Mister ng Utangera ang Mafia King

"PAKASALAN mo ako," walang kagatul-gatol na sabi ng Director ng Magaling Hospital na si Storm Davis, pagkaupong pagkaupo niya sa harap ng lamesa nito. Kung hindi lang siguro matibay ang kanyang mga tuhod, siguradong natumba na siya sa sinabi ng lalaki. Para naman kasi itong granadang pinasabog sa kanyang harapan. Hindi niya inasahan na lalabas sa bibig nito ang mga salitang iyon kaya napanganga siya. Para tuloy gusto niyang i welcome ang mga langaw na mag-landing sa kanyang bunganga. 

Siya nga pala si Judith Dimaculangan, 23 years old pa lang siya pero sandamakmak na ang problema na kanyang dinadala. Ewan nga lang niya kung talaga nga bang may kinalaman ang petsa ng kanyang birthday. Sabi kasi ng isang manghuhula, ang taong otso raw ay puro paghihirap. August 8 ang kanyang kaarawan kaya kung talagang maraming paghihirap ang mga Taong Otso ay doble-doble iyon sa kanya dahil ika-walong buwan din ang Agosto. 

"Bukas na bukas din ipakikilala kita sa lola ko," buong diin pa nitong sabi sa kanya. Parang wala itong pakialam kung pumayag siya o hindi dahil ang importante lang masabi nito sa kanya ang plano nito. 

"Ano?" Tanong na naman niya. Ang totoo, maraming katanungan ang pumapasok sa isipan niya ng mga sandaling iyon pero hindi niya magawang ibulalas. Hindi kasi niya tiyak kung seryoso ito sa sinasabi pero matiim na matiim naman ang pagkakatitig nito sa kanya na para bang sinasabi na wala sa bokabularyo nito ang pagbibiro. 

"Malinaw ko namang sinabi sa'yo, hindi ba? Magpapakasal tayo," mabagal na mabagal ang pagkakasabi nito dahil gusto nitong ipaunawa sa kanya ang bawat katagang lumalabas sa kanyang bibig. "Kaya, kailangan mong makilala ang lola ko at ang buong angkan ko."

Narinig naman niya nang malinaw ang sinabi ni Storm Davis  pero hindi niya magawang paniwalaan ang narinig. Kahit naman kasi nangangarap siyang magkaroon ng Prince Charming ayaw pa rin niyang umasa na si Storm Davis ang sinasabi dati ng manghuhula na nagpapabago ng buhay niya. 

Si Manang Elvira ang pinakamahusay na manghuhula sa kanila sa Brgy. Tatalon, siyempre, nag iisa lang naman ito, na manghuhula sa kanilang lugar. At naniniwala siya sa sinasabi nito. Hindi dahil sa tumpak lagi ang mga hula nito sa kanya kundi dahil sa mabait ito sa kanya at sa kanyang ama. Ito nga ang nagpayo sa kanya na dalhin na sa ospital ang kanyang ama. 

Hindi ko siya type! Sigaw ng isip niya nang bigla na namang pumasok sa isip niya si Storm Davis . Ayaw na ayaw niya sa lalaking masungit at sobrang seryoso.

Ngunit, dahil titig na titig siya sa mukha ng lalaki kaya na-realize niya kung gaano ito kaguwapo. Tiyak din niyang hindi purong Pinoy ang nananalaytay sa ugat nito. Kung hindi siya nagkakamali ay may lahi itong Turkish. Mestiso kasi ito, green ang mata kaya kung tititigan niya ito ng husto ay tiyak niyang maaakit siya, matangos din ang ilong nito at manipis ang mapupulang mga labi. Kahit nga hindi ito ngumingiti, alam niyang mapuputi at pantay-pantay ang mga ngipin nito. Naalala tuloy niya sa katauhan nito si 'Serkan Borat'. Hindi lang dahil sa kamukha nito ang Turkish actor na si Kerem Bursin kundi dahil parang hindi ito ang tipo ng tao na may kakayahang makapagbigay ng pag-ibig. 

