Kahit Maputi Na.ang Buhok Ko Chords

“K-Kasal ako! H-Hindi ako pwedeng ibenta ng tatay ko! H-Hindi mo gugustohing malaman ang pangalan ng asawa ko dahil malalagot ka!” Pagbabanta pa ni Solene kahit na nauutal na ito. ~ Si Solene Jimenez ay isang twenty-year old College student. Pumapasok ng iba't-ibang part time jobs para tustusan ang pangangailangan ng kanyang pamilya habang nag-aaral sa isang sikat na unibersidad. Ipinakasal siya sa isang bilyonaryo upang tuparin ang hiling ng Mama niya at ng matanda niyang kaibigang mayaman na pakasalan ang apo nito. Ngunit kahit isang beses ay hindi niya pa man din nakikita. Ano kaya ang mangyayari sa buhay niya kapag nagkita sila sa unang pagkakataon? Will the billionaire keep their marriage o hihiwalayan siya nito nang tuluyan?

Si Amythist at Amberlyn ay kambal at talaga namang magkamukhang magkamukha ang mga ito, kung wala lang pagkakaiba sa ayos ng buhok, pananamit at ugali ay malilito ang kahit na sino kapag nakita ang dalawa. Hindi maganda ang pakikitungo ni Amber kay Amy kaya lahat gagawin ni Amy upang magkaayos silang magkapatid. Hanggang sa humingi ng pabot si Amber sa kapatid na magpanggap ito bilang siya. Kahit Labag sa loob ni Amy na magpanggap bilang Amber sa nobyo ni Amber na si Dominic ay pumayag na ito alang alang sa pangako ni Amber na magiging maayos na ang pakikitungo nito kay Amy sa loob ng dalawang buwang pagpapanggap. Mabuko kaya si Amy ni Dom na hindi talaga siya ang totoong Amber? at ano ang dahilan kung bakit gusto ni Amber na magpanggap si Amy bilang siya? Magiging maayos ba talaga ang relasyon nilang magkapatid o mas lalo pang kamumuhian ang isa't isa.

He kidnapped me, he lured me, he tormented me day and night, HE RAPED ME. I had no choice but to abide with his demonic rules and give myself to him. Kahit anong gawin ko ay hindi ko kayang makatakas mula sa impyernong kinalalagyan ko. I suffered day and night until I got the chance to ran away from him. I ran away with the biggest secret na ako lamang ang nakakaalam. Now I'm free from my tormentor, I'm finally free from Gene Marcus Carter.

Ava: May ginawa akong masama noong nakaraang siyam na taon. Hindi ito maganda, pero nakita at kinuha ko ang pagkakataon na makuha ang lalaking mahal ko simula pa nong bata ako. Fast forward ng maraming taon at pagod na ako sa isang kasal na walang pagmamahal. Gusto kong makalaya kami pareho sa kasal na hindi dapat nangyari. May kasabihan na kapag mahal mo ang isang bagay… palayain mo ito. Alam ko na hindi niya ako mamahalin at na hindi ako ang magiging choice niya. Ang puso niya ay laging nasa babaeng yun at kahit na may mga pagkakasala ako, nararapat akong mahalin. Rowan: Noong nakaraang siyam na taon, sa sobrang in love ko ay hindi ako makakita ng tama. Sinira ko ito noong ginawa ko ang pinakamalaking pagkakamali sa buhay ko at sa proseso nito ay nawala sa akin ang mahal ko. Alam ko na kailangan kong managot, kaya ginawa ko ito, kasama ang isang asawa na hindi ko gusto. Sa maling babae. Ngayon ay binaliktad niya ulit ang buhay ko sa pag divorce niya sa akin. Ang mas naging komplikado pa dito, ang taong minamahal ko ay bumalik na sa bayan. Ngayon ang tanging katanungan, sino ang tamang babae? Ito ba ang babae na minahal ko noong mga nakaraang taon na? O ito ba ang ex-wife ko, ang babae na hindi ko gusto pero kailangan kong pakasalan?

“Pakasalan mo ako!” lasing at wala na yata ako sa hulog habang namunungay ang aking mga matang nakatitig kay Omeng, my body guard/ secretary. Ito lang ang paraan ko para matigil na ang kalokohan ni Mommy. Gusto kong galitin si Mommy, makaganti man lang ako kahit paano sa ginawa niyang pag iwan sa amin ni Daddy fifteen years ago. Alam kong manggagalaiti si Mommy kapag pinakasalan ko ang isa sa mga tauhan ko. Sakto si Omeng, my body guard secretary. Hah, sino bang magulang ang matutuwang magoakasal ang anak nya sa isang hampas lupang gaya ni Omeng? Pero bakit ang yabang ni Omeng? Bakit parang unti unti, ako ang nalulunod? Bakit parang habang tumatagal, sarili ko na ang pinaparusahan ko sa pekeng relasyon naming ito ni Omeng?

"Ouch, ang sakit ng ulo ko," daing ko habang hawak ito. Para itong binibiyak sa sobrang sakit. Dahan-dahan akong nagmulat ng mata at umupo. "Teka, nasaan ako?" Ang huli kong natatandaan ay nasa bar ako at nagpapakalasing upang makalimot. Niloko kasi ako ng long time boyfriend ko pagkatapos ng tatlong taon naming relasyon. At para panandalian makalimutan ang sakit ay nagpasya akong magpunta sa bar para aliwin ang sarili ko. Napasinghap ako sa gulat ng mapagtanto ko na wala akong saplot. "Bakit nakahubad ako?!" Bulalas ko habang kipkip ang katawan ko ng kumot. Wala akong suot na bra, kahit panty ay wala, ang nakakabahala ay masakit pa ang gitna ko... palatandaan na may nangyari na hindi dapat. Nanigas ako ng maramdaman na may gumalaw sa tabi ko. "Oh no..." Ayokong lumingon dahil kinakabahan ako. Pero kailangan kong kumirmahin ang hinala ko, kaya dahan-dahan akong lumingon. Umawang ang labi ko sa gulat ng makita ang huling tao na naisip kong makikita ko. S-si Sir Elijah, ang CEO at boss ko! May nangyari sa aming dalawa! Ang unexpected sex naming dalawa ay nauwi sa kontrata ng kasal at sa loob ng isang taon ay pag aari niya ako.

NAPAPIKIT ako dahil sa ibat-ibang klase at kulay ng ilaw na tumatama sa mukha ko.Isabay rin ang pinagsamang ingay ng mga tao at lakas ng tugtog..This is not my first time being here, I have a friends who love bars and parties and I already used to this, infact this is my leisure. "Klare? Nandito na sila" bulong saakin ni Carlo.pinsan ko..Alam niya ang plano ko at kahit nag-aalangan ay wala na siyang nagawa para pigilan ako....I can't let my family down.Not this time "Ano ng gagawin natin?" aniya "J-just stick to the plan Carl" napailang siya. Alam kong hindi siya sangayon sa gagawin ko..pero gaya nga ng sinabi ko, wala ng mababago..I made my decision BINALIK ko ang atensyon sa lalaking nakasandal sa sandalan ng sofa habang tahimik na pinapanood ang mga taong nagsasayaw sa malawak na dance floor.. Siguro ay kagagaling lang nila sa opisina base na rin sa nakikita kong mga suot nila..Isang puting polo ang suot niya na nakatupi hanggang siko, Sa klase ng tindig at pagkakaupo niya ay masasabing hindi siya basta-bastang tao..He look powerful with that simple aura..Hindi nakapagtatakang kaya niyang maisalba ang kompanya o kabuhayan ng kahit sino Nawala lang ang atensyon ko sa lalaki ng makita si Carlos na nasa mesa na nila..Nakipagkamay sa kanya ang mga lalaki.Nakikita ko ring tila naguusap sila pero hindi ko naririnig,tanging pagbuka lang ng bibig nila ang nakikita ko..They both know each other,Hindi man ganoon kalapit pero magkakilala sila dahil nasa iisang linya lang sila.Bussines Palihim na tumango ako kay Carlos ng bumaling siya saakin...Tumayo siya, sinundan ko ng tingin..Mula sa bar counter hanggang sa makabalik ulit siya sa grupo ng mga lalaki 'tulad ng plano'

"Pwede bang ako naman, Blaze? Pwede bang ako naman ang piliin mo?” nagmamakaawang wika ni Jane sa harapan ni Blaze. “Don't get me wrong, nagpakasal ako sa 'yo hindi dahil kamukha mo na si Gizelle kundi para manahimik na ang mga magulang natin. Kahit pagbali-baliktarin mo man ang utak ko, si Gizelle pa rin ang mamahalin ko. Siya at siya lang. Apelyido ko lang ang gamit mo pero kahit kailan hindi mo ako magiging pagmamay-ari! ” Para kay Jane, ang pagsusuot ng maskara lamang ang tanging sagot upang tanggapin siya ng lalaking mahal niya. Ngunit kailan nga ba siya matatanggap? Hanggang saan ang kaya niyang tiisin? Hanggang saan pa ang kaya niyang gawin sa ngalan ng pag-ibig? Hanggang kailan siya magpapanggap bilang ibang tao? May patutunguhan pa rin kaya ang pagmamahal niya para kay Blaze?

“Choose wisely, baby, because if I'm the one who decides for you, you'll never walk out of my life. Never. Fucking. Again. ” Ako si Diamon. Akala ko nahanap ko na ang pag-ibig na inaasam ko dahil may asawa akong mapagmahal, maalaga at kapiling ko sa mapayapang tahanan. Akala ko lang pala. Dahil dumating ang araw na nagdilim ang tahanang puno ng kulay nang nalaman naming hindi kami magkakaanak dahil hindi ko kayang magdalang-tao. Ang isang payapang tahanan ay naging isang kulungan, saksi ng pang-aabuso at pagkontrol. Pero kahit ganon… Kumakapit pa rin ako sa alaala ng pagmamahalan namin ng aking asawa. Sa gitna ng sakit—dumating si Lazarro. Ang half-brother ng aking asawa. Misteryoso. Tahimik. At… May sariling dilim. Pero tila ba iba ang pakikitungo nito sa akin. At sa bawat titig at pananalita niya’y nakakaramdam ako ng… kapayapaan at kaligtasan. Pero bakit ganon? Tila ba kaya niyang baliktarin ang lahat ng paniniwala ko. Para bang… Kaya niya akong gawing kaniya. Handa ba akong sumugal sa nag-aalab na damdaming ito kung kapalit naman ay pangib, gulo o… buhay ko mismo?

Disclaimer:THIS STORY IS PURELY WORK OF FICTION. ALL CHARACTERS, NAMES, PLACE OR EVENTS MENTIONED IN THE STORY ARE USED FICTITIOUSLY, PLEASE DON'T ASSOCIATE THE CHARACTER TO THE ACTUAL PORTRAYER. >>> Naglalakad ako ng may marinig akong ingay sa bandang kusina. Nung una benaliwala ko lang yun pero ng may narinig ako iyak ng batang babae ay agad ko tinungo ang kusina dahil alam ko kung sino yung batang babae umiiyak. Pagdating ko ng kusina nakita ko umiiyak ang kapatid ko at bukod dun nakita ko rin na pinapagalitan s'ya ni Beatrice. Agad ko naman nilapitan ang kapatid ko para tanongin kung bakit s'ya umiiyak. "Yana anong ngyari? bakit ka umiiyak?" nagaalala tanong ko. Pinunsan nito ang mga pisnge n'ya bago ako sagutin. "A-Ate ako po kasi sinisisi ni ate Beatrice na kumuha ng necklace n'ya kahit hindi naman po talaga ako ang kumuha." sagot nito sa tanong ko habang umiiyak. "At talagang masisinungaling kapa bata ka! eh! Ikaw lang naman ang pumasok sa kwarto ko bago mawala yung necklace ko!" asik ni Beatrice sa kapatid ko. Hindi ko maiwasang hindi s'ya patulan sa pagbibintang n'ya sa kapatid ko. Alam ko hindi magagawa ng kapatid ko ang binibintang n'ya dahil hindi ko ganon pinalaki ang kapatid ko. "Ano ba Beatrice? Bakit mo naman pinagbibintangan yung kapatid ko? Eh wala ka naman ebendinsya na s'ya ang kumuha ng necklace mo!" sabi ko sa galit na tuno. Pagak itong tumawa bago muling nagsalita. "AT TALAGA KINAKAMPIHAN MO PA YANG KAPATID MO MAGNANAKAW" asik nito sa akin at sa kapatid ko. "Opss! Nakalimutan ko palang anak kayo ng mga magnanakaw! Mga mukang pera! gold digger!" sambit nito sa mapangasar na tuno. Sa puntong yun hindi ko na napigilan ang galit ko. Idamay na n'ya ang lahat wag lang ang kapatid ko at lalong-lalo na