Kowloon Tong Hong Kong

Ipinangako ni Shana sa mga magulang at kapatid na iaahon niya ang mga ito sa hirap. Kaya baon ang pinaghirapang diploma at pag-asang makakahanap ng magandang trabaho ay lakas loob siyang lumuwas ng Maynila. Ngunit ang pag-asang iyon ay unti-unting natupok when the ruthless Cairo Luther Sylvestre came in her life and offer her to be his Daughter substitute mom. "Bakit mo ba ginagawa saakin ito? Sinabi ko na sayo diba? Ayaw ko! ano bang hindi mo maintindihan sa salitang ayaw ko ha Mr. President? Ayaw kong maging asawa mo!" "Ayaw din kita maging asawa Miss. Pero gusto kang maging Mommy ng anak ko kaya sa ayaw at sa gusto mo, you will work for me. And besides, wala narin namang tatanggap sayo kahit saan ka mag-apply." "Dahil pinakalat mo na huwag akong tanggapin bwisit kang Kapre ka! Akala mo hindi ko mahahalata? Unggoy!" "Bungangera" "Aba't!—" "Shh. Just stop Lucianna. Dahil kahit anong gawin mo. Akin ka na—" "Anong sayo na ako? Hoy!—"

Ako si Sapphire, isa akong taong lobo. Isa ang lahi namin sa maraming nilalang na sinasabing produkto lamang ng malikot na imahinasyon ng mga tao. Siya si Night, ang anak ng alpha ng aming tribo. Matagal ko na siyang kilala ngunit kamakailan lang nang muli kaming nag-usap. Sa hindi malaman na dahilan ay masungit at malamig siya sa akin. Siya ang dati kong malapit na kaibigan, pinaglayo kami ng isang aksidente. Malungkot man ang kinahinatnan ng pagkakaibigan namin, namuhay naman ako ng normal sa kabila nito. Pero sa paglipas ng mga taon ay muli kaming pinagsama sa isang proyekto para sa kinabukasan ng aming tribo. Ang mas malala pa rito ay kailangan namin na tumira sa iisang bubong. Paano ko kaya malalagpasan ang matinding pagsubok na ito sa buhay ko? May pag-asa pa kaya na maibalik ang dati naming pagkakaibigan? O baka may iba pa kaming madiskubre sa isa’t isa na maaaring magsilbing mitsa ng mas malaking pagbabago sa matagal nang sira naming relasyon.

"S-Stop..." Nauutal kong saad. Kasabay ng pagpasok ng kamay niya sa aking skirt ang pagkapit ko ng mahigpit sa table ko. "You want this, don't you?" Mainit na bulong nito sa aking tainga. Sobrang kinakabahan ako, nasa school kami at walanghiya niyang ginagawa ito ngayon sa akin. Umiling ako sa tanong niya, nagpipigil ng ungol at baka may makarinig dahil lunch palang at mamaya kaunti ay darating na ang mga studyante ko. "P-Please, t-tumigil ka na!" "Are you going to wear this skimpy skirt and sleeves again?" Malamig nitong tanong sakin. "H-hindi na." Umiling-iling ako para tigilan na niya ang ginagawa niya. Ngayon lang siya nakialam sa suot ko at hindi ko maintindihan kung bakit. Pencil skirt lang naman iyon at puting long sleeves. "Good. Don't make me mad again Mrs. Buenavista kung ayaw mong gawin ko sayo to sa sarap ng estudyante mo." Kung makapag salita siya para namang hindi ko siya estudyante ah?! Siya lang naman si Zachariah Buenavista asawa ko at estudyante ko rin.

Simula nang isinilang si Mhelcah ay kadiliman na ang nakikita niya. Paano kapag nakilala niya ang lalaking dahilan ng pagbilis ng tibok ng kanyang puso? Paano niya ito tatanggapin sa buhay niya kong hindi niya ito nakikita. Kaya bang magmahal ng isang bulag? Sa isang lalaking misteryoso para sa kanya. Kilalang masugit, arogante at walang puso si Simon Blake. Sa edad niya ay masasabing isa siya sa mga pinakabata at pinaka matagumpay na businessman sa buong bansa. Kilala siya hindi lang sa Pilipinas kundi sa iba pang panig ng mundo. Ngunit mailap ito sa camera tanging mga staff lang niya sa kumpanya ang nakakakita sa kanya. Isa siya sa kambal na anak ng mag-asawang Luke at Caye. Simula noong bata siya ay napaka tahimik at napakaseryoso niya. Masasabing may pagkamisteryoso ito. Ano ang mangyayari kapag tumibok na ang puso ng isang misteryosong lalaki? Kaya ba niyang ipakita ang tunay niyang pagkatao sa taong mahal niya? Paano ipaglalaban ang pag-ibig na puno ng kasinungalingan?

