Oshi No Ko Ai

Everyone wants to be me. Who wouldn't? I've got the looks, sexy body, money and Andrew Maru Ottave, my husband. Pero kung malalaman lang siguro nila kung sino at ano talaga ang nangyayari sa buhay ko, hindi ko alam kung gugustuhin pa nilang maging ako. Simula pagkabata ay alam ko na ang aking magiging kapalaran. Wala akong karapatan na mamili kung sino ang gusto kong makasama habambuhay. Dahil sa huli ang mga magulang ko pa rin ang magdedesisyon kung sino ang aking mapapangasawa. It's not a new thing with the elite. My parents are also a product of an arranged marriage. They marry for business and had a child for business. And just like my mom, I will also be a Business Wife.

Renaissant dans une nouvelle vie, j'ai décidé de rester loin de Lucien Dubois. Lorsqu'il a été parachuté dans l'entreprise où je travaillais, j'ai rapidement démissionné. Quand il a acheté un appartement dans mon quartier, j'ai déménagé aussi loin que possible. Il a choisi de reprendre l'entreprise familiale et de rester dans le pays, alors j'ai demandé une mutation à l'étranger. Dans ma vie précédente, j'avais utilisé ma grossesse pour le forcer à m'épouser. Mais le jour du mariage, son premier amour était revenue. En me voyant mariée à lui, elle s'était retournée et avait sauté du toit. Lucien avait fait semblant que rien ne s'était passé et m'avait épousée avec le sourire. Le jour de notre anniversaire de mariage, il nous avait emmenées, ma fille et moi, faire du saut à l'élastique. Mais il avait coupé la corde de sécurité, ma fille et moi étions mortes en tombant. Après notre mort, il avait ri cruellement devant nos corps. « Si ce n'était pas toi, Élise ne se serait jamais suicidée ! » « Maintenant, va en enfer pour expier pour elle ! » Lorsque j'ai rouvert les yeux, je suis retournée à la nuit où j'avais utilisé mon enfant pour le forcer à m'épouser.

“Lord pahiram ng anak ko! Please lang huwag mo muna siyang kuhain sa akin, hindi ko kakayanin. Sobrang bata pa ng aking anak! Huhuhu!” napasandal na lang ako sa wall ng hospital at humahagulgol na nananalangin. Bago pa ako makapagsalita ulit ay nakita ko ang Arnaldong iyun na nakatingin saming dalawa ni Regan, nakatayo lang din ito sa isang sulok malapit samin, yumuko siya ng makita niya akong nakatingin sa kanya. Bumitiw ako sa pagkakakapit ko kay Regan at lumapit ako papunta sa lugar kung nasan si Arnaldo, hinabol lang ako ng tingin ni Regan at hindi ko na napigilan ang aking sarili, isang malakas na sampal ang pinakawalan ko sa pisngi ni Arnaldo. Nagsusumigaw ang galit sa aking puso't isipan Nakita kong napakapit siya sa kanyang pisngi at nagatataka siyang napatingin sakin"Hay*p ka! nakapawalang hiya mo talaga. Nagpakalayo-layo na kami ni Anthony nasundan mo pa rin kami. Wala ka ng dinala sa buhay naming mag-ina kundi puro sakuna.(pinaghahampas ko ang kanyang dibdib habang patuloy ang aking pag iyak, Sobrang galit ang aking nararamdaman, hinahayaan lang naman niya ako sa kanyang ginagawa, maya-maya ay naramdaman kong niyakap na niya ako para huminahon, ) Hindi na ako nanggulo sa buhay niyong mag-asawa kagaya ng gusto mong mangyari! kaya please lang lubayan mo na kaming mag-ina. HUHUHU" bigla naman akong nanghina at tila nawalan ng lakas ng yakapin na niya ako, pakiramdam ko ay nasa maayos akong mga kamay sa piling ng bisig nito. "Naguguluhan ako! anong ibig mong sabihin?! Hindi kita maintindihan, Una kitang nakita sa bahay namin, kasama ko sa kwarto , yun na ang una at huli nating pagkikita!" sagot sakin ni Arnaldo