"At bakit?" Inis niyang tanong dito maya-maya. Para siyang biglang nagka-amnesia at nakalimutan ang plano niya kaninang maging mabait sa harap nito dahil talagang kailangan niya ang tulong nito. Bawat araw ay tumataas ang hospital bill at kailangan pang maoperahan ang kanyang Tatay Samuel. Paano ba naman kasi, kung magsabi ito ng pakakasalan siya kung para lang itong nagu order ng hamburger sa isang fastfood. Hah, ano bang akala nito sa kasal, isang laro? 

"Hindi naman tayo magkarelasyon para magpakasal," mataray niyang sabi rito. Siyempre, kung magpapakasal siya doon sa taong mahal niya. Ipinilig niya ang ulo niya aa kaisipang iyon, may katanungan kasing biglang sumaksak sa kanyang isipan, paano kung tumibok ang puso niya sa pobreng lalaki?

No way! Kailangan ang magiging asawa niya ay hindi lang guwapo, mayaman din. 

Gaya ni  Dr. Storm Davis ? Nanunudyong tanong niya sa sarili. 

"Malaki ang utang mo sa ospital ko," mariing sabi nito sa kanya. Matalim na matalim din ang tingin nito sa kanya. 

Siyempre, kahit gusto naman niyang mangatwiran dito at sabihing magbabayad naman siya'y hindi niya magawa. Talaga naman kasing may utang siya at hindi niya alam kung paano siya makakabayad. 

Malamang, sa pangungutang na naman. Napabuntunghininga siya nang maisip niyang kaliwa't kanan ang kanyang mga utang. Pati nga ang five-six pinatulan na niya kahit malaki ang tubo. Kung hindi kasi siya kakapit sa patalim ay mamamatay silang dilat ng kanyang ama. 

Malalim na buntunghininga lamang ang kanyang pinawalan nang maalala niyang asawa ng yumao niyang ina ang kanyang Tatay Samuel pero hindi niya ito tunay na ama. Anak na siya ng kanyang ina nang pakasalan ito ng kanyang Tatay Samuel. Kahit naman kasi nagsama ng sampung taon ang mga magulang niya'y hindi naman ikinasal ang mga ito. Labing tatlong taon na niyang kasama ang kanyang Tatay Samuel na talagang itinuring siyang tunay na anak dahil hindi siya nito pinabayaan at ibinigay ang lahat ng kailangan niya kaya hindi niya ito ipagpapalit kahit sa tunay niyang ama. 

"Hindi mo ako madadaan sa iyak mo," inis na sabi ni Storm Davis. 

Siya, umiiyak? Maang niyang tanong bago niya inilagay ang kamay sa pisngi at talagang ikinagulat niyang malaman na tigmak na pala ng luha. Ewan niya kung bakit ganoon ang reaksyon niya kapag pumapasok sa isipan niya ang tunay na ama gayung hindi na niya ito halos maalala. 

"Pakakasalan mo ako dahil may utang ako rito?" Napapantastikuhang tanong niya pagkaraan. 

"Kailangan ko ng asawa na hindi magugustuhan ng Lola Anastacia ko," mariing sabi nito. Wari'y gusto nitong itaktak sa utak niya ang bawat katagang binitiwan nito. 

Para siyang binigyan ng mag-asawang sampal sa sinabi nito. Sinasabi ba ni Storm Davis na wala siyang kuwentang tao kaya't hindi magugustuhan ng Lola Anastacia nito? Ibig sana niyang magalit dahil parang iniinsulto siya nito pero pagkaraan ng ilang sandali ay napabuntunghininga siya. Talaga naman kasing imposible siyang magustuhan ng sinumang galing isang alta sosyedad. 

