10 Sikat Na Pagkain Sa Pilipinas

Nang dumating ang college admission notice, bigla akong nagkaroon ng mataas na lagnat at napilitan akong manatili sa kama. Ang aking kapatid na babae ay sangkot sa isang kidnapping habang nasa daan upang tulungan akong kunin ang notice, at ang kanyang buhay ay hindi tiyak. Galit na galit sa akin ang mga magulang ko. Matapos punitin ang aking admission notice, pinilit nila akong talikuran ang aking pag-aaral at magtrabaho sa isang pabrika. Nang maglaon, nakaranas din ako ng kidnapping. Pagkatapos makatakas, nagtago ako sa isang abandonadong pabrika at nagpadala ng mensahe para sa tulong. Tinawagan ako ng tatay ko at walang pigil na sinigawan ako, “Lena, tao ka ba? Paano mo nagawang magbiro sa amin sa memorial day ni Jessica!” "May ideya ka ba kung gaano namin hinihiling ng nanay mo na ikaw ang namatay noon?" Sa mga huling sandali ko bago mamatay, umalingawngaw sa aking pandinig ang kanilang mga pang-iinsulto. Ako ay tinorture at pinatay, naging isang halimaw, at ang aking katawan ay itinapon sa isang mabahong kanal sa loob ng tatlong buong araw. Kahit na ang aking ama, ang pinaka experienced na forensic expert, ay hindi ako nakilala. Nang umuwi ang aking kapatid na babae kasama ang lalaking kasama niya ilang taon na ang nakalilipas, pinanumbalik ng aking ama ang aking hitsura sa pamamagitan ng teknolohiya. Lumuhod sila sa harapan ng naaagnas kong bangkay at umiyak hanggang sa mawalan ng malay.

Pitong taon na kaming kasal ni Zackary at sa wakas ay nagkaroon na kami ng unang anak. Ngunit nang makita ang resulta ng pagbubuntis, naghinala siyang hindi kanya ang bata. Dahil sa galit, nagpa-paternity test ako sa kanya. Noong araw na lumabas ang resulta, si Zackary, na dapat ay nasa ospital, ay nagpakita sa aking pintuan. May hawak siyang litrato. Makikita sa litrato na nasa bahay ng kaibigan niya ang underwear ko. Sinipa niya ako ng malakas kaya nawala ang baby ko. Sumigaw siya, "You bitch, ang lakas ng loob mo na lokohin ako. Hindi ako magpapalaki ng anak ng ibang lalaki, alam mo ‘yon. Go to hell!" Nang maglaon ay nalaman niya ang katotohanan at nakiusap sa aking patay na anak na bumalik.

Nelvie “Nels” Salsado grew up with her Lolo Niel and Lola Salvie. She’s not their real granddaughter since they found her in the midst of typhoon when she was a baby. They take care of her since then and decided to take the full responsibility of Nelvie. When Nelvie finished college, she immediately find a job not for herself but for the people who helped her. She wanted to gave them a peaceful life as a payment for taking care of her. Though her Lola Salvie always reminded her that she doesn’t need to do that. Since she was seven years old, the two explained to her that they are not her parents nor grandparents. Knowing that fact, Nelvie still wanted to give them a good life. When the job came to her, she grabbed it wholeheartedly. But when she didn’t she will met the heartless man named Chivan Diaz— her boss.

Eu deliberadamente fazia algo diante do ursinho de pelúcia na cama. Porque eu sabia que dentro dos olhos do ursinho, um homem me observava. Ele havia invadido minha casa, deitado na cama onde eu dormia e até deixado seus vestígios nas roupas que eu trocava. Eu fingi estar assustada, me escondendo num canto e tremendo. Ele não sabia. Eu realmente o esperava há muito, muito tempo.

Na véspera do meu noivado, uma notícia bombástica explodiu nas redes sociais: a sugar baby do meu noivo tinha acabado de dar à luz. O escândalo estava em todo lugar. Antes mesmo que eu pudesse confrontar Thiago Monteiro, ele se antecipou a explicar com a calma de quem não devia nada: — Isso não passa de um acidente. Concentre-se no jantar de noivado. Além disso, seu pai está em estado terminal. Cancelar essa união agora não seria vantajoso para nossas famílias. Naquela noite, Thiago sequer apareceu no jantar. Em vez disso, postou no Instagram uma foto do recém-nascido. — Tenho cuidado do bebê, então não tenho tempo para você. Na minha família, há gerações só nasce um herdeiro por vez. Essa criança é muito importante. — Disse ele, limpando a boca do bebê com delicadeza, sem culpa. — Mas fique tranquila. Quando o bebê completar um mês, mando para a Inglaterra. Em ocasiões importantes, você pode aparecer como mãe dele. O título de Sra. Monteiro será sempre seu. Fixei o olhar na aliança idêntica à minha, agora um símbolo vazio. Soltei uma risada amarga: — Thiago, é melhor cancelarmos o noivado. Ele riu, carregado de desdém: — Vai causar tudo isso por bobagem? Pare de agir como criança. Sem hesitar, encerrei a videochamada e disquei o número particular de Henrique Monteiro, pai dele. — Ouvi dizer que procura uma nova esposa. Que tal considerar a mim? — Perguntei, acariciando meu ventre com um sorriso irônico. — Tenho fertilidade invejável. Quantos filhos quiser, posso dar. "A família Monteiro sempre teve tão poucos herdeiros que chega a ser melancólico. Acho que está na hora de eu garantir que Thiago ganhe mais alguns irmãos para animar as coisas."

Kapalit ng dalawang pari na bigla na lang nawala na parang bula, dumating sa Iglesia Catolica de Villapureza si Father Merlindo "Mer" Fabian na may sariling bagahe rin na dinadala. Lingid sa kanyang kaalaman, may mas malaking problema pa pala siyang kakaharapin sa kanyang pagbabalik mula Vaticano kabilang na doon ang batang babae na nagngangalang Minggay at ang mga lihim nito na pilit niyang itinatago.

Elle a failli mourir sur la table d'opération à cause d'une hémorragie due à une grossesse extra-utérine, tandis que son mari, dans une indifférence glaciale, allumait des bougies d'anniversaire pour sa maîtresse, fêtant l'événement avec ostentation. Mariés depuis quatre ans, elle s'humiliait jusqu'à se nier elle-même, mais le cœur de son mari restait de glace. Jusqu'au jour où elle l'a vu chérir la fille de son ennemi, la couvant du regard comme un trésor : elle a alors perdu tout espoir, a laissé les papiers du divorce et est partie la tête haute. De retour dans le monde du travail, elle s'est investie à fond dans sa carrière, éblouissant toute la ville, et devenant la coqueluche des cercles mondains parisiens, convoitée par les élites. Voyant les prétendants se presser autour d'elle, son mari glacé n'a plus supporté. Dans un accès de possessivité, il a écarté ses rivaux et l'a plaquée contre un mur. « Madame Ravot, je refuse le divorce ! »

Ça faisait sept ans que j'étais avec André Gaudreau, mon fiancé, chirurgien. On avait organisé 66 mariages, mais à chaque fois, il avait tout annulé à cause de Célia Allard. La première fois, Célia avait fait une erreur de dosage à un patient. Il m'avait dit d'attendre son retour. Je l'avais attendu toute la journée. La deuxième fois, Célia était tombée dans sa douche. On était sur le point d'échanger les alliances, mais il était parti sans hésiter, me laissant face aux rires des invités. On avait enchaîné 65 cérémonies. À chaque fois, Célia trouvait une excuse pour le faire partir. La 65e fois ? Son chien était soi-disant mourant, et elle menaçait de se suicider. Ma mère avait failli faire une crise cardiaque de rage. Mais rien n'avait retenu André... Après, il était venu s'excuser à genoux. Il disait qu'il avait juste pitié pour Célia, parce qu'elle était orpheline. Que moi, j'étais la seule qu'il aimait vraiment. Je lui avais donné une dernière chance. Il m'avait encore déçue. J'ai définitivement tiré un trait et ai quitté André pour rejoindre une ONG médicale. « Désormais, inutile qu'on se revoie », me suis-je dit.

Paano kung ang babaeng anak ng taong pumatay sa iyong pamilya ay ang babaeng pinakamamahal mo? Handa mo bang isakripisyo ang pag-ibig mo kapalit ng iyong paghihiganti?

Le Maître de la famille Moreau a été assassiné par une famille rivale, laissant derrière lui sa femme veuve, Irina. Son frère cadet, mon mari Gabriel, a pris sa place en tant que Maître de famille. Ce titre était assorti d'un devoir : assurer la pérennité de la lignée de Moreau en donnant un enfant à la veuve de son frère. « Adrienne est stérile depuis des années, c'est à Irina de faire ce qu'elle n'a pas pu faire, la famille Moreau ne peut pas être sans héritier. » La voix d'Isoline était pleine de mépris. Gabriel m'a serrée contre lui en murmurant des promesses. « Dès qu'Irina sera enceinte, je jure de ne plus jamais la toucher. » « Adrienne, tu es la seule que j'aime. » Trois mois, et il n'a pas mis les pieds dans notre chambre. Après qu'il m'ait ignorée devant tout le monde, choisissant Irina encore et encore, je suis finalement partie. J'ai pris ce qui m'appartenait et j'ai laissé une chose en partant : un test ADN. C'était mon dernier cadeau à Gabriel.