Mutya Ng Section E

Biglang inatake sa puso ang aking mom, at mabilis na umapaw ang kaniyang medical bills bago pa man ako makahinga nang maayos.   Desperado na ako kaya agad akong humarap sa mayaman kong boyfriend sa pagasa na baka makatulong siya sa akin, o makaisip manlang ng solusyon sa sitwasyon. Pero sa halip na suporta ang aking matanggap, nagpakawala siya ng isang tirada na mas matindi pa sa kahit na anong salitang narinig ko.   “Ito ba ang dahilan kung bakit ka sumama sa akin? Para sa pera ko? Wala kang pinagkaiba sa ibang mga babaeng nagbibigay sa kanilang mga sarili sa akin. Parepareho kayong lahat—kaawa awa at walanghiya kayong mga babae kayo!”   Bago pa man ako makapagreact, agad niya na akong itinulak palabas ng pinto.   At nang maintindihan niya ang buong kwento, binigyan niya ako ng isang bank card nang hindi nagtatanong ng kahit na ano. “Candice”, tahimik nitong sinabi gamit ang nagsisisi niyang boses. “Birthday mo ang password nito.”   Hindi ako nagsabi ng kahit na ano sa kaniya. Hinayaan kong mahulog ang card sa sahig bago ako umalis nang hindi lumilingon sa kaniya.

Sa taong 2030, sa lungsod ng Maynila, magtatagpo ang dalawang taong galing sa magkaibang mundo. Elaine Santos—isang simpleng babae mula sa isang maralitang pamilya, determinadong gawin ang lahat para mailigtas ang kanyang kapatid na may malubhang karamdaman. Nang mawalan ng pag-asa at pagkakakitaan, mapipilitan siyang tanggapin ang isang alok na magbabago sa kanyang kapalaran. Aidan Velasquez—isang batang negosyante at bilyonaryong kilala sa kanyang lamig, determinasyon, at pusong sarado sa pagmamahal. Sa mata ng publiko, siya ay perpekto. Ngunit sa loob, siya'y wasak—binuo ng pagkabigo, at nilason ng isang nakaraang hindi niya matahimik. Ang kanilang landas ay magtatagpo sa pamamagitan ng isang kasunduan—isang isang-taong kasal kapalit ng tulong pinansyal para sa kapatid ni Elaine. Sa simula, malinaw ang mga hangganan: walang damdamin, walang komplikasyon, isang kontrata lang. Pero sa bawat araw ng pagiging "asawa" ni Aidan, mararamdaman ni Elaine ang paglamlam ng kanyang mga pader. Unti-unti, binubuksan niya ang pintuan ng kanyang puso—hindi lang kay Aidan kundi sa lahat ng taong nakapaligid dito. At si Aidan, sa kabila ng kanyang malamig na maskara, ay masusubok harapin ang katotohanan ng kanyang nakaraan—lalung-lalo na ang sakit na iniwan ni Selene Navarro, ang babaeng minsan niyang minahal. Habang tumatagal, mas lumalalim ang komplikasyon. Lilitaw ang mga lihim. Mabubunyag ang mga sugat. At masusubok ang tibay ng damdamin sa gitna ng mga kasinungalingan, takot, at responsibilidad. Sa huli, ang tanong: Ang pag-ibig ba ay kailangang ikontrata—o ito'y malayang nararamdaman sa tamang panahon?