Wala naman kasi siyang diplomang maipagmamalaki. Second year college sa kursong AB Masscommunication lang ang kanyang inabot. Namatay kasi ang kanyang ina kaya nagpasya siyang huminto na sa pag-aaral. Ilang buwan din kasing natulala ang kanyang ama-amahan. Masyado nitong mahal ang kanyang ina kaya nahirapan itong tanggapin ang nangyari. Kungsabagay nga talaga naman kasing mahirap tanggapin ang pagkamatay ng kanyang ina lalo na't hit and run. Hindi na rin kasi nila nalaman kung sino ang nakasagasa sa kanyang ina. 

"Alam mo naman palang hindi ako magugustuhan ng lola mo, bakit ako pang pakakasalan mo?" Inis niyang tanong dito. Marahas na buntunghininga ang kanyang pinawalan. Sa inis niya kasi ay nakalimutan niya kung sino nga ba si Storm Davis , isang surgeon at may ari ng hospital na iyon. 

"Dahil kailangan ko ng girlfriend na ipapakilala sa lola ko at mas kailangan mo ako dahil kailangang maoperahan ang ama mo sa lalong madaling panahon para sa kanyang heart transplant." Buong kaseryosohang sabi ni Dr. Storm habang matiim na matiim na nakatingin sa kanya. 

"Kapag hindi ako pumayag?" Naitanong niya. 

"Kapag hindi mo ako pinakasalan, papaalisin ko kayong mag-ama sa ospital na ito," wika nitong punung-puno ng galit ang boses. Ngunit, pagkaraan ang ilang sandali ay may pananakot na siyang naaaninag sa boses nito. "Paano maooperahan ang ama mo?"

"Ang sama mo naman," hindi makapaniwalang bulalas niya. Talaga kasing hindi niya inasahan ang sinabi nito dahil alam niyang maraming natutulungan ang Magaling Hospital. 

"Wala akong pakialam sa anuman ang tingin mo sa akin, basta ang gusto ko maangkin ka," wika nitong buong tiim na nakatingin sa kanya kaya dumagundong ang kabog ng kanyang dibdib. 

Sa tingin niya ay wala itong ipinagkaiba sa mga taong obsessed sa kanyang kagandahan at kaseksihan. Tulad ng ibang mga lalaki na kanyang itinataboy. 

Tanging ang Tatay Samuel lang niya ang lalaking kanyang pinagkakatiwalaan. Ewan niya kung bakit. Siguro dahil kahit hindi ito ang tunay niyang ama ay ito naman ang sumuporta at nagmahal sa kanya ng labis. 

"Hindi mo ako madadaan sa iyak mo," inis na sabi ni Storm Davis. 

Siya, umiiyak? Maang niyang tanong bago niya inilagay ang kanyang kamay sa pisngi at talagang ikinagulat niyang tigmak na naman siya ng luha. Ewan niya kung bakit ganoon ang nagiging reaksyon niya kapag pumapasok sa isipan niya ang tunay na ama gayung hindi na nga niya ito halos maalala. 

"Pakakasalan mo ako  dahil may utang ako rito?" Napapantastikuhan niyang tanong pagkaraan. 

"Yes," mariin nitong sabi. 

Pakiwari niya tuloy ay bigla itong  nagkaroon ng sungay. 

Naging demonyo? Tanong niya sa sarili. Yes, dahil walang anghel na basta na lamang magpapaalis ng taong nangangailangan. Ibig sana niyang isipin na nagbibiro lamang si Dr. Storm pero seryosong-seryoso ang mukha nito. Ewan nga lang niya kung saan ito mas seryoso, ang pakasalan siya o ang paalisin silang mag-ama sa ospital na iyon kapag hindi nasunod ang gusto nito. 

Muli, nasabi niya sa sariling, mukhang demonyo talaga. 

A handsome devil, wika naman ng mga mata niyang parang humanga pang lalo sa kakisigan ni Dr. Storm.