การเขียนคำเตือนเนื้อหาให้แซฟฟิคควรทำเหมือนการปกป้องทั้งผู้อ่านและตัวเรื่อง, ไม่ใช่แค่มาตรการรูปแบบเดียวแล้วจบไป ฉันมักจะแบ่งคำเตือนออกเป็นชั้นๆ เพื่อให้คนอ่านรู้ระดับความเข้มข้นก่อนกดอ่าน: แถวแรกเป็นแท็กสั้นๆ เช่น 'yuri' หรือ 'lesbian' ตามด้วยระดับความเหมาะสมแบบง่าย ๆ เช่น 'G/PG/18+' แล้วค่อยตามด้วยคำเตือนเชิงเนื้อหา เช่น 'TW: ความรุนแรงทางเพศ, non-con, self-harm' ในบรรทัดสรุปหรือพรีวิว
วิธีวางคำเตือนสำคัญไม่แพ้ตัวคำเตือนเอง — ฉันมักจะใส่แท็กและคำเตือนในเมทาดาท้า (metadata) เช่นช่องแท็ก, บรรทัดแรกของบท หรือส่วนสรุปของตอน เพื่อให้คนที่สกิมผ่านหน้าเพจเห็นได้ทันที ถ้ามีเนื้อหารุนแรงหรือฉากเซ็กซ์ที่ชัดเจนจะเพิ่มคำว่า 'explicit' หรือ 'smut' ให้ชัดเจน และถ้าฉากนั้นล่อแหลมหรือเกี่ยวกับตัวละครอายุยังไม่ถึง 18 ห้ามเด็ดขาดต้องใส่คำเตือน 'underage' และแปะไว้เด่น ๆ
รายละเอียดคำเตือนควรชัดเจนแต่ไม่จำเป็นต้องสปอยล์ตัวเนื้อหา — ตัวอย่างการเขียนที่ฉันชอบคือ: "คำเตือน: เนื้อหาเกี่ยวกับความรักเพศเดียวกัน (
หญิง-หญิง), มีฉากเพศสำหรับผู้ใหญ่ 18+, มีการบรรยายความรุนแรงและการบีบคั้นทางอารมณ์ (TW: non-consensual)" หรือแบบย่อสำหรับแท็ก "yuri explicit TW: abuse, non-con" นอกจากนี้ ในกรณีที่เนื้อหาเป็นการตีความใหม่ของงานคลาสสิก เช่น ฉันเคยเขียนฟิคที่อิงบรรยากาศจาก 'Bloom Into You' ก็ต้องระบุชัดเจนว่าเป็นงานแฟนนิยาย (fanfic) และมีคำเตือนเรื่องเนื้อหาร้อนแรง เพื่อเคารพแฟนฐานเดิมและคนใหม่
สุดท้ายนี้ การใส่คำเตือนเป็นการแสดงความรับผิดชอบทั้งต่อผู้อ่านและต่อการเล่าเรื่อง — พอทำถูกวิธี ผู้ที่ต้องการก็จะเข้าถึงเนื้อหาได้โดยไม่โดนกระทบจิตใจโดยไม่ตั้งใจ ส่วนคนที่ไม่อยากเจอสิ่งใดก็มีทางเลือกชัดเจน แค่นี้ก็ช่วยให้ชุมชนการอ่านปลอดภัยและเคารพกันได้มากขึ้น