Matapos mamatay ng aking asawa sa isang car accident, walang sawa akong nagtrabaho sa pagpapatakbo ng isang maliit na restawran upang palakihin ang aking anak na si Henry. Bago ang kasal ni Henry, nanalo ako ng walong milyon sa lotto. Tuwang-tuwa ako, nagpasya akong ibenta ang restaurant at sa wakas ay tamasahin ang pagreretiro. Kaya naman, tumawag ako upang sabihin kay Henry ang tungkol sa pagbebenta ng restaurant, ang kanyang karaniwang magalang na fiancee ay nagbago ang ugali. "Hindi mo naman inaasahan na susuportahan ka namin, 'di ba? Halos kaka-simula lang natin magtrabaho!" Binantaan niya pa si Henry, "Kung gagastusan mo ang mama mo gamit ang pera natin, hindi na natin itutuloy ang kasal!" Nakipagtalo sa kanya si Henry ngunit pagkatapos ay sinigurado, at nangako siya, "Nagsumikap ka na nang husto, Ma. Aalagaan kita." Gumanda ang pakiramdam ko, Binalak kong bigyan siya ng dalawang milyon para makapagsimula ng negosyo. Kinabukasan, nakatanggap ako ng tawag na nagsasabing si Henry ay nasangkot sa car accident at agad na nangangailangan ng limampung libo para sa operasyon. Agad kong ipinadala ang pera, ngunit pagkatapos, nawala si Henry. Desperado, matapang akong dumaan sa isang bagyo upang hanapin siya sa lungsod niya, ngunit napunta lamang ako sa isang kasalan sa isang mamahaling hotel. Naroon si Henry, nakikipag-toast sa isa pang babae “Ma.” Ah, at ang katabi niya? Ang aking “patay” na asawa mula noong nakaraang sampung taon.

Nakulong sa elevator sa loob ng kalahating oras ang kababata ng asawa ko. Sa galit niya, ipinasok niya ako sa loob ng isang maleta at ikinulong ako sa loob. “Doble ang pagbabayaran mo sa lahat ng pagdurusang pinagdaanan ni Grace.” Napilitang mamaluktot ang katawan ko. Nahirapan akong huminga. Umiyak ako habang humihingi ng tawad, pero ang napala ko lang ay ang malamig na tugon ng asawa ko. “Pagdaraanan mo ang buong parusang ‘to. Kapag natutunan mo na ang leksyon mo, magtatanda ka na.” Pagkatapos ay kinandado niya ang maleta sa aparador. Sumigaw ako sa desperasyon at nagpumiglas para makawala. Tumagos ang dugo ko sa maleta at bumaha ang sahig. Makalipas ang limang araw, naawa siya sa akin at nagpasyang wakasan ang parusa. “Hayaan mong maging babala sa’yo ang parusang ‘to. Sa pagkakataong ito, pakakawalan na kita.” Hindi niya alam na inaagnas na ang katawan ko sa loob ng maleta.

Ivanna didn’t expect na si Jax Alister, yung lalaki na in-hire niya bilang bodyguard, ay isang bloodsucker. She found herself tangled, completely enamored sa attractiveness ni Jax at unti-unting nagiging isang indescribable na feeling ang nararamdaman niya. Pero, marami pang secrets sa buhay ni Jax na hindi niya alam, na slowly nagbubukas kasabay ng common thread sa pagitan nila. *** “Are you sure you want this? Kasi hindi mo ako mapipigilan,” sabi ko habang nasa gitna ng aming extraordinary love making. Tumango si Ivanna. “Go ahead, Jax. Do it harder at never stops.”

Sa mundo ng mga mang-aawit ay hindi maiiwasang magkaroon ng kompetisyon.Bilang lider ng isang grupo ng mang-aawit na kung tawagin ay QuadroQueens, isa si Angelic Tomas sa magpapatunay na hindi madaling maging singer. Hindi madaling makipagsapalaran sa mundo nila. Bawat pagkakamali ay may taga-husga, bawat kahinaan ay may handang humila pababa. Kaya, nananatili siyang palaban at may paninindigan para sa karera na tinatahak niya. Wala siyang inuurungan kapag reputasyon at talento na nila ang pinag-uusapan. At isang mapanganib na paing para sa kanila si Eionn Santino. Mula kasi nang lumipat ito sa company kung saan sila napapabilang ay mas nakahatak pa ito ng atensiyon at suporta mula sa mga taga-suporta nila mismo. Alam niyang may ibubuga naman siya at kaya niya ring tapatan ang lalaki kung gugustuhin niya lang pero hindi niya alam kung bakit nakakaramdam siya ng takot at pangamba tuwing ito ang itinatapat at kinukumpara sa kanya. When two same poles meet at the center of the same color of line, is it possible for them to attract each other? Or will they be the strong evidence of the 'same poles repel' law? "Don't come to me if you'll just going to destroy me."- Angelic.

