แฟนๆ ชื่นชอบภาคเจสัน บอร์น ใดมากที่สุด?

จากบทสัมภาษณ์ล่าสุดของวีระ ธีรภัทร ผมรู้สึกว่าความตั้งใจในการทำงานของเขาชัดเจนมากขึ้นกว่าที่เคยเห็นในข่าวก่อนหน้านี้ ใจความหลักคือการพูดคุยเกี่ยวกับโปรเจกต์ 'ลมแห่งความหลัง' ซึ่งถูกเล่าในมุมมองของผู้สร้างที่อยากให้เรื่องราวเข้าถึงผู้ชมแบบเงียบ ๆ และแฝงด้วยสัญลักษณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คนดูต้องใช้เวลาระลึกถึง ผมชอบการที่เขาไม่เน้นโปรโมตความยิ่งใหญ่ แต่เลือกเล่าเรื่องเบื้องหลังการทำงานกับนักแสดงและทีมงานมากกว่า การเล่าเรื่องในบทสัมภาษณ์สะท้อนภาพของการทำงานในฉากที่ละเอียด เช่น การถ่ายทำที่ให้ความสำคัญกับแสงและเสียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งผมเชื่อว่าจะทำให้บรรยากาศของ 'ลมแห่งความหลัง' แตกต่างจากละครครอบครัวทั่วไป การยกตัวอย่างฉากหนึ่งที่คุยถึงการใช้เสียงลมเพื่อเชื่อมต่อความทรงจำของตัวละคร ทำให้ผมนึกถึงบรรยากาศแบบเดียวกับที่เคยชอบใน 'สายลมรัก' แต่เป็นการนำเทคนิคมาใช้ในโทนที่จริงจังกว่า บางส่วนของบทสัมภาษณ์ยังพูดถึงการร่วมงานกับทีมโปรดักชันอายุน้อย ๆ และความตั้งใจจะให้เรื่องสะท้อนสังคมร่วมสมัย ผมชอบท่าทีตรงไปตรงมาของเขาและคิดว่าโปรเจกต์นี้มีโอกาสจะเป็นงานที่คนดูต้องค่อย ๆ ย่อย แม้จะไม่ใช่หนังบล็อกบัสเตอร์ แต่ความละเอียดของงานน่าจะทำให้มันคงอยู่ในความทรงจำของคนดูได้พักใหญ่

เจสันบอร์นสำหรับฉันคือภาพจำที่มากับแมตต์ เดม่อน—คนนั้นที่ทำให้ตัวละครจากหน้าเลื่อนของโรเบิร์ต ลัดลัมกลายเป็นหน้าจอแอ็กชันสมัยใหม่ได้สำเร็จ ฉันชอบวิธีที่เขาเล่นบทเงียบๆ แต่เต็มไปด้วยพลังในฉากบู๊ ฉากไล่ล่ารถและการต่อสู้ตัวต่อตัวใน 'The Bourne Supremacy' กับ 'The Bourne Ultimatum' รวมถึงการกลับมาของเขาใน 'Jason Bourne' ทำให้เห็นพัฒนาการของตัวละครทั้งด้านร่างกายและจิตใจ ในมุมมองของคนดูที่เติบโตมากับหนังแอ็กชัน ฉันรู้สึกว่าแมตต์ เดม่อนเป็นคนที่นิยามภาพลักษณ์เจสันบอร์นไว้ชัดเจน—ความเป็นนักเอาตัวรอดที่สุภาพแต่เด็ดขาด ความเกรี้ยวกราดที่ซ่อนอยู่ใต้ความสงบนั้นทำให้ทุกครั้งที่เขาเงียบ กลับน่ากลัวกว่าคำพูดหลายคำ ฉันมักจะนึกถึงการเล่นแสง เงา และคัทสั้นๆ ที่ทำให้เราเห็นทั้งความเปราะบางและความอันตรายของเขาในเวลาเดียวกัน สุดท้ายนี้ ฉันมองว่าเมื่อคนพูดถึงใครที่เล่นเจสันบอร์น คนส่วนใหญ่จะนึกถึงแมตต์ เดม่อนก่อนเสมอ เพราะเขาไม่เพียงแค่เล่นบท แต่สร้างคาแร็กเตอร์จนกลายเป็นมาตรฐานของแฟรนไชส์ และนั่นแหละทำให้ผลงานชุดนี้ยังคงถูกพูดถึงอยู่บ่อยๆ