Lumipat ang kaniyang kaluluwa sa asawa ng Mafia Boss na kung saan ay matagal nang nakakaranas ng paghihirap habang kasama ang asawa nito. Clyde Cleomonte, a 21 years old na kung saan ay pinakasalan ng sapilitan ni Silvia Kill na Mafia boss. "Hon, are you okay?", tanong ng babae saakin. Hon? Bakit niya ako tinatawag na Hon at bakit nandito ako sa hospital? Ang huli kong naaalala ay itinulak ako ni Blue, may tumulong ba saakin? "Nasaan sina Blue? Nakulong naba sila?", tanong ko sa mga lalaking nakaitim. I think mga pulis sila pero bakit hindi sila nakauniporme? "Whose blue? Hon, what happened back then?", tanong ulit ng babae. Bakit ba Hon ang palaging tawag niya sakin? Hindi ko naman siya kilala. Napatingin ako sa salamin na kung saan ay nasa side wall, I saw that this is not my face. Nanlaki ang mata ko sa gulat, anong nangyari sa mukha ko at sino sila. Lalapit na sana ang babae ng itinago ko ang katawan ko hanggang sa leeg ng kumot. "Stay right there!! Wah mokong lapitan", sigaw ko kaya napahinto naman siya at nag aalalang nakatingin saakin. "Do you- do you forget about me?", nauutal na sagot niya. Biglang may lumitaw na batang babae around 3 ata galing sa kaniyang likod. Nakatingin na siya saakin ngayon. "Mama?", tanong nito. Wait, naguguluhan na ako. Sino ba sila at bakit tinatawag akong Mama ng bata. "Hindi ko alam ang sinasabi niyo at wag mokong tinatawag na Mama!!" ,sigaw ko sa kanila. Biglang umiyak ang bata at nagpabuhat sa babae. Kinarga niya ito at nagdilim ang tingin nito saakin. Sino ba sila? I don't understand what's happening. Mama, i need you.

Ang pagkakaalam ko ay Personal Assistant ang magiging trabaho ko sa boss na si Ethan Dela Torre. Pero bakit nga ba pati ang pagsisinungaling sa mga babae nito ay kasama na sa kailangan kong gawin? Minus points na ako sa langit kaya siguro pati sarili kong lovelife ay napabayaan ko na. May babae kayang makakapagpatino sa lalaking walang ginawa kung hindi ang maglaro sa pag-ibig?

Isa lang akong simpleng babae, papasok sa opisina, magtatrabaho at uuwi. Wala na sa isip ko ang mainlove simula ng lokohin ako ng una kong . Kaya naman subsob sa trabaho lang ako, kumbaga eto na ang buhay ko. Nagsimula ng magbago ang buhay ko ng mapromote bilang Executive Secretary ni Mr. Montano. Makakaya ko kayang balewalain ang charm nito lalo pa at saksakan ito ng gwapo?

Ang saya ko habang sakay ng isang magandang sasakyan, labis ang aking katauwaan ng makalabas sa ampunan. Buong akala ko ay magbabago na ang takbo ng aking buhay sa paglabas sa bahay na aking kinagisnan. Ngunit bakit,bakit mas sobra pa ang lupit na aking naranasan sa mga taong ang akla ko ay kaya akong iahon sa kamangmanangan. Maawa ka tulongan mo ako__Anne Gonzalis.

Aujourd’hui, c’est notre troisième anniversaire de mariage. Le dîner est prêt… mais il n’est jamais rentré. Notre union n’a jamais été faite d’amour, juste d’un malentendu. Trois ans sans enfant, une belle-mère qui ne m’a jamais acceptée, un mari distant, et pourtant… je l’aime encore. Il y a trois jours, j’ai appris que j’étais enceinte. Ce soir, j’espérais lui annoncer la nouvelle. Mais une notification a tout brisé : une photo de lui, en train d’embrasser ma sœur. J’ai reconnu le lieu. J’ai pris mes clés. Je suis rentrée seule. J’ai passé la nuit à pleurer. Dans la chambre d’à côté, ils ont fait l’amour. Et moi, recroquevillée sur un canapé, j’ai touché le fond. Le matin, c’est sa mère qui m’a réveillée avec un seau d’eau glacée. Elle m’a hurlé que je n’étais plus sa belle-fille, que je n’avais plus rien à faire ici. Alors je suis partie , trempée, humiliée, brisée. Mais dans ma poche, il y a ce papier froissé. Le prénom d’un inconnu. Un regard posé sur moi, hier soir. Le seul qui m’ait vraiment vue. Peut-être que c’est là que tout commence.

La septième fois que j'ai eu un rendez-vous avec Frédéric pour obtenir un acte de mariage et qu'il ne s'est pas présenté, j'ai volontairement coupé tout contact avec lui. Je ne suis allée à aucune réunion de mes amis lorsqu'il était là. Lorsqu'il a été invité à se présenter lors d'une fête d'université, je suis partie plus tôt. Lorsque mon entreprise a choisi de travailler avec lui, j'ai immédiatement démissionné. Même le jour de Noël, lorsqu'il est venu chez moi, je suis sortie sous prétexte de rendre visite à des amis. Je l'ai bloqué de mon téléphone et de mes comptes sociaux afin de rompre définitivement avec lui. Je ne le contactais pas et il ne me voyait pas. J'ai passé la majeure partie des trente premières années de ma vie à l'aimer de manière obsessionnelle et à prendre soin de lui du mieux que je pouvais. Ce n'était pas avant la septième fois qu'il a manqué à notre date d'acte de mariage que je me suis réveillée. Je ne voulais pas continuer comme ça. Même si j'étais seule, c'était mieux que d'attendre désespérément jour et nuit dans une maison vide !

WARNING: RATED SPG ⚠️ I'm trapped with that possessive and cold hearted man. Kinulong niya ako sa kaniya at hindi ko na alam kung paano ako makakawala gayong nahuhulog na rin ang loob ko sa kaniya.