No quinto ano do meu casamento com Caetano Targino, veio à tona o escândalo: a amante que ele escondia num hotel, Isadora Travassos, foi exposta pra todo mundo ver. Pra evitar que ela ficasse marcada como “a outra”, Caetano apareceu com os papéis do divórcio: — O Prof. Travassos me ajudou muito no passado. No leito de morte, ele me pediu pra cuidar da Isadora. Agora que isso veio à público... eu não posso virar as costas. Durante todos esses anos, Isadora sempre foi a prioridade do Caetano. Na vida passada, quando ouvi isso, perdi o controle. Gritei, chorei, me recusei a assinar. Caí numa depressão profunda. Caetano, acreditando num comentário da Isadora “Aurélia não parece doente”, achou que eu estava fingindo. Que era tudo joguinho emocional, chantagem. Então armou uma história de traição minha... e entrou com pedido de divórcio. Só aí, entendi que eu nunca fui páreo pra dívida de gratidão que ele tinha com o pai dela. E, desesperada, acabei tirando minha própria vida. Quando abri os olhos de novo, não hesitei um segundo. Assinei o divórcio.

Sa wakas ay nabuntis na ako pagkalipas ng tatlong taon ng kasal. Papunta na ako sa asawa ko bitbit ang baong tanghalian sa kamay ko para sabihin sa kanya ang magandang balita. Pero napagkamalan akong kabet ng kanyang sekretarya. Itinapon ng babae ang pagkaing ihinanda ko sa ulo ko, hinubaran ako, at patuloy akong hinampas hanggang sa malaglagan ako. “Katulong ka lang. Ang lakas naman ng loob mong akitin si Mr. Gates at ipagbuntis ang anak niya? “Ngayon, sisiguraduhin kong pagdurusahan mo ang mga kahihinatnan ng pagiging kabet!” Pagkatapos ay pinuntahan niya ang asawa ko para manghingi ng gantimpala. “Mr. Gates, sinuway ko na ang katulong na gustong mang-akit sa’yo. Paano mo ako gagantimpalaan?”

Casei-me com o mesmo homem sete vezes, e ele se divorciou de mim sete vezes — sempre pela mesma mulher, só para poder passar as férias com seu primeiro amor como um homem livre e também para poupá-la das fofocas do mundo. Na primeira vez, cortei meus pulsos num ato desesperado para fazê-lo ficar; uma ambulância me levou às pressas ao hospital, mas ele nunca apareceu para me ver. Na segunda vez, rebaixei-me para me candidatar a um cargo de assistente em sua empresa, apenas para poder vê-lo novamente, mesmo que de longe. Na sexta vez, já havia aprendido a empacotar minhas coisas em silêncio e a sair sozinha da casa que um dia foi nossa. Minhas crises de histeria, minhas concessões repetidas, minha resignação entorpecida — tudo o que recebi em troca foram seus casamentos pontuais, sempre seguidos pelos mesmos truques e pelas mesmas mentiras. Até agora: ao saber que seu primeiro amor estava prestes a voltar ao país, entreguei pessoalmente os papéis do divórcio em suas mãos. Como sempre, ele marcou a data do próximo casamento, sem imaginar que, desta vez, eu partiria para nunca mais voltar.

Habang brutal akong pinapaslang ng kriminal, ang dad ko, ang head ng Criminal Investigation Division, at ang mom ko, ang Chief Forensic Pathologist, ay nanonood sa laban ng kapatid kong si Lily Lambert. Bilang paghihiganti, ang kriminal, na dating nahuli ng dad ko, ay pinutol ang dila ko at ginamit ang phone ko upang tawagan siya. Isang bagay lang ang sinabi ng dad ko bago niya binaba ang tawag. “Anuman ang nangyayari, ang laban ni Lily ang pangunahing prayoridad ngayong araw!” Ngumisi ang kriminal, “Mukhang maling tao ang dinukot ko. Akala ko mas mahal nila ang tunay nilang anak!” Sa pinangyarihan ng krimen, nagulat ang mga magulang ko sa brutal na kalagayan ng bangkay at kinasuklaman nila ang kawalan ng awa ng killer. Subalit, hindi nila napagtanto na ang gula-gulanit na bangkay na iyon ay ang sarili nilang anak.