ภาพจำของเมืองใน 'หมานคร' ยังวนเวียนอยู่ในหัวฉันทุกครั้งที่คิดถึงจักรวาลนั้น ความเป็นไปได้ว่ามีแผนภาคต่อหรือโปรเจกต์สื่ออื่น ๆ สำหรับ 'หมานคร' ดูมีโอกาสสูง เมื่อพิจารณาจากความลึกของโลกและตัวละครที่ยังเปิดช่องให้เล่าเรื่องต่อได้ ฉันคิดว่าเส้นทางที่เป็นไปได้คือการแยกเรื่องราวไปยังมุมมองของตัวละครรองแบบมินิซีรีส์ หรือขยายเป็นมังงะแบบสปินออฟที่เจาะรายละเอียดเหตุการณ์ด้านข้าง ซึ่งแนวทางนี้เคยทำให้ผลงานเช่น 'ดาบพิฆาตอสูร' ขยายฐานแฟนได้มากขึ้น อีกทางที่ฉันชอบจินตนาการคือการทำเป็นภาพยนตร์สั้นหรือ OVA ที่โฟกัสฉากสำคัญที่ในซีรีส์หลักอาจถูกตัดทอนลง เสียงประกอบกับงานภาพถ่ายทำอย่างตั้งใจสามารถยกระดับอารมณ์ได้มากกว่าที่คาด ฉันเองอยากเห็นโปรเจกต์ที่กล้าพาโลกของ 'หมานคร' ไปทดลองฟอร์แมตใหม่ ๆ มากกว่าการทำภาคต่อตรง ๆ แค่นั้นก็จะทำให้แฟนได้มีมุมมองใหม่ ๆ กับเรื่องราวเดิมและเติมเต็มรายละเอียดที่ยังค้างคาไว้

เมื่อพูดถึงการกลับมาของ 'Jason Bourne' สิ่งที่เด่นชัดในสายตาเราเลยคือโครงเรื่องที่ยังพยายามสะสางเงื่อนงำจากอดีตมากกว่าจะเริ่มต้นใหม่ทั้งหมด การคืนชีพตัวละครด้วยการเชื่อมต่อกับเหตุการณ์ในไตรภาคต้นฉบับ มักจะทำให้ผู้ชมรู้สึกว่ามันเป็นภาคต่อมากกว่ารีบูตเพราะตัวละครหลักยังแบกรับบาดแผลเดิมและความทรงจำที่ยังมีผลต่อการตัดสินใจของเขา เห็นได้จากหลายฉากที่ดึงเอาโมเมนต์เก่าๆ กลับมาใช้เป็นแรงผลักดันให้ตัวละครเดินต่อ — นี่คือสัญญาณของงานที่อยากต่อยอดตำนาน ไม่ได้ล้างแผ่นถอนไปเริ่มใหม่ทั้งหมด ในมุมเทคนิคแล้ว การใช้ตัวแสดงเดิม เสียงจากทีมงานบางคน หรือการอ้างอิงเหตุการณ์เดิมช่วยยืนยันความต่อเนื่องมากกว่าการเป็นรีบูต ยิ่งถ้ามีกลไกเรื่องราวที่ตอบคำถามค้างคาจากภาคก่อน ๆ ก็จะยิ่งชัดว่าเป็นภาคต่อ แต่ก็มีอีกแบบหนึ่งที่มักถูกเรียกว่า 'รีบูตแบบนุ่มนวล' — คือรักษาลายนิ้วมือของแฟรนไชส์ไว้ แต่เปลี่ยนมุมมองหรือโทนให้เข้ากับยุคสมัย ตัวอย่างที่ทำได้ดีในแบบต่อยอดแทนการเริ่มใหม่คือหนังสายลับบางเรื่องที่ยังคงเคารพบรรพบุรุษของตัวละคร แม้จะปรับภาษาภาพให้ทันสมัย เช่นเดียวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในบางแฟรนไชส์สายลับยุคใหม่ ๆ เราเองมักโอนเอียงไปทางการมองว่าเป็นภาคต่อเมื่อผู้สร้างใส่ใจเชื่อมทั้งอดีตและปัจจุบันเข้าด้วยกัน เพราะความรู้สึกถูกดึงกลับไปยังเหตุการณ์เดิมสร้างความพึงพอใจแบบแฟนเดิม ๆ มากกว่าการล้างแผ่นใหม่หมด แต่ถ้าผลงานเลือกจะตีความตัวละครใหม่จริง ๆ ก็พร้อมยอมรับว่ามันอาจให้ประสบการณ์แปลกใหม่ที่น่าสนใจเช่นกัน ไม่ว่าจะออกมาในรูปแบบไหน ก็ชอบเวลาที่หนังยังให้เกียรติรากเหง้าของตัวเองแทนการลบทิ้งจนหมดสิ้น