"Gustuhin ko man ipaubaya sa'yo ang asawa ko, ngunit hindi p'wede.... Hindi p'wede dahil..." Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko bago nagsalita muli upang pigilan ang pagkamuhi sa babaeng kaharap ko! "Marahil ay hindi mo pa maiintindihan ang salitang hindi p'wede dahil wala ka pang anak. Anak na handa kang magsakripisyo maibigay lang ang nararapat para sakanya! Kaya kong tiisin na marami akong kahati sa asawa ko at isa kana ron! Ngunit wag lang ang anak ko...ibang usapan 'yon! Dahil ilalagay ko kayo sa tamang paglalagyan nyo." -Dina Sedest Sa isang relasyon, may isang haligi at may isang ilaw. Paano kung ang haligi ay bumigay at hindi na nakayanan pang tumayo ng matatag. Hanggang saan kaya kayang ilawan ng ating ilaw ng tahanan ang isang madilim na parte ng buhay nila? Ngunit makakaya kaya n'yang harap harapan na syang ginagago ng kaniyang asawa? Ito na ba ang senyales na hinihingi n'ya mula sa itaas upang sumuko na..

Ang akala mo ay makakatakas ka na din sa pang-aalipusta sayo ng mga magulang mo dahil sa may taong nagmamahal na sayo, ang hindi mo din alam ay ginagamit ka lang din naman nito. Pag-ibig? Ano ba talaga ang silbi ng salitang iyan, kung lahat naman sila ay pinagkakaisahan ako, pinagkaisahan ako ng tadhana. Ang pagmamahal na kay sagana noong una ay bigla na lang naglaho ng malaman kong ginagamit niya lang ako. Ng mapakasal ako sa isang lalaking hindi ko kakilala ay mas naging impyerno pa ang aking buhay. Wala na bang mas ikakalupit ang tadhana? Pagod na ako, pagod na pagod na ako, kung bakit kasi nangyayari sa aking ang mga ganitong bagay. Naghintay ako, kinuha nila ang kompanya na dapat ay para sa akin, mga ari-arian na dapat para sa akin, ang anak ko na pinatay nila kahit nasa sinapupunan ko pa ito, hindi pa sila nasiyahan at pati ako ay pinapapatay nila. Naghihintay lang ako ng pagkakataon, hintayin niyo ang aking pagbabalik. Tiyak na sa pagbabalik ko ay hindi ko kayo papalampasin lahat.

“Please… kahit ano gagawin ko. Iligtas mo lang siya. Pagsisilbihan kita kung gusto mo. Itusok mo sa akin ang kahit ano.” Pakiusap ni Aurelia sa lalaking nakasuot ng doctor coat na ngayo’y nakatayo sa kaniyang harapan. “Why would I do that, honey? We’re not even in the hospital,” Dahang-dahang lumapit si Evander kay Aurelia at saka ngumisi, “Iba ang itutusok ko sayo. At sisiguraduhin kong hindi sakit ang mararamdaman mo… kundi sarap.” Ipinangako ni Aurelia Valdez na ang isang gabing kapusukan kasama ang isang hottie na doctor ay kaniya nang kakalimutan. Wala na sa isip niya ang magmahal matapos siyang lokohin ng kaniyang boyfriend kasama ang kaniyang itinuring na kaibigan. Ngunit hindi niya inaasahang makikita niya ulit si Evander Dela Vega. Naalala niya ang isang mainit na gabing pinagsaluhan nila at kung paano niya isinuko ang sarili sa lalaki. Ngayon ay si Evan pala ang doctor ng kaniyang may sakit na ina at ang natatanging pag-asa para gumaling ito. Pero maililigtas rin ba ni Aurelia ang puso niya o hahayaan niyang tuluyan siyang lamunin ng mapanganib na tukso ni Evander Dela Vega?

