางเรื่องใช้ธีมนี้เล่าแทนคำพูดได้อย่างทรงพลัง เมื่อเสียงฮาร์โมนีกระจายแล้วจางลง เหลือท่อนทิ้งท้ายที่ยังคงหมุนตามหัวต่ออีกพักใหญ่

เพลงบู๊หรือธีมต่อสู้ก็มีเสน่ห์แตกต่างออกไป พาร์ทเพอร์คัชชันและเครื่องสายสั้น ๆ ทำให้เกิดความตึงเครียดและเร่งจังหวะหัวใจได้ดี ตอนที่ฉากดีเทลการต่อสู้เข้มข้น ความร้อนแรงของซาวด์ก็ทำหน้าที่แบบไม่ต้องพูดมาก จบลงด้วยท่อนเล็กๆ ที่วนกลับมาเป็นเมโลดี้หลัก ทำให้ผู้ฟังรู้สึกเชื่อมกับตัวละครจนอยากหยิบเพลงนั้นมาเปิดฟังตอนซ้อมหรือเดินทาง นี่แหละคือเหตุผลว่าทำไมหลายท่อนจาก 'เจ็ด ชาติ ภพ หนึ่งปรารถนา 123' ถึงติดหูและติดใจได้ยาวๆ

เพลงปิดของ 'เจ็ด ชาติ ภพ หนึ่งปรารถนา 123' มีความละมุนและคมในเวลาเดียวกัน ท่อนฮุกที่ผสานเสียงร้องกับคอร์ดกีตาร์โปร่งสร้างการเกาะจำที่ดีมาก ฉันมักจะได้ยินจังหวะเดียวกันในหัวตอนกำลังทำงานหรือเดินทาง ทำให้แม้ว่าจะไม่ตั้งใจฟังเพลงก็ยังอดฮัมตามไม่ได้ เนื้อร้องมีความกระชับและเชื่อมโยงกับธีมของเรื่อง ส่งความหมายแบบซ่อนเล็กน้อย ช่วยให้ภาพรวมของเรื่องในตอนท้ายมีความกลมกล่อมขึ้น

การเรียบเรียงเสียงประสานในท่อนซ้ำช่วยให้เพลงมีมิติ เสียงแบ็กกิ้งโวคอลที่เข้ามาช่วยในบางช่วงทำให้ท่อนหลังมีความอบอุ่นขึ้น ทั้งหมดนี้ทำให้เพลงปิดกลายเป็นเพลงที่ฟังแล้วค่อยๆ คลายอารมณ์อย่างเป็นธรรมชาติ มากกว่าการจบแบบตัดจบตรงๆ จึงไม่แปลกที่หลายคนจะเอาเพลงนี้ไปเปิดตอนพักผ่อนหรือเวลาต้องการความนิ่ง พอฟังแล้วก็รู้สึกเหมือนบทสรุปอ่อน ๆ ของการเดินทางทั้งเรื่อง ซึ่งเป็นเสน่ห์ที่ทำให้มันติดหูจริงๆ