ฉันคาดเดาได้ว่าพี่บูมคงกำลังโยนไอเดียหลายชิ้นลงในหม้อแล้วเลือกสิ่งที่เข้ากับจังหวะชีวิตและทีมงานมากที่สุด มุมมองแบบคนที่ติดตามผลงานศิลปินเสมอทำให้พอเดาทางได้บ้าง: ถ้าเห็นว่ามีการอัปเดตสคริปต์หรือปล่อยภาพเบื้องหลังเล็ก ๆ น้อย ๆ มักหมายความว่าขั้นตอนก่อนถ่ายทำใกล้เสร็จแล้ว และนั่นมักแปลว่าประกาศวันที่ถ่ายจริงจะตามมาในช่วง 3–6 เดือนต่อไป แต่ก็มีข้อยกเว้น—บางโปรเจกต์เหมือน 'Violet Evergarden' ที่ใช้เวลาขัดเกลาและปล่อยตัวอย่างช้า แต่คุณภาพออกมาเกินคุ้ม ฉันมักรอเงียบ ๆ แต่ตื่นเต้นเมื่อเห็นสัญญาณเล็ก ๆ พวกนี้ เพราะมันบอกว่าเรื่องนั้นได้รับความเอาใจใส่จริง ๆ ไม่ใช่แค่โปรโมชันฉาบฉวย ถ้ารู้สึกอยากเตรียมตัว ก็ดื่มกาแฟรอพร้อมกับลิสต์ซีรีส์ที่อยากดูระหว่างรอประกาศใหม่ — แบบนี้ตื่นเต้นไปอีกแบบ