"You left without saying a word, Ciana. Hinanap kita, naghintay ako. Umasa akong babalikan mo 'ko dahil baka sakali na maisip mo ako," napatitig ako sa mga mata niyang kulay kayumanggi ngunit lumuluha. "Tapos ngayon babalik ka na para bang walang nangyari?" nakagat ko ang ibabang labi kasabay ng pagyuko sa kaniyang pangunguwestyon. "Sinisisi mo 'ko kasi hindi kita magawang kausapin ng maayos? Pansinin tulad nang dati?" napapikit ako ng matapos niyang sabihin iyon ay hinampas niya ang pader sa aking tabi. "You think I'm okay? Nasasaktan ako Ciana, kahit sorry man lang galing sa mismong bibig mo wala akong natanggap." Tinitigan ko siya ngunit ako mismo ang nasaktan nang umaagos na ang luha sa mga mata niya. "I'm sorry," mahinang sabi ko. "This is not the right time to do that, because I can't f-forgive you for l-leaving me." Malamig niyang sabi ngunit bakas ang hirap sa pananalita. "Mahal kita at nakalimutan kong may gusto ka nga pa lang iba," hindi ko siya makapaniwalang tinitigan dahil sa sinabi sa akin. "I'm leaving." Paalam ni Mateo tapos tumango at lumabas na ng kwarto.

Walang perpektong pamilya, alam ko iyon. Away-bati. Tampuhan. Pagtatalo. Normal na tagpo ang mga iyon sa tahanan ng sinumang mag-asawa. Wala kaming ipinagkaiba ni Gavin pero kampante ako sa pagmamahal na ibinibigay ng asawa ko. Naniniwala akong sa kabila ng kawalan namin ng anak ay sa akin pa rin siya laging umuuwi. Ako pa rin ang nagmamay-ari ng mga salitang hangad na marinig ng karamihan sa mga babaeng nangangarap ng matinong kabiyak. Pero ang lahat ng bagay ay kumukupas nga ba pati ang pagmamahal? Sa araw ng wedding anniversary naming ay ginimbal ako ng kataksilan ng asawa ko. Gusto ko sana siyang sorpresahin pero ako ang ginulat niya sa annulment paper na nilapag niya para pirmahan ko. Bumagsak ang aking mundo at sa sobrang desperasyon ay naisip kong magpakamatay. Pero imbis na magawa ang gusto ay natagpuan ko ang sariling pinipigilan ang lalaking nakasampa rin sa railing ng tulay at gusto ring tumalon tulad ko. Sa pagtatagpo naming dalawa, umusbong ang damdaming kinatatakutan ko na kung ang bilyonaryong kapitan ay handa akong samahang mahiga kahit sa mga tinik sa kama?

Nagising si Atasha sa hindi pamilyar na kwarto. Her head was spinning and her body was sore down there tanda ng isang gabing pakikipagniig sa isang estranghero kapalit ng salapi na ibabayad sa kanya na kukunin naman ng walang puso niyang ina ngunit laking gulat niya ng mag krus ulit ang landas nila sa mismong kasal ng nanay niya. Wala siyang ka-alam-alam na ang customer niya kagabi sa ginanap na stag party na pinag raketan niya ay ang lalaking pakakasalan ngayon ng nanay niya na walang iba kundi si Adonis Salcedo. Sa araw ng kasal ng mga ito ay nagkubli si Atasha sa hardin ng mga Salcedo dahil sa labis na lungkot at pagkabalisa ngunit hinanap siya ni Adonis at muling ipinaalala sa kanya ang isang mainit na gabing pinagsaluhan nila. “Wag kang mag-alala. Hindi ko sasabihin kay mommy ang nangyari sa atin, kaya mas mabuti pang kalimutan mo na,” “Kalimutan? Paano ko magagawang kalimutan ang gabing iyon, kung ibinigay mo sa akin ang lahat, Atasha? Ni-hindi ako halos makatulog kakaisip sayo. Gusto kong maulit ulit iyon. Ibigay mo ulit sa akin ang kasalanan ko,”