Drama Korea 21++

Mi amiga, Sofía Santos, la misma que siempre juró que jamás se casaría, me acompañó a la clínica el día de mi inseminación artificial. Pero justo cuando estaba por elegir la muestra de esperma... ¡me la robó! En ese instante lo entendí: ella también había vuelto a vivir. En mi vida anterior, yo solo quería tener un hijo mestizo, así que decidí hacerlo por mi cuenta. Recuerdo que Sofía se burlaba de mí, diciéndome que era una tonta por querer tener un hijo de un desconocido. Lo que nadie imaginó fue lo que vino después: dos semanas más tarde terminé en la corte real. Resultó que el donante que había elegido era, nada menos, que un príncipe extranjero. No solo quiso casarse conmigo, sino que juró que nuestro hijo heredaría el trono. De repente, mi hijo y yo nos convertimos en figuras importantes de la familia real. Las joyas que me regalaban pesaban tanto que apenas podía sostenerme de pie. Mientras tanto, Sofía, tan obsesionada con sus ideas de liberación y ese afán de ir siempre contra todo, terminó metiéndose con la gente equivocada. La despidieron de su trabajo y quedó vetada de la industria. Cuando se enteró del bautizo de mi hijo, viajó desesperada para buscarme. Pero en cuanto la recibí, hizo lo impensable: empujó a mi hijo al suelo, matándolo al instante, y luego me arrojó ácido. —¿Por qué a ti te va tan bien? —gritaba—. ¡Eres una maldita desgraciada, no lo mereces! Cuando volví a abrir los ojos, estaba otra vez en el mismo día... el día en que Sofía me acompañó a la clínica.

No dia em que meu pai apareceu no banquete com a ex-namorada, a notícia se espalhou na internet, e todos riram da minha mãe. Ela tinha abandonado uma carreira promissora para entrar em uma família rica, mas após trinta anos ela continuava sendo uma anônima, sem posição, sem sequer a coragem de confrontar a amante. Após chorar uma noite inteira, minha mãe me olhou exausta. — Foi ele quem me traiu primeiro. Então, eu também não o quero mais. — Ela disse. — Lili, você vem comigo? Nesse mesmo instante, meu celular vibrou com uma mensagem do meu namorado com quem eu estava há sete anos: [Lívia, é só uma certidão de casamento. Não está bom só sendo minha namorada?] Permaneci em silêncio por alguns segundos e, por fim, assenti com a cabeça. Assim, no dia do casamento deles, minha mãe e eu desaparecemos no incêndio da mansão.

Mi esposo, Alejandro Ruiz, cayó del tercer piso, no solo se rompió las dos piernas, sino que también se lastimó en su parte íntima. Y yo, lejos de preocuparme, lo llevé al hospital más alejado. Todo se remontaba a mi vida anterior: Alejandro se había lastimado a propósito con tal de que su amiga de la infancia, Sofía López, quien realizaba sus prácticas en el hospital, pudiera acumular suficiente experiencia práctica y consolidar su puesto. Para lograrlo, eligió lanzarse desde el tercer piso. Luego, deliberadamente evitó el hospital más cercano y me obligó a conducir tres mil kilómetros para que Sofía lo atendiera. Al considerar que ella solo era una estudiante que había entrado al hospital por contactos y no tenía las credenciales para operar, rechacé su propuesta. Pero él me abofeteó con fuerza y dijo: —¡Solo quiero usar mis heridas para ayudarla! ¿Acaso no tienes ni un poco de empatía? Ante su terquedad, temí que el retraso arruinara sus piernas para siempre. Llamé a su madre para convencerlo. Sin embargo, Sofía, al no obtener el puesto, avergonzada y llena de rabia, se suicidó saltando en el hospital. Alejandro, gracias a la atención oportuna, salvó sus piernas. Pero el día del alta, cuando fui a recogerlo con alegría, él me atropelló con el auto, matándome en el acto. Antes de morir, le cuestioné con rabia, pero él me miró con desdén: —Si no hubieras impedido que ayudara a Sofía, ¡ella no habría muerto! Al abrir los ojos de nuevo, me encontré de vuelta en el día en que mi esposo se rompió las piernas.

Para sair com a assistente no dia de Natal, meu marido colocou calmantes no leite em pó da nossa filha. Enquanto eu corria aflita para levar Isabela ao hospital com febre alta, acabei vendo, por acaso, Renato subir as escadas com a assistente no colo. — A Camila torceu o pé. Vim acompanhar ela no atendimento! Nossa filha estava sendo operada, e ele sequer olhou para trás. Apertei com força o bilhete premiado de dez milhões de reais no bolso. Já era hora de desistir desse casamento de sete anos.

Zu Weihnachten wollte mein Schwager unbedingt nach Hawaii in den Urlaub – also beschloss ich, dass die ganze Familie gemeinsam dorthin reist. Kaum hatte die beste Freundin meines Mannes davon erfahren, bestand sie darauf, mit ihrem Kind mitzukommen. Mein Mann zögerte keine Sekunde, kaufte sofort Flugtickets für sie – aber erklärte mir, ich solle das ganze Gepäck mit dem Auto nachfahren. Ich hatte gehofft, der Rest der Familie würde zu mir halten. Aber nein – alle anderen unterstützten seine Entscheidung. Na gut. Wenn das so ist, dann gehen wir eben getrennte Wege. Doch auf einmal bekam seine ganze Familie Angst…

เพราะมีหน้าที่สำคัญต้องทำ แต่ก็โดนรุ่นน้องจอมป่วนอย่างเลโอ Nightshade มาวุ่นวาย ตามจีบไม่เว้นแต่ละวัน "ทฤษฎี 21 วัน" เลยถูกใช้เป็นไม้ตายเด็ดของฉัน คิดว่ามันจะกันคนกะล่อนอย่างหมอนี่ให้พ้นทางได้มั้ย?!

จะทำยังไง...เมื่อเขาดันไปตกหลุมรักผู้หญิงที่คิดว่าเป็นคู่ขาของเพื่อนรัก และจะทำยังไง เมื่อคำปฏิญาณของกลุ่ม เป็นห่วงมัดคอทำให้เขาต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ "เรื่องเดียวที่เราจะไม่ทำ ก็คือเอาผู้หญิงต่อจากเพื่อน ถึงแม้ว่าเพื่อนจะไม่เอาแล้วก็ตาม" วรายุ เหมบดินทร์...วาโย อายุ 26 ปี ทายาทโชว์รูมรถหรูนำเข้าและเป็นเจ้าของสนามแข่งรถชื่อดัง เฌอนารีน สิริวศินทร์...เฌอ อายุ 21

สีหราช เลิศรัตนวรชัย อายุ 21 ปี หรือสิงโต มีสายพันธุ์ อัลฟ่า ฟีโรโมนกลิ่นเหล้านอก มีนิสัยอารมณ์ร้อน พูดจาโผงผาง เป็นนักแข่งรถระดับฝีมือฉกาจ ความที่เป็นลูกคนเล็ก จะมีความเอาแต่ใจเล็กๆ อยากได้อะไรก็ต้องได้ มีความเป็นผู้นำสูง  กลิ่นหอม กำจรวัฒนา อายุ 18 ปี โอเมก้ากลิ่นมะลิ เขาเป็นเด็กกำพร้า พ่อของเขาที่เป็นเพื่อนสนิทกับเฮียสิงหล เสียชีวิตกะทันหัน แม่ของเขาหนีไปมีครอบครัวใหม่ ทำให้กลิ่นหอมไร้ที่พึ่ง เฮียสิงหลจึงรับอุปการะกลิ่นหอมได้รับกลิ่นหอมเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์เลิศรัตนวรชัย กลิ่นหอมทำหน้าที่เป็นแม่บ้านดูแลความความสะอาด เขาได้รับโอกาสจากแสนดี ที่ส่งเขาเรียนมหาวิทยาลัย แสนดีให้กลิ่นหอมไปมหาลัยกับสีหราชทุกวัน โดยไม่รู้เลยว่าแสนดีกำลังฝากปลาย่างไว้กับแมว

Lusi, gadis lugu berusia 21 tahun dipaksa oleh orang tuanya untuk menikah dengan pria cacat bernama Mark Junior George yang berusia 40 tahun. Pada awalnya Lusi menolak namun ketika melihat wajah tampan Mark. Lusi jatuh cinta pada suaminya. Kondisi Mark yang lumpuh dan buta tak menjadi penghalang bagi Lusi untuk tetap berbakti kepada suaminya. Rentang jauh usia keduanya juga tak 'kan pernah menghalangi cinta mereka untuk terus mekar.

Rynee akhirnya mengganti namanya menjadi Choi Cha Soo setelah ia dikeluarkan dari sekolahnya di Amerika dan memilih untuk pindah ke Korea Selatan. Ibu dan Ayahnya memilih berpisah dengan Raynee saat ia dikeluarkan dari sekolah. Kehidupannya berubah 180 derajat setelahh pindah. Culture Shock yang dialami dirinya terus mengganggunya selama itu tetapi Doyoung, teman barunya di Korea memilih berteman dekat dengannya bahkan mereka menjadi sahabat yang tidak pernah berpisah dan selalu satu sekolah sampai SMA sekarang ini. Tiba-tiba ada anak baru di sekolah Rynee yang sekaligus pelatih wushu baru di asramanya. Penyesalan Rynee begitu besar setelah mengenal anak baru itu. Perkenalan mereka justru membawa bencana dan membuat Doyoung begitu membenci anak baru itu.