ฉันไม่เจอหลักฐานว่าชื่อ 'มี ด สัน' ถูกนำไปดัดแปลงเป็นภาพยนตร์หรือซีรีส์ในสเกลกว้างๆ ที่เป็นที่รู้จักในแวดวงสื่อหลัก เหตุผลแบบตรงไปตรงมาคือ การดัดแปลงงานวรรณกรรมเป็นภาพมีเกณฑ์ที่ค่อนข้างชัดเจน: ความนิยมของต้นฉบับ สิทธิ์ในการนำไปผลิต และความเป็นไปได้เชิงพาณิชย์ งานที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักหรือเป็นงานตีพิมพ์อิสระมักจะไม่มีการลงทุนเพื่อทำเป็นซีรีส์ยาวหรือภาพยนตร์ใหญ่ เพราะต้นทุนและความเสี่ยงสูง ตัวอย่างระดับโลกที่เห็นชัดคือการแปลง 'The Lord of the Rings' หรือ 'Dune' ที่ต้องใช้ทรัพยากรมหาศาลทั้งการออกแบบ ฉาก และลิขสิทธิ์ ซึ่งต่างจากงานเล็กๆ ที่ไม่ค่อยมีแนวโน้มถูกดึงไปสู่หน้าจอ ฉันคิดว่าถ้า 'มี ด สัน' จะถูกดัดแปลงจริงๆ ทางเลือกที่เป็นไปได้มากกว่าคือเวอร์ชันอิสระหรือฟิล์มสั้นจากกลุ่มผู้สร้างอิสระ หรือนักสร้างสรรค์ท้องถิ่นที่สนใจประเด็นเฉพาะของเรื่อง มากกว่าจะเป็นสตูดิโอใหญ่ การปรับเปลี่ยนเช่นนี้มักจะมีการประกาศผ่านช่องทางท้องถิ่นหรือเทศกาลหนังอิสระก่อนจะขยายวงกว้าง ข้อสังเกตสุดท้ายคือชื่อเรื่องที่สะกดหรือเวอร์ชันภาษาอังกฤษต่างกันอาจทำให้ข้อมูลกระจัดกระจายได้ ถ้าวันหนึ่งได้เห็นการประกาศอย่างเป็นทางการก็น่าตื่นเต้นอยู่แล้ว แต่ตอนนี้มุมมองของฉันคือยังไม่มีงานดัดแปลงในระดับหลักที่ชัดเจน

ชื่อ 'มี ด สัน' ฟังดูคลุมเครือ แต่ถ้าหมายถึงหนังสั้นหรือภาพยนตร์แนวสยองขวัญ-พิธีกรรมที่คนมักพูดถึงกันบ่อย ผมมักคิดถึงเพลงประกอบจาก 'Midsommar' ซึ่งอัลบั้มเพลงประกอบอย่างเป็นทางการจะใช้ชื่อว่า 'Midsommar (Original Motion Picture Soundtrack)' แต่งโดย Bobby Krlic หรือที่รู้จักในชื่อ The Haxan Cloak ที่ทำบรรยากาศเสียงได้แปลกและลึกจนทำให้ฉากไกลออกไปจากแสงแดดยามกลางวันดูขมขื่นและไม่สบายใจ ความรู้สึกตอนฟังครั้งแรกคือเหมือนได้เดินเข้าไปในพิธีกรรมที่เงียบเชียบแต่มีแรงกดดันจากเสียงเบสและสังเคราะห์ ก้อนเสียงแปลกๆ ในแทร็กหลักทำให้ฉันอยู่กับบรรยากาศได้ยาวนาน และทำให้ภาพยนตร์ฉากงานเลี้ยงกลางวันกลายเป็นสิ่งที่หลอนไปเลย เสียงดนตรีของ Krlic นั้นไม่ได้เน้นเมโลดี้สวยหวาน แต่มันทำงานร่วมกับภาพเพื่อขับเน้นความไม่ปกติจนเข้าไปในหัวผู้ชมได้อย่างทรงพลัง

ช่วงนี้มีข่าวน่าติดตามเกี่ยวกับแองเจลิน่าโจลี่กับการงานในวงการบันเทิง ตอนนี้เธอกำลังถ่ายทำภาพยนตร์เรื่อง 'Maria' ที่เป็นไบโอปิกของนักขับเครื่องบินชื่อดัง Maria Falcone ซึ่งดูจะเป็นบทบาทที่ท้าทายและเหมาะกับสไตล์การแสดงที่เข้มข้นของเธอเลยล่ะ นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าเธออาจจะร่วมงานกับ Marvel อีกครั้งในภาพยนตร์เกี่ยวกับ 'Eternals' แต่ยังไม่มีการยืนยันอย่างเป็นทางการ สิ่งที่เห็นชัดคือเธอเลือกโปรเจกต์ที่สะท้อนแนวคิดการต่อสู้เพื่อสิทธิสตรีและความเท่าเทียม ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอสนใจมานาน